Burnt Beans

Ik dronk een slokje en dacht na over zijn woorden. 'Ach, dat is tenmiste iets interressants. Niet? En ik ben toch echt wel niet mystrieus.' Die woorden sprak ik dromerig uit en lachte even. Nee, ik lachte hem niet uit. 'Valt wel mee, bedankt. En daarbij Arthur ben jij ook een beetje geheimzinnig hoor.'

'Gelukkig.' Van de meisjes die naar me toe waren gekomen met hun maandelijkse probleem, had ik al ondervonden dat het soms echt vreselijk was. Dat was een van de momenten dat ik blij was een man te zijn. 'Dat sluit goed bij elkaar aan dan, niet?' vroeg ik terwijl ik haar gezicht glimlachend bestudeerde en nog eens een poging deed om haar aura te ontraadselen.

'Ik geloof van wel.' Ik keek hem aan en dronk weer van mijn koffie. Hij keek echt naar me alsof ik iets te verbergen had voor hem. En op één puntje na had ik dat ook. Maar hij zou het niet geloven en als hij dat zou doen dan zou hij er echt nooit in vrede mee kunnen samenleven. 'Je lijkt me nogal aan te staren. Is er iets?'

Toen ze opmerkte dat ik haar aanstaarde richtte ik mijn blik op mijn mok die ik voorzichtig rond liet draaien, zodat er een miniatuur draaikolk onstond. 'Er is niets, dat is waarschijnlijk het probleem.' antwoordde ik afwezig en moest weer aan Igraine denken en haar ondoorgrondbare aura. Was het de bedoeling dat iedereen die ik nieuw ontmoette anders was? Ach, wat zou je anders verwachten in een dorp waar mythes vrij rondlopen.

Enkel haalde ik mijn wenkbrauw op, maar legde kort mijn hand ip die van hem. 'Als je me iets wilt vragen, trek je mond dan open. Liegen kan je verschrikkelijk als ik toe mag even.' Zacht kneep ik even waarna ik breed grijnsde en een beetje plagend. Ik wou de leuke Arthur weer. 'Arthurtje is weer geheimzinnig bezig om me te pesten, heh?'

'Sorry, het spijt me. Ik ben nogal wat afwezig, ik zou jou nu beter moeten maken, dat is wat dokters doen.' Vluchtig dronk ik mijn laatste beetje koffie en keek toen kort glimlachend naar haar hand op de mijne. Voor ik de mijne wegtrok, kneep ik zachtjes in haar hand. 'Dus, heeft Ellie nog iets spannends meegemaakt deze week?' Hopelijk zouden we nu van onderwerp gaan veranderen.

'Je bent lief Arthur, te lief.' Zacht kneep ik terug waarna ik even mijn gedachten overweeg bij zijn vraag. 'Eigenlijk wel. Ik was op een feestje van een jongen die ik... Wel het is ingewikkeld, maar hij hield van me. Ik ben bang voor relaties. Weet je, ik denk dat ik altijd de ander ga vervelen. Daardoor waren verschillende gevoelens onbeantwoord gebleven. We praatte en ik dacht dat hij nog steeds verliefd was op me. Uit het niets besloot ik hem te zoenen, maar toen kwam zijn vriendin. De rest van dit ''puberdrama'' zal ik je besparen.' Enkel staarde ik naar mijn koffie. 'Het ergste is dat je nu kan stellen dat mijn gevoelens voor hem beantwoord zijn: hij koos voor haar. Met de woorden dat we vrienden zouden blijven. Alsof dat niet meer mijn gevoelens kwetst. Goedkope woorden.' Weer nam ik een slokje en keek hem daarna aan. 'Jij nog wat meegemaakt dan?'

Licht schudde ik mijn hoofd. 'Dat kan nog wel eens tegenvallen.' Vervolgens luisterde ik aandachtig naar haar verhaal en kon me niet afhouden van de gedachten dat Eleanor veel problemen aan leek te trekken. 'Ik moet toegeven dat ik erg slecht ben in het geven van adviezen wat betreft relaties, ik kan je helpen met huiswerk problemen, maar bij dit soort situaties kan ik je alleen maar vertellen dat je alles moet relativeren. Als hij niet voor jou kiest, dan verdient hij je niet. Bovendien zul je echt nog veel anderen tegenkomen. Probeer er niet te veel over in te zitten Ellie.' Bij haar laatste vraag zuchtte ik en staarde naar haar handen, ik wist niet goed wat ik daar op moest antwoorden.

