Huis van fam. Starling-Gard

Lachend schudde ik mijn hoofd terwijl ik de cola inschonk en deze aan hem af. Zelf nam ik eerst wat slokken uit mijn glas en zette deze vervolgens weer op het aanrecht neer. 'Ik had het zelf toch ook kunnen bedenken, gekkie.' Kort keek ik hem aan en glimlachte. 'En je bent niet slecht in troosten, het kwam gewoon onverwacht. Ook voor mij..' Vervolgens dronk ik mijn cola op en zette ik het lege glas in de gootsteen. 'Kom,' Ik pakte zijn hand weer en liep naar de woonkamer waar ik op de bank neerplofte. Als ik thuis was, was ik altijd veel vrijer dan ergens anders. 'En ik neem het je niet kwalijk. Ik neem het niemand kwalijk.'

Toch reageerde ik niet op het vrijwel plagende bijnaam die ik kreeg. 'Het gaat ons beiden niet helpen om iemand er de schuld van te geven. Dit zuchtte ik echter en keek haar aan. Maar vooral eer ik een slokje wou nemen, werd ik meegetrokken naar een andere kamer. Duidelijk was dit de woonkamer en liet haar los voor dat ik cola zou morsen. Mevrouw Gard zou me villen. Ik nam naast haar plaats en dronk even om daarna mijn klas weg te zetten. Dit deed ik serieus en keek haar dan ook serieus aan. Hierbij zuchtte ik lichtjes. 'Dus gaan we nu blijven zitten? Je realisseerd je toch dat we wind tegen hadden? Of niet?'

Ik keek hem even aan. 'Ja dat realiseer ik me?' Grinnikte ik. 'En daarmee wil je zeggen dat? Dat je wil uitrusten of juist actief wil zijn?' Ik nam aan uitrusten, maar omdat dat precies was wat we aan het doen waren snapte ik zijn opmerking niet helemaal. Mijn lippen plaatste ik heel kort op de zijne en glimlachte. 'We kunnen anders ook naar boven gaan als je wilt?' Een natte pluk haar streek ik achter mijn oor, terwijl ik op zijn antwoord wachtte.

Ik kustte haar lichtjes terug. 'Geef me twee minuten.' Mijn hoofd kwam op haar schoot terecht toen ik ging liggen en keken haar bewonderend aan. Ze was een schoonheid opzich. Altijd al geweest, altijd zou het zo blijven. 'Ik ben een beetje moe, ja. Lui, beter gezegd. Ik volg jou hoor.'

'Ik herken het gevoel.' Grinnikte ik, toen hij over luiheid begon. 'Kom op.' Grinnikte trok ik hem overeind, of tenminste dat probeerde ik. Toen ik hem overeind was liep ik alvast naar boven toe en draaide me halverwege om om te kijken hoe hij achter me aanliep. Ik stak mijn hand weer naar hem uit en glimlachte.

Ongeloofwaardig schudde ik mijn hoofd. Misschien mocht ze het herkennen; voelen deed ze het in iedergeval niet. Met de cola in de ene hand liep ik achter haar aan. Uiteindelijk had ik toch maar meegewerk aan haar actie om me recht te krijgen. 'I'm coming, dear!' zong ik een beetje sereen om daarna haar hand vast te nemen en me te laten leiden naar haar slaapkamer. 'ik was bijna vergeten hoe een mooi huis Teoh had, nou ja, jullie hebben.'

Even wilde ik zeggen dat ik mijn oude huis mooier vond, maar liet dat maar achterwegen. In plaats daarvan glimlachte ik voor het compliment over het huis. Snel liep ik langs de werkkamer van mijn vader, die gelukkig niets opmerkte. Ik opende de deur van mijn kamer en de taupe geverfde muren kwamen tevoorschijn. Mijn twijfelaar stond in het midden van de kamer en het tapijt voelde zacht aan aan mijn voeten. Met een glimlach ging ik op mijn bed zitten.

We liepen snel langs de werkkamer. Blijkbaar hield ze me liever toch nog een beetje geheim. Met een glimlachje liep ik verder naar haar toe nadat ik het glas met drinken had weg gezet. Ook ik kwam naast haar te zitten en legde een hand op haar knie. Mijn lichaam werd wat meer haar kant gedraaid om haar even een zachte kus te geven. Kort, maar lief. Daarna liet ik me achterover vallen in de zachte dons en kussens. Het gehele bed rook zoals Zoë zelf. Het rook goed als je het mij vroeg. 'Dus... Wat nu?'

