De Kantine

Met in mijn hand een appel liep ik de kantine binnen. Ik had een tijd buiten gezeten, maar toen ik regendruppels begon te voelen, was ik naar binnen gesneld. De mensen waar ik normaal mee zat, kon ik niet vinden en eigenlijk kende ik verder niemand goed genoeg om me bij hen te voegen. Het enige wat er nog op zat was de muur, dus ging ik daar naar tegenaan staan.

Frances had aangeboden om bij haar en haar vrienden te komen zitten in de pauze. Ik nam de uitnodiging graag aan, aangezien de jongens waar ik de afgelopen week bij had gezeten het constant over gamen en wiskunde hadden. Ze waren aardig, maar ik at liever zonder algebra en cyberpixels. Dus werd ik voorgesteld aan haar vrienden, Alicia en Logan. 'Hoi, Eli, leuk jullie te ontmoeten.'

Ik knikte naar de jongen, genaamd Eli. Hij was echt een aardige jongen en ik voelde me eindelijk niet meer zo ''de nieuwe jongen''. Ik streek even met mijn hand over Frances' rug en glimlachte naar haar. 'En, hoe bevalt de school?' vroeg ik aan Eli tussen paar happen door. Ik wist nog dat ik me de eerste dagen vreselijk voelde: de waar nog steeds over gesproken wordt kleding diefstal was toen gebeurd bij football.

Ik zat aan de tafel bij Logan en Frances waar ik eigenlijk altijd zat. Eigenlijk hadden ik frances hier altijd al gezeten. Frances kwam bij mij en Logan zitten met een jongen die ik niet kende. 'Hey,' begroette ik hem toen ze hem voorstelde als Eli.

'Prima, het is wat klein in vergelijking met, maar over het algemeen bevalt het me wel.' antwoorde ik op de vraag van Logan. Hij woonde hier schijnbaar ook nog niet zo lang, had Frances verteld, een opluchting om te weten dat meer mensen hier doorheen moesten. En ik wist dat nog niemand hetzelfde lot, dus terwijl ik at keek ik de kantine door of ik Ariel misschien ergens zag. De laatste dagen was ik haar geen een keer tegengekomen, noch Megan. 'En, eh, doen jullie ook met de musical mee?' vroeg ik maar om wat te zeggen.

Ik nam een hap van mijn appel en bestudeerde de rode schil even grondig. Ik had geen idee waarom ik het deed, waarschijnlijk omdat ik toch niets beters te doen had: Mijn iPod had het zojuist begeven en mijn oplader lag natuurlijk thuis. Uit verveling tikte ik wat met mijn vingers op mijn been en keek de kantine rustig rond, kijkend of ik mensen zag die ik kende.

Uit het niets zag ze een bekend gezicht zitten, Eli. Ariel had hem al vaker gezien op school, maar durfde hem nooit aan te spreken, want hij zat altijd met heel veel jongens aan een tafel. Maar nu zaten er ook meiden bij, dus dat was goed, dacht ze bij zichzelf. Met kleine voetstappen liep ze naar het groepje toe en stond stil. Waarom was alles op high school zo lastig? 'Mag ik er misschien bij zitten?' vroeg ze met een stralende glimlach.

'Ja, ik doe mee met de musical.' antwoorde ik op Eli. Ondertussen nam ik een bakje uit mijn tas met druiven. Ik keek op bij een meisje dat ik niet echt kende. Ik wist dat ze nieuw was, maar meer eigenlijk niet. 'Ja, is goed hoor.' zei ik tegen haar. Het verbaasde me even dat we er met z'n vijven zaten terwijl we normaal met z'n drieën waren. Maar goed ik von het niet erg.

'Gelukkig,' zei ik. 'Ja, ik weet hoe het is om van een stad naar een dorp te gaan. Je gaat bijna de lucht van uitlaatgassen missen of de immense drukte. En nee, ik speel er niet in, maar ik doe nog auditie voor boom.' Ik grinnikte even en keek daarna op bij een meisje. In al die tijd dat ik hier heb gezeten, wat nou ook niet vreselijk lang was, ging er niemand nieuw bij ons zitten. Eli was de eerste. Ik keek naar de anderen, maar Alicia had het al gezegd. Ik keek het meisje even glimlachend aan. Ze was ook nieuw, kon ik me herinneren.

