Auditorium

Toen hij het zei herinnerde ik het me ineens weer. 'Oh ja, dat was het.' Lachte ik. 'Ik was foto's aan het maken van het decor voor de site. Ze willen een backstage report met allerlei dingen erop en eraan en ook foto's - dus vandaar. En wat komt Caffee-boy hier doen?' Vroeg ik me nieuwsgierig af en keek naar zijn vals spelende gitaar

'Oh, vandaar, leuk!' Ik glimlachte naar haar en ging verder met stemmen, totdat ik een zuiver g-akkoord aan kon slaan. Tevreden keek ik weer op en wees naar de gitaar. 'Ik zocht wat rust om te kunnen spelen, maar ik heb die zo te zien toch niet kunnen vinden.' zei ik doelend op haar, maar grinnikte daarna. 'Ik was van plan het cappuccino girl lied af te maken, wat trouwens een positief lied is en dus buiten onze deal valt.'

Nieuwsgierig glimlachte ik toen hij over het lied begon. 'Nu maak je me wel heel nieuwsgierig, wil je het laten horen?' Hoopvol keek ik hem aan en legde mijn camera op de stoel naast me. De aankomende twee uur zou het hier toch nog leeg zijn, dus voor mijn camera hoefde ik me geen zorgen te maken.

'Ik..' Twijfelend sloeg ik weer wat snaren aan en hield mijn hoofd schuin. 'Vooruit, maar het is niet af en ik ben nog niet uit aan de tekst, dus die heb ik nog niet op de melodie gezet..' Aarzelend keek ik haar aan, ik kon het haar eerlijk gezegd niet weigeren. 'Heb je niet een ander verzoekje?' vroeg ik uiteindelijk en richtte me weer op mijn gitaar. Ik had nooit eerder een eigen nummer voor iemand gespeeld behalve mijn ouders.

'Eli...' Zei ik lachend toen ik zag dat hij begon te twijfelen. 'Je bent vast ontzettend goed. Ik weet het zeker, je bent ontzettend muzikaal.' Ik leunde wat naar voren en glimlachte. 'Als je het echt niet wilt hoeft het niet hoor, dan mag je ook iets anders uit je collectie spelen.' Zei ik grinnikend en zette mezelf weer terug in de stoel.

'Oke.' zei ik, hoewel ik teleurgesteld was in mezelf. Hoe wilde ik ooit voor meerdere mensen eigen nummers gaan spelen? Glimlachend zette ik een van de nummers in die ik mezelf had aangeleerd toen ik pas net kon spelen. She moves in her own way van The Kooks was één van die nummers die je gewoon moest kunnen spelen.

Ik begon te glimlachen toen hij zijn liedje startte en klapte enthousiast in mijn handen toen hij klaar was. 'Durf ooit nog eens te zeggen dat je niet goed bent en ik maak een hele foto reportage van je.' Lachte ik en gaf hem een zachte tik tegen zijn schouders aan. 'Mag ik nu alsje alsje alsjeblieft het cuppuchino girl lied horen? Please!' Smekend keek ik hem aan en trok een pruillipje.

Ik sloot af en was blij om te zien dat Meg zo enthousiast was. Dat voelde altijd goed, als mensen het goed vonden. 'Oh, nee dat ga ik nooit meer beweren, dat weet ik zeker!' zei ik lachend en haalde mijn schouders op toen ze me zo ongeveer smeekte om het cappuccino lied te doen. 'Omdat je zo geweldig bent in het overtuigen van mensen.' zei ik en tokkelde het begin van het nummer. 'Ik neurie de tekst, want die slaat nog nergens op.' kondigde ik aan en begon dus zacht mee te neuriën.

Enthousiast als ik was luisterde ik ook naar het liedje wat ie nu begon te zingen, maar het enige wat ik kon doen was nog enthousiaster worden. 'Waar heb je het over, het is echt super goed! Je moet niet zo onzeker zijn Eli, je bent echt ontzetten goed.' Zei ik glimlachend.

'Het is gewoon nog niet af.' voerde ik als excuus aan en bleef op mijn gitaar gericht omdat ik niet wilde laten zien dat ik rood was geworden door haar complimenten. Ik frutselde nog wat aan de gitaar en keek uiteindelijk weer op. 'Vond je het trouwens niet erg dat ik je in de kantine bij ons trok?' vroeg ik haar. Ik had haar toen niet echt om haar mening gevraagd.

'Maar het is wel goed.' Zei ik tegen hem en glimlachte. 'Het is echt goed en dat moet je onthouden.' Met deze woorden stond ik op en pakte mijn fotocamera vast. 'Natuurlijk niet, ik zat toch alleen maar een beetje nutteloos op de grond te zitten.' Zei ik grijnzend en maakte een foto van het decor. Ik moest genoeg foto's hebben die ik kon gebruiken en daarbij kon ik ook fotograferen en praten tegelijkertijd.

Ik haalde onverschillig mijn schouders op. Ik gaf niet snel, noch graag toe dat ik goed was. Ik bleef naar haar kijken toen ze verder ging met foto's maken en glimlachte opgelucht. 'Gelukkig, ik vond het gezellig met jou en Ariel en al de anderen.' Mijn vingers gleden over de hals van de gitaar.

