De Winkelstraat

Ik pakte een van de jasjes van het rek af en deed hem aan. Benieuwd liep ik naar een spiegel en bekeek mezelf erin. De mouwen mochten misschien wat korter, hij zat wat te ruim, maar het kon ermee door. Ik wou hem weer ophangen om een maat kleiner te passen, toen ik opeens iemand zag via de spiegel. Háár zag. Elke dag had ik me weer voorgesteld wat ik tegen haar ging zeggen, wat ik zou doen, maar nu ik haar echt zag, kon ik enkel staren. Pas toen ze in een kleedhokje verdween, draaide ik me om. Meteen griste ik een overhemd van een rek en stapte het hokje naast de hare binnen.

Ik merkte de voeten, de schoenen en even had ik hem ook aangestaard. Tommy was langs me in het pashokje gegaan. 'En ga je nu als een kleine jongen over de muur gluren?' Het was niet aanvallend bedoeld, maar ik begon me uit te kleden voor het jurkje te passen. Deze was kort, groen en had een mooie open rug. Ik wist dat deze mijn figuur, haar en ogen perfect zou laten uitkomen. Enkel was de verleiding naar het jasje zoveel groter.

Ik leunde met mijn hoofd tegen de muur die ons scheidde aan en beet op mijn lip. 'Alleen als je dat wilt,' zei ik en trok een wenkbrauw op, ook al zou ze het niet zien. Ook mijn hand legde ik op de muur en ik fantaseerde hoe ze de hare ertegenaan zou leggen en me naar haar toe zou trekken... Hoe ze me had verleid en daarna had laten vallen, alsof ik niets was. 'Hoe was kamperen? Hield Arthur je WC-rollen vast en spoot hij je onder met insectenspray?'

'Fuck you, Tommy en dit keer kan je het zelf doen.' reageerde ik op zijn sarcasme. 'Misschien wil ik het. Waarschijnlijk niet. Maar ik denk dat je eerder doelt op het feit dat jij het wilt, want wat jij wilt daar moet Eleanor zich aan aanpassen.' Eerst had hij me het praatje gegeven over het feit dat hij me niet zou opeisen, dat ik vrij was, geen verplichtingen en daarna zag hij ons als een getrouwd stel. Hij heeft me zelf weggejaagd. Ik legde toch even mijn hand tegen de muur. Kon ik hem maar nog aanraken zoals daarvoor en begeren, maar dat kon ik niet meer. Het was niet eerlijk tegenover Arthur en niet eerlijk tegenover Tommy aangezien ik hem niet kon geven wat hij wou. Los van het feit dat ik met Arthur samen was, want als ik dat niet was dan zou het nog geen Tommy en Eleanor zijn. Niet zoals hij dat wilde.

'Wil je alsjeblieft bedenken wat je eigenlijk wilt voordat je weer iemand het bed in praat en daarna met een ander ervandoor gaat? Bespaart een heleboel gedoe,' siste ik. Boos gooide ik het overhemd uit het hokje en sloeg daarna tegen de muur tussen ons in. Ze had me weer waar ze me wou hebben, boos, gefrustreerd, zodat zíj míj weer mooi de schuld kon geven. 'En, al plannen voor een happy after after met Arthur? Elke avond samen scrabble doen en kamperen met gillende kinderen om je heen. Klinkt zó Eleanor-achtig.'

Nu kreeg hij me pas boos. 'En helemaal verrimpeld en grijs, kinderloos en met een man die altijd van een ander zal houden voor altijd tot ik doodga, klinkt helemaal niet als een happy ever after.' Ik keek naar mezelf in de spiegel, maar kreeg de rits niet helemaal dicht. 'Kom me eens helpen, in plaats van zoveel zelfmedelijden te hebben.' Ik beet op mijn lip. Tommy... Hij had gelijk, maar hij snapte niet dat niet alles voor altijd was. En waarom hadden mensen zo een raar beeld over Arthur? Hij was slim, maar niet verwaand. Ook vriendelijk en charmant. Nee, hij had alles. Misschien niet zo een lust naar seks, maar daar kon ik zelfs mee leven. Tommy had een verkeerd beeld. Ik wou een spannend leven, ja, maar dat bestond niet uit elke dag vijf keer van de bil gaan en drinken tot ik erbij neerviel.

