Huis van fam. Starling-Gard

'Wel, jongens zijn allemaal hetzelfde. Eenmaal ze je een beetje gehad hebben zijn ze dat beetje al moe. Buiten jou Daniël, natuurlijk.' Ik grijnsde enkel bij dat laatste. 'Gelukkig heb jij de jouwe al "gevonden". Nee, ik mag hem niet omdat hij irritant doet tegenover mij, maar hey... Ik moet kritisch zijn tegenover degene die mijn beste vriendin willen afsnoepen.' Misschien was Teoh dat niet of misschien was ik dat nog niet, maar dit was het sein dat ik gewoon moest doorgaan met leven. Of wat ik ook ervoor deed. Hij was blijkbaar gelukkig met Alicia. 'Zijn gevoelens zijn dan ook niet meer wat ze ooit geweest waren. Anders had ik het daarnet wel gemerkt.' Ik keek haar aan. 'Weetje, ik denk dat ik maar eens naar huis ga.'

Ik wendde mijn blik af naar de grond en keek haar daarna aan. 'Je mag best kritisch zijn, maar wees niet te kritisch en luister vooral naar wat je hart zegt Ellie. Laat je niet afremmen door andere, doe wat je denkt dat je moet doen.' Ik glimlachte. 'Ik bel je morgen nog wel op, goed?' Ik drukte een kus op haar wang en keek haar weer aan. 'En over een paar dagen een van onze legendarische logeerpartijtjes!'

'Mijn hart zegt, nee schreeuwd, don't fucking care anymore. Tijd dat ik ga luisteren, inderdaad.' Ik drukte een kusje terug. 'Ik ga wel via binnen weg. Mijn tas staat er nog...' Ik keek haar aan. 'En ik kan nog een gratis borreltje gebruiken.'

Ik knikte met een glimlach en stak mijn hand uit om die van haar beet te pakken. 'Pak zoveel je wilt,' Lachte ik en moest denken aan een van onze slaappartijtjes waar we ons een keer klem gezopen hadden. Dat was werkelijk slecht, gelukkig was het maar één keer voorgekomen.

Ik kon er niets aan doen, het voelde fijn, troostend dat hij mijn tranen wegveegde, maar ik had geen idee wat ik moest doen, hoe ik moest reageren, wat ik moest zeggen. Ik wist het niet. Kort nam ik zijn hand vast die de tranen had weggeveegd en keek hem even aan ik wist op dit alleen wat ik niet moest doen, en dat was naar binnen gaan en kans lopen Eleanor tegen te komen. Langzaam liet ik zijn hand los terwijl ik hem bleef aankijken. 'En dit, wat betekend dit voor je?' vroeg ik waarna ik mijn gezicht dichter bij dat van hem bracht om mijn lippen op die van hem te plaatsen.

Enkel ging ik met een hand door mijn haar en daarna over mijn gezicht. Voor de verandering dronk ik alcohol. Dit was echt zo een kloteboel. Nee, echt gewoon helemaal verpest.

Ik voelde haar lippen op de mijne en spontaan sloeg ik mijn armen om me heen. Het voelde zo slecht dat ik twee vrouwen op één avond kuste. Het was gewoon verkeerd. Ik liet haar lippen los en schudde mijn hoofd met een glimlach. 'Geweldig,' gaf ik toe, maar die kus met Ellie was ook super. Mijn hoofd was een vreselijke rotzooi die ik niet kon opruimen. 'Maar ik wil echt dat je erover nadenkt of je wel verder met me wil. Wat daarnet in de keuken gebeurde mag je niet zomaar negeren. Ik weet dat ik soms een beetje raar ben en eng vrolijk en stomme grappen uithaal, maar je moet voor jezelf blijven opkomen. Je zou een pen in mijn arm moeten boren en me een klap in mijn gezicht geven.' Ik stond op en wist even niets te doen. 'Blijf je slapen?'

