Huis van fam. Ivers

Ik sloot even mijn ogen en dacht aan alle plekken waar ik ooit was geweest. 'Het was ook prachtig,' zei ik met een glimlach en opende mijn ogen weer. Ik keek hoe hij opstond. 'Dat mag ook wel, want ik waarschuw je dat hij erg strak zit!' Ik bleef zitten en keek nog even rond de kamer. Toen ik niets meer van Arthur hoorde, besloot ik naar hem toe te lopen. Ik zag hem naar zijn pan kijken en ik keek er zelf ook in. 'Oepsie!' Ik kneep even zachtjes in zijn arm. 'Niet erg, dan eten we toch gewoon wat anders.'

Ik krabte grinnikend op mijn achterhoofd. 'Ik had voor de zekerheid al een plan-b klaargemaakt; lasagne met courgette, pesto, gehakt en tomaat.' Tevreden opende ik de oven en snoof de heerlijke lucht waarna ik met een ovenwant de schaal pakte en ermee terug naar de eetkamer liep.

'De held,' giechelde ik, terwijl ik opnieuw een kus op zijn wang drukte en naar de woonkamer huppelde. Ik ging weer op mijn stoel zitten en sloeg mijn benen over elkaar heen. Dit was zo anders dan dat ik met Sebastiaan afsprak. Oké, je kon het dan ook niet echt met elkaar vergelijken, en ik vond het beide erg leuk. Ik glimlachte toen hij weer naar binnen kwam lopen.

Tevreden liep ik achter Igraine aan en zette de ovenschaal op een onderzetter die al klaar lag. Vervolgens pakte ik er opscheplepels bij. 'Oke, wordt het een 'ik-heb-ongelooflijke-honger-dus-geeft-me-een-geweldig-groot-stuk' stuk of een 'laat-ik-plek-voor-het-toetje-over-hebben' stuk?' Ik demonstreerde de twee door eerst de lasagne in tweeën te delen en daarna één helft nog een keer in tweeën te delen.

'Doe maar een ik-wil-de-komende-dagen-niet-naar-de-sportschool-hoeven-en-toch-mijn-strakke-en-vooral-sexy-jeans-aankunnen-stuk.' Ik grinnikte en kon het niet laten om hem even lang aan te kijken, en dan weg te kijken. Ik lachte opnieuw en haalde even mijn hand door mijn haar. 'Ik wil zometeen nog wel een rondleiding krijgen hoor!'

'Dat komt voor elkaar.' Lachend sneed ik een stuk voor haar af en had eerlijk gezegd niet in de gaten dat ze een lange tijd aan had gekeken, totdat ze wegkeek. Ik schoof haar bord bij en legde haar portie erop. Vervolgens pakte ik zelf een stuk en ging weer zitten. 'Natuurlijk, maar ik ga je eerst te veel eten geven, opdat je de trap niet meer op kan en ik je de slaapkamers niet hoef te laten zien.' stelde ik grinnikend.

'Thankyou,' zei ik en schoof mijn bord weer naar me toe. Ik nam paar happen en dit was alweer lekker. Of misschien kwam het, omdat ik net gejaagd had, en ik nu even niet verlangde naar bloed. Ach, het was lekker, en dat was wat telde. Ik hield mijn hoofd schuin en beet op mijn lip. 'Je weet wel dat ik ze nu al helemaal wil zien he!' Ik nam nog een hap en grinnikte.

Zelf nam ik ook een hap en was blij met het resultaat, misschien had ik geen zout toe hoeven voegen, dat moest ik onthouden voor de volgende keer. 'Ach, voorruit, omdat je het zo graag wilt.' zei ik glimlachend en nam vervolgens nog een hap terwijl ik Igraine's gezicht bestudeerde. Het was stom hoe ik nu pas opmerkte dat ze twee verschillende kleuren ogen had en dat zelfs nu er enkel wat sfeer verlichting aan was. Ik had haar in het felle licht van mijn kamer op school gezien en toen was het me niet eens opgevallen..

'Joepie!' lachte ik en klapte even in mijn handen. Al snel had ik mijn lasagne op, omdat ik een veel kleiner stuk had dan Arthur. Ik zag de piano staan en keek even naar Arthur voor toestemming. 'Ik weet dat ik niet van tafel af mag, maar mag ik even spelen? Mijn handen zijn ook schoon en ik heb mijn bord helemaal op.' Ik probeerde zo lief mogelijk te lachen, om hem te overtuigen.

Ik at rustig verder toen zij al klaar was en knikte toen ze vroeg of ze de piano mocht gebruiken. Ik slikte mijn hap door en glimlachte. 'Natuurlijk, doe wat je niet laten kan.' Enthousiast keek ik naar Igraine en was benieuwd naar wat voor soort muziek ze zou spelen. Eigenlijk wist ik niet eens van welke muziek ze hield.

Ik glimlachte en stond op, om naar de piano te lopen. Ik ging erachter zitten en streek even zachtjes over de toetsen. 'Ik houd nogal van liedjes die echt door een piano worden begeleid. En deze week had ik als taak voor de leerlingen om hun lievelingslied voor te bereiden. En mijn lievelingslied is your song van Elton John.' Ik glimlachte nog even naar hem en begon toen met het lied.

Ik at snel mijn laatste beetje lasagne op, daarna zou ik mijn volle aandacht op Igraine kunnen richten. Toen ze begon, legde ik dan ook net mijn bestek weg en draaide op mijn stoel om naar haar te kunnen kijken. Elton John, prima keuze, het deed me denken aan de film, Moulin Rouge, die ik ooit had gezien, maar die ik nooit terug had gekeken omdat het niet echt mijn soort film was. Met een glimlach op mijn gezicht luisterde ik naar Igraine.

