Het Groene meer

'Nou, een slak is zijn hele leven slijmerig. Zou dat net zo voor hem voelen, zoals wij ons voelen als we gewoon droog zijn? Wij vinden slijmerig maar vies, maar misschien vind een slak droog wel heel vies. Wie weet?' Ik nam een aanloop en maakte een koprol. Ik stond op en grinnikte. 'Een koprol kan ik, een handstand inderdaad ook. En ik durf heel veel, dus ik zou wel een radslag of salto durven te maken. Als het fout gaat, is het alleen maar grappig.' Ik keek haar met grote ogen aan. 'Niemand overtreft beest, jank. Dan moet jullie trainer wel echt eng zijn. En dan doen we het gewoon stiekem en geef je mij de schuld. Ze pikken het meeste wel van wat ik doe.'

'Prima, maar toch blijf ik van die ranzige beesten af.' Slakken waren gewoon goor, of ze nou slijmerig waren of niet, ze waren gewoon vies. Toen hij een koprol maakte lachte ik. 'Daar kom je nog niet eens mee door de eerste ronde.' Ik hield mijn lach in en legde mijn hand op zijn schouder. 'Sorry, dat was gemeen.. Maar wel de waarheid. En daarbij, geloof me: ze is nog erger dan het beest. Ze maakt je leven echt een levende hel. Echt een levende hel, geloof me. Jij strekt je been niet, zij laat je vier uur nakomen en nog van alles en nog wat er achteraan.'

Ik keek haar lachend aan. 'Serieus Zoe, ik ga het serieus doen. Cheerleaden. En ook al sta ik voor gek, en lachen ze me uit, ik moet het ooit gedaan hebben.' Ik wreef bedenkelijk over mijn kin. 'Eigenlijk was mijn plan om daarna naakt over het veld te rennen, maar ik denk dat dan de halve school een rolberoerte krijgt, en mijn huis de strafklas wordt.' Ik rilde al van de gedachte, en liep verder. Schouderophalend zei ik: 'Ik heb die vier uur nakomen er echt voor over. Dan kan ik weer iets van mijn 'Dit-moet-ik-voordat-ik-van-school-ga'-lijst afstrepen.'

'Aha, en wat voor andere idiote dingen staan er op je "Dit-moet-ik-voordat-ik-van-school-ga-lijst"?' Lachte ik en schudde mijn hoofd. 'Soms denk ik echt dat je een beetje gek bent in je hoofd.. Serieus.' Zacht grinnikte ik en keek hem daarna vervolgens aan. 'Dan wens ik je nu al heel erg veel plezier trouwens met dat nakomen, want geloof me: Ze laat het je echt doen.' Ik haatte de coach, dat was ook een van de redenen dat ik er nu niet meer aan deed, misschien pak ik het ooit nog wel eens op. Ik moest eerlijk toegeven dat ik niet slecht was, maar toch. De omstandigheden stonden er gewoon niet echt naar.

'Oke, nadat ik dit ga vertellen, ga je me echt gestoord vinden,' lachte ik en stak mijn hand op. 'Oke, nummer een, ik wil met een lerares zoenen en betrapt worden, zodat ze ontslagen wordt. Ik wil de ramen een keer ingooien. Misschien ook in het cafevoedsel laxeermiddel stoppen. Ik wil midden in de nacht op het toneelpodium keihard zingen. Ik wil door de luidsprekers tijdens lessen praten. En ik wil de vrouwenkleedkamer een keer binnenlopen, als er wordt gedoucht. En nog veel meer, maar daar heb ik mijn lijstje voor nodig.' Ik lach en sla goedkeurend mijn armen over elkaar. 'Nog zoveel dingen te doen, en zo weinig tijd. Ik moet morgen al met het eerste beginnen!'

'Oké, voorlopig eet ik dus geen eten meer uit de kantine.' Lachte ik. 'Je waarschuwt me wel als je dat soort dingen van plan bent hè? Dan kan ik me alvast gaan verschuilen onder mijn bed.. Of m'n naam veranderen ofzoiets, om vervolgens hevig te ontkennen dat wij een soort van familie zijn.' Plagend stak ik mijn tong uit. 'Maar serieus, zoenen met een lerares? Waarom?' Het waren echt de raarste ideeën die ik ooit had gehoord, het sloeg echt gewoon nergens op. 'Ik hoop voor je dat je verder nergens op betrapt wordt... Ik denk namelijk niet dat ze er dan heel erg blij mee zullen zijn.'

