Huis van Sebastiaan Vaugh en Igraine Green

Ze sloeg haar armen om zichzelf heen nu hij haar niet meer vast hield en ook haar gezicht stond verdrietig. 'Ik weet het...' zei ze zachtjes en kroop weer naar hem toe. Ze drukte een kus op zijn lippen en keek hem liefdevol aan. 'Ik zal er niet meer over beginnen,' beloofde ze en sloeg haar armen om hem heen. 'En, ben je al ontspannen? Of moet ik nog wat beter mijn best doen?' Ze wist niet echt hoe ze nu verder moest gaan na haar vraag. God, wat was ze toch ook vreselijk, ze had het gewoon voor zich moeten houden. Ze vond het al lastig om sentimenteel, of emotioneel te doen, en nu verpestte ze de hele sfeer ook nog.

Sebastiaan ging met een hand door zijn haren. Hij had opeens geen zin meer om met Igraine te praten omdat hij wist dat hij haar wel een kind kon geven door het te adopteren, maar hij zou niet weten wat daarna... Zouden ze het bijtezn als het tegen de twintig aanliep? Of jong houden en bijten? Zodat ze overal het perfecte familie konden gaan spelen? 'Ik kan het niet, Iggie. Het spijt me. Ontspannen? Geef me dan maar die hele fles.' Hierbij goot hij zijn drankje in een keer weg en legde nekel een hand op haar zij als ondersteuning.

Zwijgend pakte ze de fles drank en zette hem naast hem neer. Daarna stond ze op en stapte het bad uit. Met een handdoek om haar heen ging ze op de zijkant van het bad zitten en legde haar hand op zijn wang, waarmee ze hem streelde met haar duim. 'Het was gewoon een heel stom idee, Sebastiaan, zullen we het gewoon maar vergeten?' Ze drukte een kus op zijn voorhoofd en glimlachte. 'Jij hoeft je niet te verontschuldigen, maar ik. Het spijt me, Seb.'

'Het is geen stom idee,' protesteerde hij. 'Ik ben gewoon niet de juiste man daarvoor, Igraine. En daarvoor moet ik me wel excuseren, want ik ben degene die je toekomst deels is en nu ook nog eens echt mee bepaald.' Hij kuste haar zacht terug. Sebastiaan kon het niet loslaten. Hij kon niet doorgaan met haar vanavond. Het was genoeg aangezien dit voor spanning zorgde. Hij maakte de handdoek los. 'Kom je terug?'

Ze liet de handdoek vallen, maar reageerde niet meteen. Ze stond besluitensloos naast het bad en sloeg haar armen om haar heen om dat beetje warmte te behouden. Waarom was ze er toch over begonnen? Nu was die romantische sfeer totaal verdwenen. Ze stapte toch weer in bad en nestelde zich tegen hem aan. 'Laten we ons eerst maar eens druk gaan maken over de bruiloft,' glimlachte ze en draaide de warme kraan weer aan, waarna ze twee glazen drank inschonk.

Sebastiaan legde haar op zich en streek langs haar rug. Ze lag meer en prijsde zichzelf gelukkig met dit ruime bad dat confortabel lag. 'Ik hou van je, Igraine. Ik hou echt van je.' Hierbij kuste hij haar weer. Liefhebbend en zacht zoals daarvoren. 'Wanneer wil je het?' Hij kwam terug op het feit dat ze een bruiloft zouden hoden.

'Zo snel mogelijk,' fluisterde ze en keek hem glimlachend aan. 'We wilden het toch in de winter doen? Als er sneeuw lag? Het is nu al bijna weer herfst.' Ze liet zich vasthouden en sloot haar ogen. En dat moment was zo vredig, hoe ze daar zo in bad lagen, dat ze gemakkelijk in slaap had kunnen vallen. 'Wanneer zou jij hem willen hebben?' Ze volgde met haar vinger de lijnen van zijn spieren en keek hem met een warme blik aan. 'I love you.'

'Sneeuw en hakken? Hmmm, ik denk niet dat die combo erin zit. Wat dacht je dan van het oude huisje in orde te maken? We kunnen zorgen dat het mag en daarbij... Het is dan iets erg persoonlijk, niet voor de kerk en intiem. Hoewel heel Mystic Falls van mij mag komen kijken.' Sebastiaan drukte een kus op haar voorhoofd. 'Igraine, ik hou van je. Inmens veel, zielsveel als ik die nog heb en voor eeuwig mag van mij nu starten.'

'Dat klinkt perfect,' fluisterde ze glimlachend en duwde zichzelf een stukje omhoog om hem goed aan te kunnen kijken. 'Klusjesman Sebastiaan word je dan,' giechelde ze en drukte een kus op zijn lippen. 'Want het is waarschijnlijk wel veel werk om dat huis een beetje bruiloft proof te maken. Maar we zullen het wel samen doen.' Ze sloeg haar benen om zijn middel heen en ging zo rechtop zitten. 'Ik hou wel van intiem,' zei ze met een speelse glimlach en sloeg haar armen om zijn nek. 'En van jou. Heel, heel, heel erg veel.'

