Burnt Beans

'Oke, oke,' giechelde ik en beet toen even op mijn lip. 'Het is een beetje ingewikkeld. We blijven elkaar wel zien, maar gaan geen relatie ofzo beginnen.' Ik draaide mijn ring rond en bestelde toen twee nieuwe kop koffie's. Even draaide ik mijn gezicht geshockeerd om naar Elisa. 'Je gaat les krijgen van Liam? O men, dat gaat wat worden...' Ik boog naar haar toe en legde mijn vinger even op het topje van haar neus. 'Je gaat ook geen speciale behandeling krijgen, Eliesje,' grinnikte ik. 'Ah, ik mag je gewoon Elisa noemen en ik word voor jou mevrouw Green.'

'Gewoon als vrienden of meer dan alleen zien?' vroeg ik. Iemand blijven zien zonder een relatie zag ik namelijk niet als iets ingewikkelds. Ik moest lachen om haar geshockeerde reactie. 'Okè mevrouw Green.' zei ik met mijn gezicht in de plooi. 'Wel flauw dat ik niet je lievelingetje word hoor,' zei ik met een glimlach. Niet dat het me ook maar iets zou uitmaken. 'Trouwens juf Iggie, bedankt voor de koffie,' mevrouw Green was veel minder vreemd om te zeggen dan meneer Davis.

Ik keek naar mijn kop koffie en hield mijn handen eromheen. 'Meer dan vrienden, maar weer minder dan een relatie. Nu moet je toch wel weten wat voor verhouding het is,' grinnikte ik zachtjes. 'En graag gedaan.' Ik was nooit zo'n koffiedrinker of drinker van andere normale drankjes, maar vond het in zo'n gelegenheid altijd wel passend.

Ik glimlachte naar haar. Friends with benefits dus. 'Echt raar dat ik nu pas besef hoeveel ik dit eigenlijk gemist heb,' zuchtte ik. 'Hoe erg ik New York eigenlijk heb gemist.' voegde ik er aan toe met een glimlach. Ik draaiden het bekertje koffie tussen mijn handen.

Aan haar blik zag ik dat ze het wist en ik kon er niets aan doen door even weg te kijken. 'Pff, je moest eens weten hoe erg ik je mis,' mompelde ik. 'En New York. Ik heb in mijn leven nog nooit zo goed gefeest.' Ik pakte opnieuw haar hand vast en glimlachte naar haar. 'Ik ben blij dat ik je door school nu meer ga zien.'

De geur van koffie vond ik echt heerlijk, ik genoot dan ook van de geur die hier binnen hing. Ik nam nog een paar flinke slokken om daarna te glimlachen naar Igraine. 'Ik ben wel benieuw hoe je les geeft hoor, juf Iggie, zo mag ik je zeker niet in de klas noemen?' vroeg ik met een glimlach. juf Iggie klonk nou eenmaal leuker als mevrouw Green.

Ik schudde lachend mijn hoofd. 'Nope, dat gaat hem niet worden. Dan ga ik je met een liniaal op je vingers rossen, al zou het niet veel uitmaken. Nee hoor, ik ben een hele lieve juf.' Ik was ook echt totaal niet streng, maar had wel nogal een rechtvaardigheidsgevoel. Pesten en zulke dingen stond ik dan ook echt niet toe. 'Bij je eerste les mag je een liedje voor ons zingen!'

'Dat geloof ik best,' zei ik eerlijk. 'Is goed, ik ga de hele klas wel doof maken met mijn geweldige zangkunsten.' antwoorden ik droog. Oké ik zong niet verschrikkelijk vals, maar verschrikkelijk goed ook niet. 'Juf Iggie is trouwens wel een perfecte kleuterjuf-naam,' zei ik nadenkend erover, ik moest even lachen omdat ik besefte dat ik er serieus over na dacht 'Oké ik heb zin in mijn eerste lessen, dat is maf.'

