Huis van fam. Starling-Gard

Het huis van de familie Starling-Gard is een van de oudere huizen in Mystic Falls. Het is altijd al in bezit geweest van de familie Gard, en het is dan ook een soort trots. Het is een huis aan de rand van het centrum. Net als vele andere huizen is het een alleenstaand huis. Het huis is niet meer in zijn oorspronkelijke staat: het is namelijk gerenoveerd na een vreselijke brand, ontstaan door een ongelukje met een sigaret. Bij de brand is er de plaatselijke bewoner overleden, en het huis staat dan nog altijd bekend om de 'geesten' die daar rondhangen. Onzin natuurlijk, want de dood van de bewoner is nooit bewezen. In een kleine stad als dit komen en gaan de verhalen als de zon die elke ochtend opkomt en ondergaat. De meeste mensen hechten er geen waarde aan, maar er zijn mensen die er standvastig in blijven geloven dat er iets niet in dit huis klopt.
Sinds de vrouw des Huizes, de moeder van Teoh, is gescheiden en weer hertrouwd met de vader van Zoe, is het huis nu haar bezit. Zij is de wettelijke efgenaam van de Gard-stamboom, en heeft recht op dit huis. Omdat het huis al zo lang in de stamboom verblijft, is ze dan ook heel erg voorzichtig met haar huis.
Het huis heeft een open keuken en een lichte woonkamer. Op de bovenverdieping bevinden zich vier slaapkamers: de ouders' slaapkamer, Zoe's slaapkamer, Teoh's slaapkamer en de logeerkamer. Ook bevinden zich daar een badkamer en studeerkamer.

Slaperig zat ik aan de grote eikenhouten tafel. Met in mijn hand een lepel, en voor mij een bak cornflakes, staarde ik voor me uit. Het was al tien uur, maar toch voelde het alsof mijn ogen dichtvielen, alsof iemand gewichten aan mijn oogleden had gehangen. Ik wist dat Maartje - de moeder van Teoh - altijd wilde dat we netjes aten, rechtop zaten en al dat soort zooi, maar dat maakte me eventjes niet uit. Met een zucht zakte ik onderuit op de stoel en legde mijn lepel in het nog half volle kommetje. Mijn vader keek eventjes mijn kant op, ik wist dat het hem niet zoveel kon schelen - maar hij wilde zijn vrouw gelukkig houden, en gelijk gaf ik hem. Een glimlach verscheen op mijn gezicht en ook hij glimlachte even terug. Als het aan mij had gelegen, woonde we nog in ons oude huis aan het bos, maar dat had betekend dat mijn moeder er nog was - en dat was niet het geval. Bij deze gedachte zat ik meteen weer rechtop, en slikte ik de brok in mijn keel weg. Kort sloot ik mijn ogen, herstelde me van binnenuit en glimlachte daarna weer naar Mevrouw Starling-Gard. Nooit in mijn leven zal ik haar moeder, of mam noemen. Meestal is het gewoon de voornaam, en voor het formele - of als we ruzie hebben, wat nogal vaak gebeurd - Mevrouw Starling-Gard.

Half slapend strompel ik de trap af naar de woonkamer. Normaal vind ik de geluiden die eruit komen heerlijk om aan te horen - het bewijs dat je echt in een antiek huis woont - maar nu boren ze zich als kogels in mijn hoofd. Gisteren was het laat, veel te laat geworden. Ik stap de kamer binnen waar de rest al zit. Ik knik ze kort toe en pak uit de koelkast brood. Tijdens het smeren kijk ik Zoe even samenzweerderig aan. Als mijn brood klaar is, plof ik naast haar op een stoel en prop het brood in mijn mond. 'Welke dag is het vandaag?' zeg ik tussen paar happen door. 'Zeg alsjeblieft zaterdag of zondag.'

