Het schoolplein.

'Het zou echt geweldig zijn!' sprak ik mijn fantasie uit. Ik zag het al helemaal voor me; een lier, een banjo, een piano en een drumstel. De meest vreemde combo ooit, maar vast perfect. 'Wauw, 10 jaar. Ik heb medelijden met je ouders.' Ik grinnikte naar James en bedacht me dat mijn ouders ooit voor hadden gesteld om een instrument te leren bespelen. Ik mocht alles doen, maar toen ik drums voorstelden, hadden ze de volgende dag ineens een gitaar klaar liggen. Ik begreep het aan de ene kant wel.

Ik haalde mijn schouders op toen hij zei dat het zielig voor mijn ouders was. Eigenlijk speelde ik vaak als ze ruzie hadden, de behoefte om te horen wat ze naar elkaar schreeuwden had ik nou eenmaal niet. 'Ik heb lang moeten zeuren.' gaf ik toe. 'Mijn vader vond het sneller goed dan mijn moeder omdat hij toch vaak werkt maakt het voor hem niet veel uit. En het was dat of een zeurend kind met pannendeksels.' glimlachte ik. De enige ruzie tussen mijn ouders die ooit goed voor mij was uitgepakt. 'Toch eerder arme buren,' gaf ik toch toe. 'Maar ik hou me netjes aan mijn afspraak met hun. Niet voor tien uur 's morgens, niet na acht uur 's avonds.' De buren hadden er tenslotte eigenlijk geen invloed op, maar ik vind het zelf ook niet fijn om op zondag om acht uur wakker te worden door boormachines en dergelijke dus eerlijk was eerlijk. Daarbij was dit beter dan bij de oude buren, die besloten dat drie kinderen waarvan de oudste negen was nog niet genoeg was. 'Maar die Band, welk instrument bespeel jij? Vroeg ik nieuwsgierig. 'Of zing je?' voegde ik er aan toe.

'Dat is sympathiek, ik zou me nooit daar aan kunnen houden.' gaf ik toe en wreef even over mijn voorhoofd. 'Ik speel gitaar en banjo en ik zing.' vertelde ik hem grinnikend. 'Eigenlijk doe ik van alles wat, maar vooral gitaar.' zei ik nog als toevoeging en speelde met het wiskunde boek. Ik kon moeilijk stilzitten.

'Ach, ik word liever ook niet op zondag om 8 uur gewekt doordat ze willen klussen.' gaf ik toe met een glimlach toen hij zei dat het sympathiek was. 'Banjo?' vroeg ik enigszins verbaasd met opgetrokken wenkbrauwen. 'Oké ik heb volgens mij nog nooit iemand ontmoet die banjo speelt.' zei ik met een glimlach. 'Interessant. Ik zou trouwens best ook gitaar willen leren spelen.' zei ik, maar ik wist dat als ik een gitaar zou aanschaffen ik toch meer zou drummen.

'Vraag er maar niet na, het is een te vreemd verhaal, niemand begrijpt er iets van en ik zelf snap het ook nog steeds niet.' vertelde ik hem met een serieuze uitdrukking, maar lachte daarna. Het was te gek voor woorden hoe ik aan die banjo was gekomen. 'Het is heel makkelijk aan te leren, gitaar, vooral als je al ritme gevoel hebt. Moet jou ook wel lukken.' Ik ging verzitten tot ik in een kleermakerszit zat en keek naar de llucht boven ons.

'Je weet dat je me nu nieuwsgierig maakt?' vroeg ik hem terwijl ik hem beschuldigend aan keek. 'Kom op vertel,' probeerde ik.ik deed mijn koptelefoon van mijn nek af en pauzeerde mijn muziek terwijl ik hem aan keek. 'Misschien dat ik het ga proberen als ik hier geen drumles kan vinden, wat me nog niet gelukt is.' zei ik bedenkelijk. Hoewel ik eigenlijk niet wist of ik nog wel op drumles ging, na tien jaar was het toch voornamelijk elkaar uitdagen dingen te spelen.