'Nou, je was toch moe.' Grinnikte ik. Mijn lippen vonden de zijne even en mijn mond krulde zich op tot een glimlach. Ik zette de tv aan en liet mezelf op het bed vallen. 'Of we praten, ik bedoel.. Zoveel weten we nog niet van elkaar. En toch hebben we iets, ik ben eerlijk gezegd wel erg benieuwd geworden.' Ik glimlachte naar hem en streek even langs zijn wang heen. 'Zo bijvoorbeeld, wanneer ben je jarig?' Ik had werkelijk waar geen idee, volgens mij was hij 16, of misschien 17 net als ik.. Ik wist het niet.

Mijn ene arm sloeg ik rond haar heen en kroop tegen haar aan. Eigenlijk was het de bedoeling dat zij dat zou doen, maar ik was enkel haar voor. Onze gezichten waren vlak bij elkaar. 'Heerlijk om jou te horen zeggen dat we iets hebben.' Een jongensachtige grijns werd haar geschonken. 'Ik ben jarig geweest. 30 november. De nacht dat ik je kuste, de nacht van het Helloweenfeestje. Dus nu ben ik zeventien.' Zacht streelde ik haar heupen en drukte mijn neus tegen de van haar om er daarna speels een kusje op te geven. 'Ik heb dus een broer, je weet waar ik nu woon, zit in het footballclub en daar heb ik het erg naar mijn zin. Daarbij heb ik me ook laten overtuigen om mee te doen aan dat schooltoneel of musical. Of wat het ook mag zijn. Wat wil je van me weten? Vertel jij me maar alles wat ik moet weten over jou. Dat is dus alles.' Dat laatste was slechts een speels grapje, maar ik wou ook praten met haar. Echt haar leren kennen.

'Dat zeg je dan ook niet even hè!' Zei ik en drukte een kusje op zijn lippen. 'Gelukkig heb je toen een cadeau van mijn gehad wat heeft geleid tot dit. Hoef ik me niet helemaal schuldig te voelen.' Vervolgens luisterde ik even naar zijn korte verhaal en lachte. 'Ik ben niet zo interessant hoor. Ik heb ook 17, en op 16 augustus jarig. Wat me dus ouder maakt.' Dat laatste was met een grappige ondertoon. Mijn lippen vonden de zijne weer. 'Ik heb eigenlijk tot nu toe altijd aan cheerleaden gedaan, maar ben dit jaar gestopt. Misschien ga ik binnenkort weer beginnen, maar dat weet ik nog niet. Ik heb een verslaving aan chocolade. Ik hou van shoppen, ben het halfzusje van Teoh - dat was je niet ontgaan.' Lachte ik. 'En ik denk dat dat het eigenlijk wel was. Tjah - wat wil ik weten... Laten we beginnen met, alles.' Ik lachte even.

'Echt stok oud, joh. Ik zou niks met je mogen beginnen; zo draai je nog de gevangenis in.' Ja, ik grapte, maar hij was niet zo goed gelukt. 'Oké dan. Ooit op een dag werd het geluid van een wenende baby gehoord. Terwijl zijn vader en broer blijde kreten sloegen was zijn moeder nog aan het bekomen van de bevalling...' Ik keek haar serieus aan en kuste haar weer, dit keer langer. 'Ik kreeg het mooiste cadeau op mijn zeventiende verjaardag, ja. Je bent echt een prachtige jonge vrouw Zoë. Geen grapje nu. Dus over mij... Ik liep dit litteken op toen ik vijf was.' Op mijn arm was een duidelijk snee te zien. 'Me gesneden aan wat dus ik moest naar het ziekenhuis waar het gehecht moest worden. Mijn vel was gewoon meegetrokken. Echt vies. Ik sinds ik echt een klein kind was al hyper dus mijn ouders zetten me op sporten. Daardoor heb ik dan ook werkelijk bijna alles gedaan. Ik ben dus de typische jongen die van sport houdt, maar ook van videospelltjes en het uitgaan met vrienden. Niet de computernerd. Ik hou veel van alternatieve muziek en rockmuziek en dit sinds ik een jaar of dertien ben. Toen is muziek om één of andere onduidelijke reden erg belangrijk voor me geworden. Ik ben ook echt een heuse filmliefhebber. Welk genre maakt me niet echt uit. Om eerlijk te zijn lees ik ook heel graag. Ook besteed ik nu eens echt aandacht aan wat ik draag. Hmmm... Ik kan verder op niks komen. Vertel jij mij eens wat.'

