De bibliotheek

Ik gaf haar een zacht zetje toen ze over de ringen begon. 'Mijn jurk word gewoon veel mooier dan de jouwe,' zei ik net zo overdreven terug. Fronsend keek ik haar even aan. 'Moet ik je iets vertellen?' herhaalde ik niet wetend waar ze op doelde. 'Wat moet ik je vertellen?' vroeg ik haar dan ook.

'Oh, niks hoor,' zei ik snel en glimlachte. Ik kreeg een stralende glimlach en boog naar haar toe. 'Als ik een van de komende weken samen met Sebastiaan een week weg ben, moet je niet schrikken. Ik zit dan in Canada bij de watervallen.' Vrolijk glimlachte ik en als ik had gestaan, wist ik zeker dat ik rondjes had zitten draaien. Soms leek ik wel een jong kind.

Nog even keek ik haar nieuwsgierig aan. 'Zeker?' vroeg ik met opgetrokken wenkbrauwen, maar er was al een stralende glimlach op haar lippen gekomen. 'Toe maar,' lachte ik goedkeurend 'Ben je er al eens geweest of niet?' vroeg ik nieuwsgierig. Zelf was ik er nog nooit geweest. Ik was wel op veel plekken geweest, maar dat had me eigenlijk nooit echt getrokken. Sowieso niet in mijn eentje.

Ik klapte vrolijk in mijn handen. 'Ik heb er zo onwijs veel zin in!' Ik schudde mijn hoofd. 'Nee, het is mijn eerste keer dat ik daarnaartoe ging. Het trok me eerst niet zo, vooral niet om in je eentje te gaan. Maar nu hebben we een huisje met jacuzzi en een open haard, dichtbij de watervallen...' Ik wiebelde met mijn wenkbrauwen en giechelde weer.

'Nee, dat is ook wel weer zo.' gaf ik toe. 'Om nou in je eentje watervallen te bekijken... Ik denk dat je dan snel uitgekeken bent.' sprak ik mijn gedachten hardop uit. Met twee mensen iets doen was vaak nou eenmaal specialer dan in je eentje. Zeker als die persoon waar mee je bent veel voor je betekend. Ik glimlachte breed bij haar enthousiasme. 'Hmm, klinkt heerlijk.' gaf ik toe.

NEW

Met een lolly in mijn mond, ondanks dat dat volgens het reglement van de school niet werd geapprecieerd, en keek afwezig naar de boeken. Het meeste had ik al gelezen, maar het meeste was ook alweer jaren geleden dat ik het had gelezen. Voor Engels moesten we een boek lezen, dus had ik besloten dat ik tijdens de lessen net zo goed mee kon lezen. Nu was ik dus opzoek naar een boek dat ik opnieuw wou lezen.

Voor geschiedenis moest ik een werkstuk maken over een deel van de geschiedenis van Mystic Falls. Om het simpel te houden, kreeg ik natuurlijk weer de tijd van de burgeroorlog, of met andere woorden de tijd waar zoveel over te vinden was dat het werkstuk minstens honderd jantjes werd. Ach - ik had tenminste kans op een goed cijfer. Niet dat het veel uitmaakte, over drie dagen zou ik hier toch weg zijn.

Ik had drie boeken gepakt en had plaats genomen aan een van de tafels. Zoals gewoonlijk zeiden zowel de titels als de achterzijde van het boek me niets meer. Dus moest ik maar een paar bladzijde lezen. Maar goed, je moest toch wat doen als je toch de tijd hebt.

Toen ik eigenlijk een boek had gevonden waarvan ik dacht dat het meeste er wel in stond, liep ik naar de bank die onder een groot raam stond en plofte daar in neer. Het boek sloeg ik bij de inhoudsopgave open en begon te zoeken. 'Mystic Falls in de burgeroorlog..' Mompelde ik, terwijl ik met mijn vinger langs de woorden streek. Je kon zien dat het een oud boek was: Het papier was vergeeld en af en toe gescheurd of gekreukt.