Een ging een schok van verlangen door hem heen toen ze op hem kwam zitten. Zijn ogen namen de kost aan haar lichaan em zacht streelde hij haar heupen. Met een speelse grijns ontmoette hij haar ogen. 'Veel werk, maar leuk werk. En Igraine: Ik zie dat intiem anders ook wel zitten.' Verlangend kuste hij haar lippen. 'Nu?' vroeg hij fluisterend tegen haar huid waarna hij hun weer in een kus verwikkelde.

Ze kuste hem met net zoveel verlangen terug en drukte zichzelf tegen hem aan. Toch keek ze bedenkelijk naar het bad dat er allesbehalve comfortabel uit zag voor wat ze van plan waren. 'Kom, naar bed,' fluisterde ze met een brede glimlach en stapte uit bad. Zelf sloeg ze een warme handdoek om zichzelf heen en hield een andere uitnodigend voor hem open. 'Kom eens hier, grote man,' giechelde ze.

Sebastiaan grijnsde en stond recht waarbij hij zich omdeed van de handdoek. Zacht drukte hij enkele kusjes op haar lippen. 'Kom hier jij!' Hij tilde haar op waarna hij haar op bed rolde met hem. Al kussend en strelend waar hij kon.

Eenmaal op bed trok ze Sebastiaan op haar en kuste gretig zijn lippen. Met een glimlach keek ze hem daarna aan en verwijderde langzaam haar handdoek. 'Hier is het stiekem toch veel comfortabeler, vind je ook niet?' Ze kuste weer zijn lippen en wikkelde haar armen en benen om hem heen. O god, ze was zo verliefd en hield zoveel van hem. Ze wou wel elke minuut van de dag met hem doorbrengen.

Sebastiaan zijn handdoek gleed weg van zijn lichaam dankzij Igraine haar bewegingen. Niet dat hij het erg vond. Allesbehalve dat. Kusjes werden vleiend in haar hals gedrukt terwijl haar benen zijn lichaam ontsloten. Beide wisten ze wat hier van zou komen, maar voor hem moest dat niet perse. Hij kon haar liefhebben op iedere manier. 'Iemand heeft er blijkbaar wel erg hard zin in?' plaagde hij haar.

Igraine gooide de handdoek van het bed af en trok de dekens over hun heen. Met een brede glimlach bekeek ze hem en kuste lieflijk en teder zijn lippen. Ook wel een tikkeltje verlangend. 'Blijkbaar wel,' plaagde ze en drukte een kus op zijn neus. 'En jij dan?' Ze trok zichzelf nog wat dichter naar hem toe en keek hem met een gespeelde vragende blik aan.

'Misschien,' antwoordde hij. Grijnzend en sloeg een been over de hare. 'Make me,' fluisterde hij enkel speels bij haar oor waarna zijn lippen weer die van haar vonden. Zijn handen streelde haar heupen. Ze was prachtig en nog steeds voelde dit nieuw aan. Zij was alles wat hij wou uit het leven.

'Je moet me niet zo pesten, Seb,' giechelde ze en streek met haar hand over zijn borst. Liefkozend drukte ze kusjes erop en ging zo naar zijn lippen. Even hield ze zijn lip tussen haar handen en kuste toen verlangend en begerig zijn lippen. Haar handen vonden een weg om zijn lichaam heen en hield hem zo stevig vast. Ze voelde zich zo gelukkig bij hem.

Sebastiaan kreunde zachtjes tegen haar lippen op waarna ook hij helemaal zich verloor in de kus. Igraine wist hoe ze hem gek kon maken en wist hoe Sebastiaan enkel nog meer van haar kon houden. Hij rolde hen om zodat zij vanonder lag. 'Iggie, meisjes plagen is liefde vragen.' Met deze woorden begon hij haar zacht, maar zeker, te penetreren en zo hun nacht samen te beginnen.

Met een gelukzalige zucht rolde Igraine onder hem vandaan en haalde een hand door haar warrige haren. Breed glimlachend zocht ze hem weer op en ging tegen hem aan liggen. 'Sebastiaan,' fluisterde ze en drukte een kusje op zijn wang, 'dat was weer eens geweldig.' Haar armen sloeg ze om zijn sterke lichaam heen en ze nestelde haar hoofd in zijn nek, waar ze haar ogen sloot.

