Het Groene meer

'Weet je, dan wil je toch niet dat het goedkomt? Mij best.' Boos reed ik het bos uit, richting Daniels huis. Met Alicia had ik het al verpest, en nu zou het ook bij Daniel gebeuren. 'Sorry dan,' mompelde ik en reed de oprit van Daniels huis op. 'Nou, we zijn er.' Echt alles ging fout.

verder bij dan's huis?

NEW
'De stad is inderdaad wat anders,' glimlachte ik, terwijl ik het Meer al aan zag komen. Normaal had ik de auto samen met haar gepakt, maar ik reed liever niet in mijn politiewagen als ik niet mijn pak aan had. Ik schudde teleurgesteld mijn hoofd. 'Ik moet echt naar mijn werk gaan vanavond, ondanks dat ik veel leukere plannen in mijn hoofd heb.'

Ik droeg de mand en hield zijn hand vast. Een glimlach speelde rond mijn lippen terwijl ik een mooi plekje koos om het dekentje neer te leggen. Toch weerhield ik hem van het eten eenmaal we zaten en bracht onze gezichten naar elkaar, maar net voordat onze lippen raakte had ik hem nog wat te vertellen: 'Ik anders ook hoor.' Hierna plaatste ik ze liefdevol op die van hem. Ryan was zo speciaal. Deze man was alles wat ik wou in een man, ik wou hem zo graag, maar ik wist niet of hij dat wel doorhad. 'Heel erg andere plannen,' Mijn blik was speels en ook zo ging er een hand door zijn haren. Ik zou graag bij hem blijven of bij mij, wetend dat we wakker zouden worden in elkaars armen.

Ik ging op de deken zitten en wou net een appel pakken, toen ik haar lippen voelden. Meteen legde ik mijn handen op haar wangen en kuste haar terug. Ik hoefde niet per se te picknicken, als ik maar bij haar was. Ik liet haar lippen met rust en keek haar aan. 'Morgen werk ik nog overdag, maar in de avond ben ik vrij. Als er in elk geval niet iemand opeens is vermoord, vermist is geraakt of mishandeld is.' Met een flauwe glimlach sloeg ik mijn ogen neer.

Ik glimlachte naar hem en leunde op mijn armen naar achteren, maar kroop al snel op zijn schoot. 'Daar hou ik je aan, schatje.' zei ik op een manier zoals je mannen wel eens tegen vrouwen hoorde praten in films, een beetje stoer. Hierna lachte ik even en keek hem weer liefjes aan. 'Wie dat doet krijgt echt zo'n gemeen verhaal over zich.' Plagend hield ik hem een aardbei voor.

Ik reageerde maar niet op haar laatste woorden en nam de aardbei met mijn mond aan. Daarna pakte ik er ook een en stopte hem in haar mond. 'Ze zijn lekker,' murmelde ik en glimlachte. Zachtjes drukte ik mijn lippen op haar gezicht en hield haar stevig vast. 'Het is hier prachtig. Mystic Falls is mooier dan ik had verwacht. En brengt blijkbaar een heleboel geluk met zich mee.' Hierbij keek ik haar aan.

Met een glimlach staarde ik hem aan en voelde hoe ik verlegen werd. 'Ryan,' fluisterde ik zacht en ging met mijn handen door zijn haar. Al die tijd kon ik niet anders dan hem intensgelukkig aan te staren. 'Ik hou van je.' Mijn lippen vonden weer die van hem. Dit keer proefde ik aardbeien in een heerlijke, zachte, fijne kus.

Ik keek haar net zo zielsgelukkig aan en pakte haar handen vast. 'Juul,' fluisterde ik en kwam steeds wat dichterbij. 'Ik ben echt zo immens gek op je. Hou van je. Ga je nu kussen.' Ik wiebelde speels met mijn wenkbrauwen en kuste haar daarna intens. De smaak van aardbeien maakte het nog fijner, als dat al mogelijk was.

