Huis van fam. Greenheart

Ik trok mijn hand terug en keek haar nog steeds met een verwarde blik aan. 'Nee, dat niet...' zei ik, 'maar zijn we na gisteren nu opeens vrienden geworden? Mij best, al ben ik niet zo'n type om iemands vriend te zijn, in de onschuldige vorm van het woord.' Ik grinnikte en drukte een kus op haar voorhoofd. 'Heb je mij nodig om je verwarring op te lossen?' vroeg ik plagerig.

Ik schudde mijn hoofd en beet op mijn lip. 'Je bent knap en ergens voel ik me aangetrokken tot je...' Hierbij eindigde ik met een zucht. Het had geen zin om dit uit te leggen tegen hem. 'Ik voel gevoelens voor Arthur. Duidelijke gevoelens. Enkel lijkt die liefde onmogelijk te zijn. Kan jij het dan aan om voor één keer of paar keer mijn onschuldige "vriend" te zijn? Of ga je weer kijken zoals gisteren. Ik doe je denken aan iemand. Dat weet ik maar al te goed. Daarom maak ik geen schijn van kans bij mannen; ze zien iemand anders buiten mij.' Ik ging niet in op zijn plagerige opmerking.

'Maar ben je aangetrokken tot mijn uiterlijk of karakter?' Ik zuchtte en stond op, terwijl ik een hand door mijn haren haalde. 'Je doet me inderdaad aan iemand denken, maar zij is weg en komt niet meer terug. Ik heb me eroverheen gezet.' Gefrustreerd liep ik heen en weer. 'Ik vind t best om vrienden te zijn, maar houd me dan niet aan het lijntje zoals gisteren!'

'Ik hield je aan het lijntje? Sorry dat ik dacht dat je enkel met me op je achterbank wou geraken aangezien jij toenaderingscontact zocht die niet bepaald romantisch of de boodschap wou geven dat je me als iets anders zag dan lustobject.' Ik stond op. 'Hou je van me, Tommy?' Het was een duidelijke vraag. 'Hoe lang kennen we elkaar ook al weer? Wat wouden we gisteren uitsteken? Denk daar eens over na. Je bent een lieve en toch soms zo brutale jongen. We lijken op elkaar ergens... Ik wil je in mijn leven, Tommy. Dat wil ik echt. Enkel kan ik het niet als degene... Ken je Teoh? Wel, we kwamen in een situatie te recht. Zoende slechts, maar dit meerdere malen, brachten tijd door en op het eond van de avond waren we verliefd. Enkel deden we niets met die gevoelens. Daardoor is hij nu samen met Alicia en toen we erachterkwamen wat we voor elkaar voelde, was er geen kans meer voor ons. Hij heeft Alicia.'

'Lustobject? Ik heb je verdomme uit dat huis gekregen.' Ik plofte weer op de bank neer en legde mijn hoofd in mijn handen. Alles ging fout de laatste paar dagen. 'En daarom wil ik nu achter die liefde aangaan,' zei ik, terwijl ik haar aankeek en haar handen vasthield. 'We kusten en ik voelde en voel echt iets voor je, dus ik wil in elk geval dat je dat weet.'

Godverdomme, Tommy! Ik keek hem aan. Oprecht spijt dat ik hem dit aandeed. Ik ging voor hem zitten op de mat. Ik nam zijn handen weg zodat ik mijne erop kon leggen en hem dwingen me aan te kijken. 'Daarvoor ben ik je erg dankbaar, je hebt geen idee hoeveel.' Even keek ik naar de klok en besefte dat ik door moest werken aan mijn eindwerk, maar Tommy niet zo kon laten. 'Vertel me over haar. Als je wilt. Boven, want ik moet nog snel iets aftypen. Mijn eindwerk en we zitten net zo in een belangrijk gesprek. Ja dat weet ik en ja, ik ben een trut.' Zacht drukte ik een kus op zijn voorhoofd. 'Kom je mee?'

Ik keek haar toch maar aan en voelde hoe ze mijn handen vastpakte. 'Ik heb je gered en het resultaat is dat je toch wel gaat aanpappen met die Arthur,' bromde ik en stond daarna op. 'Moet ik het even maken? Ik heb kennis van meer dan zevenhonderd jaar.' Ik keek haar gepijnigd aan en beet op mijn lip. 'Over haar?' herhaalde ik met zachte stem en volgde haar de trap op.

Ik keek over mijn schouder hem aan. 'Ik dacht niet dat je me wou op die manier... Omdat je me gered had.' Enkel kwam dit er botter uit als ik wou. Dat was echter frustratie. 'Help me maar, ja. Als je dat wilt.' Ik had al een groot deel. Ik wou de rest zelf afmaken aangezien ik het enkel nog moest uittypen. 'Over jullie dan. Welke tijd leefde jullie?'

