Het Groene meer

Het meer dat een eindje verderop ligt, wordt het groene meer genoemd omdat er altijd een soort magische groene mist overheen hangt. Het is een meer dat door de mensen van Mystic Falls als bijzonder wordt beschouwd, vroeger liep hier namelijk een waterval - waarna de stad is vernoemd. Helaas is door droogte deze waterval droog te komen staan, maar het meer is er nog steeds. Het meer is dan altijd nog een populaire plek onder de bevolking van de omgeving - en altijd zul je er wel iemand vinden - nou ja - meestal dan. Er zijn ook dagen dat het er heerlijk rustig is.

Maximaal aantal personen: 4

Ik liet me zakken ergens in het gras iets verder van het meer vandaan. Soms kwam ik hier eens, om wat zuurstof te ademen en eens te ontsnappen aan de dagelijkse routine. De groene mist zweefde rond me heen en ik liet mijn blik over het meer gaan. Ik nam een steentje en liet deze met een zachte plons in het water vallen. Het water rimpelde door het steentje en ik glimlachtte even. Ik stelde me vaak voor hoe er een moerasmonster zou verschijnen die alle steentjes weer terug naar mijn hoofd zou gooien.

Ik kom bij het groene meer aan en leg mijn tas tegen een boom aan. Verbazingwekkend zijn er weinig mensen, en die staan allemaal verderop. Ik doe mijn schoenen uit en stroop mijn broekpijpen op, om daarna op de rand te gaan zitten. Ik leg mijn voeten in het water en spartel er een beetje mee, mijn gedachten afdwalend. Ik kijk over het water heen en bespeur de lichte groene mist die op het water lijkt de drijven.

Puur uit verveling gooide ik wat kiezelstenen in het meer. Ik had ergens vaag vernomen dat Teoh hierheen zou gaan, ik had het gesprek tussen hem en zijn moeder half opgevangen en het leek me wel tijd om even met elkaar te praten. Echter zag ik hem nog nergens, dus besloot ik om een stukje te gaan lopen. De mist die over het meer heen hing, bracht kou met zich mee, dus trok ik mijn rits nog iets verder omhoog. Na een tijdje gelopen te hebben, zag ik een gedaante aan de rand van het meer zitten: Teoh. Zonder er verder over na te denken liep ik op hem af. 'Hey,'

Ik keek bij het geluid op en glimlachte toen ik zag dat het Zoe was. 'Hey,' zei ik met half overslaande stem. 'Sorry dat ik thuis zomaar weg was, maar...' Ik wreef over mijn kin en wist niet of ik het over mijn moeder moest vertellen. Ik was niet iemand die loog, maar ik kon wel over dingen heenpraten. 'Mijn claustrofobie kwam weer een beetje boven.' Sinds dat ik klein ben, heb ik dat al. Met feesten moet ik dus ook vaak uitkijken, maar meestal was ik wel de langste, dus had ik er niet zoveel last van. Ik schoof een stukje op en klopte op de plek naast me.

'Geeft niet joh, ik wilde gewoon even praten enzo.' Ik keek naar het mos waar hij op wees om naast hem te komen zitten en vervolgens naar mijn witte broek. Het was niet het ideaalst om aan te trekken, maar ik had er niet over nagedacht. 'Ik blijf wel even staan,' Lachte ik. Als dit een lang gesprek zou worden, had ik echt een probleem. Maar ja. 'Ik dacht, misschien is het beter als we gewoon even alles op een rijtje te zetten.. Om te zorgen dat er geen misverstanden ontstaan enzo.' Hij wist waarschijnlijk wel waarover ik het had. Daniël, en Eleanor. Onszelf, er was gewoon een beetje veel gebeurd de laatste tijd.

Ik knikte langzaam. Ik snapte wel wat ze bedoelde. 'Prima.' Ik grinnikte en wees naar mijn tas. 'Of je kan op mijn tas zitten of op mijn schoot. Aan jou de keuze.' Ik stond lachend op en pakte mijn tas. Daar lag vast nog wel een vest in. Ik pakte hem eruit en gooide hem naar haar toe. Ik ging weer op mijn plaats zitten met Zoe ernaast. Ik trok rondjes met mijn vinger in het water. 'Dus... Jij en Daniel he?'

