Huis van fam. Ivers

'Dat vond mijn oudtante ook.' zei ik grinnikend en liet haar het vlinderstrikje bij me om doen. 'My lady.' antwoordde ik terug. 'Wij-' zei ik en tilde haar de kast uit, 'bevinden ons in mijn slaapkamer.' Ik draaide een rondje met haar in mijn armen en zette haar toen weer terug op de grond.

Ik lachte weer van geluk toen hij mij ronddraaide. Eenmaal op mijn beide voeten veilig op de grond, sloeg ik mijn armen rond zijn hals. 'Je hebt een prachtig huis en leuk ingericht, maar stiekem denk ik daar niet aan. Eerder aan zoiets als dit.' Zachtjes drukte ik mijn lippen op zijn onderlip waarna ik hem weer aankeek. Al snel bracht ik mijn gezicht weer dicht bij die van hem om hem nog eens te kussen. Dit keer wel zijn lippen te raken en deze intens te kussen.

Glimlachend streek ik door haar zachte haar en hield haar stevig vast, met een arm om haar middel en een hand op haar achterhoofd. Ik kuste haar de tweede keer net zo innig terug, vol passie. Uiteindelijk liet ik haar los en haalde diep adem om haar gezicht gelukzalig te bekijken. Kort streelde ik met mijn vingertoppen over haar wang.

Ik keek hem even glimlachen aan en maakte daarna even een afkeurendgeluidje. Ik vond het fijn wat hij deed, maar ik wou dichtbij hem zijn. Zacht knuffelde ik hem om gelukzalig mijn hoofd tegen zijn borstkas te verbergen. 'Ik hou van je, Arthur. Dat doe ik echt. Ook al zou dit verkeerd moeten zijn of te snel lijken. Voor mij is het juist. Perfect. Jij bent perfect.'

Zo snel wist ik niet wat ik moest zeggen en glimlachte enkel terwijl ik over haar hoofd streek. Ik was niet perfect en ik wilde dat ze dat wist, maar tegelijkertijd was ik ook bang haar mijn andere kant te tonen. 'Misschien is het ook te snel, je weet veel nog niet over me, Ellie en ik voel me verplicht om je ten minste te waarschuwen.' mompelde ik tegen haar haar.

Ik zuchtte diep. Alweer had ik de verkeerde woorden gezegd. Kon hij het niet aannemen dat ik van hem hield omwille van de man die hij voor me was? Ik wou niet weten dat hij instaat was om vampieren te vermoorden of mensen, want ik was ook een beest. Instaat om te vermoorden en te verscheuren. Ik liet hem los en ging op zijn bed zitten. Als hij wou vertellen dan deed hij maar. Ik zou luisteren, maar me afvragen of het hem en mij wel gelukkig maakte. 'Wil je soms me bij je weg?' mompelde ik. Opeens kwam het me te binnen. Als hij het zo wou dan kon hij het me ook rechtuit vertellen.

'Nee.' zei ik abrupt en verward. Dat was niet wat ik wilde insinueren, maar ik vond het slechts moeilijk te geloven dat ze verwachtte dat ik perfect was. Ik wist dat ik daar niet tegen op kon leven. Ik ging naast Eleanor zitten en draaide haar naar me toe. 'Luister, ik heb problemen die misschien te onbegrijpelijk zijn voor anderen en vaak komt dat er op de verkeerde momenten uit. Ik wil niet dat ik je pijn doe, je verdient het beste.'

Ik keek hem niet aan. Ik zei iets wat ergens romantisch moest geweest zijn, maar hij verdraaide de woorden naar weer iets wat ergs zou zijn. Niemand was ooit perfect. Ik was niet perfect, want ik gedraagde me kinderachtig nu. Ik verdiende het beste? Wel, waarom kreeg ik dan nooit het beste? Juist ja omdat ik niet perfect was. 'Ik heb het beste, Arthur. Daar ben ik toch van mening.' Hierbij keek ik hem aan. Dit werkte niet zo. We duwden elkaar echt telkens weg. 'Vertel me wat je me moet vertellen. Nu dan. Ik zal het proberen te begrijpen, want ik begrijp je niet op dit moment en dat doet pijn. Daarjuist waren we zo dicht bij elkaar en nu weer zo ver. Ik begrijp dat niet. Dus waar zou je in godsnaam me pijn mee doen als je weet dat ik al genoeg pijn door heb gestaan de afgelopen dagen. Laat staan bij transformaties. Ik ben een groot meisje. Ik kan er wel mee handelen.'