'Dat zou ik inderdaad niet doen,' zei ik ernstig. 'En ik waarschuw je nu alvast maar, want ik kan opeens op school komen, en denken: ik ga vandaag dit en dit doen. En dan is het al te laat.' Breed grijnzend vervolgde ik: 'Kom op, dat moet ik echt een keer in mijn leven gedaan hebben, zoenen met een lerares! Kicken!' Ik keek haar aan en haalde mijn schouders op. 'Ik word niet betrapt,' zei ik. 'En anders, pech gehad. Ik word vast wel op een school aangenomen, en anders word ik vuilnisman!'

'Oh, dat is fijn. Misschien moet ik dan maar permanent gaan onderduiken ofzoiets.' Ik liet mijn blik over hem heen glijden en glimlachte even sarcastisch. 'Het zal wel iets zijn wat ik niet snap.' Lachte ik vervolgens en schudde mijn hoofd. 'Ik moet eerlijk toegeven dat ik putjesschepper toch meer bij je karakter vind passen Teoh. Echt, dat zou echt gewoon de ideale baan zijn voor jou. Ben je meteen van het hele gezeur af en kan je doen wat je wilt.' Plagend stak ik mijn tong uit en lachte nog even na. 'En wie is op dit moment jou crush?' Het was een vraag die ineens in mij naar boven kwam en zoals altijd nam mijn nieuwsgierigheid weer de overhand.

Ik keek haar serieus aan. 'Goed plan. En daarom houd je zoveel van me, omdat ik niet te begrijpen ben. Een meer waar je de bodem niet van kan zien. En je hebt gelijk, putjesschepper zou echt een goede baan zijn. Niemand zeikt op me, ik kan de hele dag kletsen tegen de uitwerpselen, geweldig. En ik kan inderdaad doen wat ik wil, maar dat doe ik nu ook al.' Ik keek haar even bedachtzaam aan en glimlachte. 'Ik houd van alle vrouwen in de wereld. Ooit zal het punt komen dat een persoon erboven uit springt, en dat moment zal ooit komen, maar op dit moment niet. Ik ben nog jong en wispelturig en vreselijk irritant. Meiden zouden helemaal geen interesse in me moeten hebben.'

'Wie zegt dat ik van je hou?' Ik trok een wenkbrauw op en begon daarna te lachen. 'Nee hoor, ik hou hartstikke veel van je.' Ik grinnikte even en keek hem vervolgens aan. 'Ik denk niet dat iedereen in ons huis zo blij zou zijn als ze van school getrapt zou worden moet ik eerlijk bekennen.' Ik zou zijn moeder echt niet willen meemaken als ze dat zou horen, waarschijnlijk zou ze iedereen erbij betrekken en daar had ik niet zo'n zin in. 'Aha, dus er is niets met Eleanor?' Het was een vrij directe vraag, maar ik had het ook gezegd van Dan en mij.

'Ah Zoe, ik dacht dat je het nooit zou toegeven,' plaagde ik haar. 'Ik houd ook van jou hoor.' Ik legde mijn handen achterop mijn hoofd en beet even op mijn lip. 'Daar had ik inderdaad nog niet aan gedacht. Waarschijnlijk trapt ze me uit huis en moet ik het leger in. Of ik word concierge op school. Dat lijkt me eigenlijk nog best leuk!' Ik keek haar aan en moest lachen. 'Shit, je hebt me door.' Ik keek naar de grond en vervolgde wat rustiger: 'Ik heb geen idee, weet je. Ik ken haar nog niet zo goed, en zij mij ook niet. Misschien als ze me beter kent, dat ze meteen op me afknapt. Want ik ga echt een lerares zoenen! Maar eerlijk is eerlijk, ik vind Eleanor leuk.'

'Zie je! Ik wist het.' Grinnikte ik, ik mocht er dan misschien die avond niet bij zijn geweest van het feest, maar dat wilde niet zeggen dat ik er niets vanaf wist. Ik kon het wel aan ze zien, ik kende ze lang genoeg. Even keek ik hem aan. 'Heb je nou zo weinig zelfvertrouwen dat je bij iedereen denkt dat zij op je afknapt als ze je kent? Serieus, dat is het enige wat ik je tot nu toe heb horen zeggen..' Ik was zelf ook niet bepaald zelfverzekerd, tenminste niet altijd.

