Het schoolplein.

Mijn blik was op een meisje gericht, waarschijnlijk een eerste jaars, die netjes uit haar broodtrommeltje een broodje pakte. Ik kan me nooit herinneren dat ik werkelijk zo was. Volgens mij had ik die fase gewoon over geslagen. Toen ze mijn kant op keek, trok ik een wenkbrauw op en draaide ze zich vlug om. Hierdoor grinnikte ik en schudde ik grijnzend mijn hoofd.

Voordeel van tekenen in stripstyle was dat je niet elke 5 seconden op moest kijken om elk detail te kunnen tekenen, alleen opvallende dingen worden meestal overgenomen. De piercing in haar neus en wenkbrauw, donkere haren, donkere kleding, blanke huid. Het nadeel van donkere kleding was dan weer dat je lastig vormen kon aangeven.

Toen de afspeellijst op mijn iPod was afgelopen, werd het akelig stil. Ik viste mijn iPod uit mijn broekzak en scande langs alle nummers. Ik klikte er eentje aan en wierp een blik op de jongen naast me. Zijn tekening kwam me verdacht bekend voor. Ik wist al waarom: Ik was het. 'Dus nu ben ik een tekenobject geworden?' Vroeg ik me hardop af.

Het duurde even voordat ik op haar reageerden. Ik was ondertussen begonnen aan haar koptelefoon waarna ik even naar haar om keek. 'Object zou ik je niet noemen, dat zijn jou woorden.' zei ik. 'Maar ik neem het als compliment dat je jezelf herkent.' Een beter compliment was er eigenlijk niet, het was herkenbaar en dat was uiteindelijk toch het doel.

NEW

Tussenuren waren deze week alles behalve vreselijk. Het was heerlijk in het zonnetje. Ik zat dan ook in het gras in kleermakers zit. Er lag wel een boek voor me, wiskunde, maar eigenlijk had ik er nog niet in gekeken. Een beetje afwezig drumde ik met de achterkant van een pen op het boek terwijl ik naar mijn muziek luisterden.

Net zoals iedereen die een tussenuur had, had ik me naar buiten begeven. Het was prachtig weer, dus was het zonde om binnen te blijven zitten. Ik liep over het schoolplein heen en besloot maar in het gras te gaan zitten. Na een plekje te hebben gevonden opende ik mijn wiskunde boek maar leunde naar achteren om van de zon te genieten.

Genietend van de heerlijke warmte tikte ik rustig verder tot dat er tot me door drong dat de jongen die naast me was gaan zitten hetzelfde boek erbij had gepakt. Misschien had hij wel er iets mee ging doen, dus wel zo sociaal om dan te stoppen. Ik nam mijn schrift erbij, maar besloot dat ik nog steeds geen zin had om iets aan wiskunde te doen dus begon ik willekeurig iets te schetsen.

Ik had besloten om toch maar aan wiskunde te beginnen, aangezien ik het na dit uur eigenlijk af moest hebben. Maar ik kwam niet verder dan de tweede opgave, wiskunde was niet echt mijn ding. Zuchtend keek ik rond en zag dat de jongen naast me hetzelfde boek open had liggen. Hij leek er niet echt mee bezig te zijn, maar ach ik kon toch wel even iets vragen? 'He, mag ik iets vragen?' vroeg ik toen ik naar voren leunde.

Ik deed mijn koptelefoon af toen ik door had dat de jongen die naast me was komen zitten iets aan me vroeg. 'Ja, tuurlijk.' antwoorden ik terwijl ik even mijn blik over hem heen liet gaan. Mijn eerste week zat er zo ongeveer op en ik wist nog steeds van het grootste gedeelte van de klas geen namen. Als ik me niet vergiste zat hij ook bij mij in de klas. 'Jij bent Eli toch?' vroeg ik twijfelachtig waarna ik mijn hand uitstak. 'James,' stelde ik mezelf voor.

'Ja, the one and only.' zei i glimlachend en schudde zijn hand. 'Ik zit bij je in de klas, niet?' vroeg ik twijfelend. Ik had niet echt de moeite genomen om iedereen in mijn klas te leren kennen. Niet dat ik problemen had met namen, maar ik had er niet echt de behoefte aan. Ik kende toch al wat mensen.

