De openluchtvoorstelling

Valentine's Day was een typische film om nu te kijken. Ergens vond ik hem een beetje soft, maar het was heerlijk dat je niet moest nadenken over ingewikkelde zaken zoals je bij sommige films wel eens had. Even keek ik naar Arthur. De man die me zo bekend voorkwam, maar ik vertikte het om er naar te vragen aangezien het zo leuk was dat er nog een beetje mysterie achter zat. 'Gesproken zoals een echte heer,'

'Kies jij maar een mooi plekje uit.' Ik strekte me kort even uit waarna ik uit mijn auto stapte en een arm rond haar middel sloeg. Zo vonden we al snel ons plekje in het gras voor de auto. De film die ze draaide was voor mij onbekend en ik had toch iets pittigers verwacht dan wat nu op mijn scherm stond; meer drama en vooral meer haat.

Zacht drukte ik hierbij een kus op haar lippen. die mooie en vooral zachte lippen trokken me altijd zo aan. Hierna streelde ik simpel door haar haren. 'Film kijken, remember?' fluisterde ik zacht, maar vooral erg plagend.

'Film kijken,' Beaamde ik lachend en was best blij met de filmkeuze. Normaal was ik niet zo van de romantische komedies, maar dit was een van de weinige films die ik wel leuk vond.

Ik ging tussen zijn benen zitten en leunde tegen zijn borst aan, terwijl ik de deken over ons heen trok. Even peilend keek ik naar de film. 'Een beetje oppervlakkige film,' mompelde ik en streelde zachtjes zijn benen. 'Al vind ik de acteurs wel weer leuk!'

'Het is niet eenvoudig, en het is ook niet cliché, Frankie. Het is echt geweldig!' Opnieuw drukte ik een kus op haar wang en luisterde grijnzend naar de muziek. Het was helemaal mijn smaak. Even schrok ik op, toen er hardere muziek uit het grote scherm schalde, en bleef even kijken welke film het is. 'Hier komt waarschijnlijk geen actie en western in,' voorspelde ik.

'Ik ben blij dat je het leuk vindt.' Glimlachend keek ik naar Logan en luisterde ook naar de mzuiek, waarvan ik elke noot, elk woord, elk akkoord uit mijn hoofd kende. Toen de film begon keek ik op en zuchtte iet wat teleurgesteld. 'Nee, waarschijnlijk niet, helaas.' Het was jammer dat de film misschien minder leuk zou zijn, maar ik was hier met Logan, dus eigenlijk vond ik alles prima vanavond. 'Het is volgende week weer volle maan hea?' vroeg ik zachtjes en keek vanuit mijn ooghoeken naar Logan.

Glimlachend keek ik naar Frances terug en pakte toen haar hand. Zachtjes streelde ik die met mijn duim, terwijl ik onze muziek beluisterde, wat nogal lastig ging met de film die ondertussen draaide. Bij haar woorden haalde ik even diep adem en glimlachte flauwtjes. 'Ik denk dat we het vanavond dus maar extra leuk moeten maken. Over paar dagen ben ik niet meer te genieten en moet je maar even afstand van me nemen.' Ik zakte ietsjes weg in mijn stoel en beet hard op mijn lip.

'Oke.' zei ik zachtjes en keek naar onze handen. Het was raar om te weten dat hij gevaarlijk was, want sinds ik Logan kende leek hij wel het minste van gevaarlijk. En ik voelde me ook zo schuldig omdat hij dacht dat hij een groot gevaar was voor mij, terwijl ik me niet druk hoefde te maken omdat ik mezelf wel zou kunnen verdedigen. Fronzend staarde ik naar de film en beet op de binnenkant van mijn wang.

'Ja, ik zou ook willen dat het niet zo was,' mompelde ik. Ik keek even naar haar gezicht en probeerde die te peilen, maar daar was ik nooit zo goed in. 'We kunnen ook even hier rondlopen en dan koop ik wat te eten voor je? Of we gaan even het bos in? De film vinden we waarschijnlijk beiden niet leuk.'

'Ja, lijkt me een goed plan.' Ik stapte de auto uit en pakte mijn jas en bont gekleurde sjaal mee. Terwijl ik die aantrok, want ik had ze uitgedaan in de warme auto, besloot ik dat ik het Logan wel moest vertellen. Wat als hij er zelf achter zou komen? Dat zou het waarschijnlijk nog erger maken en als ik het zelf vertelde, dan zou hij niet boos zijn toch? Het zou misschien enkel opluchten dat ik net zo goed anders was en gevaarlijk kon zijn als ik de controle verloor.

'Dan doen we dat!' Ik deed ook mijn jas aan en stapte uit de auto. Ik zorgde dat hij goed afgesloten was en liep toen naar haar toe. Ik legde mijn hand op haar rug om haar zachtjes mee te leiden naar het bos. Eenmaal daar hoorde je de film nauwelijks meer. Op een of andere manier bleef het bos vertrouwd voor me, maar ook weer vijandig. Hier gebeurde de erge dingen.