'Ja, maar kijk Zoe, ik heb echt met ik-weet-niet-hoeveel meiden gedate of een relatie gehad. En van die heel veel, heb ik er maar heel weinig zelf uitgemaakt. De meiden deden het allemaal, toen ze me eenmaal kende. Eerst vallen ze op de knappe, gespierde, sportieve, ietswatte gekke Teoh,' grinnikte ik trots, 'maar daarna leren ze me echt kennen, en dan maken ze het uit! Mijn zelfvertrouwen algemeen zakt er niet van, maar wel met vrouwen.' Ik keek haar aan en trok een zielig gezicht, die al snel opklaarde toen ik het opeens wist. "Weetje, ik ga er gewoon voor, en dan zien we het wel. Ik zoek een meisje die me leuk vindt om hoe ik echt ben, en misschien is Ell dat wel. HEY DAT RIJMT.'

Ik begon te lachen. 'Ellie is net zo gek als jij bent, dus dat moet wel goed komen.' Ik kon hem wel samen bedenken, ze paste wel bij elkaar. Tot die conclusie was ik al snel gekomen. 'Maar je hebt geen reden om daar onzeker over te zijn. Je bent hoe je bent, en accepteren hun dat niet - dan is het hun probleem. Ik durf te wedden dat er hartstikke veel meiden zijn die op je vallen zoals je bent. Je hebt er alleen nog niet veel gevonden - maar dat komt als de tijd rijp is.' Het laatste zei ik op een uiterst bekakte stem, waardoor ik begon te lachen.

Ik pakte mijn bril uit mijn zak en zette die op. Het was een soort tic om hem op te doen, als ik van plan was om serieus te gaan praten. Ik sloeg mijn arm om Zoe heen en drukte haar tegen me aan. 'Je bent veel te lief, zusje.' Vriendschappelijk drukte ik een kus op haar hang. 'Nou, jij beent ons ook makkelijk bij, qua gestoordheid.' Ik lachte om haar laatste opmerking. Met dezelfde bekakte stem zei ik: 'O mevrouw Starling, u doet me zoooo vreselijk aan een vrouw denken, die heel toevallig ook mijn moeder is. Die stem zeg, als twee handen op een buik.'

'Wil je daar soms wat mee zeggen Gard?' Grapte ik en porde hem in zijn zij. 'Waag me niet te vergelijken met je moeder, je weet hoe ik dat vind en wat er te wachten staat als je het toch doet.' Het was natuurlijk geen serieus dreigement, maar echt leuk vond ik het niet... Om vergeleken te worden met zijn moeder. Plagend stak ik mijn tong naar hem uit en liep verder langs de oever van het meertje.

- IK. HEB. GEEN. INSPIRATIE.

'Oke, oke, ik trek het wel terug,' glimlachte ik, maar voelde me toch een beetje koud van binnen worden. Iedereen haatte mijn moeder. Zelfs ik stond bijna op het punt om mijn eigen moeder te haten. Absurd toch? Ik haatte mijn vader, omdat hij ons in de steek heeft gelaten. Mijn moeder heeft me nooit alleen gelaten. Ze is er nog steeds altijd voor me. Ik liet er niks van merken, maar ik slikte een behoorlijke brok door. 'Zoe...?' Ik keek haar serieus aan. 'Zorg je goed voor Daniel? Hij lijkt altijd superstoer en zelfverzekerd, en dat is hij ook, maar hij is echt gek op je. Jullie moeten voor elkaar zorgen.' Ik glimlachte en pakte haar hand.

'Tuurlijk zorg ik goed voor hem.' Glimlachte ik even en keek hem aan. 'Hij betekend echt heel erg veel voor je hè?' Je kon wel merken dat ze al lang vrienden waren en dat ze echt voor elkaar op kwamen, door dik en dun. Dat liet me even glimlachen, het deed me goed om te weten dat ze zo close waren. Iets wat misschien later ook nog wel eens problemen kon opleveren, maar daar ging ik me nu nog geen zorgen over maken. Ik knikte. 'Ik weet dat ie veel om me geeft, hij heeft zelfs gezegd dat ie van me houdt. Al moet ik eerlijk toegeven dat ik het toch wel een beetje zwaar geschut vindt. Ik weet dat hij graag wilt dat ik het terug zeg, maar daar is het nog te vroeg voor.. Als het aan mij ligt tenminste en ik zeg zoiets niet als ik het niet meen.. Dat kan ik gewoon simpelweg niet.'