Sebastiaan glimlachte naar haar en streelde door haar haren. 'Het is altijd geweldig met jou.' Toen ze zich nestelde zuchtte hij even gelukzalig en drukte een paar kusjes in haar hals. 'Binnen een paar dagen is het Helloween. Ik ga lekker on-origineel als Captain Jack Sparrow. En jij?''

Ze glimlachte bij zijn kusjes en keek toen op bij zijn vraag. 'Is het alweer bijna Halloween?' Het was niet haar favoriete feestdag, maar meestal deed ze er wel aan mee. Ze ging weer tegen hem aan liggen en streek met haar hand door zijn haren. 'Dan mag je je haar en baard wel laten groeien,' giechelde ze. 'Ik weet nog niet als wat ik ga. Meestal trek ik gewoon een jurk aan en zie ik wel voor wat ik aangezien word.'

[NEW]
Igraine reed na een lange dag werken weer richting huis en parkeerde de auto voor de deur. Ze schakelde de auto uit, maar bleef zelf wel zitten, terwijl ze een hand door haar haren haalde. Het was één dag na de gebeurtenis met Arthur en ze had noch hem noch Sebastiaan gesproken. Arthur leek haar te ontwijken en Sebastiaan was deze nacht op jacht geweest ergens in de buurt. Haar schuldgevoel was torenhoog, maar ze wist dat ze Arthur er een plezier mee had gedaan en op emotioneel vlak had het weinig voorgesteld, nam ze zichzelf voor. Ze stapte dus met nieuw opgeraapt optimisme uit de auto en ging naar binnen. 'Sebas? Ben je thuis?' riep ze met een glimlach, terwijl ze haar jas uitdeed.

Sebastiaan staarde voor zich uit met dramatisch een fles Wiskey voor zich. Hij nam geen moeite meer om het uit te schenken. Het was een oude fles die hij had om verdriet weg te drinken zover hij dit kende. Hij had veel mensen in dit stadje naar zijn hand gekregen. Eentje daarvan had een verhaal over Iggie en Arthur. Zíjn Iggie.
Een liefelijke, maar oh zo bedriegelijke stem, liet hem uiteindelijk realiseren dat ze terug hier was. Een thuis durfde hij het niets meer te noemen. 'Ja, maar voor hoelang is de vraag. Ik dacht die nieuwe van Spaans te gaan neuken. Mooie lerares is me dat.' zei hij kil. Zo was Seb; sarcastisch, rechtuit en nogal een pessimist. Hoewel nemand ermee zou kunnen lachen dat je vreemdgaat voordat je daadwerkelijk getrouwd bent.

Igraine was net richting de woonkamer aan het lopen, toen ze zijn antwoord hoorde. Als versteend bleef ze staan en ze sloot wanhopig haar ogen. Hoe was hij erachter gekomen?! Stilletjes liep ze verder en zag ze hem met een kwade blik in de woonkamer zitten. Ze nam plaats op de stoel tegenover hem en keek hem verontschuldigend aan. Smoesjes zouden niet werken en dat zou niet eerlijk tegenover Sebastiaan, Arthur en haarzelf zijn. 'Je had de hele tijd gelijk, Seb, er was nog een spanning tussen mij en Arthur. Het is eruit gekomen en daarmee ook verdwenen. Hij weet dat het nooit iets zal worden tussen mij en hem en ik weet dat ik voor de volle honderd procent voor jou wil gaan. Het spijt me echt zo erg, Sebastiaan. Het was de verkeerde manier om daarachter te komen, maar het was nauwelijks iets.'

'Je had de hele tijd gelijk, Seb,' praatte hij haar na en ging door zijn haren. 'Besef je godverdomme wel wat je zegt? Nauwelijks iets? Vrouwen zijn altijd hetzelfde. Als ik nu had liggen flikflooien met een frouw en die woorden tegen jou gebruikt dan zou ik nu met mijn hart eruit tegen de vloer liggen.' Hij nam een serieuze slok van de fles en keek haar aan. Hij was razend. 'Ik weet ook niet zeker of dit nog wel iets is. Tussen ons. Hoe verwacht jij nou dat ik terug zoals daar voor kan doen? De waarheid is, Iggie, dat je mij kan neuken voor een eeuwigheid. Arthie gaat ooit dood. Gelukkig, als die rotzak voor altijd zou leven dan had ik er al snel een einde aan gemaakt. Maar goed, ik ken dit. Het was zogezegd niks. En als wij binnen tien jaar nog steeds gelukkig samen zijn dan ben jij nog steeds bevriend met hem en gebeurt dit weer.' Hij stond recht. Het liefst van alles zou hij boven op bed willen gaan liggen en niet meer denken. 'Ik vertrouw je niet meer. Wen er maar aan,' Hierbij liep hij naar boven. Ze kon alles houden, maar hij was weg hier. Eenmaal boven zocht hij weer achter zijn koffer. De ene was al klaar. Hij was werkelijk in alle staten.