'Altijd van een ander zal houden...' fluisterde ik met een verwrongen glimlach en schudde ongelovig mijn hoofd. Ze had het zo fout. Geen idee wat ze met me deed. Ik sloeg de deur van mijn hokje open en ging die van haar binnen. Nou ja, bleef staan in de deuropening en staarde haar aan. Bekeek haar van haar gezicht tot haar tenen en weer terug, terwijl ik naar mijn stem zocht. Wat had Arthur dat ik niet had? Oké, ik kon haar geen kinderen schenken of andere dingen of... Ik realiseerde me dat ik haar niets kon geven.

Nu hij zo voor me stond, sloeg ik tegen zijn wang. Niet hard aangezien ik geen pijn wou lijden en hij niet het idee mocht hebben dat ik hem verder pijn wou doen. Ik trok hem naar binnen en draaide me om zodat ik hem aan keek via de spiegel. De jurk had een kleine lage rits. 'Het spijt me, Tommy. Het spijt me echt... Ik... Je weet hoe ik me voel bij je en ik weet niet hoe het komt, maar het is er gewoon. Ik... Ik wil niet denken aan voor altijd zoals jij al lijkt te denken. Het is niet dat ik ga trouwen met Arthur. Misschien wel, maar ik denk niet dat het zo zal zijn. Helemaal niet.'

Ik wreef over mijn wang en kon me eindelijk weer verroeren. Met een halve glimlach liet ik me naar binnen trekken en keek in plaats van naar haar gezicht naar de rits. 'Guess I deserved that one,' stamelde ik en keek toen op naar de spiegel. 'Ik... Ik ben niet eerlijk geweest. Ik heb mezelf beloofd dat ik alles zou doen om jou gelukkig te maken. Ik heb me denk ik niet gerealiseerd,' ik nam een grote hap adem en ging verder, 'dat ik om dat te doen je los moet laten.'

Mijn blik vestigde zich op de grond. Arthur of Tommy, Tommy of Arthur. Ik had het voor het kiezen en dat had ik nooit gedacht. Voorzichtig draaide ik me om. Een hand vestigde zich rond zijn wang. 'Wie zei iets van loslaten, Tommy?' Zacht drukte ik mijn lippen een tel op die van hem. 'Je zult me zo moeten loslaten, maar dat betekend geen vaarwel. Tenzij het dat voor jou gemakkelijker maakt.'

Ik wou dat ik kon beschrijven wat ze bij me losmaakte als ze me zo aanraakte of kuste. Misschien wou ik niet eens weten wat het bij me deed, enkel dat het geweldig en onweerstaanbaar was. 'Het maakt het makkelijker, maar niet fijner. En het punt is dat ik de keuze tussen die twee maar niet kan maken.' Droevig glimlachte ik naar haar en ritste de jurk dicht. 'Hij staat je goed.' Ik beet op mijn lip en sloeg mijn ogen neer. 'Arthur zal hem vast mooi vinden.'

Ik draaide me om naar de spiegel en keek even naar de jurk, maar meteen weer naar hem. Misschien moest ik een praten met Arthur over alles wat er gebeurd was tussen mij en Tommy. 'Misschien, maar waarschijnlijk gaat hij niet goed weten waar eerst te kijken; het is nogal bloot. Dus vast naar de grond, zoals jij nu. Daarbij is hij nogal prijzig.' Hierbij kwam ik weer goed voor hem staan zodat hij ze los kon maken. Ik kon het maar niet loslaten dat ik wou gekust worden. Hier en nu, begerig door hem. En dat was fout. Zo fout.