Aandachtig luisterde ik naar zijn verhaal, en toen was het mijn beurt. 'Nou eens even kijken. Ik ben dus verslaafd aan chocolad en tevens ook aan zowat alle soaps op tv. Ik kijk echt alles, qua muziek bencikcbeet makkelijk. Meestal gewoon top 40, maar dat kan morgen ineens omgeslagen zijn in rock of iets in die richting. Qua films ben ik best jongensachtig, ik kijk namelijk meestal naar van die actieipms enzo. Hickflicks zijn eerlijk gezegd nie echt iets voor mij.' Lachte ik. 'Iedereen denkt altijd dat ik zo'n zelfverekerde trut ben, maar dat ben ik totaal niet. Ik doe alleen aan cheerleaden en ik ben blond. Daa is ook alles mee gezegd. Eigenlijk is dat ook niet helemaal waar, officieel ben ik donkerblond en ik verf het al een tijd. Zelfverzekerd ben ik totaal niet namelijk. Na de verdwijning van min moeder ben ik eigenlijk best wel in mezelf gekropen, wat niemand eigenlijk doorhad, aangezien ik altijd de vrolijke lieve Zoe ben. En ik kan nog steeds niet accepterencdat mijn moeder er niet is, dus voor mij loopt ze gewoon nog steeds ergens rond. En nu weet je dingen die niemand weet en ik heb geen idee waarom ik er zo over doorratel.. Maar goed, je wee het nu toch dus wat maakt het uit..' Ik keek hem aan. 'Ik denk dat het dat wel was zo ongeveer.. En nu knap je zeker totaal op m af omdat ik gewoon heel anders blijk te zijn.' Ja, zeker te weinig zelfvertrouwen, iets wa nu naar boven kwam en daar haatte ik mezelf voor.

Ook ik luisterde aandachtig, maar fronste mijn wenkbrauwen bij haar stoom van woorden. 'Hoé durf je, Starling! Ik knap op je af als je nog een keer durft te zeggen dat ik enkel op blonde barbiepop val die aan cheerleaden doet en ieder weekend zich dronken voert. Ik hou van je zoals je bent. Vergeten dat ik dat tegen je zei die nacht? Je bent het meisje waar ik mee kan lachen. Houdt van een grapje zo nu en dan en niet bang is om toch ietsiepietsie haar gevoelens te laten zien. Dat is het meisje waar ik samen mee wil zijn. Het meisje dat nu naast me ligt.' Dit keer trok ik haar tegen me aan. 'Ik moet geen nep. Enkel echt. Ik voel echt wat voor jou, Zoë. Het kwam zo opeens en best onverwacht, maar ik ben zo blij dat het kwam.' Weer kuste ik haar, maar dit keer vuriger.

Zacht begon ik te lachen en sloeg ik mijn armen om hem heen, om het vervolgens stevig tegen mij aan te drukken als een soort liggende knuffel. 'Dan is het goed, anders zat je hier echt bij het verkeerde adres.' Mijn lippen krulde zich in een glimlach, die ik liet verdwijnen om zijn vurige kus te beantwoorden. Mijn handen streken langs zijn kaaklijn, naar zijn haren toe waar ik met mijn vingers doorheen warde. Zijn woorden deden me goed, er waren niet veel mensen die zoiets tegen mij zouden zeggen en zeker geen jongens. Ik kende genoeg gozers die meisjes zagen als gebruiksvoorwerpen en ze weggooide wanneer ze wilde. Daniël was niet zo, hij had echt gevoelens voor mij. Als ik het eerlijk toe moest geven was het best iets nieuws, nooit had ik iets met een jongen gehad die werkelijk zoveel om me gaf om wie ik was. Ik betrapte mezelf erop dat ik het al die tijd best wel nodig had: Iemand - behalve mijn familie - die echt om me gaf om wie ik was. Dat deed me goed. Bij hem had ik het gevoel dat ik alles kon delen wat er op mijn hart lag, dat hij dat niet raar zou vinden, maar juist fijn.

