De openluchtvoorstelling

'Ik zal het proberen,' lachte ik en genoot van zijn strelingen. De fles had ik al snel weggelegd, omdat het toch niet zo geweldig smaakte als ik dacht, en ik mijn hoofd heel ergens anders had. Ergens veel leuker. Ik keek omhoog naar zijn gezicht en glimlachte, terwijl ik een kusje op zijn blote hals drukte.

Het was zo raar en eng dat ik me zo thuis voelde bij deze vrouw. Het competieve verloor ik in haar gezelschap. Ik glimlachte spontaan bij haar kusje. 'Zullen we gaan of blijf je liever hier?'

Ik moest zelf ook glimlachen bij zijn lach en dacht even na, terwijl ik rondkeek. Het liep toch al langzaam dood, en iedereen begon nu dronken te worden. Ik keek Sebastiaan weer aan. 'Naar huis?' stelde ik voor. Ik veegde wat haren uit mijn gezicht en keek hem vragend aan.

'Naar huis,' stemde ik in en legde een hand op haar kin om zo onze gezichten dichter bij elkaar te brengen en weer haar te zoenen. Mijn armen loste hier een beetje weer van haar middel en nam haar hand vast. 'Laten we dan maar gaan?' Ik haalde mijn autosleutels al te voorschijn uit mijn achterzak van mijn broek.

Ik knikte en pakte zijn hand vast. Ik keek nog even achterom of ik een bekend iemand zag, maar het was een grote massa van dansende mensen dat ik het al snel opgaf. Ik streelde zachtjes zijn hand en glimlachte. 'Jouw huis, right?' Ik legde mijn arm om zijn middel en leunde tegen hem aan, terwijl we naar de auto liepen.

'Als je dat nog steeds wilt wel, ja.' Zacht streelde ik weer haar middel en liep verder met haar. Mij maakte het niet veel uit of ik nog iemand bekend zou tegenkomen of niet. Ik wou gewoon weer knuffelen met haar zoals daarjuist, maar waar niet iedereen er staat op te kijken. Ik hield haar deur open en keek haar aan. 'Let me know.'

Naar zijn thuis of waar dan ook? (;
-Gone

'O nee, voor mij is alles prima,' stelde ik haar met een glimlach gerust. Ik ging naast haar op de boomstronk zitten en grijnste. 'Helemaal prima.' Ik keek ook naar mijn schoenen en voelde dat er wel blaren op mijn voeten zouden zitten. 'Nee, mijn ook niet.' Ik pakte haar hand en kneep er even in. 'Ik vind het een hele leuke avond, Frankie.'

Misschien was het van verbazing of uit verwarring, maar ik lachte toen Zoë over Eleanor en mij begon. 'Sorry, Zoë, maar echt ik heb geen bij bedoelingen. Vriendschappen met leerlingen zijn prima, maar om nou echt een relatie met ze aan te gaan.. Ik ben geen geschiedenisleraar.' merkte ik grinnikend op. 'Bovendien ken ik haar pas net, maar ik kan natuurlijk niet ontkennen dat ze me geweldig lijkt.' Ik glimlachte en klopte hoofdschuddend even op Zoë's schouder. Het was vast dat jongeren nog te veel fantasie hadden dat ze zulke dingen verzonnen.

'Maar die geschiedenisleraar is gewoon een creepy gozer.' Ik keek hem even aan. Eigenlijk wilde ik gewoon dat het werkte voor Eleanor, ze had echt weer iemand nodig bij wie ze zich echt goed voelde. Onschuldig hield ik mijn handen omhoog en keek hem aan. 'That's fine with me.' Lachte ik en dacht even na, wat was het eigenlijk ook voor een idioot plan om een leraar aan een leerling te koppelen? Starling, waar heb je jezelf ingewerkt? Verzuchtte ik tegen mezelf en grinnikte even. 'Maar ze lijkt je wel geweldig?' Glimlachte ik. 'Ze is geweldig.'

'Ik heb in jaren niet zo'n leuke avond gehad.' mompelde ik en legde mijn hoofd tegen zijn schouder aan. 'en dat heb ik allemaal aan jou te danken.' Glimlachend sloot ik even mijn ogen. 'Rond volle maan, mag ik je dan echt niet zien? Of, misschien, kan ik 4 meter afstand houden? Dan stalk ik je wel, zonder dat je mij opmerkt?' Ik had echt geen zin om een week op school te zijn zonder dat ik Logan kon zien, terwijl dat ik wel wist dat hij er was.

'Hmm, ik ook niet,' zei ik gemeend en streelde even door haar haren. Ik moest zachtjes lachen om haar woorden. 'Vier meter afstand klinkt voor mij helemaal perfect,' grinnikte ik. 'En gelukkig is het maar een weekje. En weet je, Frances, misschien valt het wel heel erg mee, omdat je nu mijn, ehm, vriendin bent.' Ik hakkelde over mijn woorden en voelde dat ik weer rood werd.

'Zeker, dat geloof ik graag, ook omdat ze een geweldige vriendin heeft die voor haar campagne gaat houden.' Ik had het wel vaker gezien, dat vrienden zo gehecht aan elkaar waren en elkaar het beste gunden dat ze er alles aan deden om de ander net zo gelukkig te maken. 'Ik zal heel aardig zijn tegen Eleanor.' vertelde ik Zoë glimlachend. 'Dat verdient ze.' vervolgde ik, want iedereen verdient dat, zo vond ik.