Ik leunde iets tegen hem aan toen hij zijn armen om me heen sloeg, maar bleef zitten toen hij opstond. 'Dat was geen antwoord Teoh, wat betekende het voor je? Wat voel je voor me? Wat voel je voor Eleanor? Hoe zit het met het vlinderige gevoel?' ja, ik kende zijn brief zo ongeveer uit mijn hoofd. 'Ik hoef er niet over na te denken of ik het wil, de vraag is of jij het wil en of er straks niet weer iemand anders haar lippen tegen die van jou drukt.' Ik keek hen aan. 'En ik negeer het niet, ik weet gewoon niet wat ik moet doen. Het was kwetsend, boosmakend en verdrietigmakend tegelijk en ik weet niet wat ik kan doen, wat ik moet doen, wat ik mag doen. Ik weet het niet. Het enige wat ik weet is dat ik niet met dingen moet gaan gooien, pennen in armen moet gaan boren of klappen in gezichten moet gaan geven, want dan ben ik morgen degene die zich schuldig voelt.' en als ik haar zag ging het zeker niet goed komen. Ik wou eigenlijk gewoon dat hij zei wat er in hem om ging, ik wou hem begrijpen, ik wou dat hij zei dat hij van me hield en dat hij Eleanor een trut vond of desnoods andersom, maar dat ging allebei niet gebeuren. Ik wou een knuffel van Dan, ik wou een stevige, troostende knuffel waarbij ik mijn gezicht kon verbergen en gewoon even niet hoefde na te denken. Of van Frances. Maar ik wou niet naar binnen en de kans lopen dat ik Eleanor tegen zou komen. Maar een knuffel van Dan of Frances kwam wel. Ik wou nu gewoon weten wat er in Teoh omging. Een minimale glimlach verscheen door zijn laatste vraag. 'Ik denk niet dat het verstandig is.'

Ik greep naar mijn hoofd en keek toen weer haar aan. 'Oké, dan zeg ik het je. Ik voel voor jullie beiden iets, alleen ik probeer mijn gevoelens voor Eleanor te onderdrukken omdat ik iets met jou heb. En mijn gevoelens groeien en groeien voor jou, maar juist omdat ik mijn gevoelens voor Ellie probeer te onderdrukken blijven ze. En ik kan er nou eenmaal niets aan doen. En kijk, dit bewijst weer wat voor eikel ik ook ben.' Ik schudde mijn hoofd en liep richting de deur, waar ik me nog even omdraaide. 'We praten er anders een andere keer wel weer over. En weet alsjeblieft dat ik je geen pijn wil en wou doen. Sorry als dat wel is gebeurd. En ik zeg deze dingen om te voorkomen dat ik je nog meer pijn doen. Want, ook al wil ik het niet, doe ik iedereen pijn. Zo'n persoon ben ik. Een domme footballspeler zonder enige toekomst of liefde.' Ik liep de deur uit het huis weer in. Ik had geen idee waar ik naartoe ging.

Ik nam haar mee naar binnen en keek haar even nog aan met een glimlach. Na twee bekertjes in te gieten en haar er een te geven. Waarna ik het in één keer naar binnenwerkte. 'Oké, ik voel me beter. Nu nog naar huis strompelen en het warme water opzoeken ofso. Bedankt voor de uitnodiging en sorry dat ik je feestje heb verpest. Zeg... Zeg tegen Teoh dat het me heel erg hard spijt. Niet dat het me spijt dat ik hem kuste, maar wel dat Alicia het heeft gezien en hij zoveel problemen op zijn nek nu krijgt dankzij mij.' Ik nam mijn tas. 'Ik zie je wel nog. Be good,' Zacht drukte ik nog een kusje tegen haar wang waarna ik het huis uitbeende.

- gone

Ik knikte naar Eleanor en glimlachte toen ze me een kus op m'n wang gaf. Eleanor vertrok naar de ene kant, terwijl Teoh vanuit de andere kant aan kwam strompelen. 'Hé..' Zei ik zacht tegen hem en keek hem aan. 'Hoe is het? Tussen jullie...' Eigenlijk wilde ik gewoon zeggen wat ik van Ell moest zeggen en dan weer naar Dan gaan, maar dat vond ik ook weer zo lullig.

Ik zag Zoe lopen en wou haar zo graag knuffelen en horen van iemand dat alles goed kwam, maar ik durfde het niet. Ik haalde mijn schouders op. 'Weet niet. Ik heb alles verpest. Haat mezelf. In zo'n fase zit ik.' Ik haalde diep adem en schudde mijn lichaam door elkaar. 'Ik ben ook gewoon zo dOm,' zei ik zachtjes tegen mezelf. 'Ik ga het nu eens goed doen, Zoe.' Ik rende terug naar de kamer waar Alicia nog was en tilde haar op, om haar lippen te kussen.

Ik stond op het punt om hem een omhelzing te geven, maar hij was alweer weg. 'Oh.. Oké?' Mompelde ik hem na en zag Dan zitten. Met een zucht plofte ik naast hem neer en liet mijn hoofd even tegen mijn handen zakken. 'Dit ging niet helemaal zoals gepland.' Zei ik met een diepe zucht en keek hem even aan. 'Sorry dat ik zolang weg was, maar ik maak het wel weer goed met je.' Het laatste zei ik met een grijns om mijn mond.

Ik vouwde mijn arm rond haar hals en drukte een kusje tegen haar voorhoofd. 'Moet niet joh. Ik denk dat ik zo naar huis ga. Dit is net iets te veel drama voor mij. Toch als je het niet erg vindt.'