'En en Daniël, ja.' Herhaalde ik twijfelend, maar beaamde het wel. Ik wist eigenlijk niet zo goed wat ik tegen hem moest zeggen, ik wist dat ik iets moest zeggen, maar wat? Nee - daar had ik geen idee over. Dankbaar ging ik op zijn vest zitten en liet mijn blik over het groenige water heen glijden. 'En hoe zit het tussen jou en Ellie?' Overspringen op een ander onderwerp werkte meestal niet bij hem, maar ik kon het altijd proberen: Het was het enigste wat in mij opkwam op dit moment, en ik moest toch iets.

|k keek glimlachend naar haar. 'Ik vroeg het als eerste,' zei ik pesterig, maar antwoordde toch schouderophalend: 'Geen idee. Je kent me, ik houd niet van al die vriendje-gedoe. Ik kan niet romantisch of klef zijn. En ik moet Eleanor eerst wat beter leren kennen. Want als zij daar wel van houdt, ga ik haar niet aan een lijntje houden.' Ik beet op mijn lip en keek Zoe weer aan. 'Hoe gaat het tussen jou en Dan?'

'Gaat wel goed, denk ik.' Kort keek ik hem aan. 'Ja, het gaat goed.' Zei ik dit keer met meer overtuiging. Vervolgens knikte ik op zijn antwoord over Eleanor. 'Ze is er nooit zo open over tegen mij, dus ik kan je ook niet helpen vrees ik.' Diep ademde ik in, om de lucht vervolgens langzaam uit mijn lichaam los te laten, 'Wat vind jij er eigenlijk van? Van Dan en mij?' Ik was ergens wel heel erg nieuwsgierig naar zijn mening hierover, niet dat het voor mij iets zou veranderen, maar het was toch altijd handig om te weten.

- sorry - hoe verijwder je dit jank -

Ik grinnikte en sloeg mijn arm om haar heen, om haar tegen me aan te drukken. 'Gek die je bent, ik vind het hartstikke leuk,' zei ik glimlachend. 'En ik heb hem dan nog wel niet gesproken, maar hij is hartstikke gek op je, dat weet ik zeker.' Ik keek haar peilend aan. 'Je twijfelde toch hopelijk niet he, of ik het wel leuk zou vinden.' Ik stak mijn tong uit en keek weer naar het water. 'Hebben jullie al.. gedate?' vroeg ik pesterig.

'Misschien.' Antwoordde ik lachend. Ik legde mijn hoofd even tegen zijn schouder aan en keek naar het water. 'Ik ging gister toch even naar de Grill? Nou, daarna gingen we dus naar zijn huis en een film kijken. Al moet ik eerlijk toegeven dat ik niet zoveel van die film heb meegekregen.' Grinnikte ik. Ik porde hem eventjes en ging rechtop zitten. 'Alle informatie die je wilde hebben? Of wil je ook nog details?' Dit keer was ik degene die hem plagerig aankeek en vervolgens begon te lachen.

'Aha, jullie hebben Danny's broer even zitten pesten met jullie geklef,' lach ik. 'Kijk, Zoe, dat is dus ons verschil. Ik kan gewoon niet op een bank zitten en al mijn aandacht op een persoon hebben. Ik heb daar niet de aandacht voor. Ik zou het wel willen, maar ik moet gewoon ook andere dingen doen. Weet je nog die cheerleader, Kendall? Nou, we gingen dus naar haar huis om dingen te gaan doen op haar bank,' grinnikte ik. 'Nou, ze zette me daarna haar huis uit, omdat ik eerst eten ging halen, toen haar kamer wou zien, een wedstrijd op tv wou zien, opnieuw wou gaan eten, met haar dansen en op haar trampoline springen. Ze vond al die dingen niet zo leuk.' Ik keek haar aan en lachte. 'De details heel gedetailleerd verteld aub.' Ik prikte in haar buik. 'Nee hoor, houd dat meer lekker jullie geheimpje. En pas op, ooit ga ik jullie zo vreselijk betrappen dat je nooit meer je normale huidskleur wordt door al dat schaamrood,' peste ik.

'Hm, hij was er maar heel eventjes en dat leek Dan niet erg leuk te vinden, maar ach.' Kort lachte ik eventjes. 'Ja, ik zou ook gillend gek worden als Daniël van hot naar her zou lopen en weet ik veel wat. Meisjes willen aandacht, daar kunnen we niets aan doen, maar we willen gewoon dat jongens ons zien staan. En ik denk niet dat dat meisje dacht dat jij haar echt heel erg leuk vond.' Ik stak plagend mijn tong uit naar hem en trok vervolgens mijn wenkbrauw op. 'Jij betrapt mij helemaal nergens, daar zorg ik zelf wel voor hoor.'