Ik tikte bestraffend op haar arm. 'Jij kan prachtig zingen, gekkie.' Ik grinnikte even en knikte toen. 'Ik ben ook heel vaak kleuterjuf geweest. Ik houd van kinderen.' Ik zuchtte even en keek bedroefd naar mijn kopje. 'En door dit rotlijf kan ik geen kinderen krijgen.' Ik probeerde een glimlach te fixeren en keek naar haar op. 'Dat is niet raar, school is soms best leuk!'

Zelf had ik vrij weinig met kinderen. Ja, ik vond het leuk om te zien hoe onschuldig ze waren en hoe ze konden spelen zonder enig idee te hebben van de wereld om hun heen, maar het leek me niet bepaald iets om zelf een kind te hebben. 'Je kan altijd mij nog beschouwen als klein kind,' zei ik terwijl ik bij haar op schoot ging zitten alsof ik een klein kindje was en legde mijn hoofd op haar schouder. Ik vouwde mijn armen om haar heen en bleef even zo zitten waarna ik een kus op haar wang plaatsten. 'We gaan nog wel zien hoe leuk het word op school,' glimlachte ik.

Ik glimlachte toen ze op mijn schoot zitten en legde mijn hoofd op haar schouder. Ik kon echt niet beschrijven hoe het voelde om geen kind te kunnen krijgen. Het was echt een vreselijk gevoel. Ik knikte en drukte een kusje terug op haar wang. 'Het wordt vast hartstikke leuk. En gelukkig hoef ik nooit toetsen na te kijken, dus ik heb na school ook genoeg tijd.'

'Je hebt er gewoon over nagedacht, "Goh met welk vak kan ik ook nog eens Elisa een hele hoop gezelschap houden omdat ik geen toetsen hoef na te kijken." Maar dat is mooi, want ik hoef ook geen tijd te besteden aan huiswerk.' Het viel me op dat er weer mensen naar ons keken waardoor ik moest lachen. 'Hmm ik denk dat ik inmiddels een aantal roddels over je de wereld in geslingerd heb,'

'Ik weet het, ik ben stiekem heel erg slim.' Ik grinnikte en vervolgde: 'Ook nagedacht over het vak waar ik Elisa elke keer weer voor de klas kan zetten, net zolang totdat ze zichzelf een keer voor schut zet. En natuurlijk dat ik geen stomme lerares hoef te spelen met stom huiswerk.' Ik legde mijn kin op haar schouder en grinnikte. 'Ach ja, een roddel kan er nog wel bij. Ik geloof dat er al tientallen over ons rondgaan.'

'Stiekem? Sinds wanneer is dat een geheim' lachte ik plagend. 'Ik vrees dat onopgemerkt er hier voor mij niet in zit, maar misschien had ik dat ook wel moeten weten toen ik hier kwam.' ik ging weer op de andere stoel zitten en dronk het laatste beetje uit de beker met koffie op.

Ik keek even lachend naar mijn handen en schudde mijn hoofd. 'Er zijn gewoon wat dingen in mijn hoofd blijven hangen door de jaren heen, niets slims of handigs.' Ik keek even om me heen en merkte dat mensen echt over ons aan het praten waren. 'Nope, roddeldorp is dit. Wish we still were in New York.' De plek waar juist anders zijn geweldig was.

Ik luisterden half mee met twee meiden die giechelden om ons wat even maakte dat ik kort lachte. 'Ach ja, het maakt me niet zo veel uit allemaal, dat ze roddelen bedoel ik, eigenlijk vind ik het soms wel grappig wat mensen allemaal kunnen bedenken.' Ik zuchtte even 'New York was echt geweldig, en daar kent tenminste niet iedereen iedereen.'

'New York was de beste tijd...' verzuchtte ik. Ik had echt een geweldig appartement, midden in de stad, en dichtbij de uitgaansgelegenheden. Elisa woonde heel dichtbij me en we waren eigenlijk de meeste tijd samen. 'Ach ja, en we kunnen roddelaars niet stoppen, niet waar? En inderdaad, ik heb al de leukste dingen gehoord,' grinnikte ik zachtjes.