'Ah, en wat doe je?' vroeg ik Alicia geïnterresseerd. Ik had het niet op musicals, maar ik was nieuwsgierig naar wat voor talenten zij hadden. 'Nou, ik moet zeggen dat ik die drukte wel kon waarderen. Je zal vast een geweldige boom zijn!' merkte ik grinnikend op. Ik keek op bij het horen van Ariel's stem en keek haar met een vrolijke grijns aan. 'Dit is Ariel, een vriendin van me en ook nieuw.' kondigde ik aan en schoof een stoel naar achteren voor haar. Als de anderen er niet blij mee waren, dan was dat jammer, van mij mocht Ariel er bij.

Met een dankbare glimlach keek ik ze allemaal aan en ging daarna op de stoel naast Eli zitten. 'Bedankt,' zei ik zachtjes tegen hem en richtte me daarna op de anderen. 'Ik ben dus Ariel,' zei ik met een lach en had de neiging om ze allemaal een hand te geven, maar dat zou waarschijnlijk stom staan. Van een afstandje had ik al gehoord dat ze het over een musical hadden. 'Jullie hadden het over een musical? Zijn de audities al geweest?' Ik keek Eli aan. Dat was de kans om ergens te zingen op school.

'Hay!' Ik was verrast door de toevoegingen aan onze tafel. Het was een hele verandering, maar geen slechte. Tenminste, Eli bleek aardig en het meisje, Ariel zag er erg vriendelijk uit. 'Ik heb de kostuums gemaakt. Behalve de bomenkostuums, die worden door decor in elkaar gezet en bewegen niet.' zei ik met een grijns richting Logan en at vervolgens mijn laatste boterhammetje op. 'De audities zijn al geweest, volgens mij worden er alleen nog mensen gezocht voor decor en stand-ins?' Ik wist het niet zeker, maar dat is wat ik had gehoord.

'Ik speel Le Fou,' zei ik lachend. 'Ja, dat is een jongen.' voegde ik daar aan toe. Ik keek naar Logan die zei dat hij nog auditeerde voor boom. 'We kunnen ook ruilen hoor Logan,' zei ik met een lach. 'Moet Frances alleen een nieuw costuum maken.' Eli stelde het meisje voor als ariel. 'Ik ben Alicia trouwens.' stelde ik mezelf voor.

'Weet ik, ik heb een soort boomachtige uitstraling,' lachte ik en keek daarna Alicia aan. 'Nee, ik doe het nu echt om boom te spelen.' Ik keek Ariel aan en glimlachte naar haar. 'Anders worden we beiden een boom? Dan gaan we met onze takken zwaaien en hem perongeluk op het beest zijn hoofd laten vallen? Ja, hij heeft me ooit wat geflikt, en nu moet ik het even terug doen.' Voldaan leunde ik achterover in mijn stoel en nam nog een hap.

Ik gaf Ariel een duwtje met mijn elleboog bij haar vraag. Dat zou echt iets voor haar zijn. Ariel als een Belle, het paste perfect. Maar de audities waren al voorbij, helaas. Ik richtte me op Alicia en keek bedenkelijk. 'Ja, ik zie de mannelijkheid die van je afstraalt. Een echte vrouwenverslinder.' Bij het bomen verhaal moest ik weer lachen. 'Nou, Ariël, in plaats van een bosnimf wordt je een boom! Misschien groei je nog wel groter dan ik!' Ik wilde verder gaan over de musical toen ik een bekend, donker figuur zag. Ik excuseerde me vluchtig en liep glimlachend op haar af om voor haar te stoppen en op mijn hurken te gaan zitten om haar te begroeten. 'Hoi, Cappuccino Girl!'

Ik keek op toen ik een stem hoorde en keek in de blauwe ogen van Eli. 'Hey, Coffee boy.' Zei ik met een grijns en gooide het klokhuis van mijn appel met een boogje de prullenbak in. Een glimlach sierde mijn lippen. 'En hoe gaat het met je liedje?' Zei ik grijnzend en opende mijn tas om mijn fototoestel eruit te pakken. Voor de grap zette ik hem aan en richtte de lens zijn kant op. 'Lachen voor het vogeltje.'