Ik keek hem even aan en glimlachte. 'Your free to go. Ik hou je niet tegen,' Zei ik en kuste hem eventjes. Tuurlijk vond ik het jammer, ik had me er best op verheugd dat hij hier bleef slapen, maar ik snapte het ook wel. Ik werd er zelf ook eerlijk gezegd een beetje gek van - maar niets aan te doen.'

Ik had nu in ieder geval een antwoord, ik kon er niets mee. Maar het was in ieder geval iets. Ik wreef even met mijn handen in mijn ogen en hoopte dat je niet te erg kon zien dat ik had gehuild. Ik stond op het punt om op te staan en naar de woonkamer te lopen om Dan een knuffel te geven en naar huis te gaan, toen Teoh weer binnen kwam. Ik liet me door Teoh kussen en legde daarna mijn hoofd tegen zijn schouder, het was veel te fijn om door hem vast gehouden te worden. 'Er valt echt geen touw aan je vast te knopen.'

'Of misschien... Nou ja, Alicia kamn me misschien wel gebruiken of Teoh en dan blijf ik wel hier.' Zacht sreelde ik haar hals. 'Of moet de wonderdokter jou ook nog helpen?'

'Misschien..' Lachte ik en kuste hem zachtjes. 'Nee, ik denk dat zij je op dit moment meer nodig hebben dan ik. Daarbij vind ik het allang leuk dat je gewoon hier blijft,' Ik moest zelf straks ook nog wat dingen tegen Teoh zeggen en om hier nou de hele tijd alleen te zitten, daar zat ik ook niet echt op te wachten.

Ik liet haar lippen los en keek haar even aan. Een kleine glimlach danste rond mijn lippen. 'Klopt, daarom ben ik ook zo irritant.' Ik lachte en drukte opnieuw mijn lippen op de hare. Zachtjes trok ik haar tegen me aan. 'Het spijt me dat dit zo'n rotavond is geworden. Wil je echt naar huis?' Ik keek haar met een pruillipje aan en lachte daarna weer. 'Ach, misschien is het toch het slimste als dit feestje geskipt wordt.'

'Oja, dit was een feestje,' mompelde ik. Dat was in ieder geval mislukt. Ik haalde mijn schouders op, ondanks al dat gedoe was ik liever bij Teoh om alles weer oké te krijgen dan dat ik mijn moeder zou moeten bellen. Die zou sowieso niet genoeg nemen met een 'nee' als ze vroeg of het leuk was. Ik frummelde met de rand van zijn shirt. 'Ik snap je niet, weet je dat.'

'Yup, dit was een feest. Dit had een feestje moeten worden,' zuchtte ik. 'Ik weet van mezelf dat ik vaak feesten verpest, maar niet zo erg.' Ik keek hoe ze haar schouders ophaalde en wist eigenlijk wel dat ze weg zou gaan. Ik trok even mijn wenkbrauwen op. 'Wat is er dan verwarrend?' vroeg ik, zelf verward. 'Je mag me alles vragen hoor.'

'Je moet stoppen jezelf overal de schuld van te geven,' Ik richtte mijn ogen op die van hem en bleef hem vervolgens aankijken. 'Alles telt zeker niet als antwoord?' Kort verscheen er een glimlach. Ik snapte niet wat jij in mij zag, maar dat nam ik voor lief, zo waren er nog een paar dingen die ik nu voor lief nam. 'Waarom loop je eerst weg en kom je vervolgens weer terug?' vroeg ik.

Ik keek haar even strak aan. 'Iemand moet de schuldige zijn, en wie moet het anders zijn?' Ik zuchtte opnieuw en streelde zachtjes haar rug. Ik haalde mijn schouders op. 'Een enkele blik op mijn zus deed me er weer aan herinneren hoeveel ik eigenlijk van je houd. En hoe stom ik ben om je steeds alleen te laten.'

'Op dit moment vind ik het fijner om Eleanor de schuld te geven, if you don't mind. En oké, misschien is het niet allemaal haar schuld, maar dat maakt me even niet uit.' Gooide ik er zonder teveel over na te denken uit. Bij zijn volgende woorden verscheen er langzaam een brede glimlach rond mijn lippen. Zacht drukte ik mijn lippen op die van hem waarna ik hem aan keek. 'Ik hou van je.' flapte ik eruit voor ik het doorhad.

Ik schudde mijn hoofd. 'Geef alsjeblieft Ellie niet de schuld. Ik had net zoveel invloed als haar erin gehad.' Ik glimlachte bij haar laatste woorden en streelde haar wang. 'Ik hou ook van jou, lieve Alicia. En wat ik in mijn brief schreef, meen ik nog steeds.' Ik streelde zachtjes met mijn lippen over de hare, om ze daarna te kussen. Ze waren zo heerlijk vol en zacht.