Huis van fam. Ivers

Ik lachte bij de tokjes. 'Niet doen, Arthur!' Ik hield zijn polsen in bedwang. 'Aww! Geen drie weekjes? Ik kan altijd mijn boeken mee naar hiernemen. Voor elkaar zitten in je studeerkamertje, zwoele blikken uitwisselen...' Ik lachte weer aangezien ik aan het overdrijven was en dus aan het plagen. Speelse toon had er zeker ingezeten bij zwoele blikken. Ik leunde tegen het aanrecht en keek hem aan.

Lachend stopte ik met prikken en probeerde mijn polsen weer los te trekken. 'Oh, nee dan wordt ik nog ontslagen vanwege een gebrek aan werklust.' Ik zette mijn linkerhand aan de ene kant van Eleanor en mijn rechter aan de andere kant en keek haar lief glimlachend aan. 'Hoe durf je deze jongen zo te plagen?'

Ik keek hem al grijnsend aan. Zacht, maar dwingend, trok ik hem wat dichter dankzij zijn hemd. 'Ik durf namelijk heel erg veel.' Hierbij wou ik mijn lippen op de zijne drukken, maar bij het raken van onze neuzen weerklonk het gepiep van de magnetron. Even keek ik naar het toestel om weer naar hem te kijken. Zacht sloten mijn lippen om die van hem.

'Dat wist ik al.' zei ik glimlachend en hoorde het gepiep van de magnetron. Voor ik er op kon reageren voelde ik Eleanor's lippen weer op de mijn en ik sloot mijn armen om haar heen. Uiteindelijk liet ik haar weer los. 'Ik moet toch echt wat eten voordat ik aan jou begin.' zei ik flauw genoeg en liep dus naar de magnetron om het bakje met noodles te pakken. 'Waar wil je eten? Hier?'

'Hier is voor mij goed.' Glimlachend ging ik door mijn haar. 'Voor je aan mij begint? Klinkt nogal dubbelzinnig?' Hierbij lachte ik even en pikte wat Noodles uit het pajhe toen we eindelijk zaten. Onder het eten bleef ik maar naar hem kijken. Arthur was knap en zoals ik eerder zei netjes en charmant. 'Dit voelt ergens raar, maar ook weer zo prettig.'

'Dat is het ook.' zei ik grijnzend en ging naast haar zitten. Met mijn stokjes prikte ik wat in het rond en vister er wat noodles uit. Ik merkte haar blik op en keek haar vragend aan. Bij haar opmerking glimlachte ik en knikte. 'Maar ik ben blij dat het zo gelopen is.' Glimlachend pakte ik nog wat noodles en stopte die in mijn mond.

Eenmaal alles doorgeslikt keek ik hem met een glimlach aan. 'Meneer Ivers, er is een kans dat ik van u hou.' plaagde ik hem zachtjes en drukte een kusje op zijn neus. Dit ging onhandig, maar het gebaar telde. Voor mij dan toch. Hierna glimlachte ik even kort, plagerig, naar hem voor ik weer een hap nam. Chinees was het beste op pizza na én chocomouse.

'Een kans?' vroeg ik lachend met een opgetrokken wenkbrauw. 'Pff, je bent de noodles dan niet eens waard.' Ik trok het bakje bij haar weg naar haar kus op mijn neus en glimlachte liefjes naar haar. 'Lekker he, die noodles?' zei ik voordat ik nog een hap nam.

Ik lachte even en trok me daarna meer naar hem toe. 'Ja, het is lekker, maar ik heb genoeg.' Ik had al thuis wat gegeten en mijn eetlust was zo goed als over voor vandaag. Mijn hand streelde even zachtjes over zijn vrije arm. Het was prettig om hier met hem te zitten. Alsof ik even aan niks moest denken.