Ik deed de deur open en liet mijn tas op de grond vallen. Ik kwam net terug van de sportschool en was van plan te gaan douchen. Ik liep naar de woonkamer en zag de vader van Zoe zitten. 'Hey,' begroette ik hem en glimlachte. 'Ik ga even douchen hoor.' Hij knikte als begroeting en goedkeuring en verdiepte zich weer in zijn krant. Ik liep de kamer uit, de trap op. Ik ging mijn kamer binnen en pakte shampoo en douchegel. Ik liep naar de badkamer, maar stopte voor de werkkamer. Ik hoorde Zoe's stem. Ik deed de deur open en zei: 'Hey Zoe, ik ga even douchen hoor, dus dat je je niet dood schrikt als je de badkamer binnenloopt,' lachte ik, 'al ben ik niet vreselijk zonder... O hey Dan!'

Ik zou kunnen glimlachen om het feit dat ze mijn kus zo beantwoorden, maar hield het bij het strelen van haar borstkas. Alsof ik het haar figuur in me op wou nemen. Uiteindelijk rustte mijn hand in haar haren en vond mijn tong de hare. Vragend voor een dans, maar alsof ik wist dat het ging gebeuren kwam Teoh binnen. Met tegenzin -die merbaar was voor Zoe- trok ik me terug. 'Oh hey, Teoh. Zag je niet daar.' Met een grijns keek ik hem aan. Even keek ik haar aan en glimlachte om daarna weer even naar Teoh te kijken.

Geschrokken draaide ik me om toen ik de stem van Teoh hoorde en keek hem ietwat ongemakkelijk aan. 'Awkward..' Mompelde ik, en ging rechtop zitten. Ik voelde de tegenzin om te stoppen van Daniël's kant, en bij mij was het ook niet anders. Mijn hand rustte nog steeds op zijn borstkas. Mijn blik ging weer naar Teoh. 'Ja, is prima.' Antwoordde ik hem nog, op zijn eerste statement. Ik voelde hoe mijn tanden zachtjes knaagde aan de binnenkant van zijn onderlip, en glimlachte even naar Daniël, het kwam er eerder uit als een soort gegiechel.

Met een glimlachje streelde ik haar hand dit slechts door mijn duim. 'Eerste keer betrapt worden op jou kamer; check. Tweede keer verstoord worden in een zoenpartij; check.' Mijn woorden waren niet bepaald beschuldigend terwijl ook ik rechtop ging itten en mijn twee armen rond haar heen sloegen mijn hoofd liet rusten op haar schouder. 'Sorry liefie, ik steel je zusjenog even als ze het niet erg vindt.' Het eerste was naar hem gericht en het tweede naar Zoe. Speels drukte ik mijn lippen net onder haar oor.

Een grijns gleed over mijn gezicht heen toen ik de woorden van Daniël hoorde. Ik lachte nog even hoofdschuddend naar Teoh. 'We houden ook nog steeds van jou hoor, broertje van me.' Ik trok even een plagerig gezicht, maar meende het wel. Het was niet dat we hem nu ineens zouden verwaarlozen. Daniëls warme lichaam voelde goed tegen dat van mij aan. Hierdoor kreeg ik weer een lach op mijn gezicht. Het was best raar, dat we zo zaten waar Teoh gewoon bij stond. Het was niet dat ik me schaamde.. Nou ja - niet echt, maar toch. Het idee was gewoon raar.

Ik wees naar ze. 'Zoe, je hebt zo gelijk. Dit is echt awkward voor jullie.' Ik begon te glimlachen en genoot van hun geschokte gezichten. 'Dit had ik nooit van mijn leven willen missen.' Ik keek ze even peilend aan. Ik gaf het toe, het was toch een beetje raar om je stiefzus en beste vriend samen te zien. Ik wou het niet toegeven, maar op dit moment wou ik ook een beetje liefde. De vraag was, van wie? Niet van Daniel en Zoe, die hadden elkaar. Niet van mijn moeder en al helemaal niet van mijn vader. Het plan om te douchen was al meteen weggevaren, want ik had een veel beter plan. 'Nou, geniet nog even van elkaar, dan zie ik jullie nog wel. Aju!' Ik deed de deur dicht en liep naar mijn kamer.