Ik haalde mijn schouders op en glimlachte half. 'Ik heb ook veel meisjes leuk gevonden. Heel erg leuk, dat meisje ook. Dat gebeurd altijd heel snel. Maar dan ben ik bang dat ik niet goed voor ze ben of vervelend tegen ze doe of ze niet genoeg kan bieden.' Ik keek haar grinnikend aan. 'Ik weet het, ik denk gestoord. En ik ben gestoord. En ik wil echt een meisje vinden die dat aan me leuk vindt.' Ik legde mijn handen voor haar ogen en lachte. 'O jawel, ik ga als spider-man aan je plafond hangen en kleding dragen die bij je muur past, zodat je me niet ziet. En ik heb nog veel meer manieren.' Ik wiebelde met mijn wenkbrauwen.

'Ja, tuurlijk - nou de dag dat jij spiderman bent, ben ik de koningin.' Lachte ik, terwijl ik opstond en iets heen en weer begon te lopen. Nooit kon ik erg lang stil zitten en alleen praten, dus moest ik gewoon even wat doen. 'Eigenlijk vraag ik me best wel af of het echt iets kan worden tussen Dan en mij.. Ook al hoop ik van wel natuurlijk.' Ik mompelde het wat en was niet zeker of dat Teoh het wel helemaal kon verstaan, maar dat maakte me niet zo uit. 'Maar even serieus, wat vind jij er nou echt van? Niet alleen goed, of weet ik iets. Ik ben daar echt benieuwd naar.' Het kon niet zijn dat ie het zomaar POEF, goed vond. Ook al moest ik toegeven: Het was Teoh.

Ik stond ook op, haakte mijn arm in de hare en liep langs het meer. 'Vast wel,' zei ik hoopvol. 'Hij is gek op jou, jij gek op hem, en voor jullie het weten hebben jullie een huisje, boompje, beestje en zijn jullie kinderen bang voor hun oom Teoh.' Ik grinnikte en keek haar aan. 'Serieus Zoe, je denkt toch niet dat ik wakker lig, denkend aan jullie? Kijk, toen ik jullie zag zoenen, dacht ik eerst iel. Mijn stiefzus en beste vriend zoenen. Toen dacht ik, yes, ik krijg een leuke schoonbroer, of hoe je dat ook noemt, die lekker met me voetbal kijkt en bier drinkt. Toen vond ik het weer vies, want ik dacht dat ik nu gewoon aan jou kan vragen hoe mijn beste vriend zoent, en dat is best wel vaag, als je begrijpt wat ik bedoel. Vast niet. Maar laten we het erop houden dat ik het heel erg voor jullie vind en er erg weinig over nadenk. En niet dat ik er niet over wil nadenken, of dat ik jullie stom vind, maar omdat ik, ik ben en ehm niet over zulke dingen nadenk.' Ik sloot het af met een glimlach.

'Jij denkt ook weer meteen aan kinderen en een schoonbroer hè.' Lachte ik hoofdschuddend en gooide een kiezelsteentje in het water. 'Ik kan je verzekeren dat er voorlopig nog geen huisje boompje beestje komt. Laten we het eerst hierop houden en kijken of het überhaupt wel iets wordt.' Zei ik, en keek hem even aan. 'Je kan wel merken dat jij je gewoon overal uit kunt lullen hè, maar voor als je het wilt weten: Hij zoent geweldig.' Plagerig keek ik hem aan en streek ik een pluk haar uit mijn gezicht. 'Daarbij, je zult hem nu wel moeten delen hè.' Grapte ik.

Ik stopte mijn handen tegen mijn oren. 'NEE IK HEB HET GEHOORD,' riep ik uit. 'Nou ja, weet ik dat ook weer. En daar heb je een goed punt,' zei ik, terwijl ik naar haar wees, 'ik kan me overal uitpraten.' Ik zag een slak op de grond en bukte. 'Zijn dit niet de mooiste dingen ter wereld? Dieren.' Ik pakte hem op en legde hem in de bosjes. 'Zo, kan hij niet vertrapt worden op die monsters waren al die meiden toch altijd op lopen. Mag ik heel eerlijk zeggen dat ik hakken vreselijk vind?' Ik liep weer verder en grinnikte kort. 'Dat is inderdaad waar, over het delen. Maar ik heb niet veel aandacht nodig hoor. Ik zie hem al vaker dan me lief is,' grapte ik. 'Zelfs in de kleedkamer, de stiekemerd die hij is.'