'4 meter afstand it is.' Een week vond ik lang genoeg, het had beter uitgekomen als het maar een paar dagen was, maar goed, hoe het leven in elkaar zat was nou eenmaal niet eerlijk. Ik lachte toen hij met moeite uit zijn woorden kwam, maar zachtjes, want ik werd zelf nerveus door dat woord. Verlegen glimlachend drukte ik een kus op zijn wang. 'Nu kan ik je gaan introduceren als dé vriend aan iedereen in plaats van een vriend.'

Ik sloeg mijn arm om haar middel en grijnste. 'Dé vriend klinkt verbazingwekkend goed.' Ik drukte ook een kus op haar wang en lachte nu iets zachter. 'Oeps, als ik je nu mijn vriendin ga noemen, weet ik zeker dat mijn vader erop staat om je een keer bij ons te laten eten.' Ik beet even op mijn lip, want dat wou ik helemaal niet. Mijn vader was totaal geen aardige man, nou ja, niet voor mij in elk geval.

Ik had wel wat dingen gehoord over Logan's vader, maar hij leek dat onderwerp soms te vermijden en had daar waarschijnlijk ook een reden voor. Aan de ene kant maakte me dat bang, maar ik zou dat niet tonen aan Logan, dat zou het alleen maar erger maken. 'Dat is prima, leuk, wauw dan zie ik ook nog eens een keer een vader in mijn leven.' merkte ik glimlachend op.

Ik slikte en knikte toen maar met een lach. Ik wou haar ook niet bang maken. 'Ja, inderdaad,' zei ik en pakte haar hand stevig vast. Ik slikte nog een keer en ging toen maar het onderwerp vermijden. 'Wie heeft nou een vader nodig als je zulke leuke moeder en oma hebt?' vroeg ik me lachend af.

Glimlachend haalde ik mijn schouders op. 'Tjah, ik kom niets tekort natuurlijk..' Maar toch, soms leek een vader een ideaal. Er waren wel potentiele stiefvaders geweest, ik herinnerde me de laatste nog goed, maar ik had nooit een echte vader gehad. En soms wilde ik dat ik er wel een had, maar van wat ik wist over mijn biologische vader, was ik blij dat ie er vandoor was. 'Heb je je moeder nog gesproken?' vroeg ik om op mijn beurt van onderwerp te veranderen.

'Dat is dan mooi.' Glimlachte ik. 'Maar ik ga weer terug, voordat ze denkt dat ik jou aan het hypnotiseren ben ofzoiets.' Met deze woorden nam ik afscheid en liep ik weer terug naar Eleanor, echter zei ik niets tegen haar, ik keek haar enkel aan.

Enkel had ik mijn armen over elkaar geslagen en keek haar aan. 'Soms heb je het beste met me voor, maar hou je dat beter voor jezelf.' Het leek niet zo een comfortabel gesprek geweest te zijn aan de overkant. Hoewel ze ook niet tegen elkaar waren beginnen te schreeuwen of dat soort zaken. Vast en zeker vond hij me een wanhopig en krankzinig mens met nog een gekkere vriendin. 'En daar moest weer iemand me niet. Vermaak je met Dan. Ik ga naar Lucy.' Ik vond het gewoon schandalig dat ze me dit ergens geflikt had. Kon ze niet naar een jongen lopen, ja, een jongen. In plaats van een fucking leerkracht.

Waar was de Eleanor gebleven die om dit soort dingen kon lachen? Ik miste haar. Het enige wat ik deed was haar nakijken, draaide me vervolgens om en ging opzoek naar een club jongens die allemaal football vesten droegen. Het was niet moeilijk om ze te vinden, dus liep - nou ja, strompelde - naar hen toe. 'Sorry, het duurde wat langer.' Zei ik tegen Dan en keek de rest even kort aan.

'Dag Zoë.' riep ik haar nog na, maar ze was al verdwenen tussen de mensen. Enkele seconden stond ik daar alleen en keek in het rond, maar besloot uiteindelijk dat ik maar beter gewoon naar huis kon gaan. Met nog een laatste blik, zoekend of ik Igraine nog zag om gedag te zeggen, liep ik het terrein af en liep terug richting mijn huis.

gone

Ik knikte. 'Nog even voordat ik je kwam ophalen, ik wou haar een fijne valentijnsdag wensen.' Dat ik moest huilen omdat ik haar zo vreselijk miste en mijn vader haattte, hield ik maar even voor me. Ik glimlachte naar haar en trok haar even tegen me aan. 'Hopelijk komt ze ooit hier en kan ik haar aan je voorstellen.'

Ik schudde mijn hoofd en grinnikte. 'Never nooit zul je me rood krijgen. En misschien doe ik wel wat uptempo, of juist iets romantisch, maar dan heb ik je niet bij me op het podium, dus gaat laat lastig. Misschien doe ik wel iets van the Script ofzo.' Ik dacht even na en ging met mijn gedachten door alle liedjes. 'En voordat ik ga optreden wil ik dat je even iemand bekend vindt, zodat je niet alleen bent.'

Ik speelde wat met zijn vingers terwijl ik naar hem luisterde. 'Ze lijkt me erg aardig, ik zou haar graag ontmoeten.' Het was vreemd, maar bij dat idee werd ik nerveuser dan bij het idee dat ik zijn vader zou ontmoeten. 'Ze komt vast wel en anders kun jij naar haar toe?'

'Ze is ook geweldig,' zei ik dromerig. 'Ze is net zo lief als je moeder en oma. Ik vertelde haar vandaag over je, ze wil je zo verschrikkelijk graag zien.' Ik glimlachte geruststellend en knikte opnieuw. 'Ja, misschien ga ik over een tijdje naar haar toe, maar ik moet het wel precies tussen twee volle manen plannen, en dat is dan weer lastig.'