Ik trok mijn wenkbrauw op toen Teoh plots de kamer verliet en keek vervolgens naar Daniël. 'Dat was raar?' Zei ik lacherig en drukte mijn lippen weer subtiel op de zijne. Ik kon een glimlach niet onderdrukken en nestelde me weer tegen hem aan. 'Dat was even een awkward onderbreking, maar nu.' Ik maakte mijn zin niet af omdat ie nog al voorspelbaar was. Mijn lippen vonden al snel de zijne en mijn hand leunde zachtjes op zijn borstkas die ik op en neer voelde gaan. Eigenlijk wilde ik nog meer van hem weten, ik had alleen geen idee wat. 'Vertel me nog eens iets.' Glimlachte ik.

Even keek ik Teoh met knipperende ogen aan. 'Ik sprrek jou later nog, kerel!' riep ik hem achterna, maar al snel had Zoe mijn aandacht. 'Mevrouw Starling,' zei ik met een roomzoete stem om haar daarna terug te kussen. Nu we zaten was het weer wat andeser. Toch staakte ze. Mijn hersensen zochten nog naar iets. 'Eigenlijk hou ik stiekem van lezen. En ik heb een soort van strafblad doordat ik vroeger wat eens hebben willen stelen toen ik jonger was. Het moest van een of andere jongen waar ik een weddenschap had meegesloten. Dat laatste weet nu eens niemand. Mijn lievelingseten is pasta en dan wel macoroni. Eingelijk ben ik verzot op Italiaans eten. Ooit hebben ze me ook eens apart genomen om te polsen of ik geen anorexia had in het lager aangezien ik erg mager was door het vele sporten. Nu heeft het eindelijk geloond.' Met een grijns keek ik haar aan en tikte op haar neus.

'Kan niet hè, stelen?' Lachend schudde ik mijn hoofd en kreeg een glimlach op mijn gezicht toen hij mijn neus aantikte. 'Niet dat je er om gevraagd hebt, maar ik heb geen strafblad, mijn favoriete eten is alles wat Grieks is. Vooral die toetjes zijn om van weg te smelten. Jij trouwens ook,' Lachte ik, daarna realiserend dat mijn zin misschien raar over kwam. 'Jij bent ook om van te smelten.' Voegde ik er als verduidelijking aan toe en ging op het bed liggen. 'En ook al ben ik hartstikke dun, ik heb geen anorexia - ook al denken heel veel mensen dat en vertellen ze dat tegen iedereen, wat me ontzettend irriteert.' Het was gewoon irritant die leugens, maar ja erg veel kon je er niet aan veranderen. 'Oh, en mijn lievelingskleur is licht roze, lekker meisjes achtig. En ik hou een dagboek bij. Ook altijd ontzettend interessant om te weten.' Ik dacht even na of dat ik nog meer wilde vertellen, maar wist niet echt iets interessants meer. 'Als je nog iets wilt weten, moet je het gewoon vragen hè.' Grinnikte ik en liet onze lippen weer samensmelten.

Toen zijn ging liggen kwam ik over haar hangen en voelde al snel hoe onze lippen zich samensmolten. Echter had ik nog een grijns van haar woorden over mij, maar al snel gaf de grijns zich over aan Zoe haar lippen en tong.
Zachtjes ging ik met mijn vingers over haar figuur na onze kus. 'Je bent mager, maar gezond mager lijkt me. En dat zeg ik niet omdat ik je vriendje ben. Damn, wat voelt het goed om dat te zeggen.' Ik lachte en streek met een duim zacht over haar lippen. 'En Zoe: Jij bent ook vrukkelijk zoals een pizza.' Deze woordjes kwamen er plagend uit. 'Wat bent u toch een grote schat. Licht roze? Ik ga voor groen of turkois dan. Hmm... Nog eens even nadenken. Oja, mijn lievelngs vakken zijn Engels en Geschiedenis. Geen idee hoe het komt, maar het is zo. Zo lijk oik nog op een studienerd in plaats van voetbalspeler. Ik hou trouwens ook veel van het jasje van het voetbalteam. En wel... Nu weet ik het even niet meer.'