'Nou, dat zal ik tegen hem zeggen. Daar zal ie blij mee zijn. Eerlijk gezegd vind ik het niet zó erg: des de meer ik hem kan zien. En zie ook het voordeel ervan: Als ie bij ons thuis komt, zie jij hem ook meteen.' Ik lachte kort en keek naar de slak. 'Gatver, ik haat slakken.' Grinnikte ik, terwijl ik doorliep en naar mijn schoenen keek. 'Dat komt gewoon omdat jij er niet op kan lopen, pure onmacht.' Grapte ik vervolgens en ik keek hem aan. 'Zodra hij niet mee zoveel tijd voor je heeft ga je hem missen. Geloof me, ik ken het gevoel.' Ik had het al vaker gehad met wat vriendinnen, eerst beweren dat ze je niet zouden laten stikken, maar zodra er een jongen in beeld kwam: Dan was het over, dan was jij toch ineens niet meer zo belangrijk.

Ik prikte met mijn vinger in haar wang. 'Daar heb je helemaal gelijk in. Dan leid ik hem af en gaan we samen tv kijken, terwijl jij ons bedient.' Ik grinnikte, maar sprong toen op. 'ZOE! Slakken zijn niet gemaakt om te haten. Ze zijn lief, slijmerig en langzaam. Vroeger spaarde ik ze altijd op mijn kamer.' Ik keek naar haar schoenen. 'Ik weet zeker dat, als er van die monsters zijn in mijn maat, ik er heel goed in ben om erop te lopen. Weddenschap? We hebben ook nog die weddenschap dat jij football gaat spelen en ik cheerleaden. Danny beschermt je dan toch wel.' Ik glimlachte naar haar. 'Danny en ik worden nooit gescheiden, jank,' zei ik overdreven.

'Ha-Ha, grapjas. Dat laat mijn Danny niet toe hoor. Ik denk dat we jou laten bedienen - daar ben je goed in, het is tenslotte je werk.' Grapte ik eventjes en keek hem vervolgens aan. 'Of ik gebruik jullie als mijn kussentjes.' Toen hij over de slakken begon, trok ik een vies gezicht. 'Gadverdamme Teoh, als ik er ooit achter kom dat er een slak in ons huis zit, gooi ik hem persoonlijk naar je hoofd. Of nog leuker, ik leg hem wel in je moeders bed.' Plagend stak ik mijn tong uit. 'Oké, dat was niet grappig.' Ja, als het over zijn moeder ging, kon ik nog wel eens in een sadistische bui terecht komen, het was een macht der gewoonte geworden. 'En die weddenschap win ik toch wel.' Grinnikte ik. 'Ik ga gewoon op Danny's rug zitten en dan rent ie overal heen, terwijl ik die bal gewoon vasthoudt, kan toch niemand bij. En dan overwinnen we - en wordt ik een sterspeler.' Lachte ik, het sloeg echt nergens op.

'Shit, daar heb je een heel goed punt, over dat bedienen,' grinnik ik, en trek een pruillip. 'Danny's buik is veel te afgetraind. Ik zou op de mijne gaan liggen, ik heb gelukkig nog een beetje spek.' Ik prik in mijn buik en probeer een stuk vel te pakken. 'Dacht ik...' Ik kijk grinnikend op. 'O Zoe, wat breng je me altijd op leuke ideeen. Ik heb altijd al een slak naar me toe gegooid willen hebben. En dat meen ik serieus! En je bent vrij als het om mijn moeder gaat.' Ik stop mijn handen in mijn broekzakken en loop verder. 'O dat dacht je he. We wonen al een tijdje samen, en je hebt nog nooit mijn danstalent ontdekt? A shame. En misschien is het even wringen in zo'n pakje, maar het gaat echt wel lukken. We doen het wel aankomende zaterdag, want nu moet je het echt waarmaken.' Ik steek mijn tong uit en spring in een pose. 'Geef me een M!'

'Nou en, dan maar een hard kussen.' Grinnikte ik en keek hem vervolgens aan. 'Even serieus, waarom wil je iets slijmerigs naar je hoofd toe hebben? Jij bezit zo geen logica hè.' Ik begon even te lachen, terwijl ik naar het meer keek. 'Ja, maar ik durf te wedden dat jij geen salto kan, of een radslag, of een handstand - nou ja, dat laatste kan je misschien nog wel.. Maar de rest vrees ik voor je. En daarbij, we hebben echt een kut trainer dit jaar. Volgens mij nog erger dan die van jullie.' Kort lachte ik toen hij zijn poses deed en duwde hem daarna zachtjes.