Ik sloot mijn ogen en ging helemaal in het lied op. Ik vond het zo verschrikkelijk mooi, de tekst, de pianobegeleiding. Toen het lied af was, opende ik mijn ogen weer en keek naar Arthur. 'Zo, hoe vond je het?' vroeg ik een beetje nerveus. Ik liep weer naar de tafel toe en ging weer zitten.

Ik had met open mond zitten luisteren en pas toen Igraine was gaan zitten, kwam ik terug uit de wereld die het lied had gecreeërd. 'Wau, Igraine, dat was werkelijk prachtig.' Ik wist niet wat er meer te zeggen was en keek haar enerzijds stompzinnig en anderzijds verwonderd aan. Er was werkelijk niets op haar aan te merken dat niet perfect was. Ik lachte zachtjes en keek naar mijn bord, ik voelde me werkelijk belachelijk in haar aanwezigheid.

Ik giechelde om zijn woorden. 'Bedankt Arthur,' zei ik echt gemeend en keek hem aan. 'Weetje dat ik het echt gezellig vind?' Ik stond op en liep naar hem toe, om naar zijn oor te buigen. 'Komt er nog een dessert?' fluisterde ik plagend in zijn oor en liep naar de keuken toe, om op het aanrecht te gaan zitten.

'Geen dank, het is de waarheid!' zei ik oprecht glimlachend en ik stond op toen Igraine richting de keuken verdween. Ik had het idee dat ik de glimlach die ik op mijn gezicht droeg, deze avond niet meer van mijn gelaat af kon krijgen. 'Een dessert is er zeker, maar-' zei ik toen ik haar schouders vast pakte en haar terug naar de tafel leidde; 'dat vergt nog wat voorbereidingen, nog even wat geduld.'

Ik giechelde toen hij me terugduwde en daarna verdween in de keuken. Ik liep dus even rond in de kamer en bekeek al het meubilair. Het was zo mooi en het had ook iets antieks. Ik hoopte echt dat Arthurs ouders niet vermoord waren door een vampier. Ik ging weer achter de piano zitten en speelde deze keer Asleep van THE Smiths.

Neuriënd haalde ik de twee schaaltjes met pudding uit de koelkast en controleerde of ze genoeg opgestijfd waren. Als deze zouden mislukken had ik altijd nog een bak ijs in de vriezer staan, maar ik had al zo vaak crème brulée gemaakt, dat het bijna niet kon mislukken. Ik zette de schaaltjes op het aanrecht, pakte de gasbrander en karameliseerde het suiker laagje. Toen ik het good-to-go vond liep ik met de schaaltjes terug de eetkamer in en vond Igraine achter de piano. Ik onderbrak haar niet, maar zette het dessert weg en luisterde weer.

Toen ik hem in mijn ooghoeken zag, stopte ik met spelen van de piano en ging ik weer snel naar de tafel, waar ik ging zitten. 'Oh wat lekker,' zei ik met oog op het dessert en keek toen Arthur glimlachend aan. 'HOe heb je zo goed leren koken?' vroeg ik en trok mijn bord naar me toe, om een hapje te nemen.

'Van mijn moeder geleerd. Ik was niet echt een jongentje die veel weg was. Ik speelde niet graag buiten, maar zat liever binnen en dan hielp ik mijn moeder altijd.' verklaarde ik grijnzend. 'Maar ik ben niet zo goed als zij was, oh alles wat ze maakte was hemels! Zelfs gekookte aardappels smaakten nog perfecto als zij het had bereidt.' Voorzichtig nam ik een eerste hap en genoot van de zoete smaak. Ik was geen zoetekauw, maar een dessert sloeg ik nooit over.

Met zijn woorden over zijn moeder begon ik zelf heimwee naar mijn ouds te krijgen. Ook al was het jaren geleden, ik dacht elke dag nog wel even aan ze. Mijn eerste hapje van de pudding was een beetje twijfelachtig, maar met de volgende happen vond ik het heerlijk. 'Wat is dat lekker Arthur!'

'Ik ben blij dat je het lekker vindt.' Zelf vond ik het ook redelijk smaken,het was niet mijn beste, maar het kwam in de buurt. Rustig lepelde ik mijn schaaltje leeg totdat er vrijwel geeneen restje over was gebleven. Geduldig wachtte ik totdat ook Igraine haar toetje opat. Het voelde zeker goed dat ze genoot van het eten, dat ze uberhaupt genoot van de avond, daar was ik gewoon ontzettend blij mee.

Ik at mijn dessert rustig op en pakte toen de schoteltjes op, om ze naar de keuken te brengen. Nadat ik ze op het aanrecht had gezet, liep ik terug en leunde tegen de tafel aan, terwijl ik Arthur aankeek. 'Zal ik eerst even afwassen, voordat we de rondleiding doen?'

'Nee, nee, laat het maar staan. Dat ruim ik straks wel op, ik laat de gast dat niet doen.' zei ik terwijl ik opstond van de stoel en deze daarna weer aanschoof. 'Bovendien wil ik je graag het huis laten zien, heb je een voorkeur voor wat je het eerst wil zien?' vroeg ik glimlachend.

Ik pakte voordat hij kon protesteren de laatste spullen van de tafel en zette die op het aanrecht. Daarna stak ik mijn arm door de zijne en dacht even na. 'Doe eerst maar die geweldige bieb van je!'