De Winkelstraat

'Nou, dat was onze ontmoeting totaal niet,' lachte ik en knikte daarna. 'Hij is heel erg aardig. Hij werkt hier ook bij de plaatselijke high school.' Ik Keek haar even nieuwsgierig aan. 'Hoe gaat het met je zussen en broers? Ze zijn zeker ook mee verhuisd?'

'Dat geloof ik graag.' Zei ik en knikte. 'Allemaal. Katy, Tommy, Harper, Heath en ik - we zijn er allemaal stuk voor stuk.' En dat betekende natuurlijk ook een hoop lol en aandacht. Ja - we hielden er wel van om kleine drama te creëren, zeker als het ging om andere te irriteren of in de weg te liggen: Iets waar ik persoonlijk erg goed in was.

Ik luisterde aandachtig en knikte daarna. 'Wauw, allemaal,' glimlachte ik en keek daarna weer naar de grond. Ik wist niet echt iets te zeggen. 'En ik denk dat je ook al wel weet dat het in Mystic stikt van... Ons.' We stonden in een winkelstraat, dus de woorden vampieren, weerwolven en heksen waren geen goed idee.

'Daar zijn we van op de hoogte, wees niet bang.' Ik begon verder te lopen, terwijl ik de winkelstraten bestudeerde, om vervolgens weer naar Igraine te kijken. 'Dus, je hebt het hier wel naar je zin? Als leraar, heb ik gehoord.' Net als onze lieve Sebastiaan. Natuurlijk. Wie weet wat ze allemaal uitvraten in de lerarenkamer.

Ik knikte onverbaasd. Genevieve en haar familie waren Originals, die wisten werkelijk alles. Ik knikte opnieuw glimlachend. 'Ik wilde in dit leven weer gaan werken, en ik vind muziekdocente altijd leuk om te zijn. En gelukkig zijn ze hier op school ook heel enthousiast.' Ik keek haar nieuwsgierig aan. 'Al een idee of IE naar school gaat, of juist ergens gaat werken of weer eens een jaartje lekker vrij te zijn?'

'Harper en Tommy gaan naar school, ik niet. Niets voor mij,' Ik liep weer een eindje verder en nam plaats op een van de bankjes die op een klein pleintje stonden. Dit gesprek kon nog wel eens leuk aflopen. 'Dus, hoe gaat het met Sebas?' Ik ging er geen geheim van maken dat we elkaar kende en misschien zelfs niet over het feit dat we een relatie hadden gehad.. Ach - het leven kon af en toe toch zo leuk zijn en dat mocht je best benutten.

Ik knikte en ging naast haar op het bankje zitten. Ik lachte zachtjes. 'Op een of andere manier klinkt het alsof je Sebastiaan al kent. Klopt dat?' Ik keek vrolijk naar wat duiven. 'Het gaat heel erg goed. Geen ruzies, alleen maar leuke tijden.' Ik draaide even aan mijn ring. Ik wist niet of ik het moest vertellen.

'Laten we het er voorlopig op houden dat ik hem vaker dan één keer tegen het lijf ben gelopen.' Het was tenslotte de waarheid, met wat achter gehouden feiten dan. 'Dat is mooi,' Ja, het was werkelijk geweldig. 'Dus wanneer zijn jullie van plan in het huwelijksbootje te stappen?'

Ik trok even verbaasd mijn wenkbrauwen op. Wauw, ze wisten altijd echt álles. 'Ik weet het niet,' zei ik eerlijk. 'Ik wou het liefst in de lente. maar Sebastiaan graag in de herfst of winter.' Ik vroeg me af hoe ze elkaar kenden. Misschien waren het oude vrienden, of gewoon kennissen.

Ik knikte. Wat een drama om zo'n dom mensending. Wie ging er nou weer trouwen als je een eeuwig leven had? Alsof je voor altijd bij hem of haar zou blijven. Niet dus, na een paar honderd jaar ben je wel op elkaar uitgekeken, of als je Genevieve heette na een paar maanden al.

Ik sloeg mijn ogen neer en voelde de ongemakkelijke stilte om ons heen. Ik stond weer op en glimlachte verontschuldigend. 'Deze jas is een beetje oud geworden en ik moet een nieuwe kopen, dus ik ga maar weer verder. Of heb je misschien zin om mee te gaan?' Ik vouwde mijn handen in elkaar en keek haar afwachtend aan.

'Hmm..' Ik bekeek haar voor een seconde en liep achter haar aan. Waarom niet, misschien kon het nog eens een interessant gesprek worden. En dan zou ik misschien - heel per ongelijk, mijn mond voorbij praten over de relatie tussen mij en Sebastiaan. Oeps. 'Tuurlijk ga ik even mee, er is niets gezelliger dan weer bij te praten met een oude vriendin.' Zei ik glimlachend.

Ik glimlachte vrolijk toen ze mee kwam lopen en liep richting de winkel. Hij was ergens aan het einde van de straat. Al ging de ondertoon in haar opmerking me niet voorbij. Oude vriendin.. Ik denk dat ze me wel kon vermoorden. Of ze had het me echt vergeven... Ik vond het lastig om te peilen wat ze vond. Ik knikte instemmend. 'Gezellig!'