Ik was blij toen we uit de drukte waren en het bos instapten. De natuur had in verband met mijn krachten een bepaalde invloed op me, mijn oma verklaarde dit door te stellen dat onze familie zich als heksen vooral naar het aarde element getrokken voelde. Ik vroeg me dan altijd af hoe heksen zich aangetrokken tot het vuur element dit dan ervaarden, waren zij een soort pyromanen? Glimlachend draaide ik me om naar Logan. 'Dit is beter.'

Ik leunde tegen een boom aan en glimlachte naar haar. 'Inderdaad,' beaamde ik. Het was goed om te zien hoe ze opbloeide als ze in het bos liep. Het zou vast komen, omdat ze hier is opgegroeid, dan krijg je toch een bepaalde band met het bos. Ik glimlachte ook breed en probeerde er ook van te genieten.

Met mijn rug naar Logan toe snoof ik opgewekt de natuurlucht in en sloeg mijn armen om mijn middel heen tegen de kou. Diep haalde ik adem en nog steeds met mijn rug naar logan gericht, zei ik; 'Logan, ik moet je iets vertellen.' Ik draaide me naar hem om en vond het moeilijk om hem aan te kijken, dus keek ik naar een groepje paddenstoelen op een boomstronk bij mijn voeten.

Ik stond net op het punt om haar te knuffelen om te zorgen dat ze het warmer kreeg, toen ze die helse woorden zei. Ik heb altijd geleerd dat deze woorden nooit goede dingen bracht. Ik ging dus even stevig staan en fronste even kort. 'Wat is er dan, Frances?' Ik keek haar afwachtend aan en liep wat dichter naar haar toe.

Ik schraapte mijn keel en sloot nerveus mijn ogen, ik had dit nog nooit eerder aan iemand verteld. Mijn moeder en oma wisten het zelfs voordat ik het wist, Liam had het geraden voordat ik het had verteld. 'Ik wil eerst zeggen dat het me spijt, dat ik het niet eerder heb verteld.' Ja, ik draaide er om heen, misschien kon ik er nog onder uit komen door toe te geven dat ik stiekem meer van katten hield dan van honden?

Ik wisselde even nerveus van been waarop ik leunde en pakte toen haar handen vast. Zou ze gaan zeggen wat ik dacht? Dat ze me niet meer leuk vond, of dat ze me gewoon een creep vond, omdat ik eigenlijk een weerwolf ben. Nee, zo is Frances niet. 'Oké,' zei ik, nog steeds nerveus. Wat zou ze dan gaan zeggen? Dat de ''liefde'' niet wederzijds was?

'Er is iets dat je zeker niet over me weet, maar ik vind dat je het hoort te weten, want ik weet het ook van jou. En Logan ik ben ook niet normaal, nooit geweest eigenlijk, alhoewel ik dat niet meteen door had natuurlijk, maar eigenlijk heb ik het altijd al geweten.' Ik sloeg nu werkelijk door en ratelde zenuwachtig door. Ik had mezelf voor mijn hoofd geslagen als Logan mijn handen niet vast hield.

Ik schudde even verward met mijn hoofd. 'Je hebt iets, wat gelijk is aan iets van mij. En ik weet dat je niet normaal bent, want je bent het allerleukste meisje ter wereld.' Ik glimlachte even flauwtjes. Ik wist echt niet waar ze nou heen wilde gaan. Ik legde mijn hand op haar wang in een poging haar te kalmeren. 'Zeg het maar, Frankie,' murmelde ik bemoedigend.

'Damn! Ik had gehoopt dat je wat anders zou zeggen.' Zacht streelde ik even door haar harenen drukte een kusje tegen haar voorhoofd. Opeens dacht ik eraan dat ze mijn voetbaljasje nog had. En nu een ring van me had gekregen. Wauw! Ze was echt wel mijn meisje.

Nooit gedacht dat dit zo moeilijk zou zijn. Abrupt hield ik mijn mond en zette een serieuze blik op, het was nu of nooit. 'Ik weet dat je zelf een van de mythes bent, maar geloof je ook in de anderen?' Voorzichtig haalde ik zijn hand weg en keek hem ernstig aan.

'Snap niet dat vrouwen naar dit kunnen kijken. Jou liefdesleven is dan toch net iets opwinderder.' Ik keek hoe een meisje een veel te grote knuffelbeer kreeg. Kon het nog kleffer? 'Véél opwinderder.'

'Ja, ik geloof in de anderen,' zei ik serieus en gemeend. 'Al ben ik ze nog nooit tegengekomen.' Ik wist echt niet welke kant ze nou op wou. Ik wist alleen dat er over heksen en vampieren werden gesproken. Maar toch, ik was er nooit eentje tegengekomen, zouden ze eigenlijk wel bestaan? Ik keek haar nog steeds afwachtend aan.

Ik grinnikte om zijn woorden en drukte een kusje in zijn hals. 'Vrouwen vinden het leuk om hiernaar te kijken, omdat... Ja, ik weet het eigenlijk niet,' moest ik eerlijk bekennen. Zelf was ik ook niet zo van zulke films. 'Inderdaad,' murmelde ik en draaide me half om, zodat ik hem aan kon kijken.