Ik haalde mijn schouders op en ging op haar bed zitten. 'Dat was ook niet de reden dat ik je redde, maar omdat je zo intiem met me was daarna, dacht ik...' Ik stond op en plofte op haar bureaustoel. 'Laat maar,' mompelde ik en keek naar het document op de computer. Na het kort doorgelezen te hebben, typte ik verder. 'In de 17de eeuw,' zei ik zachtjes.

Ik voelde me rot om zijn woorden. Dus ik had werkelijk een vampier aan het lijntje gehouden? Mijn armen sloeg ik rond zijn hals en ik zette teder mijn lippen op zijn wang. 'Het spijt me...' mompelde ik vlak bij zijn oor. Ik wou niet degene zijn die hem zo teleurstelde. Misschien zou het kunnen, maar ik was verliefd op een man. Een heks. Verliefd op Arthur Ivers, dé biologieleerkracht. Hierna ging ik zijwaarts op zijn schoot zitten en vouwde mijn benen op. Mijn hoofd kwam tegen zijn schouder. 'Ik hou van je, Tommy. Ik hou van jongens en het gevoel dat je bij me te weeg bracht. Enkel heb ik nooit oprechte liefde voor iemand gevoeld. Iets wat zo puur is. Arthur laat me dat voelen. Denk ik.' Hierna zuchtte ik en las verder. 'Je weet er inderdaad veel over. Wel, 17e eeuw? Prachtige kleding hadden ze toen! Was ze zoals jou of zoals mij? Of een mens? Heks?'

Ik legde mijn neus in haar haren en snoof zo haar geur op. Ik weet niet wat ze met me had gedaan, maar veel in elk geval. Ik keek op naar de muur, maar zag alleen maar Tessa voor me staan. Glimlachend, net zo stralend als ik haar herinnerde. 'Ze was de mooiste vrouw ter wereld. Een vampier, zoals ik. Haar haren waren bruin, of rood. We waren het er nooit over eens. Haar ogen leken zich door je heen te branden als ze je aankeek. En ze hadden toen prachtige kleding, inderdaad. Ze droeg jurken, altijd maar jurken.'

'Je was dol op haar zo te horen. Meer als dat.' Zacht streelde ik even troostend over zijn borstkas. Iemand moest ons bezig zien... Ze vonden ons vast een koppeltje. 'Wat gebeurde er? Was ze al vampier voordat jullie elkaar ontmoette of heb jij haar zo gemaakt? Plannen om voor altijd samen te leven?' Ik was nieuwsgierig, maar vroeg het voorzichtig. Tommy was eigenlijk romantisch van ziel zo te horen. Terwijl ik dacht dat hij vlotjes iedereen in zijn bed praatte. Wat hij op het eind van de dag waarschijnlijk ook kon doen.

Ik knikte en beet hard op mijn lip. Ik had in geen jaren meer over haar gesproken, alleen soms met Heath en Katy. 'Ik wilde de rest van mijn leven met haar doorbrengen. En toen...' Mijn adem stokte, dus ging ik naar iets anders over. 'Ze was al een vampier, net getransformeerd. Ze wist zich geen raad. Ik heb haar door die tijd begeleid en toen werd ik verliefd, zij werd verliefd.'

Ik drukte mijn lichaam tegen dat van hem aan. Ik zou hem niet dwingen om meer te vertellen. Ik wou hem enkel knuffelen. Een vriendin voor hem zijn. Zacht drukte ik een kusje tegen zijn wang. 'Dat wou Genevieve vertellen, hé. Ze heeft haar iets aangedaan.' Het was mijn vaststelling van gisteren dat nog zo op mijn geheugen gebrand stond. 'Kunnen jullie tegen een weerwolvenbeet? Of is eentje niet genoeg?'

Ik sloeg mijn armen om haar heen en legde mijn kin op haar hoofd. Ik glimlachte bij de aanraking van haar kus en keek daarna weer afwezig naar de muur. 'Ja, dat wou ze vertellen. Ze herinnerde me er weer even aan, zoveel houden Genevieve en ik van elkaar.' Ik keek haar aan en fronste, terwijl ik mijn hand op haar wang legde. 'Ook al krijgen we zoveel wolvenbeten, we gaan niet dood. Dus ga geen domme dingen doen, Ellie.'