'Misschien een andere keer.' Het was niet echt een verhaal dat je aan iemand vertelde wanneer je die persoon net kende. 'Je hebt vast niet eens meer les nodig, joh.' merkte ik op en keek James glimlachend aan. 'Straks als je bij de band zit, kun je gewoon wat jammen, en dan wordt het vanzelf alleen maar beter.' stelde ik. Ik leunde naar achteren en steunde op mijn handen die ik achter me in het gras zette.

'Die hou ik van je te goed! Daar ga ik je aan houden,' zei ik met een brede grijns. 'Les is vooral handig om dingen te leren spelen die je normaal niet zou spelen.' zei ik terwijl ik mijn schouders ophaalde. 'En eerst maar eens zien of de andere bandleden me erbij willen,' Zei ik. 'Ariel en Teoh toch? Ik ken ze beide niet.' zei ik bedenkelijk.

Waarom ben ik er ooit over begonnen? Bedacht ik bij mezelf, maar lachte naar James. 'Oh, geloof me, je zult ze zo kennen. Teoh die kun je gewoon niet missen, hij is de grappenmaker van de school en Ariel is net een elfje. Alleen haar stem al is bovenaards.' merkte ik glimlachend op. Ik was trots op mijn mede bandleden, dat mocht wel even gezegd worden.

'Misschien dat ik ze wel eens heb gezien, maar ik weet zo snel niet wie ze zijn.' zei ik met en glimlach. 'Nu ben ik wel benieuwd naar hoe een bovenaardse stem klinkt, je maakt me wel nieuwsgierig zeg.' zei ik waarbij ik hem beschuldigend aan keek en toch moest lachen. 'Je moet maar laten weten of ik een keer een stukje voor jullie moet drummen,' zei ik.

'Ik zal het er zo snel mogelijk met ze over hebben. We hebben binnenkort onze eerste repetitie, dan zal ik het wel eens in de groep gooien en dan zul je ze snel genoeg ontmoeten.' vertelde ik hem glimlachend en stopte toen mijn wiskunde boek terug in mijn tas. 'Ik moet nu rennen, dan kan ik mevrouw Rutherford nog onderscheppen om haar mijn zielige smoesje te vertellen voor de les begint.' Grijnzend kwam ik overeind. 'Ik zie je later?'

Ik lachte even over dat hij moest rennen. 'Succes met zielig kijken,' glimlachte ik. 'En ja, tot later!' zei ik waarna ik keek op mijn horloge hoe laat het was. De bel zou inderdaad zo gaan, ik moest nog langs mijn kluis, dus begon ik met mijn spullen in mijn tas stoppen.

'Bedankt!' riep ik nog na en stak kort mijn hand op terwijl ik mijn tas over mijn schouder slingerde en de school in verdween. Op zoek naar mevrouw Rutherford.

Gone.

-James is ook Gone lalala-

NEW
Geleund tegen een boom had ik mijn ogen gesloten om na te denken. Een dikke zonnebril zat op mijn neus, dus mensen konden het niet zien. Tessa, Eleanor, Frances... Ze kwamen allemaal maar niet uit mijn hoofd de laatste dagen. Vreselijk was het hoe afhankelijk ik eigenlijk was van bepaalde mensen.

Terwijl ik het plein op liep zag ik Tommy zitten tegen een boom. Ik had hem eigenlijk al niet meer gezien sinds ik naar boven was vertrokken met dat gedoe met die weerwolf... Eleanor. Terwijl ik naar hem toe liep gaf hij totaal geen reactie, zelfs niet toen ik voor hem stond. Als ik niet beter zou weten zou je bijna denken dat hij sliep. Zonder waarschuwing liet ik me dan ook op zijn schoot vallen waarna ik me armen om hem een sloeg voor een knuffel. 'Tommyboy!'

Ik schrok op bij iemand op mijn schoot en duwde mijn zonnebril in mijn haren. 'Katy!' Mijn gezicht fleurde meteen op en ik trok haar tegen me aan voor een knuffel. 'Ik heb je gemist,' zei ik, terwijl ik mijn gezicht in haar hals verborg. Ik had haar nodig, ze was de enige met wie ik kon praten. Ik hield haar even voor me en bekeek haar. 'Gaat alles goed?'