Ik keek snel weer weg van de grond en keek haar nu recht aan. Ik slikte en wreef over mijn hoofd. 'Is hij echt zo aardig als iedereen beweert?' Benieuwd bleef ik haar reactie peilen en trok ondertussen de rits weer naar beneden. Lachend haalde ik mijn schouders op bij haar laatste woorden. 'Gelukje bij een ongeluk dat je mij nu tegenkomt, nietwaar? Trek hem maar uit, dan betalen we hem zo.'

Ik liet de jurk van mijn lichaam vallen eenmaal de rits los was en werkte me terug in mijn panty, short en mijn bloesje. Tommy had me naakt gezien en als hij het niet wou zien dan kon hij wegkijken. We waren oud genoeg. Hij al helemaal. 'Arthur is erg lief en vriendelijk. Alleen moet je niet met hem sollen.' Hierbij keek ik hem aan. 'Je zus zal daar over kunnen meespreken en nee, Tommy. Ik wil hem dan niet meer.' Het voelde niet goed om hem van zijn geld te beroven. 'Dus je kledingkast toe aan nog wat nieuwigheid of verveel je je?'

Ik ging op het stoeltje zitten van het kleedhokje en beet steeds maar weer op mijn onderlip. Tegelijkertijd bekeek ik haar terwijl ze omkleedde. 'Niet met hem sollen,' herhaalde ik haar grinnikend, 'ik heb geprobeerd bij hem in te breken en dat ging inderdaad niet. Dus gooide ik WC-rollen over zijn huis.' Geërgerd haalde ik mijn schouders op. 'Het is maar geld, iets wat ik veel te veel heb. En ja, ik moet echt nieuwe kleren.'

Hierbij trok ik het jasje aan en negeerde zijn woorden over het geld. 'Maar dit jasje staat me ook zo goed. Wat denk je? Dit of de jurk?' Hierna keek ik hem weer aan en speelde met mijn haar. 'Foei, Tommy. Dat is niet lief,' lachte ik een beetje. Ja, ik moest er werkelijk om lachen aangezien Arthur echt diegene aan het vervloeken was. Figuurlijk gesproken dan.

Hij hield zijn hoofd scheef en zuchtte. 'Ja, het staat beiden goed. Weet je, ik zal ze beiden voor je kopen, oké?' Hij pakte het jurkje vast en wachtte tot ze het jasje uit zou doen. 'En nu moet je mij ook gaan helpen met kleding. Kies wat leuks uit, schat mijn maat en dan koop ik het. Maar ik moet echt binnen een kwartier deze winkel uit, want ik kan niet tegen deze muziek,' grinnikte Tommy.

'Het lijkt echt wel alsof je mijn pooier bent op dit moment.' Speels gaf ze hem een duwtje en deed het jasje uit. Eleanor had al wat zien hangen toen ze binnenkwam. Ze kwam het pashokje uit waarbij de verkoopster raar keek. Hij werd voort getrokken door haar. Ze nam een zwarte broek en een rood hemd. Hoewel ze wist dat het hoedje dat hier hing er ook perfect bij zou gaan. Aan de andere kant was het T-shirt met het kruis erop wel mooi onder zijn zwarte leren vest. 'Tommy, je mag kiezen.' Ze hield ze allebei voor hem en keek in de spiegel. 'Wat een knapperd.'

http://weheartit.com/entry/36668437/via/kathyacastan

Hij pakte de beide setjes aan en ook haar jasje en jurkje. Hiermee liep hij meteen naar de kassa toe en lette niet op enige weigeringen die Eleanor kon maken. Hij had zin om geld uit te geven, een heleboel geld, voor iets dat toch nooit zou gebeuren. Hem en haar. Toen hij had afgerekend stopte hij de kleding in haar handen en liep richting de deur. 'Veel plezier met je kleding.' Zijn stemming was opeens helemaal omgeslagen.