'Ik voel het dat ze iemand pijn gaat doen in mijn naasteomgeving. Ik weet het gewoon, Tommy.' mompelde ik en zuchtte. Het voelde leuk om bij hem te zijn. Goed in een slechte manier, maar daar schonk ik al geen aandacht meer aan. Ik sloeg het document op en sloot de computer af waarna ik mijn hoofd weer teruglegde. Mijn armen waren rond hem gevestigd en ik voelde hoe zijn krullen kietelde tegen mijn huid waardoor ik glimlachte.

'De eerste die ze pijn gaat doen, als je haar gaat aanvallen, ben jij Eleanor.' Ik haalde een hand door mijn haar en zuchtte. 'Ik let wel op haar. Dat ze geen rare dingen doet. Maar dat kan ik ook niet beloven, dat ik haar altijd en overal tegenhoud, omdat ik niet altijd bij haar ben.' Ik graaide in mijn zak en haalde daar mijn portemonnee uit. 'Wil je een foto van haar zien?'

Ik knikte en ging beter zitten zodat hij het me kon laten zien en ging met mijn hand door mijn haren. 'Raar om te weten dat je zo romantisch eigenlijk bent terwijl we gisteren bijna seks hadden. Vind je niet?' lachte ik even en keek hem aan. Toch voelde ik me even blozen.

Ik schudde mijn hoofd en grinnikte. 'Ik ben alleen maar romantisch bij mensen waar ik me goed bij voel. Jou en Tessa.' Ik keek haar aan en peilde haar gezichtsuitdrukking. 'Ben je blij dat het niet zover was gekomen gisteren?' Tegelijkertijd haalde ik langzaam de foto uit mijn portemonnee en gaf deze aan haar. Tessa stond hier zo prachtig op. Meteen voelde ik een brok in mijn keel.

Spoiler:

Ik wachtte met naar de foto te kijken. 'Dat weet ik niet, Tommy... Dat zal ik nooit weten.' Hierbij keek ik naar de foto. 'Ben jij dan blij dat het niet zover is gekomen? Los van het feit dat Genevieve je kwam kwellen.' Ik bestudeerde het meisje op de foto. Ze leek erg jong, prachtige kleding voor zover ik het kon zien en dan ook nog eens een erg mooi gezicht. 'Het is niet eerlijk dat alle vampiers zo knap zijn,' mompelde ik binnenmonds. 'Ze is erg mooi, beeldmooi.'

Ik haalde opnieuw een hand door mijn haren en zuchtte. 'Ik weet het niet... Ik denk dat het niet eerlijk voor jou zou zijn geweest. Ik zou er van genoten hebben, maar Tessa zit altijd in mijn hoofd.' Ik keek haar zijdelings aan en lachte nu hardop. Eindelijk kon ik weer lachen. 'Oneerlijk he?' Ik keek opnieuw naar de foto's en voelde dat mijn ogen waterig werden. 'Ze is prachtig, ja.' Ze leefde nog.

Ik draaide mijn hoofd en drukte een zachte kus weer op zijn wang waarna ik hierover streek. Hij was als een vriend voor me opt dit moment. 'Waarom zou het niet eerlijk geweest zijn? Je zou niet de enige geweest zijn die ervan had genoten en het wou op dat moment. Anders had ik het niet zover laten komen. Ik maakte mezelf wijs dat het moest omdat jij me geredt had. Enkel en alleen omdat... Ik je niet bepaald vertrouwde, maar hoe mate we dichter kwamen lukte me dat wel. Ik vertrouw je, Tommy. Maar nee, het zou niet goed geweest zijn als je Tessa voor je zou zien.' Zacht streelde ik de huid onder zijn ogen. Ik ging niet zeggen dat hij niet mocht huilen, want dat mocht hij?

Ik slikte en keek haar aan. 'Ik dacht altijd dat Genevieve Tessa had gedood. Haar laten dwingen om zichzelf in brand te steken. Maar gisteren vertelde ze me... dat Tessa nog leeft. En nu met een andere vampier samenwoont.' Ik veegde die rot tranen weg en beet hard op mijn lip. 'Ik wil haar zo graag terug,' fluisterde ik en begroef mijn gezicht in haar hals.

Ik streelde door zijn haar. 'Zoek haar dan. Ik wil altijd helpen...' Dit verhaal was echt hardverwarmend. Ik kon het me niet bedenken dat iemand dat ooit zou mee moeten maken. Dat ze dan nog onder eenhetzelfde dak woonde.

Ik keek haar hulpeloos aan en legde mijn hand op haar wang. 'Dat gaat niet. De wereld is te groot, zelfs voor vampieren of weerwolven. En als ik haar vind, wil ze vast niets van me weten. Tessa was heel standvastig in zulke dingen.' Ik wikkelde mijn armen om haar middel en hield haar zo vast.