Enkel staarde ik naar mijn bijna lege kopje. Hij klonk net zoals Teoh nu en daar had ik echt geen behoefte aan. 'Er bestaan nooit twee dezelfde exemplaren van één mens op de wereld, Arthur. Het doet er niet toe wie ik tegen kom, morgen of vandaag, ik wou hem. Misschien verdiende ik hem dan wel niet? Want wat ik niet snap is dan dat ik weer alleen achter gelaten word.' Ik was geirriteerd. Vooral dat en ik kon hem misschien niet de schuld geven, maar hij had enkel gevraagd wat er gebeurd was in mijn leven en niet had ik hem om advies gevraagd. 'Probeer jij dan maar niet al te hard met jezelf in te zitten. Die zucht klonk wel erg gedeprimeerd.' Ik dronk alles op en betaalde. Opeens was dit rommetje echt omgeslagen in slecht humeur. De man die op mijn moterkap was beland, was op dit moment weggevaagd.

Ik bestudeerde haar gezicht terwijl ze dat zei. Het viel me op hoe serieus Eleanor binnen enkele tellen kon zijn. Veel van haar leeftijd zouden overal maar lacherig of juist erg emotioneel over doen, maar Eleanor niet. Dat was waarom ik erg tegen haar op keek. Ik lachte bij haar laatste opmerking. 'Die zit.' Nadenkend keek ik toe hoe ze betaalde en vervolgde; 'Eigenlijk geef ik je dat advies alleen maar omdat ik met hetzelfde probleem zit. Je wilt niet weten hoe goed ik je begrijp en hoe graag ik zou willen dat het niet zo was. Maar juist daarom ben je niet alleen, Eleanor.' Glimlachend legde ik een hand op haar schouder, ik wilde niet dat ze weg ging, maar dat moest ik niet uit maken.

Ik keek hem enkel aan en liet even een hand over die ene glijden die op mijn schouder lag. 'Kom op.' Ik gleed van de barkruk af. 'We hebben plezier nodig en een hoop chocolade.' Ik deed mijn jasje weer aan en keek hem daarna aan. 'Zin om wat te gaan doen?'

'Een hele hoop chocolade.' merkte ik grinnikend op en trok gelijk Eleanor mijn jas aan. Vluchtig betaalde ik en glimlachte vriendelijk naar de serveerster. Ik sloeg mijn sjaal om en knikte vervolgens. 'Erg veel zin, vooral als ik er niet te veel bij hoef na te denken.' Ik glimlachte naar haar en liep alvast naar de deur om die voor haar open te houden.

Na mijn tas vast te nemen en dankbaar de deur uit te lopen draaide ik me om. 'Wat wou je gaan doen? En nee, ik kies niet.' Namelijk kende ik hem niet goed genoeg voor de dingen waar hij zogezegd niet bij moest nadenken. 'Ik stel voor om eerst naar de supermarkt te gaan? Ik heb nood aan Maltesers en chocolade ijs.'

'Laten we dan eerst jou redden voor het te laat is, dan bedenk ik ondertussen wat we daarna zullen gaan doen.' antwoordde ik glimlachend en keek de straat rond. De supermarkt was hier niet ver vandaan, daar zouden we zo zijn, maar nu restte mij wel de taak om iets te gaan verzinnen om te doen. En eerlijk gezegd had ik nog geen idee wat.

Ik liep met hem de straat over en twijfelde lichtjes om binnen te stappen. Puur omdat ik wist dat hier in Mystic Falls geroddeld zou worden. Ach wat... Ik liep naar binnen met hem en nam hetgene wat ik nodig had: Mars-ijs en Maltezers. De ene dan in een erg grote pot. 'Moet jij wat?'

-Oké, slecht stukje, maar emh doen we dat het hier dus de supermarkt is?

Burnt Beans is de tijdelijke supermarkt :')
____
Ik liep achter Eleanor aan en bekeek wat zij kocht. Bij haar vraag dacht ik even na en knikte uiteindelijk. 'Ik weet niet hoe jij er over denkt, maar ik heb iets sterks nodig na deze vermoeiende dag.' Normaal dronk ik niet, tenminste niet snel, behalve als, nou ja, de herinneringen weer op begonnen te spelen, maar dat was al een hele tijd geleden geweest. Ik zocht naar de drankafdeling en pakte een tree met 6 blikjes bier, goed genoeg om even nergens aan te denken.

