Het verlaten bospad

Ik glimlachte toen hij een kus op mijn wang drukte. 'Eetsmakelijk,' zei ik waarna ik even keek hoe hij weg liep voordat ik zelf richting huis begon te lopen.

-GONE-

Nieuw

Toch nog wat zenuwachtig stond ik aan het begin van het bospad op Alicia te wachten. Ik was aan de ene kant opgewonden, maar toch nerveus. Bovendien was ik ongelooflijk nieuwsgierig naar wat zij kon. We zouden het zo wel zien. Ik liep op en neer over het pad en wierp zo nu en dan een blik richting de ingang om te kijken of Alicia er al aan kwam.

Het was anders om hier af te spreken met Frances dan met Teoh of Arthur. Nu wist ik tenminste een beetje wat er zou gaan gebeuren en de eerdere keren had ik geen idee gehad. Terwijl ik aan kwam lopen zag ik Frances al heen en weer lopen. 'Hey,' glimlachte ik. Ze kwam door het heen en weer lopen nogal nerveus over. Ik was enkel benieuwd Nasr wat ze kon.

Toen ik Alicia zag aankomen stond ik stil en glimlachte. 'Hey.' Aan de ene kant was het heel vertrouwd, maar toch ook vreemd om dit zo te bespreken met Alicia. Ik was in ieder geval wel blij dat het we het nu beide wisten van elkaar, het scheelde een hoop als je geen geheimen had voor elkaar. Dat had ik met Logan ondervonden en nu ook met Alicia.

Het was heerlijk weer, soms misschien iets te warm, maar ik was blij dat ik mijn jas uit kon laten en weer korte broeken aan kon. In het bos was het toch lekkerder dan erbuiten vanwege de overvloed aan schaduw. 'Lekker hè, dit weer?' vroeg ik een beetje standaard.

Het weer was inderdaad heerlijk, maar ik droeg het liefst een lange broek en t-shirt, dus ook nu was ik gekleed in lange kleding. 'Ja, best wel.' zei ik glimlachend en schuifelde even ongemakkelijk heen en weer. 'Dus, hoe gaat het met jou?' vroeg ik terwijl ik mijn armen over elkaar sloeg en Alicia aan keek.

'Goed hoor, met jou ook?' terwijl ik het zei merkte ik in eens dat dit best ongemakkelijk was. Ongemakkelijker dan dat ik had verwacht. 'Oké, dit is vreemd...' floepte ik eruit onder er overna te denken. Ondertussen legde ik mijn haar over een schouder heen al was het alleen maar om niet stil te staan.

Lachend knikte ik. 'Ja, nogal. Ik had niet gedacht dat het zou vreemd zou zijn, we weten het nu toch van elkaar.' Wat minder gespannen wreef ik over mijn arm. Het was ook wel van de gekke dat ik hier nerveus voor was. Alicia wist wat het heks zijn betekende en ik wist het. Er waren geen verwachtingen of wat dan ook, dus zou het allemaal niet zo ongemakkelijk hoeven zijn. 'Zullen we stukje verder wandelen anders?'

'Lijkt me goed,' zei ik met een glimlach toen ze voorstelde om verder te lopen. Ik begon al met lopen en moest willekeurig denken aan the founders party, waarbij Tommybweer naar binnen schoot. Eigenlijk had II er niet echt meer bij stil gestaan. Dat moest ik eerlijk toegeven. 'Hoe zat het trouwens met die jongen... Tommy?' ik keek haar even vragend aan.

Ik liep naast Alicia en keek verbaasd op bij haar vraag. Ik had die niet zien aankomen, maar het was begrijpelijk dat ze wilde weten wat er aan de hand was. Onverschillig haalde ik mijn schouders op. 'Eerlijk gezegd heb ik geen idee.' mompelde ik en ging toen verstaanbaarder verder; 'Hij is een vampier. Ik kwam hem tegen in de bibliotheek, waar hij nogal wat wist over mij en Logan.' Ik kon haar niet vertellen wat hij van Logan wist, maar dit zou vast duidelijk genoeg zijn. 'Op het feest wilde hij Logan opzoeken, dat wilde ik absoluut niet, dus moest ik iets verzinnen om hem van Logan vandaan te houden..'

