De brug

Ik lachte toen ze zei dat ze ook altijd de verkeerde dingen zei. Ik omhelsde haar en deukte mijn lippen op haar slaap. 'Je bent echt zo'n schat.' glimlachte ik. 'O ik weet wel iets,' riep ik enthoussiast. 'Mijn naam zo, hier' zei ik terwijl ik met mijn vinger over haar onderrug heen ging, 'Of hier,' zei ik terwijl mijn vinger over haar onderste rib gleed. 'En anders hier,' voegde ze er plagend aan toe terwijl ik mijn vinger op haar neus legde.

Ik giechelde toen ze een kus op mijn slaap drukte en drukte haar even stevig tegen me aan. Bedenkelijk volgde ik haar vinger en keek haar aan. 'Eigenlijk vind ik dat nog best een goed idee,' glimlachte ik. 'Of misschien op mijn pols, of mijn enkel. Op mijn onderste rib is het ook mooi. Of natuurlijk op mijn neus, of op mijn lippen.' Ik giechelde in haar nek. 'Jij ook altijd met je goede ideeën.'

Ik zag het al helemaal voor me hoe mijn naam op haar rib stond, jee beter gezegd, ik zag al helemaal voor me hoe Sebastiaan zou reageren. 'Ik zie Sebastiaan zijn reactie al helemaal voor me,' lachte ik. 'Zet mijn naam overal,' lachte ik 'Dan zal je altijd aan mij herhinnerd worden, en Sebastiaan ook,' ik lachte nog steeds. 'Nu wil ik zo graag Sebastiaan zijn gezicht zien...' zuchte ik.

Zo'n klein naampje op je lichaam had eigenlijk ook wel iets. Ik vond het er bij andere mensen ook altijd zo mooi uitzien. Ik keek naar het water en glimlachte. 'Ah joh, het is een kleine tattoeage dan. Denk je dat hij het erg zou vinden?' Ik beet op mijn lip en probeerde zijn reactie te peilen. Ik had hem eigenlijk nog nooit boos gezien. Ik giechelde zachtjes. 'Hij is dan vast wel verrast, als hij het ziet.'

'Ik denk dat hij enorm verrast zou zijn.' zei ik serieus. Ik vroeg me af of ze er nu serieus over nadacht. 'Ik denk niet dat hij dan boos word op jou, maar op mij.' Igraine wist niet wat er gebeurd was in de lingerie winkel. Ik probeerde me voor te stellen hoe het zou zijn als Liam ineens een tattoeage had met iemands naam. 'Of misschien kwetst het hem,' ik wist het zelf niet eens hoe ik erop zou reageren. 'Wat zou jij doen als hij ineens een tattoeage had met de naam van iemand anders?'

Ik dacht opnieuw diep na. Als Sebastiaan een tattoeage op zijn borst zou nemen van bijvoorbeeld een vriend, dan zou ik dat toch hartstikke leuk voor hem vinden? 'Zou het hem echt kunnen kwetsen?' vroeg ik geschrokken. Ik was het eigenlijk echt van plan. 'En zou hij boos op jou worden?' Ik beet op mijn lip en bekeek mijn voeten in het water. 'Ik ben het echt aan het overwegen, maar er zitten zoveel nadelen aan.'

'Ahw je bent zo lief,' ik omhelsde haar nogmaals. 'Iggie, dan loop je voor eeuwig met mijn naam rond,' zei ik. Ik vond het enorm lief dat ze er serieus over nadacht, maar ik was er niet van overtuigd dat het een goed idee was. 'Ik ken Seb niet zo goed dus ik zou het niet weten. Ik weet wel dat hij mij niet bepaald lijkt te mogen, hoewel ik geen idee had waar dat vandaan kwam gezien hij mij nog nooit daarvoor had gesproken. Ik weet wel dat als Liam een vriend zou hebben die hem op het idee had gebracht zijn naam op zich te laten tattoeeren ik er niet blij mee zou zijn.' ik keek haar aan. 'Nu is het tussen mij en Liam anders dan bij jullie, maar ergens zou ik me gekwetst voelen dat hij die vriend zijn naam wilt laten tatoeëren en niet die van mij, maar dat is omdat hij mij sowieso langer zou kennen. En ik denk zelfs als hij mijn naam zou laten tatoeëren ik er niet achter zou staan. Hoewel dat echt enorm lief is.'

Ik haalde even mijn schouders op. 'Ik zie wel wat ik ga doen. Ach, ik was toch al niet zo van de tattoeages.' Dat was typisch iets voor mij, ergens vreselijk enthousiast om worden en later erachter komen dat het toch niet zo geweldig was als ik dacht. Ik zakte in het water tot het mijn kin raakte en knikte begrijpelijk naar haar. 'Je zit al voor eeuwig in mijn hart, dat is misschien nog wel mooier dan zwarte inkt op je lichaam.' Ik pakte haar handen vast en kneep er zachtjes in.