Ik keek hem aan. 'Het is zaterdag.' Antwoordde ik nors. Mijn bui was ineens omgeslagen, van chagrijnig - naar nog chagrijniger. Ik dacht dat ik er erg aan toe was, maar Teoh was nog erger. Ik hoopte voor hem dat zijn moeder het niet merkte, ze was nogal... Streng als het op dit soort dingen aankwam. Te laat thuis komen, uitgaan en ga zo maar door. Mijn vader was anders, veel losser - hij liet me vrij, omdat hij wist dat ik het anders toch wel deed. Wat dat betreft ben ik best wel koppig, dat geef ik zelf toe. Met een zucht lepelde ik mijn kom leeg en zette deze met een knal op de tafel. Ik zag hoe mijn vader en Maartje opkeken, maar ik schonk er verder geen aandacht aan.

'Zaterdag,' mompel ik zachtjes, terwijl mijn glimlach breder wordt. 'Dat is fijn.' Ik kijk Zoe even aan en grinnik over de tafel naar haar. 'Niet je dag?' Ik eet de laatste stukken van mijn broodje op en hang achterover in mijn stoel, wat een norse blik van mijn moeder oplevert. Ik glimlach slijmerig naar haar, maar dat laat haar juist achterdochtig worden. 'Late nacht gehad?' vraagt ze met opgetrokken wenkbrauwen. Ik haal mijn schouders op. 'Niet later dan andere dagen.'

Ik keek zonder verdere emoties te laten tonen naar Teoh en vervolgens naar zijn moeder. Zelf had ik niet echt de behoefte om die vraag te beantwoorden, dus zei ik helemaal niets. In plaats daarvan, schoof ik mijn stoel van de tafel af en stond ik op. Mijn kom zette ik op het aanrecht neer en zelf liep ik richting de trap. Normaal mocht je niet weg tijdens het eten, maar het kon me echt niet schelen op dit moment. Ik was moe en ik wilde naar m'n bed toe. Of in ieder geval geen gezeur aan m'n hoofd over wat wel en niet mag. Toen ik boven aankwam, sloot ik de deur en plofte ik met een zucht op mijn bed. Starend naar het plafond, bedacht ik wat ik vandaag aan wilde.

Zuchtend keek ik Zoe achterna. Meestal vind ik haar geweldig, een heel lief meisje waar je ook mee kan lachen, maar andere keren snap ik echt niets van haar. Oke, mijn moeder kan soms een beetje streng zijn, maar so what? Iedereen heeft wel iets wat andere mensen niet leuk vinden, dan betekent het nog niet dat je die persoon tot last hoeft te zijn. Ik kijk naar mijn moeder en zie haar schouders een beetje zakken, net zoals haar hoofd. Teleurstelling? Ik kijk Zoe's vader even aan, die knikt naar de deur als toestemming. Ik sta op en ren de trap op naar Zoe's kamer. Ik klop op de deur en doe hem dan zachtjes open. 'Zeg alsjeblieft dat je kleding aanhebt,' grinnik ik.

'Nee,' Beantwoordde ik. 'Ik ben helemaal naakt.' Natuurlijk was dat niet zo, en daardoor liet het me eventjes lachen. Ik hoorde hoe hij de deur open deed en kreunde eventjes, ik had totaal geen behoefte aan een "gaat het wel" gesprek, of "wat is er aan de hand." ik had gewoon m'n dag niet. Dat had iedereen wel eens, toch? Zonder verder er iets van te laten merken, liet ik hem gewoon mijn kamer binnen, zin om tegen hem in te gaan had ik niet - vandaar dat ik ook niets zei. Een kussen belandde boven op mijn hoofd, die ik zachtjes aanduwde, gewoon - om mijn "frustratie te uiten" tenminste, zo omschreef mijn vader dat altijd.