Dit was niet klef, niet stoer, niet gehaast. Dit was mij en Ryan en om eerlijk te zijn klonk het zo goed in mijn oren. Zachtjes woelde ik door zijn haar bij het voelen van zijn zijde zachte lippen en onze vurig dansende tongen. Normaal had ik tijd nodig, tijd nodig om me te settelen bij een man. Tijd nodig om te zeggen dat ik van hem hield, maar bij hem had ik die tijd op voorhand al gekregen. Altijd al had ik hem leuk gevonden. 'Je bent je weddenschap verloren,' fluisterde ik bij zijn oor waarna ik hem speels aankeek en beet op mijn lip. 'Wat krijg ik dus?'

Ik maakte ons met enorm veel tegenzin los en keek haar met een scheve grijns aan. Langzaam werd ik een beetje rood. 'Je hebt gelijk, je hebt gewonnen. Maar ik zou niet weten wat je van me krijgt. Heb je iets wat je graag zou willen?' Ik kuste haar opnieuw en hield haar stevig tegen me aan. Ik wist niet of ik ooit zo van een vrouw had gehouden, nu al.

'Er is veel wat ik graag zou willen, maar nu kan ik er even niet op komen.' Hierbij glimlachte ik naar hem en drukte een kusje op zijn lippen. Dit slechts erg kort. 'Verrassingen zijn leuk dus overdonder me maar een keertje. Ooit. Liefst positief.' Ik grapte en ik was er slecht in. Mijn vingers streelden zijn wang en voorhoofd.

Ik liet het eten naast me liggen en had alleen nog maar oog voor Juliet. 'Ik zal je verrassen,' glimlachte ik met pretoogjes. 'En heel erg positief. Dat beloof ik je.' Ik hield haar vast en liet haar langzaam op het kleed liggen. 'Je bent zo mooi,' fluisterde ik en kuste haar nek en schouders. 'En lief. En geweldig.'

Ik giechelde bij zijn daden en woordjes. Ryan drijfde me gek. Zacht plooide ik een been rond hem. Bang dat het ongemakkelijk zou worden, maar dat deed het niet. 'Laat me niet lachen. Oh, te laat!' Ik drukte een kusjes tegen zijn wang. 'Je bent knap, Ryan. En aardig en alles.'

Mijn handen gleden langs haar heupen omhoog en ik kuste verlangend haar lippen. 'Juliet, juliet,' murmelde ik liefdevol en keek in haar ogen. Ik pakte nog een aardbei en hield die voor haar mond. Even keek ik haar bezorgd aan; ik was bang dat haar iets overkwam met al die verdwijningen. Het liefst hield ik haar altijd in het oog.

Ik streelde langs zijn lippen en nam een hapje van de aardbei. 'Ryan, kijk alsjeblieft niet zo bezorgd. Of is er wat?' Hij bleef me maar aankijken met die ene blik. Zacht vonden mijn handen zich een weg naar zijn heupen. Daarna knuffelde ik hem meer.

Toen ze mijn blik opmerkte, keek ik snel naar de grond en probeerde weer een ontspannen blik op te zetten. Maar het was moeilijk. 'Gewoon, al die verdwijningen.' Ik keek naar haar op en streek een pluk achter haar oor. 'Paar dagen geleden hebben we een dode vrouw gevonden, precies jouw leeftijd. Die verdwijningen en doden slaan willekeurig toe. Ik ben bang dat je iets overkomt.'

Ik hield mijn hoofd schuin. 'Raar, hij of zij lijkt dan wel erg van zijn of haar pad af te wijken? Meestal moorden ze hetzelfde of op hetzelfde geslacht of leeftijdsklasse...' Hierbij drukte ik een kusje op zijn lippen. 'Ik heb een relatie met een politie-agent. Veiliger kan ik het niet hebben.' Als het zo tussen ons zat. 'Ik moet eerder bang zijn dat jou iets overkomt, maar als we zo de heletijd moeten denken hebben we geen leven meer.'