Mijn aandacht dwaalde langzaam hand af van het boek dat ik had open geslagen. Ik wist nog precies wat er ging gebeuren. Ze werden verliefd, maar mochten niet samen zijn, enzovoorts enzovoorts enzovoorts en uiteindelijk kwam het allemaal goed. Ik keek dan ook op toen er een meisje aan de zelfde tafel ging zitten en schoof een stoel op waardoor ik naast haar zat. 'Geschiedenis?' vroeg ik nadat ik kort een blik had geworpen op het boek. 'Of interesse?'

Ik begon te lachen. 'Geschiedenis.' verklaarde ik en liet de kaft van het boek zijn. 'Een werkstuk van minstens vijftien pagina's over Mystic Falls in de burgeroorlog. Geweldig.' Dat laatste woord mompelde ik nogal op een zure toon. Ik keek naar haar boek en ik vroeg me hetzelfde af. 'Engels of interesse?' grinnikte ik. Ik had geen idee wie ze was. Dat ze bij ons op school zat snapte ik ook nog, en als ik het goed had zelfs in een lagere klas, maar haar naam wist ik niet. 'Ik ben Meg, aangenaam.'

'Ok, duidelijk geen interesse,' lachte ik bij haar geweldige enthousiastme. 'Engels, en eerst hoopte ik dat het boek leuk was, maar het viel tegen.' zuchtte ik. 'Katy,' stelde ik mezelf voor. Met de woorden aangenaam en insgelijks had ik niet zo veel wat betreft voorstellen dus dat liet ik voor het gemak weg,

'Ik ben niet zo van de verplichtingen weet je, zeker niet als het gaat over gigantische werkstukken.' grinnikte ik en sloeg het dikke boek weer dicht. De bibliotheek was een goede plek om te werken door de stilte, al was dat ook weer iets waar ik me vreselijk aan irriteerde. 'The boy in the Striped Pyjamas zou je eens moeten proberen. Niet echt dik, lekker makkelijk. Heb je zo uit en het is ook nog best leuk.'

'Bedankt voor de tip, zal straks eens kijken of ik die mag lezen,' glimlachte ik hoewel ik het boek al eerder had gelezen. 'Hmm, over de burgeroorlog zal inderdaad wel veel te vinden zijn ja.' hoewel iets over de burgeroorlog opschrijven niet zo heel ingewikkeld was voor mij. 'Ik heb het over het algemeen ook niet zo op verplichtingen, maar ach.' eigenlijk deed ik vrij weinig behalve nu dan een boek lezen.

Ik glimlachte kort naar haar en krabbelde wat in mijn aantekeningen schrift. De begin datum, einddatum, hoeveel jaar het uiteindelijk duurde, tot welke gebieden het zich uittrok en dat soort onzin die toch ontzettend belangrijk was. Ik vond geschiedenis leuk, ik vond het alleen niet leuk dat ik iets moest. Dat was dan ook het voornaamste probleem geweest in pleeggezinnen. Ze hadden allemaal verplichtingen waar ik me simpelweg gewoon niet aan hield en dat kon niet iedereen even goed hebben.

Toen ze haar mond verder hield nam ik een van de boeken vast die ik eerder had gepakt en liet deze met een zacht plopje op de tafel komen. Dit herhaalde ik twee keer, maar liet hem toen weer liggen om het stokje van mijn lolly met een boogje in de prullenbak te laten belanden. Dat was eigenlijk best raar, zeggen dat je niet mocht eten in de bibliotheek en dan toch een prullenbak neerzetten. 'Oké ik heb geen zin om een boek uit te zoeken.' besloot ik hardop.

Ik begon te grinniken bij haar opmerking en keek haar aan. 'Ik heb ook niet bepaald veel zin om dit essay te schrijven...' mompelde ik en schoof het boek aan de kant. Wat had het voor nut om een essay te schrijven als je toch wegging over een week? Blijkbaar dacht Meneer Davis daar anders over en ik had geen zin om tegen hem in te gaan.