Zodra ik haar kamer in ben gelopen, pak ik een kussen van de grond en gooi het tegen haar aan. 'En welke frustratie heb je vandaag?' Ik ga grinnikend op haar bed zitten. 'En niet zeggen dat het niet zo is, want ik ken je langer van vandaag.' Ik wijs naar het kussen dat ze standvastig vasthoudt en trek mijn benen in. 'Wat zullen we vandaag doen?' Ik sta op en loop naar het raam. 'Ehm, we kunnen joggen, misschien wel zwemmen in het meer of we gaan naar het centrum? Ik hoef vandaag toch niet te werken.' Als ik geen antwoord krijg, kijk ik grijnzend om. 'Of wil je niet dat je onofficiele broer je vergezelt?'

Zuchtend haalde ik het kussen van mijn hoofd af en ging ik rechtop zitten. 'Ik denk dat ik vandaag een snipperdag neem. Gewoon lekker niets doen,' Ondertussen liep ik naar mijn kledingkast toe om te kijken wat ik aan zou doen. Al snel had ik er iets uit getrokken. Een simpele, strakke spijkerbroek, met daaronder laarsjes met een sleehak. Er bovenop droeg ik een donkerblauw shirt met lange mouwen en een V-hals. 'Misschien ga ik zo nog even naar het bos ofzo.. En als u mij nu wilt excuseren, deze dame wilt zich graag omkleden.' Lachend duwde ik hem richting de deur. 'Of we gaan zo even naar de Mystic Grill, dat kan natuurlijk ook, als je wilt tenminste.'

'Ik wou dat ik zoals jou was, ik kan er gewoon niet tegen om een dag niets te doen,' zeg ik, terwijl ik opsta. 'Ik moet vandaag gewoon iets nuttigs doen.' Ik bekijk de kleren die ze pakt en glimlach. 'Dat is geen kleding waar je een ''snipperdag'' in gaat houden.' Kort bekijk ik even mijn eigen kleding, die natuurlijk vreselijk afsteekt bij de hare. Een lange, lichte spijkerbroek met een marineblauw shirt met strepen erop. Eigenlijk was ik ook van plan om vandaag een hoedje bij te dragen. 'Prima, ik wil wel naar de grill toe. Om twee uur? Dan kan daarvoor doen wat je wil. En oke, ik ben al weg,' grijns ik en loop haar kamer uit.

'Prima, twee uur bij de Grill.' Eerlijk gezegd had ik totaal geen zin om iets te gaan doen, maar ik kon niet altijd nee zeggen. Ik had met mezelf afgesproken dat ik leuke dingen zou doen - ook al wilde ik dat niet. Teoh kennende wilde hij iedere dag wel iets doen: Die jongen had gewoon té veel energie. In vergelijking tot mij, was hij veel actiever. Ik was meer van het rustige, lekker m'n eigen dingen doen, wanneer ik dat wilde. Ondertussen ging ik me aankleden. Het was best lekker weer buiten - tenminste zo zag het eruit, maar schijn bedriegt zeggen ze wel eens. De thermometer gaf slechts 16 graden aan, niet bepaald warm dus. En aangezien ik een kauw kleum ben, trok ik maar iets warms aan.

Ik ga mijn eigen kamer binnen en plof op mijn bed. Eigenlijk ben ik nog doodmoe, dus als ik nu mijn ogen zou sluiten, ben ik ook weg. Met wazige blik kijk ik naar mijn plafond waar verscheidene posters van sporters of vrouwen hangen. Ik duw mezelf weer omhoog en doe mijn sportschoenen aan. Soms vind ik het weleens jammer dat mijn familie niet zo energiek en sportief is als ik ben. Aan de andere kant... Ik houd er ook wel van om even alleen te zijn. De gewone wereld te ontsnappen en in mijn eigen fantasie weg te dromen. Als ik de overloop oploop, kom ik Zoe weer tegen. 'Wat ga jij doen?' vraag ik.