Ik at rustig verder en glimlachte zo nu en dan naar haar. Toen ik klaar was gooide ik het bakje en de stokjes weg. Ik pakte haar vork en stopte die in het afwasmachine. Daarna stak ik mijn hand uitnodigend naar haar uit. 'Wat zegt u, mevrouw, ervan om een grand tour te krijgen?' vroeg ik beleefd en omdat ik me kon voorstellen dat ze nieuwsgierig was naar de rest van het huis. Dat leek iedereen te zijn als ze hier binnenkwamen.

Ik nam zijn hand aan en stond recht. 'Lijkt me prima,' Stiekem had ik mijn schoenen al uitgedaan. Geen idee of hij het erg vond, maar het liefst liep ik blootvoets rond. Daarbij deden ze pijn van het vele lopen de afgelopen dagen. 'Vind je dit niet eng? Ik bedoel... Je zit met een weerwolf opgescheept. Niet dat ik je in stukjes ga bijten...' Ja, ik was nieuwsgierig naar zijn gedachten.

Ik leidde haar de keuken uit en toen we in de hal stonden draaide ik me fronsend naar haar om. 'Nee.' zei ik abrupt en zuchtte toen. 'Ik heb nogal wat research gedaan naar alle mythes hier en ik weet wat ik kan verwachten en hoe en wanneer.' vertelde ik en bekeek Eleanor's gezicht aandachtig. 'Ik ben niet bang voor je, Ellie.' Wat mij benieuwde was of zij bang was voor mij. Had ze enig idee wat ik kon? En wat ik al gedaan had?

'Je weet ook dan dat ik erg wispeltreurig kan zijn tegen die tijd? Dat is niet van mensen houdt rond die tijd.' Ik sloeg mijn armen rond zijn hals. 'Arthur, het mag overdreven cheesy klinken, maar ik wil je niet kwijt omwille van wie ik ben of jij bent. Het hele bovennatuurlijke kantje vergeet ik liever. Jij helpt me dat vergeten doordat je me van je laat houden. Liefhebben. Ik wou enkel weten of je dit wel zag zitten... Je-weet-wel... Zoë had het er bijvoorbeeld moeilijk mee. Ik roep vragen op waarschijnlijk hoe haar moeder nu is omgekomen. Ach, laat het... Ik ben slecht in uitleggen. Daarbij wil ik inderdaad liever een grand tour.' Zacht drukte ik mijn lippen even op zijn wang en knuffelde hem.

'ik heb me al eens eerder te veel laten beïnvloeden door al dat mythologische gedoe en mijn ouders hebben eerder ook zo gehandeld. Dus ik heb nu wel geleerd iemand niet daar op te beoordelen. Ik wil je zoals je bent, Eleanor, met het bovennatuurlijke kantje. En ik begrijp het, je hoeft het niet uit te leggen; ik weet hoe je, je voelt.' Ik glimlachte begrijpend naar haar en omhelsde haar terug. 'Nou, laten we dan maar eens beginnen. Met als eerste stop; de bibliotheek.' Aldus nam ik haar mee richting mijn trots.

Ik glimlachte naar hem en volgde hem met plezier. Zijn grote hand in de mijne voelde nu al vertrouwd, maar toch gaf het tinteligetjes. Bij de bibiliotheek keek ik mijn ogen uit. 'Hey Arthur, verstoppertje spelen?' zei ik met een zwoele stem en lachte daarna verrukt. 'Je hebt werkelijk een pareltje als huis. Wauw.'

'Als je tegen je verlies kan, ik ga je volledig inmaken, hoor!' zei ik lachend en warde kort door haar haar. 'Technisch gezien is het niet mijn huis, het is eigendom van de gemeente. Dat is het altijd al geweest, omdat het de pastorie is. Maar sinds ze mijn ouders graag mochten en er toch niemand anders hier kon wonen, kan ik er een tijdje in blijven totdat er een nieuwe pastoor wordt gevonden.' Ik hoopte dat, dat nog een tijd zou duren, want ik wilde echt niet weg uit dit huis. Hoewel er nare herinneringen waren, had ik ook veel goede aan dit huis.

