De Kantine

'Ik spijbel ook niet,' Zei ik luchtig, pakte het oortje weer terug en zette de muziek uit. 'Ik ben een hele ijverige student met een tussenuur.' Grapte ik en gaf hem een duw. 'Zo jij en Alicia klitten weer lekker hoorde ik?' Ik keek hem aan en legde mijn benen naast de boeken op de tafel neer. Ik moest nog steeds wat dingen namens Eleanor aan hem vertellen.

Ik sloeg mijn arm om haar heen en trok haar even tegen me aan. 'Vreselijk ijverig!' lachte ik en wreef door haar haren. 'Nou, ik ben wel aan het spijbelen.' Ik legde mijn benen naast haar op de tafel en knikte. 'Yup, zo'n beetje wel...' zei ik nu wat langzamer en haalde een reep chocolade uit mijn zak. 'Wil je ook?'

Ik schudde mijn hoofd bij het zien van de chocoladereep en keek hem even aan. 'Ja, maar ik had ook niet anders verwacht. Jij spijbelt namelijk altijd.' Ik grinnikte even en keek naar mijn schoenen. 'Ik moest nog wat zeggen van Ellie.. Ik weet niet of je haar nog gesproken hebt. Maar - ze wilde zeggen dat het haar speet dat je problemen kreeg met Alicia omdat ze het had gezien.. En dat ze geen spijt had van de kus.' Ik keek weer op naar hem en bood hem een klein glimlachje.

Ik nam een hap van de chocolade en sprak met volle mond: 'Klopt, ik spijbel altijd. Maar het is ook vet leuk, omdat de school dan helemaal verlaten is en dan kan je doen wat je wilt.' Ik luisterde even ademloos naar haar woorden en richtte mijn ogen toen weer op de grond. 'Aha...' zei ik langzaam en glimlachte flauwtjes terug. 'Bedankt voor het doorgeven.'

Ik gaf hem een kort knikje en pakte de rest van de chocoladereep af. 'Misschien toch maar wel,' Lachte ik en nam een hapje van de chocolade. 'Ik wilde je spijbeluur trouwens niet verpesten hoor.. Maar ik dacht dat je het gewoon even moest weten.' Mijn blik gleed over hem heen, waarna ik weer eindigde bij mijn eigen voeten. 'Trouwens, weetje dat ik weer wil gaan cheerleaden?'

'Ik ken je Starling, you chocolatemonster!' zei ik lachend en prikte in haar zij. Ik nam ook nog een hap van de reep en glimlachte. 'Je verpest het niet, zeker niet. Ik vind het hartstikke gezellig met je en zelf heb ik ook geen spijt van de kus.' Ik haalde mijn schouders op, maar keek haar daarna enthousiast aan. 'Wat gaaf! O men, Danny is vast heel erg blij, right?'

'Ik heb het hem nog niet verteld, alleen dat ik erover nadacht.' Zei ik en keek hem aan. 'Dus jij bent de gelukkige eerste die het weet. Als ik Ellie tegen kom zeg ik het ook tegen haar en hetzelfde geldt voor Danny. Dus jullie gaan mij weer leuk met pompon's zien.'

'Ik voel me nu vreselijk speciaal,' lachte ik en kneep even zachtjes in haar schouder. 'Ik weet zeker dat je het nog steeds supergoed kan. Echt waar, ik plaste echt bijna in mijn broek elke keer als jij een salto of flikflak of whatever deed. Ik was zo bang! Danny kent vast het gevoel.'

Ik begon te lachen en schudde mijn hoofd. 'Nee, het is natuurlijk een hartstikke fijn aanzicht om dertien man op jullie af te zien komen rennen als je de bal bemachtigd. Ooit breek je nog wel eens wat daardoor. Mind my words.' Ik nam het laatste stuk van de reep in mijn mond en grinnikte.

Ik grinnikte even en schudde mijn hoofd. 'Toen we nog niet samenwoonden, brak ik genoeg botten. Maar nadat mijn vader verdween begon ik effectiever en voorzichtiger te spelen. Niet meer zo roekeloos, alleen tijdens de training.' Ik prikte in haar zij en trok een pruillip. 'Gelukkig heb ik nog een zak chips in mijn kluis. En je moet niet bang zijn voor Danny hoor, die is veel te goed om iets te breken.'

'Gelukkig hou ik ook van chips.' Grapte ik en zette mijn stoel een stukje verder weg zodat hij me niet meer in m'n zij kon prikken. 'Weet ik ook wel, maar toch.' Ik zag niet graag dat de mensen om wie ik gaf pijn hadden, maar ja - wie ziet dat wel graag? 'Maar nu kan ik in ieder geval iedere wedstrijd van dichtbij bijwonen.'

'Ik voel me gewaarschuwd. Ik eet die chipszak zometeen meteen op.' Ik grinnikte toen ze wegschoof en nam daarom meer plek met mijn benen op de tafel. 'Dat is waar. Je hebt nogal VIP-plekken om je Danny te aanschouwen. Ik zie hem zelfs nóg dichterbij.' Ik haalde een blaadje uit mijn tas en gaf het aan haar. 'Ze heeft niet eens de moeite gedaan om me een 1 te geven. Bespottelijk!'

Ik schoot in de lach en schudde mijn hoofd vervolgens. 'Ik hoop echt voor je dat je gaat slagen dit jaar. Anders zit ik volgend jaar bij je in de klas. Horror..' Bij het laatste woord deed ik alsof ik huiverde en schoof het blaadje terug. 'Misschien wordt het eens tijd dat je gaat leren Teoh'tje. Je weet wel - met boeken enzo, en oefenen.'