Ik keek op toen ik Teoh in zijn complete sportoutfit tegen kwam op de overloop. 'Ik ga even naar het dorpsplein denk ik.' Glimlachte ik en liep de trap af, de keuken in. Eenmaal in de keuken pakte ik een appel van de fruitschaal af en duwde een kus op mijn vaders wang. Hij zat aan de keukentafel de krant te lezen. Het was iets wat hij iedere dag deed, hij sloeg het nooit over. 'Ik ben even naar het dorpsplein, en daarna naar de Mystic Grill.' Afwezig knikte hij. Als hij de krant las, zat hij daar helemaal in en kon niets of niemand hem uit z'n gedachte krijgen. Zelfs zijn eigen dochter niet. Hoofdschuddend verliet ik de keuken, pakte mijn jas en verliet het huis.

GONE.

Ik loop achter Zoe de trap af en dan de deur uit. Ik pak mijn skateboard, en ga richting bos.
DOEI BYE GONE

Met een plof laat ik mijn tas en skateboard vallen naast de deur. 'Is er iemand thuis?' roep ik, terwijl ik naar de keuken loop. Uit de koelkast haal ik een blikje cola en drink hem gulzig op. En er komt geen gehoor. Des te beter, even rust van mijn moeder. Ik ga aan de keukentafel zitten en doe de televisie aan. Hij is zo neergezet dat je tijdens het eten ook tv kan kijken. Mijn moeder is er heel erg tegen, maar elke keer verschuiven Zoe en ik hem toch. Als mijn blikje op is, loop ik naar de woonkamer en plof op de bank. Een beetje lui, maar ik vind dat ik het wel verdien na de lange trip.

Breed lachs en aan de telefoon met Tessa - een van mijn goede vriendinnen - open ik de deur van het huis. 'Ik spreek je binnenkort wel weer.' Zei ik nog, voordat ik mijn mobiel weer in m'n zak deed. 'Pap! Ik ben er weer!' Geen gehoor. 'Dan niet' Mompelde ik, terwijl ik mijn jas naast de kapstok gooide en vrolijk richting de keuken liep. Toen viel mijn oog op Teoh, die onderuit gezakt op de bank lag. 'En je denkt niet, laat ik even zeggen dat ik er ook ben.' Lachte ik. Ik was in een betere bui dan daarstraks, maar dat kwam door mijn shoptrip. Uit de koelkast pakte ik een flesje water, en plofte vervolgens naast hem op de bank. 'Zet alsjeblieft iets anders op dan het sportkanaal.' Lachte ik. Ja - ik was echt anti sport.

Lachend steek ik mijn hoofd boven de bank. 'Sorry, sport nam mijn onverdeelde aandacht even helemaal op.' Ik schuif op op de bank en maak plaats voor Zoe. Met halve aandacht zap ik langs alle zenders, tot ik bij MTV kom. 'Beter?' grijns ik. Ik gooi de afstandbediening naar de andere bank en draai mezelf zo op de bank dat ik Zoe aankijk. 'Jij moet een hele leuke dag hebben gehad,' constateer ik glimlachend. Ik duw mezelf omhoog op de bank en kijk de gang in. 'Aan al die tassen vol spullen te zien.'

'Jazeker. Ik ben weer helemaal tevreden, mijn dag is weer goed.' Grinnikend keek ik naar de tv en knikte. 'Dit is inderdaad veel beter ja.' Aangezien Maartje en mijn vader toch niet thuis waren, belandde mijn voeten al snel op de tafel en zakte ik een stuk verder onderuit op de bank. Het flesje water stond gevaarlijk te balanceren op de armleuning van de bank, maar daar maakte ik me niet zo druk om. 'Eindelijk rust.' Lachte ik. 'Geen ouders, geen gezeur, geen school, helemaal niets.' Dit noemde ik nog eens leven.

Mijn voeten belanden al snel naast haar voeten op de tafel en ik zak wat meer in de bank. Het is zo'n heerlijke zachte, donzige bank waar je helemaal in kan zakken. 'Inderdaad. Zulke dingen moeten ze afschaffen. En eigenlijk is het ook raar, we zijn zeventien en achttien, waarom wonen we nog thuis? Nou ja, ik moet toegeven, het is toch wel fijn dat je kleding schoon en wel elke middag op je bed ligt, en zelfs gestreken. Maar als ik heel eerlijk ben, ik wil zo snel mogelijk bij mijn moeder weg.' Ik zucht en trek plukjes van de bank af. Hoe is mijn moeder ooit zo geworden?