'Dus het is jou huis,' concludeerde ik en trok hem mee uit de bibliotheek. 'Volgende kamer misschien?' Toch kon ik het weer niet laten om aan hem te hangen. Het typische aan mij als ik iemand op het oog had: aan deze hangen en plakken. Bij diegene willen zijn koste wat het koste. 'Ik ga echt zo hard aan je plakken tot je me helemaal gek van me wordt. Klinkt dat als een mooie afspraak?' Hierbij kietelde ik zijn buik en drukte snel een kusje op mijn lippen. 'Wel, laten we het dan op tikkertje houden!' Ik zette al speels een stap achteruit. 'Daar ben ik wel goed in.' Hierbij liep ik van hem weg naar boven (?). Hopend daar een kamer te vinden dan waar ik me kon verstoppen.

Ik vond het geweldig haar om me heen te hebben en ik kon me dan ook niet voorstellen dat ze me eens zou gaan vervelen. 'Geweldige afspraak.' zei ik lachend en streek over haar wang. Ik keek Eleanor na toen ze aan het spel begon en zette de achtervolging in. 'Ik krijg je wel, Eleanor Greenheart!'

'Oh ja? Veel geluk met dat!' Ik liep een random kamer in. Hierbij zag ik een kleerkast waar ik me dan ook in verstopte. Enkel moest ik een hand voor mijn mond slagen zodat ik niet zou giechelen. Het was heerlijk om zo bij iemand te zijn; zo weinig moeite te moeten doen.

Ik zag haar nog net mijn kamer inschieten en kwam grinnikend de kamer binnen. 'Ik weet dat je hier zit, Ellie, en ik blijf gewoon wachten tot je honger hebt of je naar de wc moet of je heel, heel graag mij weer wilt zien.' zei ik en ging op het voeteneind van mijn bed zitten, terwijl ik de kamer rond keek. Ik had geen idee waar ze precies was.

Phoe! Arthur was te snel en had te veel lef. Hij moest beter weten; ik was koppig. Hierdoor bleef ik dan ook zitten met mijn armen over mijn knieën. Misschien zou ik er zo wel uitkomen, maar het was zoveel leuker als hij achter me zocht. Opeens voelde ik me weer zo opgewekt.

Uiteindelijk stond ik op en liep mijn kamer rond. Er waren niet veel plaatsen waar ze zich kon verstoppen, er stond niet echt veel in mijn kamer. Ik keek onder het bed, maar vond alleen stof, in de badkamer die aan mijn kamer grensde was eveneens niemand, dus besloot ik de kast te benaderen. 'Ik weet niet of je daar een outfit voor jezelf kan vinden hoor Ellie, of je moet kicken op krijtstreep-pakken en stropdassen?' zei ik lachend.

Ik giechelde bij die laatste woorden. Iets waar ik zelfs van schrok. 'Ja, Arthur. Stiekem vind ik het zo ongelofelijk sexy.' plaagde ik hem met een zwoele stem. 'Oh kijke! Deze stropdas heeft cirkeltjes!' Ik duwde de kast open met mijn voet waardoor ik op moest kijken om zijn gezicht te zien. Ik zat namelijk helemaal in elkaar gezakt.

Haar gegiechel toverde een grote glimlach op mijn gezicht en ik ging op mijn hurken zitten toen ze de kast open had gedaan. Ik drukte een kus op haar hoofd en keek naar de stropdas. 'Zo niet jouw kleur, ik zou een blauwe proberen, dat past beter dan rood.' merkte ik plagend op en rommelde door de stapel stropdassen om er één blauwe met konijntjes tussen uit te halen. 'Hier deze past wel bij je.'

Ik begon spontaan te lachen bij de stropdas. 'Doe hem maar om.' Door me aan hem vast te klammen schoof ik dichterbij. 'Konijntjes hé? Absoluut erg knap.' Ik haalde een vlinderstrikje te voorschijn en maakte zijn stropdas los om deze bij hem aan te doen. 'Sir Arthur,' zei ik met een Engelsaccent. 'Waar bevinden we ons nu, mijn beste?'