De Mystic Falls

Ik voelde mijn wangen opgloeien bij haar aanraking en sloeg mijn eigen armen om haar middel heen, om haar zo een stukje op te tillen. Ik keek haar terug aan en glimlachte, om daarna haar lippen op de mijne te voelen. Ik hield haar steviger vast en kuste haar verlangend terug, terwijl een hand door haar natte haren gleed. Dit hele moment was zo perfect.

Zo dicht als mogelijk stond ik tegen hem aan en ik had mijn armen om zijn bovenlijf geslagen. Een gelukzalige zucht verliet mijn mond toen ik wat afstand van hem nam en op mijn rug een stukje van hem af dreef met gesloten ogen. 'Weet je, het is al bijna 5 maanden geleden.' merkte ik glimlachend op en ik opende mijn ogen weer om naar Logan te kijken.

Ik opende mijn ogen toen ze me lippen losliet en glimlachte. Ik hield haar handen vast en liet haar zo naar achteren hangen. 'O ja, vijf maanden alweer?' vroeg ik verbaasd. Ik liet haar langzaam los en zwom achter haar aan. 'Vijf maanden....' herhaalde ik langzaam. 'Beste tijd van mijn leven.' Ik keek haar serieus aan en lachte daarna weer. Ik kon niets anders in haar nabijheid.

'Ehu, valentijnsdag.' Het was maar goed dat het op die dag was 'onstaan', want als het op een gewone dag was geweest, dan zou ik het zo vergeten zijn. Ik was nogal slecht met het onthouden van datums, ook al waren ze nog zo speciaal, ik vergat ze gewoon snel. 'I agree, geen idee hoe dat kan.' zei ik toen ik hem zag lachen en terug naar hem toe zwom.

'Valentijnsdag... Die dag kan ik me nog heel erg goed herinneren.' Ik trok haar weer naar me toe en keek haar aan. Ik haalde speels een wenkbrauw op en schudde quasi teleurgesteld mijn hoofd. 'Verbaasd dat je het zo lang met me hebt uitgehouden?' Lachend prikte ik in haar buik en spatte water in haar gezicht.

Ik veegde een nat plukje haar van Logan's voorhoofd en lachte zachtjes. 'Nee, ik ben verbaasd dat ik zo lang met een soort van het mannelijk geslacht een relatie heb, niet speciaal jou.' Ik sloeg mijn armen beschermend om mijn buik heen en draaide weg toen hij met water in mijn gezicht spatte. 'Hé!' riep ik lachend uit en spetterde terug.

Ik pakte haar handen vast, zodat ze niet meer kon spetteren, en vervlocht die met de mijne. 'Ik kan hetzelfde voor mezelf over het vrouwelijke geslacht zeggen...' lachte ik en kneep zachtjes in haar handen. 'En ik hoop dat we onszelf nog meer gaan verbazen door nog heel veel maanden samen te zijn.' Ik boog voorover en drukte mijn voorhoofd tegen de hare aan.

Ik beet op mijn lip om de eeuwige glimlach wat te onderdrukken en knikte. 'Dat hoop ik ook, want ik wil je zo graag mee op die roadtrip nemen. En ik wil nog zo veel meer met je doen.' Onze voorhoofden raakten elkaar en ik glimlachte weer, waarna ik ook onze neuzen elkaar liet raken. Misschien kwam het alleen door het water dat ik me zo licht voelde, maar ik geloofde dat Logan daar ook een aandeel in had.

Ik zuchtte even gelukzalig en liet mijn lippen tegen de hare strijken, terwijl ik vrolijk glimlachte. 'Ik wil nu en meteen die roadtrip doen,' zei ik enthousiast, terwijl ik wist dat we nog wel even moesten wachten. Liefkozend hield ik haar gezicht tussen mijn handen en keek naar haar ook gelukzalige glimlach.

'Helaas heb ik nog steeds niet genoeg geld voor de auto.' zuchtte ik en pakte zijn handen vast. 'Ik denk dat ik maar een extra baantje moet gaan zoeken, anders krijg ik het nooit bij elkaar.' Ik bracht regelmatig de krant rond, wekelijks eigenlijk, maar ik verdiende er niet genoeg aan. 'Kan ik je vader niet helpen met vis verkopen ofzo?' grapte ik.

Ik zag hoe ze mijn handen vastpakte en keek op. 'Dan kopen we toch samen de auto? Met ons beide geld moeten we het gemakkelijk redden!' Opgewekt keek ik haar aan en lachte daarna. 'Werken bij mijn vader? Je wilt zeker je vriendje kwijtraken he?' Ik haalde speels een wenkbrauw op en rook plagerig aan haar haren. 'Aha, nú ruik je nog lekker.'

'Maar ik wil niet dat jij jouw geld daar aan besteedt, je hebt vast iets beters waar je het aan uit wil geven.' zei ik onverschillig en kauwde op de binnenkant van mijn wang. 'Nee!' zei ik lachend en maakte me los uit zijn greep. 'Het valt me mee dat jij nog niet stinkt, Logan.' zei ik lacherig en spetterde water in zijn gezicht.