Ik wreef bedenkelijk over mijn kin. 'Dat is dus het hele probleem. Het zijn zulke rare moorden en verdwijningen. Er zit geen enkel patroon in.' Ik keek haar aan en moest toch glimlachen. 'Een mooi excuus om vaker bij je te zijn,' murmelde ik en sloeg een arm om haar middel heen. Ik schudde lachend mijn hoofd. 'Je hebt gelijk.'

'Hmm, je beseft toch wel dat ik enkel het deel van meer bij elkaar zijn, meegekregen heb uit al die woorden. Sorry,' fluisterde ik tegen zijn lippen op en keek hem aan. Mijn armen omsloten zijn lichaam waarbij mijn ogen zich sloten en mijn lippen naar die van hem verplaatste. Ik hield van Ryan, voelde me in de wolken, hij was sexy én hij mocht het weten. Merken.

Ik glimlachte naar haar, maar de bezorgdheid bleef. 'Alsjeblieft, wees wel voorzichtig, oké? Ik wil je niet verliezen.' Ik drukte weer mijn lippen op de hare en legde haar zo langzaam op haar rug. Zo drukte ik mijn lippen in haar nek. 'Weet je dat als ik bij je ben, dat dan niets meer lijkt uit te maken? Zo'n heerlijk gevoel.'

Zachtjes duwde ik hem neer op het deken. 'Misschien moeten we echt eens iets geks doen. Geschift. Zonder dat we er voor kunnen opgepakt worden of gewond raken. Licht gewond mag nog en botten breken gaat te ver.' Hierbij lachte ik en streelde langs zijn wang. 'Ryan, je gaat me niet verliezen. Let op mijn woorden. Ik hou van je. Je laat me speciaal voelen en ik kan mezelf blijven. Dat is erg speciaal, jij bent speciaal.' Ik keek hem veel betekenend aan. Liefdevol, maar ik wist ook dat er een verraad naar verlangen in zat. Het was een tijdje geleden dat ik nog in een relatie was geweest en Ryan, wel Ryan, bracht het woord naar een hoger niveau.

'Dan moet je me maar heel lief gaan aankijken, want agent Ryan hier is een enorm brave burger,' grinnikte ik. Langzaam bracht ik mijn hoofd weer naar de hare en kuste zacht en teder haar lippen. 'Ssst gekkie, straks word ik nog rood door je woorden.' Grijnzend nam ik haar weer in mijn armen en ging toen naast haar op mijn rug liggen. 'Wat zie je in die wolk? Ik zie een dinosaur.'

Ik lachte en streelde zijn lichaam nog steeds waarna ik ook naar de wolk keek. 'Absoluut is dat een konijn! Hoe kan je er nu een dinosaurus uit maken?' Mijn hoofd lag tegen zijn borstkas aan. Mijn huid leek te tintelen. 'Oh, ik drijf je wel tot iets waanzinning cool en niet braaf burgertje.'

Ik moest hard lachen en schudde opnieuw mijn hoofd. 'Dat is zo overduidelijk een Dino. En al die dingen om hem heen zijn donuts. Ik zie altijd in elke wolk een Dino of een donut. Nogal gestoord eigenlijk.' Ik grinnikte en keek haar aan, terwijl ik uitdagend een wenkbrauw optrok. 'O ja, dat zullen we nog zien. Veel succes,' glimlachte ik.

Ik lachte en drukte een kus op zijn wang. 'Je bent niet normaal. Precies zoals ik ervan hou.' Hierbij stond ik op en deed mijn topje uit. Speels gooide ik het naar hem om daarna langzaam mijn short uit te trekken. 'Doe je mee?' Langzaam liep ik naar hem toe, streek weer plagend over zijn haar om daarna het groene meer in te spurten.