Huis van fam. Greenheart

'Soms dan.' Ik was blij dat The Notebook eerder onze romantische film was dan Titanic. Op een of andere manier haatte ik deze verschrikkelijk. 'Everyone wants a Noah. Dus alles nog goed tussen jou en Daniel of moet ik dat mannetje eens een lesje leren?' Een kussen kwam tussen mijn armen waarbij ik de film opstartte met behulp van de afstandsbediening. Het mooie aan dit huis was dat mijn vader er een paradijsje van gemaakt had met het aantal luxe artikelen.

Met een lach beantwoordde ik haar vraag. 'Alles gaat nog prima tussen ons.' Bevestigde ik en ging goed zitten voor de film. Met mijn benen opgetrokken en net als Eleanor een kussen tussen haar armen keek ze naar de talloze voorfilmpjes op de dvd. Aangezien ze The Notebook al vaker dan één keer had gezien kende ze ze -net als de film - al bijna uit haar hoofd. 'En nu komt de reclame van Underworld.' Zei ik met een grijns. 'En trouwens, hoe gaat het tussenjou en Arthur?' Wiebelde ik met met wenkbrauwen. 'En geef toe dat je hem wel leuk vind. Ik zag je wel kijken boor.'

Enkel grijnsde ik bij haar vraag en schudde mijn hoofd. 'Je bent echt blind én gek.' Ik keek van het scherm weg. 'Weet je dat we die hier ook hebben liggen. Echt zo'n vette films!' De enigste waar weerwolven getrouw waren op afgebeeld of toch ook in Twilight. 'Hij is een goede vriend. Echt, ik zeg zo'n stomme dingen en hij is niet geintresseerd in mij op die manier.'

Ik knikte. 'Dan gaan wie die hierna toch kijken?' Stelde ik voor en pakte hem alvast uit de doos. De dvd belandde op tafel en ik keek Eleanor aan met een opgetrokken wenkbrauw. 'En dat weet je zeker? Heeft ie dat gezegd? Of hou jij jezelf dat voor?' Ik gokte op het laatste, ik kende haar lang genoeg om te weten dat ze er vaker zo tegenaan keek.

Ik keek haar even dodelijk aan. 'Hij zei dat hij me mocht. Dat ik niet degene was die op vriendschap uit was.' Letterlijk had hij dit gezegd. 'Maar volgens mij doelde hij op een weerspiegeling van zichzelf. En natuurlijk doelde hij ook echt op mij. Daarbij sloten we vriendschap.' Ik sloeg haar even kort met een kussen. 'Jij zou echt willen dat ik hem meteen op zijn bek nam en zo mijn tong aan hem zou plakken, niet? Wel Starling, ik wil niet dat die man zijn job verliest of ik in therapie moet. Ik weet dat hij aantrekkelijk is en schattig, maar laat dat niet naar je hoofdstijgen of ik vertel het Danny.' Bij dat laatste grijnsde ik geamuseerd en net op dat moment ging de bel. 'My angel!' Hierbij rende ik naar de deur en vroeg me af waarom pizzajongens nooit echt hunken waren. Hierna liep ik weer naar Zoe en keek naar het scherm. 'Ik ben verliefd op Teoh. Ik wil het niet meer voelen, ik haat het, maar ik ben verliefd op hem. En Arthur is niet vervanging. Hij is een vriend. Hij begrijpt me en het is goed zo.'

'Nee, dat wil ik niet. Ik wil je gelukkig zien.' Zei ik eerlijk en sloeg haar zachtjes terug met mijn kussen. 'Ik wil die lach op je mond zien. Die echte lach die ik nu niet meer zo vaak zie.' Het was waar, ik had het gevoel dat het allemaal niet zo lekker ging - nou ja, ik wist dat het niet zo lekker ging in haar leven en ik wilde haar gewoon weer blij zien, zoals vroeger. Ik sloeg mijn armen om haar heen toen ze over Teoh begon.

'Ik ben gelukkig.' Ook ik sloeg mijn armen rond haar heen en deed een overdreven verliefde blik na door met mijn ogen te knipperen en op haar te kruipen nadat ik de pizza's op tafel had gezet. 'Kom hier, sexy beest van me.' Hierbij drukte ik een kusje op haar wang waarna ik glimlachend haar aan keek. 'Jij maakt me gelukkig, Zoë. Daarvoor heb ik niet een vriendje nodig.'

Dankbaar glimlachte ik naar haar. 'Als je gelukkig bent is het goed.' Zei ik en gaf haar een stevige knuffel. De film was inmiddels al eventjes aan de gang, maar het maakte niet veel uit als we iets miste: We hadden hem inmiddels al zo vaak gezien dat we hem uit ons hoofd kende. Ik reikte mijn hand uit naar een stukje pizza en nam een grote hap. 'Deze pizza is goddelijk.' Zei ik, terwijl ik mijn mond nog half vol had en begon te lachen.

Ik kroop van haar af toen ze pizza vast had. 'Even dan eens een smaaktest houden.' Hierbij nam ik een stukje en begon er aan te knabbelen. 'Goddelijk inderdaad.' Ik lette op de film en at rustig verder. Echt, ik had geen zin om het onderwerp verder aan te raken.

'Ik zei het toch,' Ik besloot om verder niets over Teoh of Arthur te zeggen en nam nog een hap van mijn pizza. Dit was echt zo'n film waar je kon weg zwijmelen van de wereld en kon genieten. Toen mijn stukje op was pakte ik een nieuwe en nam ik alweer een grote hap.