Ik schudde mijn hoofd. 'Ik heb niets beters om het aan uit te geven. Mijn enige wens is om die roadtrip met jou te doen en ik geef met liefde mijn geld daaraan uit.' Ik lachte toen ze zich losmaakte en liet me achterover in het water vallen. 'Zie je, je bent er al helemaal klaar voor om visboer te worden! Je merkt mijn vislucht al niet eens meer op!'

Ik kreeg spontaan de slappe lach en had mijn armen rond mijn middel geslagen omdat zich steken in mijn zij opdeden. 'Joh, ik voel me als een vis in het water.' hikte ik en wreef mijn natte haar uit mijn gezicht terwijl ik lachend naar de kant probeerde te zwemmen. Zwemmen en de slappe lach hebben werkt namelijk niet echt goed samen, dus ik kreeg nogal wat water binnen. Hoestend, maar lachend kwam ik aan de kant.

Ik moest ook lachen en zwom achter haar aan. Al snel ging ik weer onder water, tot het te ondiep was, en ik kruipend het water uitging om op het kleine strandje op mijn buik te gaan liggen. Ik rolde op mijn rug en keek haar grinnikend aan. 'Ik moest bijna knappe lifeguard gaan spelen, nietwaar? Niet dat ik het erg vind om je mond-op-mond beademing te geven.'

'Ik vind het ook geen probleem om door jou gered te worden.' zei ik glimlachend. Ik ging naast hem liggen of op hem liggen en pakte zijn hand vast. 'Eigenlijk heb je me al gered.' voegde ik nog toe en draaide op mijn zij zodat ik hem aan kon kijken en met mijn vinger in zijn wang kon prikken.

Ik hield haar hand stevig vast en drukte er een kus op. Mijn andere hand lag in haar haren en zo keek ik haar enkele momenten liefdevol aan. Ik nam haar vinger tussen mijn lippen en deed alsof ik hem eraf wou bijten, om hem daarna lachend los te laten. 'Deze dag is nog mooier dan ik hem voorgesteld had.'

Grinnikend trok ik mijn hand terug en knikte instemmend. 'Ik ben zo blij dat we geen ruzie meer hebben, ik ga niet nog een keer zo koppig zijn, dat is het echt niet waard.' verzuchtte ik en legde mijn hoofd tegen zijn bovenarm aan. Het ergste van dat hele meningsverschil was dat we beide hetzelfde wilden en we aan dezelfde kant stonden, maar niet dezelfde manier voor ogen hadden.

Mijn gezicht vertrok lichtjes en ik zuchtte zachtjes. 'Ik ook. En dan moet je bedenken dat het niet eens in de buurt was van de volle maan.' Ik sloeg mijn arm om haar heen en trok elkaar zo wat dichterbij elkaar. Toen ik terug dacht aan die ruzie, merkte ik pas wat een onzin die was geweest. Hopelijk zou het nooit meer gebeuren.

Ik legde mijn hand op zijn buik en tekende ermet mijn vinger cirkels op toen ik weer knikte. 'Maar het gebeurt niet nog eens, dat beloof ik.' Een zwakke glimlach verscheen op mijn gelaat, maar ik wist niet of die belofte wel wat waard was. Je wist maar nooit wat er zou gebeuren en ik was bang voor wat er zou kunnen gebeuren.

Ik lachte bij haar tekeningen op haar buik. 'Dat kietelt,' grinnikte ik en keek haar daarna doordringend aan. 'Het gaat nooit meer gebeuren, dat beloof ik ook.' Ik glimlachte flauwtjes terug, omdat we beiden wel wisten dat we dit echt niet konden beloven. Voorzichtig duwde ik weer mijn lippen op die van haar. 'Ik ga echt mijn best doen.'

'Ik ook.' mompelde ik waarna ik hem nog eens kuste en toen stilletjes luisterde naar het water en de andere geluiden die zich hier verzamelden. De natuur was hier geweldig en kalmeerde me enigszins, ik kon tenminste mijn gedachten van die stomme ruzie afhouden en van wat er nog komen ging. Ik sloot mijn ogen tegen het zonlicht en bleef zo zwijgend liggen.

Ik drukte nog een kus op haar voorhoofd en ging toen ook liggen, luisterend naar al die geluiden. De woorden, de blikken, de gevoelens van de ruzie kwamen allemaal weer naar boven. Ik had er nachten niet van kunnen slapen, al helemaal omdat de volle maan week daar meteen achteraan kwam. Ik keek haar aan en streelde zachtjes haar haren. 'Niet in slaap vallen, he?' fluisterde ik.

Ik schudde mijn hoofd, maar hield mijn ogen gesloten. Het was altijd fascinerend hoeveel je kon zien wanneer je niet keek. De geluiden, de geuren, de gevoelens kon je allemaal in beeld brengen, zonder ook maar iets te hoeven zien. Na een tijdje kwam ik overeind en keek naar Logan. 'Zullen we een droog plekje opzoeken? Dan kunnen we opdrogen.' vroeg ik met een blik op mijn natte kleren gericht. We lagen nu nog half in het water, dus hier zouden we niets opschieten.

Ik keek hoe ze haar ogen dicht had en streelde nog steeds haar natte haren. Ik glimlachte toen ze haar ogen weer opende en knikte. Ik trok haar overeind en pakte haar hand vast. 'Zullen we ergens een droge plaats onder de bomen zoeken?' Ik nam haar mee en pakte ondertussen onze kleding van de grond af.