Ik glimlachte toen ze zei dat ik al voor altijd in haar hart zat en dat het misschien niet zo'n goed idee was. 'Jij ook in het mijne.' Kort kneep ik terug in haar handen waarna ik haar handen losliet en mijn handen om haar rug sloot. Mijn neus kwam tegen het puntje van die van haar. 'Je bent echt de meest bijzondere vrouw die ik ooit ontmoet heb Igraine, je bent geweldig.'

Ik keek haar glimlachend aan en sloot mijn ogen. 'Ik weet niet of ik gelukkiger kan worden dan deze tijd hier, met jou en met Seb.' Ik grinnikte zachtjes en schudde mijn hoofd. 'Ik ben niet zo bijzonder hoor,' zei ik giechelend en legde mijn hoofd op haar schouder. 'Ik heb zin om weer eens een echte meidendag te houden.'

Ik hoorde in de verte een auto aankomen en trok haar dan ook mee onder het bruggetje.'Ik ook,' stemde ik in met het idee van een meidendag. 'Jawel je bent wel bijzonder,' ging ik tegen haar in. 'Of weet jij nog iemand die met mij kan omgaan en zo ongelofelijk enthoussiast kan zijn. Zo ongelofelijk lief is en ook het op kan brengen om mensen te bijten.'

Giechelend zwom ik onder het bruggetje en kon niet zien of de auto al weg was. Ik keek even naar de houten planken van de brug en beet op mijn lip. 'Mensen doden kan je niet goed noemen. Ik probeer het dus ook goed te maken door gewoon mezelf te zijn en aardig te doen. Zo zou iedereen moeten zijn. Jij bent zo ook Elies, door en door goed!'

'Ik zei bijten niet doden,' lachte ik. 'Nee ik ben niet door en door goed Igraine. Het is niet zo dat ik mensen niet dood omdat het me uitmaakt of ze blijven leven, meer om te voorkomen dat mensen niet gaan denken over hoe ze dood zijn gegaan.' Meestal maakte het me namelijk niet uit of ik de schuldige was van iemands dood. 'En ik doe enkel aardig tegen mensen als ze me daar een kans voor geven of als ik veel met ze te maken heb. Als ik niet vaak met iemand te maken had dan deden ze vaak ook niet de moeite om aardig te doen.

Ik veegde een pluk van haar voorhoofd en glimlachte droevig. 'Lieve Elisa, niemand is perfect, maar voor mij ben je dat wel. Een betere vriendin kan ik echt niet wensen hoor. Je moet zelf ook inzien dat je geweldig bent.' Ik trok haar onder de brug vandaan en zwom weer een stukje. 'Wat een heerlijk weer is het toch!'

Ik glimlachte breed bij haar woorden. 'Jij... Jij bent de beste vriendin die iemand zich kan wensen.' Ik zwom een stukje achter haar aan en moest lachen toen ze over het weer begon. 'Ach als je de kou niet voelt je het al snel goed.' lachte ik. Het was nu eigenlijk veel te koud om te zwemmen dus als de bestuurder van de auto ons had gezien hadden we iets moeten verzinnen. Tenzij hij was gestopt, dan hadden we het hem gewoon kunnen laten vergeten.

Ik draaide me op mijn rug en liet me op het wateroppervlak zweven, terwijl ik rondjes draaide met mijn handen in het water. 'Precies,' giechelde ik. 'Weer een voordeel van ons zijn.' Ik staarde naar de lucht, naar de wolken, die tergend langzaam voorbij zweefden. 'Zou het het lot zijn of gewoon toeval dat we nu beide iemand zijn tegengekomen? En dat we beide elkaars vriend niet mogen?'

'Ligt eraan waar je in geloofd,' zei ik, 'kan beide.' ik keek haar even aan en liet mezelf toen ook drijven op mijn rug. De een noemt het toeval de ander het lot, feit blijft dat ik de twee mensen die het meest voor me betekenden, de enige die iets voor me betekenen hier tegen kwam. Een gat waarvan ik had gedacht dat ik het nog geen week zou volhouden.

Ik werd rusteloos en dook ook naar beneden, om op mijn handen te gaan staan, al staken alleen mijn tenen boven het water uit. Ik wist niet of het nou toeval of lot was, maar ik was blij om alles wat er in dit dorp was gebeurd, zelfs Liam kon me niet zoveel schelen. Ook het lesgeven was erg leuk. Misschien zou ik hier nog wel even blijven.