Ik moest lachen toen hij schrok en drukte een kus tegen zijn voorhoofd toen hij zijn gezicht in mijn hals verborg. 'Gekkie toch, zo lang was ik niet weg.' zei ik terwijl ik hem onderzoekend aankeek. We hadden ten slotte elkaar wel eens langer niet. Ik glimlachte toen hij vroeg of alles goed ging. 'Het gaat prima,' zei ik, maar keek hem nog steeds onderzoekend aan. 'Wat is er?' vroeg ik bezorgder en heel wat serieuzer toen ik niets kon onttrekken uit zijn gezicht.

'Veel te lang,' grinnikte ik, 'zo leek het in elk geval.' Ik knuffelde haar nog eens goed en ging toen weer tegen de boom aanzitten. 'Gelukkig,' verzuchtte ik. Je wist nooit wat Genevieve van plan was. Ik beet op mijn lip en keek de zon in. 'Tessa leeft nog. Genevieve heeft haar nooit gedood.' Ik balde mijn vuisten en begon te trillen. 'Ik vermoord dat kreng van een zus.'

Ik kroop van zijn schoot af om naast hem te gaan zitten en bleef hem ondertussen aankijken. Toen hij zei wat er was gaf ik hem opnieuw een knuffel, maar dit keer om hem vast te blijven houden. 'Dat is geweldig!' zei ik bij de woorden dat Tessa nog leefde. Het zat hem zo enorm dwars en het was absoluut een kutstreek van Genevieve geweest. Enkel snapte ik er niets van, maar dat kwam nog wel. 'Daar wens ik je dan succes mee Tom,' zei ik terwijl ik hem aan keek en hem opnieuw vast nam. 'Hey.' zei ik terwijl ik zijn zonnebril omhoog schoof om zijn ogen te kunnen zien. Hij was echt woedend op Gen. Wat niet zo raar is als ze eerst zegt dat ze zijn grote liefde gedood heeft en vervolgens aan komt met dat ze nog jaren geleefd heeft en nu nog. 'Ze leeft nog,' zei ik in de hoop dat hij iets vrolijker werd.

Ik knikte enthousiast. 'Ze leeft nog,' herhaalde ik, 'ze leeft nog. Tessa is in leven.' Ik probeerde het beeld te geven, want het klonk zo onrealistisch. Ik schraapte mijn keel en slikte. 'Ze heeft alleen een nieuwe vriend. Ene Thomas. En ik heb geen idee waar ze is en of ze nog wel contact met me wil. Laat staan het soort van contact dat we vroeger hadden. Een relatie.'

Ik keek hem glimlachend aan toen hij zo enthousiast knikte. Ik had Tessa wel gemogen, en ik was lang boos geweest op Genevieve. Mijn gezicht betrok even toen hij zei dat ze een vriend had. 'Je hebt haar sowieso jaren niet gezien,' begon ik terwijl ik hem aankeek. 'Jij hebt ook het een en ander uitgespookt tussendoor, je weet het niet, gewoon een keer afspreken.' zei ik terwijl ik hem even bemoedigend in zijn schouder kneep.

Ik keek haar aan en schudde mijn hoofd. 'Het is geen kwestie van gewoon afspreken. Ik heb geen idee waar ze is. Of ze in Amerika is, of heel ergens anders. Ik weet het niet.' Ik zuchtte en duwde mijn achterhoofd tegen de schors van de boom aan. 'Ik wil haar zo graag zien. Haar vasthouden, kussen, de rest van mijn leven mee doorbrengen.'

'Oh,' zei ik toen hij zei dat hij geen idee had waar ze was. 'dan gaan we haar zoeken Tommy,' zei ik terwijl ik mijn hoofd op zijn schouder legden. 'Ze leeft nog, dus het kan.' zei ik terwijl ik hem aan keek en opnieuw een knuffel gaf. Ik vond het maar niets als hij zich slecht voelde.

Ik knikte en sloeg mijn armen om haar heen. 'We gaan haar zoeken,' herhaalde ik haar woorden, maar veel vertrouwen had ik er niet in. 'Zou ze me terug willen?' Ik keek haar vragend aan en wist niet op welk antwoord ik hoopte. Nee, dan zou ik haar vergeten, en ja, dan wist ik niet of ik ooit nog zou stoppen met haar zoeken.