Haar eeuwige enthousiasme, irriteerde me mateloos. Dit liet ik echter niet merken: Het kon geen kwaad om te doen alsof we nog even goede vriendinnen waren. Waarschijnlijk had ze het allang door, maar ze was wel zo slim om dat niet te laten merken. Ach - zodra ik haar ergens voor wilde terugpakken had ik altijd nog het plan om met Sebastiaan aan te pappen op school. Grote kans dat ze het zag en voor eeuwig gekwetst zou zijn. Ja - goed plan.

Ik liep samen met Genevieve de winkel in. Ze waren speciaal gericht op jassen, dus het was perfect. Meteen bekeek ik de jassen aan de rekken en zocht de perfecte jas uit. Ik had zo mijn beeld voor ogen. Toen ik hem had gevonden, deed ik hem aan en keek peilend in de spiegel. Ja, ik vond hem mooi.

'Hij staat je goed.' Merkte Genevieve op en keek naar de jas die Igraine aanhad. Waarom was ze ook alweer meegegaan? Oh ja, om geen argwaan te trekken en omdat ze moest doen alsof ze vriendinnen waren. Ja - dat was het.

'Bedankt,' zei ik en keek haar met een glimlach aan. Snel deed ik hem uit en rekende hem af. Ik had ook geen zin om uren in een winkel te staan met Genevieve er bij, die er vast niets aan vond. Al snel stonden we weer buiten en ik keek even naar de grond. 'Ik denk dat ik maar weer richting huis ga,' zei ik.

'Mm, ja ik ook ja.' Zei ik uiteindelijk en perste er moeizaam een glimlach uit. 'Veel plezier nog met Sebastiaan en doe hem de groeten van me.' Het laatste zei ik op een uiterst liefelijke toon.

Even ging mijn wenkbrauw omhoog bij haar woorden, maar die was al snel weer weg. 'Ja, dat zal ik doen,' zei ik vriendelijk. 'En jij de groetjes aan je familie en nog een fijne dag.' Ik glimlachte nog en liep daarna weg, richting Sebastiaans huis.
gone

NEW
De zon kwam er aardig door. Een zonnebril was dan ook gevestigd op mijn neus en een jeans met losse tanktop (die meer bloot liet zien) dan ook rond mijn lichaam. Ik was niet gekleed als een heer die een bruidsjurk ging kiezen, maar Elisa kende zou ze ook in een SM-outfitje komen. Dat meisje had werkelijk iets met chockerende kledij. Iets wat ik niet snapte was dat Igraine beste vriendinnen met haar was. Die was altijd netjes, maar altijd sexy, gekleed. Ik wachtte dan ook voor de winkel en rookte verder mijn sigaret op.

Het zonlicht voelde heerlijk warm op mijn gezicht. Ergens had ik er niet zo'n zin in om jurken te moeten passen, maar gezien ik ook geen zin had om honderd keer een broek aan en uit te moeten doen had ik het jurkje van Igraine aangetrokken dat nog steeds bij mij lag. Ik had er enkel simpele hakken onder aangetrokken en zowaar een tas bij me. Eigenlijk droeg ik nooit een tas bij mij gezien ik altijd zakken had, maar ik was absoluut niet het type om honderd dingen in mijn bh te proppen die er aan alle kanten uit staken. 'Hey Seb,' begroette ik hem toen ik hem zag staan.

'Is dat Igraine haar jurkje?' Ik grijnsde. 'Je verpest nu al het beeld voor me. Ik dacht Elisia eindelijk eens te zien in een nette jurk.' Hierbij ging ik plagend door haar haren. 'Hallo, Elisa.' Hierbij maakte ik de sigaret uit en ging met haar naar binnen. 'Dus een groen jurkje?'

Ik trok mijn wenkbrauwen op toen hij door mijn haar ging en haalde mijn hand erdoor toen hij mijn haar met rust gelaten had. 'Ja, hij lag nog bij mij, ik dacht een jurkje is wel makkelijk met passen, maar ik maar drie of vier jurkjes en die zijn niet bepaald makkelijk.' Legde ik uit waarbij ik me afvroeg waarom in godsnaam, maar goed. 'Ja, een groen jurkje.' beaamde ik. Ik opende de deur van de winkel waarvoor we hadden afgesproken waarna ik hem aankeek. 'Dames eerst,'

Ik gaf haar een oogrol en stapte eerst binnen. De verkoopster kwam al meteen romig en slijmerig aan. 'Nee, dank u vriendelijk. We wensen liever geen hulp.' Ik mompelde er nog een vuile belediging achter en ging zoeken. 'Hoe gaat het met je?'

Ik moest lachen door zijn reactie op de verkoopster. 'Prima,' antwoorden ik waarbij ik met mijn hand door een aantal jurkjes heen ging. Sommige jurkjes waren echt te erg voor woorden. Zuurstok roze, frutsels aan alle kanten, verschrikkelijk. 'En hoe gaat het met jou?' vroeg ik terwijl ik een jurkje ertussenuit haalde die zuurstok roze was met een enorme oranje bloem op de schouder en een groene band. 'Kopen mensen dit serieus?'