Ik keek naar hoe Igraine gaar tenen net boven het wateroppervlakte uit kwamen. De verleiding was zo ontzettend groot om met mijn vinger over haar tenen te gaan, maar ik deed het niet en bleef rustig drijven. Mijn oren lagen in het water en ondanks mijn goede, vampieren gehoor, was het geluid van de omgeving gedempt. Ik zuchtte en wist dat Igraine me onder water ook kon horen. 'Mystic Falls brengt in ieder geval dingen met zich mee die ik niet had verwacht.' ik draaide me om in het water en zwom richting de kant waar ik op een kei gong zitten met mijn benen nog in het water.

Nog steeds onder water hoorde ik haar woorden en ging snel weer naar het oppervlak. Ik zwom naar haar toe en hing aan de rand. 'Wat bedoel je met die woorden?' vroeg ik nieuwsgierig. Het kwam zo onverwachts en had dus ook geen idee wat ze ermee wou zeggen. Ik vlocht mijn haren tot een vlecht en keek haar bemoedigend aan.

Ik glimlachte bij de nieuwsgierigheid van Igraine. 'Jou, Liam...' ik haalde even mijn schouders op 'Ik had niet verwacht dat ik jullie ooit nog tegen zou komen.' ik keek haar aan. 'Ik had wel gehoopt dat ik jou ergens tegen zou komen, maar bij Liam niet. Ik wist ergens wel dat hij hiervandaan kwam, maar ik had er nooit bij stil gestaan dat ik hem hier zou kunnen tegen komen. Daarbij had ik eerder verwacht daf hij me haatte dandat hij nog steeds van me hielt - houdt.' ik verbeterde mezelf, want ik was me er bewust van dat hij dat deed. Ik zou er niet eens aan durven twijfelen. Na tweehonderd jaar. En ik hielt - houd, ook van hem. Zonder twijfel. 'Ik had niet verwacht dat ik ooit iemand zou zeggen dat ik van die persoon houd. Ik had nooit verwacht dat ik hier langer dan een week het zou volhouden, ik had nooit verwacht dat ik me waar dan ook bij een jongen, man of vampier zou blijven met het constante gevoel van geluk en dat hij meer verdient.' ik vroeg me af waar dit vandaan kwam en keek Igraine even met een bijna schaapachtige glimlach aan. 'ik had nooit gedacht dat ik iemand zo open dingen zou vertellen, en nu doe ik het bij twee mensen in een gat als dit.' Ik had een tik op haar neus willen geven, maar ze was te ver weg om er met mijn handen bij te kunnen.

Ik luisterde haar woorden rustig aan en licht verward. Liam betekende zoveel voor haar, maar ik vond nog steeds dat ze beter verdiende. Maar ik had Liam beloofd er niets van te zeggen. 'Dat zijn lieve woorden, Elies.' Ik sprak rustig en duwde mezelf ook uit het water, om naast haar op de steen te gaan zitten. 'Maar je zit toch niet ergens mee?'

Ik lachte even bij haar reactie. Op een of andere manier voelde het ongemakkelijk, maar ik legde mijn hoofd op haar schouder in de hoop dat het minder ongemakkelijk werd. 'Nee, nouja ik had liever dat jij en Liam elkaar niet haatte, maar dat kan ik van jullie beide niet verlangen.' even liet ik een stilte vallen 'Ik ben gewoon niet zo gewend zo open tegen mensen te zijn.' ik richtte mijn ogen even op Igraine om vervolgens weer voor me uit te staren. Ik ergerde me ergens eraan dat ik wist dat ook Igraine dacht dat ik beter verdiende dan Liam. Ik keek haar weer aan. 'Je hebt echt geen idee hoe lief hij is Iggie,'

Ik legde mijn hoofd op de hare en haalde diep adem. 'Ik geloof dat hij heel lief is, Elisa, en ik wou ook niet dat ik hem haatte. Maar hij vraagt er echt zelf om, en dat vind ik echt vervelend.' Ik kneep even in haar knie en stond op, om mijn kleding aan te doen. 'Zullen we iets leuks gaan doen?' vroeg ik enthousiast en liet me op de grond vallen, om mezelf droog te krijgen door over het gras te rollen.

'Ik weet het,' gaf ik met tegenzin toe. Ik stond op en keek haar aan. 'Lijkt me leuk, heb je een idee?' vroeg ik enthoussiast. Ik lachte toen ze zich rolde door het gras en ik vroeg me af of dat werkte. Mijn bovenlichaam was in de zon al redelijk droog. Enkel mijn ondergoed was nog door en door nat. Ik keek even naar mijn hoopje kleding. Een zwarte broek waar een natte afdruk niet in te zien zal zijn en ook mijn leren jas zou de plekken in mijn shirt verbergen. Als ik een tas mee had gehad had ik mijn bh daar in gedaan. Nu kneep ik et water er zo veel mogelijk uit om daarna hem weer aan te doen. Ik trok mijn broek en shirt aan over mijn zo goed als droge huid en controleerde even mijn shirt of er vochtige plekken ontstonden, wat zo waar niet gebeurden, niet direct tenminste.