'Een vampier...' herhaalde ik bedenkelijk. Mijn moeder had nooit echt gezegd "er zijn andere mythes die bestaan", onder het mom van dat ze vindt dat het zelf uitzoeken het beste is. Of eigenlijk er zo min mogelijk mee te maken hebben. Ik was wel verbaasd dat Tommy er een was en dat Frances het zo makkelijk zei, maar echt verbaasd over dat ze bestonden was ik niet. 'Vandaar dat hij wist dat wij beide heksen zijn.' concludeerde ik min of meer.

'Hij lijkt alles te weten.' concludeerde ik en bekeek Alicia kort. 'Ben je ooit wel eens een vampier tegen gekomen?' vroeg ik twijfelend. Misschien wist ze niets eens wat over andere mythes, mijn moeder en oma waren daar ook niet erg open over geweest. Alhoewel ze me nu meer hadden geleerd over andere soorten, zeker toen ik ze had verteld dat een leraar een vampier was. Vooral mijn moeder was hier erg door geschrokken, ze leeks zelfs verbitterd en woest, maar ik kon dat niet echt plaatsen.

'Niet dat ik weet.' zei ik. 'Mijn oma die doet niet zo moeilijk over zeggen dat de andere mythes ook bestaan, mijn moeder vind dat ik het zelf moet ontdekken.' legde ik kort uit. Ik wist eigenlijk niet hoe haar moeder, althans ik gokte er op dat zij ook een heks was, er mee omging en of ze hetzelfde deed als mijn moeder. Hoewel ik wist dat mijn oma mijn moeder veel meer gewoon had geleerd dan mijn moeder bij mij deed. Mijn moeder hield nogal van eerst het een afsluiten en dan pas aan het volgende beginnen, zo was mijn oma dan weer niet.

Ik knikte begrijpelijk. 'Ik heb het zelf ook ontdekt, ik wist dat ze bestonden, maar niet hier.' Ik was boos geweest dat ze het niet hadden verteld, maar goed, zij wisten ook niet alles. 'Meneer Davis is er ook een.' vertelde ik, omdat ik vond dat ze zulke dingen moest weten, niet omdat ik haar met een hoop zorgen op wilde zadelen. Ik keek naar de grond en stopte mijn handen in mijn zakken.

Ik schrok toch wel even toen ze zei dat Meneer Davis ook een vampier was. Ondanks dat ik nooit echt een prettig gevoel bij hem had gehad. 'Davis kwam ik voor het eerst tegen in het bos... Hij deed aardig, maar iets aan hem stond me niet aan.' dacht ik hardop. 'Nu ik erover denk, datzelfde had ik bij Tommy...' voegde ik daar aan toe.

'Hij kwam mij tegen in het bos en hij was alles behalve aardig. Ik geloof dat ik in eerste instantie zijn prooi was.' Ik kreeg nog rillingen bij de herinnering. 'Nu begrijp je vast waarom ik hem niet zo mag.' zei ik met een grijns. 'Net zoals Tommy trouwens, maar ik moet zeggen dat meneer Davis me niet meer heeft aangesproken en Tommy heb ik al meerdere malen onder ogen moeten zien.' Ik zuchtte even en keek toen weer op. 'Maar laten we het over iets anders hebben; wanneer wist je dat je een heks was?' vroeg ik nieuwsgierig.

'Lijkt me goed,' zei ik toen ze over iets anders wou beginnen. 'Mijn moeder vertelde me hoe het zat toen ik 10 was, daarvoor dacht ik dat het normaal was, tot ik acht was of zo. Wanneer ik zelf voor het eerst echt wist dat ik een heks was weet ik niet meer. Ik was 14 denk ik, misschien iets ouder...' vertelde ik. 'En jij dan?' vroeg ik terug.