Ik keek even naar wat we hadden en besloot om wat blokjes kaas te nemen en zoutjes. Het paste bij bier en ook uitstekend bij mijn idee. 'Wat dacht je ervan om een rustig plekje op te zoeken zodat je aan niks moet denken.' Ik liep weer naar de ijsafdeling en zette deze weg waarna ik hem weer aankeek. 'En dat we lekker kunnen picniken of toch iets dat er moet op lijken. Maar waar gaan we dat dan doen?'

'Ik stel voor dat we een kijkje bij de brug nemen? Onder de brug, bij het water, daar wordt je nooit gestoord.' antwoordde ik glimlachend en was blij dat ik vandaag besloten had om gewoon te doen waar ik zin in had. Alvast liep ik naar de kassa en zette daar alle boodschappen op, degene die Eleanor vast had nam ik van haar over en plaatste ik op de band. Ik betaalde alles en stopte het eten en drinken in van die flut plastic tasjes.

'Arthur, je moet echt niet voor me betalen!' Ik probeerde teg e stribbelen, maar blijkbaar had het geen effect op deze charmante man. Ik glimlachte enkel kort naar hem waarna ik nadacht over zijn locatie. 'Lijkt me prima.' Hierna liep ik samen met hem de winkel uit en stond erop om een zakje te dragen.

Daar verder?

NEW
Ik had een warme chocolade besteld met extra veel slagroom en was bij het raam gaan zitten. Eigenlijk was ik een beetje vroeg voor mijn afspraak met Zoë, maar dat vond ik niet zo erg. Zo kon ik lekker mensen kijken. Eigenlijk sprak ik Zoë nooit echt zonder Danny of Teoh erbij, dus dit was best vreemd om zo met haar af te spreken, maar gezien ik haar door Danny en Teoh zo vaak tegen kwam was het misschien wel eens goed om afzonderlijk af te spreken met haar.

Zoals gewoonlijk net iets te laat kwam ik Burnt Beans binnenstappen. Ik had blauwe Vans aan mijn voeten, een simpele lichte spijkerbroek met wat gaten en een crèmekleurige doorschijnende blouse met daaronder een Camel kleurige top. Mijn tas hing om mijn schouder en met een glimlach rond mijn mond ging ik op het stoeltje tegenover haar zitten. 'Sorry, het verkeer wilde niet echt meewerken.'

Een beetje afwezig had ik naar buiten zitten kijken, waardoor ik niet helemaal door had dat Zoë binnen was komen lopen, toen ze tegenover me ging zitten keek ik haar dan ook even met een glimlach aan. 'Hoi, maakt niet uit, mensen kijken is ook leuk om te doen,' lachte ik, waarna ik een slok nam van mijn chocolade melk. 'Ik had al iets te drinken genomen, ik had dorst,' verontschuldigde ik me, het was misschien niet heel netjes om al iets te drinken te bestellen voor dat ze er was, maar daar had ik niet echt bij stilgestaan.

'Oh geeft niet hoor,' Dat deed ik zelf namelijk ook altijd. Ik nam altijd al wat te drinken voordat de andere er was, waarom zat je anders in een café? Zelf bestelde ik een cappuccino en glimlachte dankbaar toen deze gebracht werd. 'Zo, nu zie ik je eens zonder Teoh of Dan.' Grijnsde ik. Ja we zagen elkaar eigenlijk alleen als Teoh en Danny erbij waren, dus het werd nu wel eens tijd om een keertje samen iets te gaan drinken.

Ik moest even lachen. 'Ja, klopt. Best maf eigenlijk.' Ja, het had naar mijn idee iets vreemd. Omdat we elkaar eigenlijk amper spreken, en toch elkaar heel vaak zien. De chocolademelk was genoeg afgekoeld om gewoon vast te kunnen pakken en te drinken, dus sloot ik mijn handen om de mok om de warmte tot mijn handen te laten doordringen.

'Daarom is het maar goed dat we eens wat afspreken. Even bijkletsen als meiden onder elkaar.' Grijnsde ik en nam een slokje van mijn cappuccino. 'Dus, wat is er de afgelopen tijd allemaal gebeurd achter die deuren van Teoh's kamer?' Grapte ik en keek haar aan. Eigenlijk wilde ik er gewoon mee zeggen hoe alles ging en wat er aan de hand was in haar leven, maar deze variant klonk leuker.