'Waarom laat deze film me janken? Echt, er is nog niks ergs gebeurt en ik sta nu al op het janken.' Keer op keer overviel het me. Iets waar ik helemaal niks aan kon doen. Misschien deed het me denken aan het feit dat mijn moeder en vader het laatste nooit zouden meemaken. Of hoe hulpeloos de vader van Zoë zich had gevoeld toen haar moeder niet meer terugkwam en niet gevonden werd.

'Omdat het een zielige film is.' Verklaarde ik simpel en zuchtte even. Ze had gelijk, altijd moesten we janken bij deze film. Gewoon altijd. Nadat ik het stukje pizza op had, trok ik het kussen steviger naar me toe en keek ik boven de rand langs naar de film, mijn tranen tegenhoudend.

Enkel nam ik nog meer pizza. Ik wou niet huilen en voedsel troostte me op een of andere manier. 'Ik schrijf ooit ook een boekje over mijn leven hoor. Voor als ik dement word of gek.' Misschien zei ik domme dingen, maar dat weerhield me van domme dingen te zeggen.

Ik begon te grinniken om haar opmerking. 'Waarom niet.' Constateerde ik toen ik er even over nadacht. 'Leuk voor je kleinkinderen. "De avonturen van Oma"' Grapte ik en nam het een naar laatste stukje van de pizza.

Ik had genoeg. Nooit was ik degene die erg veel at en de tranen die ik voelde opkomen wou ik teegenhouden door op mijn tanden te bijten. 'Of wel vinden ze het binnen honderd jaar terug na mijn dood. Ook altijd cool. Levende legende uit de eigen tijd!'

Ik grinnikte hoofdschuddend en strekte mijn benen even uit, om ze vervolgens weer in te trekken. Het laatste stukje van de pizza bleef liggen, zoals altijd. Nooit ging deze op, echt nooit. 'Ja, dat kan natuurlijk ook.' Antwoordde ik op haar statement en pakte een glas drinken van de tafel af.

'Weet je dat we soms echt zoooo voorspelbaar zijn. The Notebook kijken we altijd, we eten altijd pizza, altijd sterke drank in de buurt... En vaak vallen we in slaap op de bank.' Ik grijnsde en keek haar aan. 'Echt, ik hoop echt dat ik je ken na zoveel jaar later.'

'We zijn voorspelbaar.' Beaamde ik lachend en leunde tegen haar aan. 'Jij kent me waarschijnlijk het beste.' Zei ik. 'Jij weet het meeste van mij en je weet hoe ik op dingen ga reageren zelfs nog voor het gebeurd is.' Ik begon te lachen om te gedachten en keek haar schuin aan. 'Je kent me goed.' bevestigde ik mijn voorgaande woorden nog.

'En jij kent mij goed. Je bent de enige waarbij ik dingen deel. Zoals het deel dat ik een grote wolf ben. Je bent een van de weinige die het weet. Logan weet het ook, weet je... Maar hij is echt te goed voor me. Alsof hij mijn grote/ kleine broertje is.' Ik knuffelde haar even puur omdat ik echt duidelijk wou maken dat ik van haar hield.

Ik glimlachte bij haar omhelzing en toen ik haar losliet keek ik haar aan. 'Daar ben ik blij om.' Zei ik oprecht en omhelsde haar nog een keer kort, om vervolgens een kus op haar wang te drukken. 'En je weet dat je nog altijd bij me terecht kan als je iets dwars zit.' Dat kon ze zeker, zelfs nu ik vaak bij Dan was. Ze hoefde maar te bellen en ik zou opspringen voor haar. Ik weet dat het de laatste tijd niet altijd zo leek, maar ze betekende nog steeds evenveel voor me.

'Weet ik, Zoë en doe ik ook. Maar je weet dat ik zelf niet bepaald veel deel. Ik deel mijn gevoelens met je, maar enkel als ik er supernood aan heb. Nou nee. En weet je, misschien vind ik Arthur inderdaad wel leuk.' En bam: de film had me aan het huilen gekregen.

‘Dat weet ik.’ Ik keek haar aan, wilde gaan glimlachen en zag toen de tranen over haar wangen rollen. Glimlachen leek me niet echt toepasselijk, dus liet ik dat achterwegen. Ik wist niet of ze nou moest huilen door de film, of door iets anders – maar ik besloot er verder niets over te zeggen. Het kussen wat nog steeds tussen mijn armen geklemd zat, drukte ik dichter tegen me aan en zo keek ik verder.

'Ik laat watervallen lopen doordat die film gewoon zielig is. Maar je bent blij hé? Dat ik heb toegegeven?' Ik keek even haar aan en glimlachte stom waarna ik mijn ogen afdepte met mijn armen. Hierna keek ik gewoon verder.

'Een klein beetje.' Gaf ik toe en grinnikte. Ik vond het gewoon leuk om te weten dat zij iemand leuk vond, daarbij wist ik ook bijna zeker dat hij haar ook leuk vond en dat maakte het voor mij alleen maar leuker. 'Na de film gaan we onszelf vol zuipen in het bubbelbad,' Zei ik luchtig. 'Goed idee?'

'Heerlijk idee!' stemde ik in en keek nog even naar de film die zo goed als gedaan was. Ik stond al op waarbij ik naar mijn vaders drank kast liep. Dingen haalde voor pasoa te maken. Een onschuldig drankje voor ons beiden.