'Je weet naast wie je zit hè Logan,' zei ik toen hij over er beest begin, ofwel Teoh. 'Ja,' zei ik tegen Eli. 'Ik ben geknipt voor de rol, niet? Ik snap nog steeds niet waron Davis dat bedacht heeft, maar goed.' enkel liep Eli al weg dus richtte ik me weer meer tot de rest. De druiven verdwenen een voor een mijn mond in terwijl ik Ariel in me opnam.

Ik giechelde bij het duwtje en keek hoopvol naar ze, maar mijn gezicht betrok een beetje toen ze vertelde dat ik niet maar auditie kon doen. 'Dan word ik wel een stand-in!' zei ik weer opgetogen en glimlachte naar Eli. 'Dat zou pas een ramp zijn, een deuk in je mannelijkheid.' Ik kneep plagerig in zijn bovenarm en richtte me daarna lachend op Logan. 'Of we worden inderdaad gewoon samen bomen.'

'Ah, laat die jongen met rust joh. Het is vast niet persoonlijk.' vertelde ik Logan glimlachend en gaf hem even een kneepje in zijn hand. 'Je hebt wel een beetje Zoë's maten. En ik geloof graag dat je goed bent, dus misschien kun je de Belle stand-in worden. Dan zorg ik er wel voor dat Zoë perongeluk in het bezemhok opgesloten wordt?' zei ik gericht op Ariel. Onschuldig begon ik aan mijn pakje melk.

'Verrassend goed.' vertelde ik haar glimlachend en keek argwanend toe hoe ze haar camera uit haar tas haalde. 'Zeg zullen we hierbij een deal sluiten dat ik nooit negatieve liedjes over jou ga schrijven als ik beroemd ben en jij nooit foto's van mij maakt?' Bij deze woorden stond ik op en stak mijn hand uit, om de deal te sluiten en om haar overeind te trekken. 'Ga je mee sociale contacten onderhouden?' Ik wees met mijn andere hand naar de tafel met Ariel en de rest.

Ik begon te lachen. 'Deal' Zei ik met een grijns rond mijn mond en pakte zijn hand aan. Binnen enkele seconde stond ik rechtop en keek ik peinzend naar de tafel die hij aanwees. Ik had niet veel met de mensen die eraan zaten. Ik had Logan ooit gesproken in de stad, maar verder hield het op. 'Ach, waarom ook niet.' Zei ik uiteindelijk maar en glimlachte, waarna ik de camera weer terug in mijn tas stopte.

Ik kon een lach niet onderdrukken bij de opmerking van Frances. 'Je bent ook erg ook hè,' zei ik lachen terwijl ik een druif in haar richting gooiden. 'Of Ariel, wil je misschien graag Le Fou spelen?' zei ik met een glimlach. Ach, inmiddels vond ik het niet meer verschrikkelijk dat ik hem moest spelen, maar goed geweldig vond ik het nog steeds niet. Ik vroeg me echt af hoe meneer Davis dat bedacht had, maarja.

'Dat denk jij ja! Jullie hadden er bij moeten zijn, ze lagen echt op de grond van het lachen en ik had geen kleding, laat staan ondergoed, in mijn eerste week.' Ik lachte bij haar onschuldige blik en drukte een kus op haar wang. 'Ze bedoelt het vast niet persoonlijk, wat ze ook heeft gedaan,' zei ik plagerig. Ik ving de druif uit de lucht en stopte hem in mijn mond.

Ik keek van Frances naar Alicia en glimlachte geamuseerd. 'Ik ben al blij met een klein rolletje,' zei ik eerlijk. 'Want ik hou zoveel van zingen en ik geloof dat de musical het enige buitenschoolse activiteit is met zang erin?' Ik wist niet precies hoe het zat. Ik pakte mijn tas - ik miste mijn mandje enorm - en haalde daar wat fruit uit, om het op te eten.

'Vertel dat Zoë' zei ik met een opgetrokken wenkbrauw en lachte toen hij de druif ving. 'Jammer, Alicia.' Daarna richtte ik me weer op Ariel. 'Ja, ik geloof van wel. Maar mevrouw Green geeft volgens mij maar al te graag extra muziek lessen. Ze is nog enthousiaster over haar vak dan een groep cheerleaders kan zijn over nieuwe pompoms.' Ik had niets tegen mevrouw Green, maar soms dan kon je het enthousiasme van leraren gewoon niet hebben.