Eleanor fronste haar hoofd en al haar geklaag over de kleding stopte op dat moment. Ze liep hem achterna en na waarbij ze zijn hand vast nam. Zo liep ze naadt hem. 'Doe niet zo, Tommy. Het is niet eerlijk.' Arthur schoot door haar hoofd. Alweer, maar haar vrijpartij met Tommy ook. Zachtjes sloeg ze haar armen weer rond zijn middel. 'Niet doen.'

'Het is wél eerlijk. Jij hebt gekozen, Eleanor, dat heb ik door. En ik zal je nu verder alleen laten.' Hij stopte en keek haar aan. Hij kon bijna niet boos zijn als ze zo lief deed, maar toch was zijn stem bitter. 'Jij doet niet eerlijk. Je wilt dat ik je loslaat, maar je maakt het me zó goddomme moeilijk. Je wilt werkelijk niet weten wat ik allemaal deze vakantie heb gedaan in mijn woede. Ik kan niet zonder je, dat heb ik geaccepteerd, maar maak het me nou alsjeblieft niet zo moeilijk. Ik smeek je.'

Eleanor leek ook op ontploffen te staan na zijn woorden. 'Tommy, de manier waarop je naar me kijkt? Ik betwijfel dat je die ooit zal kunnen loslaten. Je kijkt me aan zoals toen. Die eerste avond. Of ligt het aan mij?' Hierbij gaf ze hem een duw, maar wist dat het niks zou doen. 'Ik heb "gekozen", maar dat kwam doordat ik eerder verliefd was op Arthur. Daarna... Naar jou liefdesverklaring wist ik niet wat te doen. Het leek op gewoon seks. Jij verliet mij. Ook al had je helemaal niet naar die fucking broer van je moeten gaan. Als je het wou dan had je het kunnen krijgen. Enkel kwam jij te laat. En weet je, ik leef nog lang. Jij leeft langer. Misschien dat we elkaar ooit nog tegen zullen komen, maar zoals je nu doet is die kans klein. Wil je me wegduwen? Wel, doe dat dan in plaats van fucking kleding voor me te kopen of mijn pashokje in te sluipen of weet ik veel wat.' Hierbij duwde ze de zak met kleding in zijn handen. 'Hou het. Ik wil het niet meer.' Hierbij draaide ze haar rug naar hem om en wandelde alvast richting haar huis.

Hij keek naar hoe ze wegliep en slikte de brok in zijn keel door. Hij had pijn, zoveel pijn. 'Het is allemaal overnieuw,' zei hij. 'Net zoals Tessa verlies ik jou nu ook. Ze hadden nog makkelijker mijn hart eruit kunnen rukken, dan had ik nog meer pijn gehad.' Hij liep naar haar toe en sloeg zijn armen om haar heen. Zijn ogen werden waterig. 'Alsjeblieft, verlaat me niet. Alsjeblieft, ik smeek het je, alsjeblieft, Eleanor, alsjeblieft. Ik zal alles doen, ik zal je nooit meer pijn doet, als je me maar niet alleen laat, alsjeblieft.'

Eleanor keek hem enkel kwaad aan. Toch verminderde die blik. 'Wat moet ik dan doen, Tommy?' zei ze zacht. Hierbij bedoelde ze: Wat als ik mezelf niet in de hand kan houden? Arthur leek geen liefde te willen bedrijven terwijl Tommy haar zoveel liefde kon en wou geven. Dan nog bleven haar gevoelens voor Arthur sterk. Misschien moest ze maar eens met hem erover praten. 'Kom... Laten we ergens heen gaan?'

Hij knikte en haalde zijn gezicht uit haar nek. Hij voelde zich een wrak, ook al zag hij er zoals altijd gewoon goed en gezond uit. 'Ja, wat eten voor jou,' fluisterde hij en drukte lichtjes zijn lippen op de hare. 'God, wat hou ik toch veel van je.' Hoofdschuddend keek hij haar met een glimlach aan. Hij hield de tasjes met haar kleding voor haar neus. 'Wil je ze echt niet?'