Het essay schrijven leek mij toch een stuk interessanter dan boeken die je toch al gelezen had. Hoewel het wel zo was dat ik het meegemaakt had en mensen af en toe het een en ander vergeten leken te zijn. Maarja, met deze geschiedenis leraar zou je daar ook niet veel van merken wat betreft de burgeroorlog. Even dwaalde mijn blik af naar mevrouw G. Een erg vervelend vrouwtje, veel te bemoeizuchtig. 'Heb je zin om haar de stuipen op het lijf te jagen?' wat niet erg moeilijk was gezien de boeken voor haar alles betekende.

Nieuw

Arthur stapte de bibliotheek binnen en zag dat deze uigestorven was. Niet erg verrassend: het was pauze. Hij had Igraine echter niet in de lerarenkamer gezien, dus hoopte hij haar hier te vinden. Arthur verlangde ernaar Igraine weer te spreken, ze had vast een hoop te vertellen over Canada en hij wilde haar vertellen over zijn vakantie met Ellie. 'Igraine?' riep hij de zaal in, de regel van stilte brekend.

Igraine zat op de grond en was rustig boeken in de kast aan het zetten. Ze bekeek elk boek, las de achterflap en zette ze dan neer. Haar hoofd schoot omhoog bij een hard geluid en bestraffend siste ze. 'Stilte in de bieb!' riep ze lachend en stond op. Snel liep ze om de boekenkasten heen en zag Arthur staan. 'Hey Arthur! De campinggast!' riep ze enthousiast en omhelsde hem.

Arthur moest lachen en zag Igraine vanachter ene boekenkast verschijnen. Hij sloeg zijn armen om haar heen en tilde haar kort op. Het was gek te bedenken dat zij hem net zo goed op zou kunnen tillen, ze was zo klein. 'Iggie, hoe was Canada?' vroeg hij haar met een glimlach toen hij haar weer neer had gezet en zijn overhemd recht trok. Ze zag er oké uit, dus het moest vast een leuke vakantie geweest zijn.

Ze spartelde lachend met haar benen toen hij haar optilde en keek glimlachend naar hem op. 'Canada was zó geweldig. Echt waar, Arthur, als je ooit nog een romantische plek zoekt voor jou en Ellie moet je daarheen. Ik kan je het adres geven van ons huisje!' Ze gebaarde naar twee stoelen en ging op eentje zitten. 'En hoe was jouw vakantie? Heerlijk uitgerust? Hoe vond Eleanor het? Heb je al haar vader ontmoet?' Ze was zo nieuwsgierig.

'Mooi, geweldig!' Arthur ging op één van de stoelen die ze aanwees zitten en glimlachte nog steeds. 'Het kamperen was heerlijk! In de natuur, zo rustig, ik heb me geloof ik nooit zo goed gevoeld.' Arthur haalde wat verlegen zijn schouders op, normaal was hij niet zo ongemakkelijk. 'Als het goed is zal ik haar vader binnenkort ontmoeten, ze heeft het haar moeder al verteld, maar ze wilde het samen aan meneer Greenheart vertellen.'

'Mooi om te horen dat het zo leuk was!' glimlachte ze opgelucht, maar keek toen sceptisch naar hem. 'Heb je het idee dat zíj het ook leuk vond? Vrouwen zijn daar heel stiekem in, hoor, verbergen van hun gevoelens en gedachtes over iets.' Ze moest hardop lachen en klopte steunvol op zijn knie. 'Succes daarmee. Stiekem denk ik dat Sebastiaan er heel erg blij mee is dat mijn vader niet meer leeft.'

'Ik ben er bijna 100 procent van overtuigd dat ze het ook leuk vond. Tenminste, ze is gisteren zelf bij me gekomen? Kunnen jullie zo goed liegen?' Arthur staarde onzeker voor zich uit en keek Igraine voor verzekering aan. 'Oh, waar heb ik mezelf ingewerkt? Haar vader, hoe gaat hij mij ooit accepteren? Ik heb zijn dochter ingepalmd?' Hij wreef verwoed door zijn haar en keek Igraine wanhopig aan. Hoe kreeg ze het voor elkaar zijn stemming zo snel te veranderen?