Bewonderend luisterde ik. Zo lang wist ik er nog niet van af. 'Mama en oma hebben me pas echt ingelicht dat ik een heks was toen ik 16 was, toen pas kreeg ik lessen. Vantevoren wist ik er al van natuurlijk, ik had wel eens wat ongelukken veroorzaakt en mijn moeder en oma waren ook niet altijd even voorzichtig.' vertelde ik glimlachend, het waren herinneringen die ik me waarschijnlijk altijd goed zal blijven herinneren.

'Ik dacht dat het normaal was dat er geen lucifer of aansteker aan te pas kwam als er kaarsen werden aangestoken. Mijn moeder is er een soort van trots op, ze vindt het min of meet een eer...' zei ik 'Vanaf me tiende hoorde ik non stop dat ik niet teleurgesteld moest zijn als ik geen heks bleek te zijn.' zei ik lachend. Ik was het op een gegeven moment zo zat geweest.

Lachend luisterde ik naar Alicia. Ik herkende die trots wel, toen ik mam en oma eindelijk durfde te vertellen dat ik het goede tafelkleed in brand had gestoken en dat het daarom uit de kast verdwenen was, waren ze zo opgewekt en ontroerd dat het hele tafelkleed vergeten werd. 'Heeft jouw familie ook een eigen element?' vroeg ik. Ik wist dat de Lewis familie sterk reageerde op natuur en alles wat met aarde te maken had en had gehoord dat andere families een speciale connectie met bijvoorbeeld vuur hadden. Maar dat kon ook een fabeltje zijn, hoewel mijn oma anders beweerde.

Ik dacht even na over haar vraag. 'Ik zelf heb dat ik me heel erg verbonden voel met water, maar mijn oma en moeder volgens mij meer met de natuur.' eigenlijk had ik er nog niet echt over nagedacht. Ik wist wel dat van mijn opa zijn opa ook een heks was, maar ik had eigenlijk geen idee of elke familie een specifiek element had. 'En jou familie dan?' vroeg ik.

'Natuur, zolang er heksen in de lewis familie zijn blijken we al iets met natuur te hebben.' Ik glimlachte voor me uit. Dat was één van de dingen die ik al door had toen ik klein was. Ik had groene vingers, kreeg elk plantje tot groeien. 'Heb je al veel geleerd?' vroeg ik haar en keek haar weer eens aan.

'Ligt eraan wat je veel noemt. Als je het met mijn oma en moeder vergelijkt is het niets. En mijn moeder wil per se dat ik eerst aura's leer begrijpen voor ze echt verder gaat. Dus nu leert en helpt mijn oma me meer dingen.' zei ik. 'Ik ben niet zo goed met aura's, zeker niet in vergelijking met mijn moeder. Ik weet niet of je het wel eens hebt gemerkt, maar ze heeft altijd alles door. En jij?' vroeg ik nu nieuwsgierig terug.

'Oh, nee aura's zijn ook echt niet mijn ding. Je zou denken dat je als heks een voordeel hebt aan aura's, maar bij mij zorgt het alleen maar voor meer verwarring over hoe iemand zich voelt.' zei ik lachend. 'Maar mijn oma is daar wel erg goed in. Ik heb vooral genezende spreuken en drankje geleerd in het begin. En de standaard verdedigingen. Sinds kort mag ik ook aanvallen.' vertelde ik enthousiast. Ik had mijn lessen nog nooit zo leuk gevonden, nu ik ook werkelijk aanvallend spreuken mocht gebruiken. Niet dat ik ze nooit eerder had getest, maar dat was zonder dat mam en oma er van af wisten.

'Er zijn zo veel kleuren en dan ben ik te naïef als het negatief is en dan ga ik twijfelen.' zei ik zonder er echt over na te denken. 'Maar mijn moeder vind het belangrijk dat ik het kan omdat je er heel veel uit op kan maken,' ik moest even lachen toen ze zo enthousiast was over aanvallen. 'Het leukste vind ik eigenlijk telekinese.' het was misschien niet het handigste maar ik vond het om een of andere reden leuk en gebruikte het veel te vaak zonder dat het nodig was. 'Het leuke daarvan is dan weer dat het me is gelukt om water te verplaatsen terwijl mijn oma en moeder daar vaak moeite mee hebben.' zei ik met een tevreden glimlach.