Ik glimlachte en keek om naar hem. 'Ja, ik vond het ook gezellig.' Zei ik en maakte nog een foto, waarna ik weer ging zitten. 'Volgens mij heb ik wel genoeg foto's, anders hebben ze pech.' Zei ik lacherig en stopte mijn fototoestel in mijn tas. 'En, ben je al een beetje aan dit saaie dorp gewend?'

'Ze moeten blij genoeg zijn dat ze de getalenteerde Meg voor hun site hebben weten te strikken.' merkte ik lachend op en speelde de intro van Smoke On The Water, gevolgd door Seven Nation Army en sloeg de akkoorden van I'm Yours aan toen ik opkeek en antwoord gaf. 'Ja, tegen alle verwachtingen in ben ik er erg snel gewend aan geraakt.' Mijn ouders waren daar vooral ontzettend blij over, zeker omdat ze dachten dat ik heimwee zou krijgen naar de stad. Maar dat viel ontzettend mee.

Ik begon te lachen. 'Mooi zo,' Zei ik met een glimlach. 'Je hebt echt, echt talent.' Drukte ik hem nogmaals op het hart en wiebelde mee met de melodie. 'Ik heb ook moeten wennen, hiervoor heb ik een tijdje in New York gewoond, en ik kan je vertellen dat dat nogal een verschil is.' Zei ik lachend. New York en Mystic Falls kon je beschouwen als twee uiterste. Ik pakte een flesje water uit mijn tas, om vervolgens een slok te nemen. 'En doe jij nog iets in het stuk? Gitaar spelen ofzo?'

'Dus ik mag al helemaal niet klagen, sinds Baltimore niet eens de helft van New York beslaat.' zei ik glimlachend, alhoewel ik geen idee had of dat echt waar was. Ik was wel eens in New York geweest, maar dat was toen ik nog maar een ukkie was. Ik schudde mijn hoofd. 'Nope, ze hadden alles al, dus ik ben slechts toeschouwer.'

Ik begon te lachen. 'Dat was vast ook zeker een grote overstap.' Ik had geen idee hoe groot Baltimore was, aangezien ik er nog nooit was geweest, maar volgens zijn woorden was het alsnog een grote stad. 'Volgens mij moet iedereen wennen als ie hier komt wonen, maakt niet uit waar hij of zij vandaan komt.' Zei ik met een grijns en streek wat haren achter mijn oor. 'Ik zal je promoten voor volgend jaar.'

'Het is ook wel een erg apart dorp.' concludeerde ik en grinnikte. 'Nou, laat dat maar zitten. Ik ben niet zo'n musical persoon.' Ik tikte op de gitaar en keek Meg weer aan. 'Je zou me niet heel toevallig ooit eens in New York willen rondleiden?' vroeg ik met een overdreven vriendelijke grijns. Het leek me geweldig New York nog eens te zien, laat staan de plekjes te ontdekken die voor de toeristen onbekend bleven.

Lachend keek ik hem aan. 'Het zou me een eer zijn om je alles te laten zien.' Zei ik en stopte het flesje water weer terug in mijn tas. 'Ooit zal ik je alle ins en outs van New York laten zien, zoals geen één gids dat kan.' Een subtiele glimlach sierde mijn lippen. 'Maar, alleen als ik een persoonlijke tour door Baltimore krijg van de enige echt Eli.' Lachte ik.

'Deal, gids Eli zal je Baltimore laten zien.' Ik pakte haar hand en schudde die. 'Dat is al de tweede deal die we maken, ik ben benieuwd naar de volgende.' zei ik lachend waarna ik haar hand weer los liet en op mijn mobiel keek om te zien hoe laat het was. 'Ik moet zo terug, de les is al bijn afgelopen.' Ik had niet gedacht dat de tijd zo snel voorbij was gegaan.

Ook ik wierp een blik op de klok en knikte. 'Ik moet de foto's nog op de computer zetten en de goede eruit zoeken, dus ik moet zo ook maar eens gaan. En wie weet wat onze volgende deal is - we zullen het snel genoeg merken.' Lachend stond ik op en slingerde mijn tas over mijn schouder heen.

Ik lachte toen ik op stond en hield de gitaar naast me terwijl ik Meg met een schuin hoofd bekeek. 'Ik zie je wel weer, cappuccino girl.' Ik zwaaide glimlachend naar haar terwijl ik het auditorium uitliep en terug ging naar het muzieklokaal.

Gone

meg is ook gone :')

Ik zat op de rand van het podium en las mijn script nog een keer door. De laatste tijd stond mijn hoofd niet bepaald naar toneel, maar ik was de hele school een optreden verschuldigd, dus begon ik me er weer in te mengen. Tegelijkertijd bleef ik maar naar de deur kijken of Zoe eraan kwam lopen. De laatste week had ik haar geen enkele keer gezien.

Het was nog aan de vroege kant, maar ik stapte het auditorium al binnen. Ik hoopte dat ik alleen was, maar al snel zag ik dat dat helaas niet het geval was. Teoh zat op de rand van het podium, de enige die ik op dit moment niet wilde zien. Ik weet niet wat het was, misschien was het wel angst tegenover wat hij was, ja - dat moest het zijn. Met een zucht zette ik mijn tas op een van de stoelen neer en pakte mijn script eruit.