'Ik geloof het,' zei ik, blij dat ik goed gegokt had. 'Ik eh, zit hier net een week op school, ik weet niet precies wie er in mijn klas zit.' legde ik uit toen ik besefte hoe stom mijn antwoord had geklonken. 'Maar goed, je wou iets vragen.' zei ik terwijl ik hem vragend aan keek.

Dus hij was ook nieuw. Ik vroeg me af wat er zo aantrekkelijk was aan dit dorp dat er zoveel nieuwelingen opdoken. Meg was hier al niet zo lang, Ariel was hierheen verhuisd, Logan scheen er ook nog niet zo lang te zijn, ikzelf was hier pas net en ook James woonde hier pas een week. 'Ja, sorry, ik dwaal snel af. Maar ik vroeg me af of jij iets van wiskunde snapt?' Ik pakte het boek vast en keek naar de opgaves. 'Ik begrijp er niets van.'

Mijn oude school liep blijkbaar voor op wiskunde in vergelijking met deze, hoewel ik met andere vakken geheel andere boeken had en dan ook achterliep op sommige onderwerpen. 'Ja, ik snap het.' antwoorden ik dan ook. Kort keek ik waar hij was met de opgaven en keek hem vervolgens weer aan. 'Helemaal niets of ergens toch wel iets?' vroeg ik.

'Ik neig naar het ik begrijp het gewoon helemaal niet, niks. Het valt me mee dat ik de cijfers nog kan lezen.' verklaarde ik zuchtend. Engels, daar was ik goed in of aardrijkskunde, maar niet in wiskunde. Wat ik er aan had, vroeg ik me dagelijks af. 'Ik ben gewoon weg een hopeloos geval in wiskunde, dus voel je niet slecht als je uitleg niets verduidelijkt.'

'Hmm.. Zei ik bedenkelijk, dat is niet veel.' zei ik bedenkelijk bij zijn antwoord en glimlachte even bij zijn laatste woorden. 'Zal ik dan maar gewoon een poging wagen?' Ik stelde het als een vraag, maar eigenlijk was het meer een uitleg voor dat ik zijn schrift en boek op schoof om eens goed te kijken naar de opgaven. 'Ik ben alleen een hopeloos geval wat betreft uitleg,' verontschuldigde ik mezelf al vast terwijl ik de gegevens vast op schreef achter het opgave nummer. 'Eens kijken, we moeten deze berekenen...' dacht ik hardop.

Ik keek toe hoe hij de opgave las en probeerde te begrijpen. Eigenlijk was ik niet echt aan het opletten, hoewel ik probeerde te snappen. 'Ik kan het net zo goed gewoon opgeven, geloof ik.' mompelde ik toen ik naar de getallen staarde. 'Ik probeer de lerares wel te overtuigen dat mijn moeder mijn huiswerk als kunst heeft gebruikt.' Het zou niet geheel gelogen zijn, mijn moeder had dat wel eens gedaan. Ze had twee velletjes wiskunde uit mijn schrift gescheurd en ze bij één van haar galerieën tentoongesteld. Ik geloof dat ze het heel wiskundig 'Einstein > my son' had genoemd.

Ik kon het niet helpen dat ik moest lachen bij zijn smoes. 'Of je schrijft genoeg op om het te laten lijken dat het gemaakt is en mikt er wat water overheen en gooit het erop dat wiskunde maken op de rand van een fontein niet werkt.' Want ik gokte erop dat huiswerk dat wordt gebruikt als kunst niet echt geloofwaardig te maken was. 'Moet je wel een pen gebruiken die uitloopt,' voegde ik er bedenkelijk aan toe.

'Perfect plan!' lachte ik en sloeg mijn wiskunde boek dicht. 'Maar ik ga toch echt voor de smoes; ik ben nieuw hier en alle dozen moesten nog uitgepakt worden en ik mis mijn vrienden zo, dat ik mijn hoofd echt niet naar wiskunde kon zetten.' Met een zielige blik en een triest stemmetje keek ik James aan.