'Geloof me, ik ook. Maar ik wil m'n vader niet alleen laten. Hij verloor eerst z'n vrouw, ik denk niet dat ie het kan verdragen als ik nu ga zeggen dat ik het huis uitga.' Lach ik. Ook al lachte ik, ik meende het wel. Mijn vader zou mentaal instorten, ondanks dat hij Maartje had. Ik zou het overigens ook niet kunnen hoor, alles zelf doen. 'Ik blijf voorlopig even genieten van de luxe dat ik niets hoef uit te voeren. Een voordeel van een stiefmoeder die schoonmaak freak is.' Terwijl ik het zei, had ik er alweer spijt van. Ik had tegen mezelf gezegd dat ik Maartje niet zou beledigen waar Teoh bij was, ze was tenslotte zijn moeder, maar het ging af en toe niet helemaal van z'n leien dakje.

'Ja, ze is inderdaad een cleanfreak,' grijns ik en wrijf over mijn kin, een tik die ik een jaar geleden mijn eigen heb gemaakt. 'Zou je het geloven als ik je vertel dat ze niet altijd zo is geweest? Pas nadat mijn vader ons in de steek heeft gelaten. Jan mag weten waar die man uithangt.' Ik kijk Zoe even aan. We hebben beide geen fijne jeugd gehad, des te blijer ben ik dus dat ik het nu goed heb. Dan glimlach ik naar haar en wrijf overdreven over mijn buik, om daarna op te springen: 'Ook zin in iets te eten?'

Glimlachend luisterde ik naar zijn verhaal. Mijn vader was ook veranderd sinds de dood van mijn moeder, nou ja - eerder de verdwijning van mijn moeder. Ze was zo - poef - uit het niets verdwenen. Niemand heeft haar ooit gevonden, dus we zijn er altijd vanuit gegaan dat ze niet meer leeft. Dat is ook altijd wat we tegen de mensen zeggen, dat ze is omgekomen tijdens een val van een ravijn. Ook al is dat nooit bevestigd. Ze was altijd dol op de natuur en op wandelen. Toen ze een keer naar het bos ging, is ze nooit meer terug gekomen. Spijtig, ze was een geweldige vrouw en mijn moeder natuurlijk. Mijn vader is daarna geslotener geworden, hij werd stiller - sprak nooit meer met mensen, ging niet meer naar zijn werk. Toen hij Maartje leerde kennen ging het weer beter, hij is zichzelf weer aan het opbouwen.. Plots werd ik uit mijn gedachte getrokken door Teoh die opsprong. 'Chocola!' Zei ik lachend, ja - lachen was mijn schild.

Ik rol met mijn ogen. 'Meiden.' Grinnikend loop ik naar de keuken en zoek in de kastjes naar chocolade. In de koelkast vind ik het uiteindelijk, loop naar Zoe toe en plof op de bank. De chocola geef ik aan Zoe. 'Zometeen als we naar mystic grill gaan, dan gaat Daniel mee. Is dat goed?' Ik kijk haar smekend aan en glimlach.

Terwijl ik een stuk chocolade in mijn mond deed knikte ik. 'Tuurlijk, Eleanor komt ook.' Ik hield de reep voor zijn neus. en grinnikte. 'Stiekem ben jij ook gewoon verslaafd hoor.' Grinnikte ik. Daniel kende ik van school. Hij zat - net als Teoh - in het football team. Ik was wel eens een paar keer wezen kijken, en toen ik nog aan cheerleaden deed, was ik ook vaak bij de trainingen. Tegenwoordig sprak ik hem niet zo vaak meer. Hij kwam wel eens hier thuis, maar daar hield het ook op.