Ik knikte glimlachend. 'Het is mijn beste vriend, en vrienden zorgen voor elkaar. We houden elkaar vooral heel erg in de toom.' Ik keek haar van de zijkant aan en legde mijn hand op haar schouder. 'Dat hoeft ook niet en ik weet zeker dat hij dat ook niet van je verwacht. Ik zeg zulke dingen ook pas echt na paar maanden, als ik het al zeg. En het is goed om eerlijk te zijn, dan weet Dan ook waar hij aan toe is. En wees niet bang dat hij ervandoor gaat omdat jij het niet zegt, ik weet zeker dat hij heel erg zijn best doet om je te houden.' Ik kneep zachtjes in haar schouder en grinnikte. 'Some boys take a beautiful girl. And hide her away from the rest of the world,' neurie ik zachtjes.

Zacht begon ik te lachen. 'De zangkunsten van Teoh.' Grapte ik en gaf hem een plagerig duwtje. 'Dat weet ik ook wel..' Zei ik vervolgens en keek hem even aan. Mijn blik gleed de andere kant op, het water in - waar ik even naar bleef staren. Het was prachtig helder, zoals het altijd al was geweest. De mist die erboven hing maakte het ietwat troebel, maar het was niet hinderlijk. 'Soms vraag ik me echt af hoe alles er nu uit had gezien als m'n moeder er nog was weetje. Dan zou ik jou nooit echt goed hebben leren kennen, en Danny waarschijnlijk ook niet. Echt raar.'

'Correctie, de mooie zangkunsten van Teoh,' glimlachte ik. Toen ze me aankeek, haalde ik mijn schouders op. 'Ik wou het voor de zekerheid zeggen,' murmelde ik. Ik volgde haar blik naar het meer. Het was een prachtige plaats, ik kwam hier graag. Ik hield sowieso gewoon heel erg van water. 'Ik vraag me af hoe het nu was als mijn vader er nog was. Ik ben alleen bang dat het misschien wel minder was geweest dan nu. En ik hoor zo niet te denken, dat beangstigd me juist zo. Ik weet het gewoon echt niet en wil er niet over nadenken.' Ik schudde mijn hoofd zachtjes om de gedachtes eruit te krijgen.

'Maar, heb jij je vader goed gekend? Of niet?' Als hij zijn vader niet had gekend, snapte ik dat het een vaderfiguur miste. Het zou echter erger zijn als je al je hele leven zo gehecht bent aan iemand en deze dan verdwijnt - zoals met mijn moeder. Misschien was het ook wel even erg.. Ik wist het niet. Het enige wat ik wist was dat het klote is. Een paar meter verderop zag ik een bankje staan, waar ik heen liep en op ging zitten. Diep zuchtte ik uit en keek ik naar de mensen aan de andere kant van het meer. Spelend met hun twee kleine kinderen, het liet me lachen.

'Toen ik zestien was, verdween hij. Ik heb hem dus heel goed gekend.' Ik beet op mijn lip en voelde mijn lichaam verstijven, maar probeerde het zoveel mogelijk te negeren. Mijn vader was de tofste persoon ter wereld, en ik mis hem zo vreselijk erg. Ik zou er echt alles voor over hebben om hem ooit weer te zien - als hij nog leeft. Ik ging naast Zoe zitten en zakte onderuit.

'Oh.' Mompelde ik, en keek even naar hem toen hij ging zitten. 'Misschien is het beter om zo maar weer naar huis te gaan. Tenzij je hier nog wilt blijven.' Ik keek hem aan en keek daarna weer naar het meer. Eigenlijk was ik wel redelijk door mijn gespreksstof heen en zo leuk was het nou ook weer niet, praten over verdwenen ouders.

sorry. beetje inspiratieloos xd

NEWNEWNEW

Met een van mijn fotocamera's in mijn hand liep ik langs de rand van het meer. Alles was nog nieuw voor me en erg veel zin om contact te leggen had ik niet. Een peuk stak half uit mijn mond, terwijl ik een foto schoot van de mist die over het meer hing. De camera hing om mijn nek en met de sigaret nu in mijn hand blies ik de rook uit. Een zwart hoedje op mijn hoofd, maakte mijn look helemaal af - terwijl ik verder slenterde.