De treurende wilgen

'Ik ben ook gewoon heel sexy.' zei ik voor de grap en grijnsde naar hem. 'Heath toch...' Hoofdschuddend keek ik hem aan, maar begon te lachen door zijn vleesmes scenario. 'Wauw, ik ben in jou hoofd volgens mij echt een seriemoordenaar.' lachte ik. 'Eigenlijk zou ik er nog best wel tot in staat zijn, ondanks dat ik dan niet onsterfelijk was geweest.'

Ik keek haar lachend aan. 'Mijn zus sexy? Wel, best als ik mijn mond daarover hou.' plaagde ik haar en grijnsde breed. 'Wel, vampier zijn haalt niet je gevoelens weg, Genevieve. We zijn stiekem allemaal een beetje ziek in ons hoofd. Binnen deze familie dan toch.'

Ik knikte. 'Daar heb je gelijk in.' We waren door de tijd heen bezeten geraakt aan het idee van macht. Aan het idee wat we boven mensen stonden en af en toe ging het ons te boven. Het mocht dan misschien ziek klinken in andermans oren, maar voor ons was het realiteit. Realiteit die ik niet zou willen missen.

'Ziek in een goede manier natuurlijk. Of toch in een uiste manier.' Ik keek haar breed grijnzend aan. 'Dus arme Sebastiaan nog lastig gevallen? Ik zag Iggie nog eens lopen en ze is echt een prachtige vrouw. Ik was al bijna vergeten hoe knap.' Deels begon ik erover om haar een beetje op te stoken, deels omdat ik nieuwsgierig was en deels omdat Igraine wel in mijn bed mocht belanden.

'Niet in een directe manier,' stelde ik en rolde met mijn ogen toen hij over Igraine begon. 'Ja, ze is echt geweldig.' merkte ik sarcastisch op en keek hem aan. 'Serieus, als je d'r zo graag naakt wilt zien, waarom beveel je haar dan niet gewoon? Dan kan ze niet weigeren.' vroeg ik en stond op van de kant. Ik mocht Igraine en haar aanhangels echt niet.

'Waarom doe jij het toch niet voor mij? Je wilt ze toch zo graag dwars zitten.' Ik lachte en klom uit het water. 'Ah, kom toch lieve zus. Ik was je maar een beetje aan het plagen.' Hierbij trok ik haar mee weer in het water.

Ik rolde met mijn ogen toen hij de opmerking maakte en trok me los nadat hij me weer mee had genomen het water in. 'Ja, t was echt ontzettend grappig hoor.' merkte ik sarcastisch op en klom behendig weer op de kant.

Ik nam haar voet vast. 'Kom op, Genn! Vergeef het me en praat over wat anders. Stiekem vond je het toch erg grappig!' Met een grijns keek ik haar aan en toverde deze tot een pruillipje.

'Oh, ja ik vond het hilarisch. Dat kan je toch zien?' zei ik, met mijn gezicht nog stak in een plooi. Ook mijn familie kon een lijn over gaan. Mijn gedrag was bij hen dan wel niet extreem, maar ik kon aardig chagrijnig op ze worden.

Ik nam haar in mijn armen en drukte een kusje op haar hoofd. 'Neem toch een slokje.' Ik had de gekke combinatie van bloed en alcohol in het flesje gedaan. Heerlijk die bloedgroep a met wat vodka. Ja, ik was echt fucked up. Niet dat het mij wat kon schelen.