Ik trok een vies gezicht. 'Ik heb geen zin om te leren. Ik word later toch niet iets zinnigs, ik ga waarschijnlijk in het leger of ik word model.' Ik grijnsde plagerig en pakte het blaadje weer aan, waarna ik hem verfrommelde en in de prullenbak gooide. 'O jeetje, nu wil ik bijna al expres gaan blijven zitten. Ik ben zo vreselijk in de klas!'

'Als je het waagt, Gard. Ik heb al genoeg aan je dat als ik je thuis zie.' Grapte ik en dacht even na. Over zijn carrière keuzen zei ik maar niets. 'Nou - kom op, waar is die zak chips? Ik krijg honger als ik aan eten denk.' Ik was zo iemand die alles kon eten zonder ook maar één gram aan te komen. Snelle stofwisseling ofzoiets.

'Zelfs al zou ik niet mijn best doen om niet over te gaan, blijf ik toch wel zitten. Sorry Zoe, maar je bent nu 24/7 met me opgescheept.' Ik lachte hard en graaide daarna in mijn tas. 'Oké, het was een smoesje dat hij in mijn kluis zat. Omdat ik nooit boeken meeneem, neem ik maar eten mee.' Ik gooide de zak naar haar toe en pakte er ook eentje voor mezelf.

Met een luid gekraak opende ik de zak chips en stak er eentje in mijn mond. 'Hè verdorie. Misschien moet ik maar bij Danny gaan wonen dan.' Grapte ik en reikte mijn arm uit om hem een por in zijn zij te geven. Echter was ik opgeschoven dus kon ik er niet bij. Met veel moeite schoof ik mijn stoel terug en gaf hem alsnog een por. 'Als je beloofd dat je lief wordt, mag je van mij blijven zitten. Anders niet.' Lachte ik.

'En moeder worden met honderden schattige, maar irritante kindjes. Echt waar, Zoe, als ik bij jullie in de klas kom, ga ik Danny zo opjutten dat ie net zo erg wordt als ik. Dan heb je twee Teoh's in de klas.' Ik deed ook mijn chips open en protesteerde even toen ze me porde. 'Ik kan het je beloven, maar niet nakomen. Ik ben te ver gegaan om ooit nog lief te worden,' lachte ik.

'In dat laatste heb je gelijk ja.' Bevestigde ik zijn woorden en nam nog wat chips. 'Als je het maar laat. Je blijft van Danny af.' Ik stopte nog wat chips in mijn mond en keek hem aan. 'En dat moeder kun je voorlopig wel vergeten. Daarbij, als ik ooit kinderen krijg dump ik ze gewoon bij ome Teoh. Vinden ze vast leuk.'

'Dan voed ik die kinderen op tot kleine Teohs en dan nog honderd keer erger. En ik ken Danny veel en veel langer, so watch your words, wife.' Ik grinnikte en pakte een hand chips uit haar zak. Haar smaak was veel lekkerder. 'Ik weet niet of ik later kinderen neem. Ik ben bang dat ik er niet voor ze zal zijn,' zei ik met volle mond.

'Tuurlijk wel. Daarbij weet ik zeker dat je er voor ze bent. Als je die kleine monsters eenmaal ziet kan je niet meer zonder ze.' Hij was niet zoals zijn vader. Dat wist ik uit verhalen van zijn moeder en uit dingen die hij me vertelde. Hij zou er altijd voor z'n kinderen zijn. 'Hé, je hebt een eigen zak!' Pruilde ik toen er een grote hand in mijn zak verdween en de halve inhoud meenam.

'Niet van die rare dingen zeggen, Zoe, zeg dan chipszak, anders ga ik andere dingen denken,' lachte ik en nam nog een hap chips. Het was zo heerlijk, en ik moest zometeen toch trainen. 'Tja, misschien ook wel ja. Hopelijk erven ze dan hun moeders karakter, want anders dan worden ze vreselijk hopeloos. ''BLIJF OP SCHOOL'' schreeuw ik dan elke dag tegen ze.'

Ik begon te lachen om zijn opmerking. 'Nou ja, een klein beetje Teoh-gekte kan ook geen kwaad, toch?' Zei ik lachend en schudde vervolgens mijn hoofd. 'Het maakt niet uit wat ik zeg Teoh, jij haalt er toch altijd een vunzige gedachte uit.' Ik at nog wat chips en legde de zak vervolgens op tafel.

NEW
De eerste dagen school waren zo snel voorbij gegaan en ik vond het hier geweldig, ook al had ik nog niet zoveel vrienden gemaakt en kon ik met geen enkel vak mee komen. Ik had toch echt gedacht dat ik met al dat lezen veel wist, maar toen herinnerde ik me weer dat ik alleen van literatuurboeken hield. Ik keek de kantine rond en zocht naar een plekje om te zitten. Ik wou weer bij de cheerleaders gaan zitten, want de vorige keer deden ze best aardig, al zeiden ze niets tegen me. Alleen ook hun tafeltje zat vol. Peinzend keek ik verder.

Zoals gewoonlijk zat ik met Alicia en Logan aan een tafel. Alicia en ik zaten al aan deze tafel toen we elkaar pas net kenden, het lukte ons ieder jaar toch weer om aan dezelfde tafel te zitten. En dit jaar was Logan daar bijgekomen. Soms kwam Teoh nog wel eens langs of Daniël, maar het was vooral ons drieeën. Alleen vandaag hadden we Eli bij ons zitten. Ik had net les met hem gehad en was er achter gekomen dat hij een erg goede muziek smaak had. 'Nou, Eli, dit zijn Alicia en Logan. Alicia, Logan, dit is Eli.'