'Vertel,' vroeg ik nieuwsgierig met een glimlach. Hier en daar had ik al het een en ander gehoord, maar bij de meeste namen wist ik niet eens een gezicht. 'Doen we trouwens nog een koffie of gaan we er straks vandoor?' vroeg ik terwijl ik met mijn vinger op het bekertje tikte. Puur om iets met mijn handen te doen, dezelfde reden waarom ik vaak aan mijn ring draaiden.

'Ik vertel je ze nog wel een keer, maar ze zijn heel leuk,' vertelde ik met een glimlach en keek toen op mijn horloge. 'Ik heb geen zin om te gaan, maar ik heb zometeen een afspraak. Sorry Eliesje.' Ik drukte een kus op haar wang en deed mijn jas weer aan. 'Ik zie je nog wel!' Ik liep naar de deur en was weg.

gone

'Deal, en we hebben toch nog tijd zat, doei Iggie,' ik keek haar even met een glimlach aan. Ik keek op de klok die er hing. Ik moest toch maar verder anders waren straks de winkels dicht ofzo.

-Goneeeee-

Nieuw

Met mijn handen om een stomende kop koffie geklemd zat ik aan de bar in het kleine koffie zaakje. Ik glimlachte naar de serveerster die me hier dagelijks bediende en keek toen op de klok aan de muur. Misschien zou ze toch niet komen? Natuurlijk kon het zo zijn dat ze me voor de gek had gehouden en me voor schut wilde zetten. Tegelijkertijd geloofde ik niet dat Eleanor dat zou doen. Geduldig nam ik een slok koffie en staarde voor me uit.

Uiteindelijk liep ik de koffiezaak in. Blijkbaarwas het eindje lopen naar huis en terug net te ver om op tijd te doen. Slechts voor een pilletje en een beetje verfrissing van een douche. Dus ik liep naar hem toe in dezelfde outfit van daarjuist. De zon scheen werkelijk al heerlijk. 'Sorry, ik was eerst nog naar huis gewandeld.' Weer glimlachte ik en ging zitten waarbij ik wat koffie bestelde en een heerlijk gebakje voor hem. Opeens leek ik me weer wat beter te voelen en het kwam niet door Arthur. Enkel door de pillen die ik had genomen. Eenmaal ik het had, schoof ik het naar hem. 'Dus vertel op. Waar zit je mee, Arthur?' Ik keek hem welgemeend aan. 'Je ziet echt dat je niet lekker in je vel zit.'

'Hallo Eleanor.' Ik begroette haar vrolijk glimlachend en keek naar het gebakje dat ze naar me toe schoof. Beleefd vroeg ik de serveerster om nog een vorkje en stopte die in Eleanor's hand waarna ik met het andere vorkje zelf een hap nam. 'Oh, gewoon te veel vervelende tieners, je kent het wel.' Grinnikend keek ik haar en dronk wat koffie.

Enkel fronste ik even en haalde mijn schouders op. 'Als jij het zegt,' mompelde ik zacht waarna ik stukjes cake afbrak, maar ze niet op had. Honger had ik niet bepaald en daarbij nog steeds buikpijn. Ik legde het na een tijdje dan ook neer. 'Nou, misschien ken ik het, maar nu heb je weer een irritante tiener op je dak.'

'Nee, ik spreek uit ervaring dat jij niet bij de vervelende tieners hoort. Jij hoort eerder bij de onvoorspelbare soort die zo mysterieus is dat je geen idee hoe je er op moet reageren.' Mijn antwoord was oprechter dan ik bedoeld had, maar het was gezegd en het was de waarheid, dus glimlachend nam ik een hapje cake en vervolgens een slok koffie. 'Voel je je al wat beter dan daarstraks?'