'Ja, ik denk dat die het het beste doet.' gaf ik toe toen ik zijn zielige blik zag en plots besefte dat hij er eigenlijk best goed uitzag. 'Dus jij bent ook nieuw?' vroeg ik. Eigenlijk was het meer een constatering. 'Die dozen zijn echt verschrikkelijk,' zuchtte ik. Het was me al veel te vaak gebeurd afgelopen week dat ik iets niet kon vinden. Gelukkig had ik mijn oude wiskunde schrift gevonden want die kon ik nu gewoon gebruiken als huiswerk werd gecontroleerd. En naast dat het vervelend is als je niet die ene broek kan vinden is het nog veel vervelender als je ouders ruzie maken over dat er dozen moeten worden opgeruimd in plaats van dat ze in de weg gezet moeten worden.

'Zo nieuw als maar nieuw kan zijn, alhoewel ik hier al 2 weken rond loop. Dus ben jij nog altijd groener.' zei ik grinnikend en schudde mijn hoofd in overeenstemming. 'Ik heb geluk dat mijn ouders veel thuis zijn, zij hebben alles razendsnel uitgepakt. Ik heb alleen mijn eigen dozen nog te doen.' vertelde ik. Ik had er een hekel aan om die dozen te moeten uitpakken, de helft wilde ik niet eens meer, maar ik wilde ook niets weggooien.

'Balen,' zei ik lachend. 'Ik hoopte even dat ik niet de nieuwste was.' zei ik met een grijns. 'Mijn ouders zijn niet heel vaak thuis en als ze thuis zijn schiet het niet echt op met uitpakken.' zuchtte ik. 'En zelf schiet ik met mijn spullen ook niet echt op, ik heb een opgemaakt bed, mijn drumstel, wat schoolboeken en kleding en de rest zit nog in dozen.' vertelde ik. Ik zou later wel eens de rest uitpakken, maar bij het idee dat ik nog zoveel dozen moest uitpakken en indelen raakte ik eerder gedemotiveerd dan gemotiveerd.

Ik was geheel vergeten wat hij zei of had gezegd toen hij over zijn drumstel begon. 'Ho, wacht even. Je drumt?' vroeg ik verbaasd en bekeek James met een vragende blik. Als hij drumde, dan hadden we een drummer, voor onze band. Dan zouden we al 4 koppen tellen, dat hadden we volgens mij echt nodig. Natuurlijk zou ik eerst moeten overleggen, maar ik kon tenminste al wel vragen of hij interresse had?

Ik keek Eli aan toen hij verbaasd vroeg of ik drumde. 'Ja..' zei ik twijfelachtig. Het was nu net alsof het heel bijzonder was dat er iemand drumde of dat, ja ik wist eigenlijk niet waar die vraag vandaan kwam. 'Hoezo?' vroeg ik dan ook terwijl ik hem op mijn beurt vragend aan keek.

'Ben je goed? Hoe lang speel je al? Wat voor muziek speel je?' Ik had een hoop vragen en stelde ze vluchtig zonder aan adem te denken. Uiteindelijk hield ik mijn mond en lachte schaapachtig. 'Sorry, ik wilde vragen of je misschien geïnteresseerd bent om in een band te spelen? Ariel, Teoh en ik zijn een band aan het opzetten en ik geloof dat we wel een drummer kunnen gebruiken.' Ik keek hem enthousiast aan en zei nog snel; 'Maar ik heb nog niet met hen overlegd, dus ik weet niet of zij het willen.'

In een keer kreeg ik heel wat vragen op me afgevuurd waardoor ik even moest nadenken wat hij nou allemaal gevraagd had. Er verscheen een grijns toen alles tot me doorgedrongen was waarmee ik hem even aankeek. 'Of ik goed ben moet je zelf beslissen, ik speel al 10 jaar en ik speel voornamelijk muziek waarvan je de drums kunt herkennen of die ik meekrijg van de les.' beantwoorden ik nadenkend zijn vragen. 'En het lijkt me wel leuk om in een band te spelen,' gaf ik toe 'maar overleg eerst maar met de rest.' voegde ik toe.