Auditorium

Met eenzaat tas over haar schouder liep Alicia het auditorium binnen. Eigenlijk met het idee even iedereen te ontlopen. Ze had niet zo'n behoefte aan wie dan ook. Ergens halverwege de zaal zag ze Zoë zitten. Ook aan Zoë had Alicia niet zo'n behoefte aan. Nu ze al langs de rij liep waar ze zat draaide ze zich om om verder omhoog te gaan, enkel bleef haar tas hangen aan de leuning en kon ze een vervloeking niet binnen houden. 'Godver,' geïrriteerd begon ze het hengsel weer lis te maken.

Geschokt keek Zoë op toen er gescholden werd en ontspande weer toen ze zag dat het Alicia was. 'Hey,' zei ze, nog van de schok bijkomend, en ging rechtop in de stoel zitten. 'Sorry, ik had niet verwacht dat er iemand hier zou komen - normaal is het hier nogal verlaten in de pauzes.' verontschuldigde ze zichzelf en pakte een flesje vitamine water uit haar tas.

'Hoo,' zuchtte ze toen Zoë haar begroette. Het was niet haar bedoeling geweest om Zoë te laten schrikken en ze liet zich ook maar vallen op de stoel waar ze aan was blijven haken. 'Sorry, ik wou je niet laten schrikken.'iets rustiger dan net haalde ze nu wel makkelijk haar tas los. 'Ja, dat was ook de reden waarom ik hier heen ging.' flapte ze eruit. 'Jij hoeft nergens sorry voor te zeggen?' voegde ze er twijfelachtig aan toe.

Zoë grinnikte. 'Daarvoor was ik hier ook inderdaad.' Ze stopte het flesje weer terug en nam er een bakje yoghurt voor in de plaats. Zoë deed niet aan brood, alleen aan fruit, salades en yoghurt een prima eetpatroon als je het aan haar vroeg. 'En hoe gaat het? Ik heb je al een tijdje niet meer gesproken.' Als ze hier dan toch zaten kon ze er net zo goed iets gezelligs van maken.

Bij de yoghurt van Zoë vroeg ze zich willekeurig af hoe mensen het op dat soort eten het kon volhouden. In haar ogen was het meer een tussendoortje dan een lunch. Goed, nu was Zoë ook extreem dun. Zijzelf was niet dik, dat zou ze ook nooit suggereren, maar ze geloofde niet dat zij de kleding van Zoë zou passen. 'Prima,' antwoordde ze standaard. 'Hoe is het met jou?' Alicia greep naar haar tas en haalde daar een boterham met kaas uit.

'Ja, gaat wel goed. Ik ben blij als ik eindelijk van school af ben.' lachte ze. Nee, het schooljaar beviel haar helemaal niet. Misschien had ze wel de drang om weg te gaan uit dit stadje, alhoewel ze Mystic Falls nooit zou kunnen verlaten zonder dat ze wist wat er met haar moeder gebeurd was. Ze wilde gewoon een ellendige periode afsluiten, dat was het vast. 'Spreek je Dan nog vaak?' Ze had eigenlijk geen idee hoe het tussen Dan en Alicia zat, eigenlijk voelde het een beetje alsof ze Daniël van haar af had gepakt, hoewel dat helemaal niet haar bedoeling was.

'Pff ik weet nog niet eens wat ik wil doen.' zuchte Alicia bij het idee dat ze examen moest doen, een opleiding moet kiezen. Ja, of niet... Maar wat dan? Ze knikte bij haar vraag. 'Jawel, de laatste tijd weer wel. Ik zag hem in de vakantie amper, eind vorig jaar ook niet echt vaak. Maar goed, met aldat gedoe.' ze haalde haar schouders op. Ze was echt blij dat ze Dan weer wat vaker zag. Zoals het voor de vakantie was wou ze het echt niet meer hebben.

'Ik ook niet hoor, maar dat komt vast nog wel.' Ze had wel wat dingen gezien, maar er waren zoveel opleidingen die haar aanspraken dat ze echt geen idee had welke ze moest kiezen. 'Mooi zo,' zei ze uiteindelijk, toen Alicia vertelde dat ze elkaar weer wat meer zagen, dan hoefde ze zich in ieder geval niet schuldig te voelen.

Zijdelings keek ze richting Zoë. Het zag eruit alsof ze zich inderdaad prima voelde, maar op een of andere manier klopte het toch niet dat ze dan hier zat. Enkel was er zat wat er mis kon zijn en was zij niet de persoon om ernaar te vragen. 'Alweer bijna een jaar. Als jullie zo door gaan kom je niet meer van me af.' zei ze plagend. Alicia haar broodje zat achter haar kiezen en uit haar tas haalde ze een thermoskan. Ze was lichtelijk verslaafd geraakt aan thee en koffie drinken. Zeker nu het weer kouder was. 'Wil je ook?'

'Nee dankje.' wees Zoë de koffie af en pakte zelf een flesje water uit haar tas. Ze lustte koffie en thee wel, maar ze dronk het zelden. 'Ja, een jaar gaat snel. Maar ja - de tijd gaat altijd snel als je gelukkig bent, niet waar?'

Alicia glimlachte enkel even als antwoord. Meer viel er niet echt over te zeggen. Het klopte. 'Tijd blijft iets raars,' zei ze zonder er echt over na te denken. 'Ik verklaar je trouwens voor gek betreffende de koffie.' verklaarde ze terwijl ze een slok nam van de koffie die ze had over gegoten in haar beker. Ze was echt verliefd op geworden. Er stond een printje op van The Beatles, Abby Road. Ze kon er niets aan doen, maar ze hield ervan.

-haha sorry slaat echt nergens op haha-

'Ik heb het eerlijk gezegd niet zo op koffie.' lachte Zoë en keek haar even aan. 'Hoe zit het eigenlijk tussen jou en Teoh? Van Teoh krijg ik niet echt een goede hoogte hoe het nou zit.' Nee, Teoh had ergens vaagjes wel gezegd dat het over was - maar de reden waarom? Nooit over gesproken. Het waren misschien haar zaken niet, maar ze was echt ontzettend nieuwsgierig.

'Het is verslavend, ik was eert eigenlijk meer van de chocolademelk.' glimlachte ze terug, maar bij de volgende vraag beet Alicia op haar lip. 'Ik ook niet,' merkte ze op, 'maar hij was op vakantie met die Genevieve zonder iets te laten weten, dus dat zal wel genoeg zeggen I guess.' Onbewust reageerde ze veel geïrriteerder dan ze wou, goed ze wou laten merken dat ze het er niet over wou hebben, maar nu liet ze naar haar mening te veel merken dat het haar dwars zat. Daarbij kon Zoë er verder ook niets aan doen.

-Weet ze hier al dat ze zwanger is?-