Zuchtend keek ik naar mijn handen en nam haar uiteindelijk maar in mijn armen. 'Ik onderschat je niet, Eleanor. Maar ik heb zelf al problemen met het verdragen al die dingen, dus hoe kan ik verwachten dat jij dat wel zou kunnen? En misschien overdrijf ik het wel, misschien is dat ook wel één van mijn problemen.' Weer zuchtte ik en drukte een kus op haar hoofd. 'Sorry, ik ben slechts bang je kwijt te raken, maar als ik dat probeer te voorkomen staan we net zo ver van elkaar af.'

'Het probleem is slechts dat jij evenmin van mij weet. Van wat ik ben als ik niet mezelf ben; niet de Eleanor die je kent en nu ziet. Het probleem is dat ik haar evenmin ken.' Ik liet me kussen en drukte zelf een kusje op zijn lippen. 'Je raakt me niet kwijt. Ik beloof dat.' Voorzichtig nam ik plaats op zijn schoot en drukte weer een zachte kus op zijn lippen. 'Ik kan altijd proberen om ermee overweg te kunnen. Als ik dat niet kan dan merk je het zeker en vast. Zo ben ik en dat weet je, ondervindt je.' Hierbij lachte ik even kort.

Ik glimlachte weer toen ze zelf lachte en legde een hand op haar wang. 'We moeten het dus maar doen met elkaar. Wat erg.' merkte ik sarcastisch op en de grijns van eerder verscheen weer op mijn gezicht. 'Wil je verder met de tour? Of heeft mevrouw genoeg gezien nu ze hét bed heeft gevonden?' vroeg ik speels en wond een pluk van haar haar om mijn vinger.

Ik lachte weer. 'We moeten hét maar met elkaar doen.' Ik lachte werkelijk hard. 'Sorry, klonk dubbelzinnig nadat je over het bed begon.' Nog steeds giechelde ik en probeerde me te laten stoppen door hem een kusje te geven. Wat lukte. 'Mevrouw vindt het perfect hier.' Ik klom van hem af en liet me terug in het bed vallen waarbij ik mijn gezicht in de kussens verstopte.

Ik rolde lachend met mijn ogen en ging naast haar op mijn buik liggen. 'Gelukkig, ik zou niet anders willen dan dat je het hier perfect vindt.' Ik glimlachte naar haar, maar kon haar gezicht niet zien dus liet mijn eigen hoofd in de kussens rusten. Nu pas had ik door hoe moe ik was.

Ik legde mijn hand op de van hem en druke daar een kusje op. 'Bij jou voel ik me goed, Arthur. Dankzij jou.' Hierbij staarde ik na zijn hand. 'Sinds wanneer zag je me zitten eigenlijk?' Ik lachte even. 'Jaja, dit is mijn poging om je beter te leren kennen.'

Eveneens keek ik naar onze handen en glimlachte bij haar vraag. 'Wil je dat echt weten?' Maar ik wachtte niet op een antwoord en zei na kort nagedacht te hebben; 'Valentijnsdag, toen ik bij je op de auto klom. Ik geloof dat er toen al een vonk ontstond, maar de vlam kwam pas later. Ik geloof, ik-' Ik overweegde mijn woorden en haalde toen mijn schouders op. 'Ik denk dat ik het altijd al wel wist, maar er niet aan toe gaf?'

Ik vond het lief klinken en geloofde hem maar al te graag, maar we hadden ook nog zijn liefde voor Igraine die een ril had gespeeld. 'Sinds de auto had ik sympathie voor je en daarna kon ik je niet uit mijn hoofd zetten. Het was erg.' Even drukte ik mijn lichaam tegen dat van hem. 'Ja, jij wou er niet aan toegeven en ik evenmin, maar we hebben niet alle tijd. Conclutie die we beiden hebben getrokken, lijkt me.' Hierbij drukte ik vol overgave mijn lippen op die van hem.

Haar lichaam was warm tegen dat van mij en ik sloeg een arm om haar heen. 'Tijd is niet relevant. Het gaat er om dat we nu samen zijn, uiteindelijk.' Ik voelde haar lippen en drukte de mijne met net zo veel passie op die van haar. Gemakkelijk vergat ik alle problemen om ons heen als ik zo dicht bij haar was.

Zijn lippen voelde heerlijk teder tegen die van mij. Arthur had iets aangenaam rond zich hangen, iets waar iedere vrouw zou vallen. Hoe hij me aanraakte zorgde ervoor dat ik als het ware onder elektriciteit stond. Dit klonk niet bepaald romantisch, maar dat was het wel. Mijn vingers vonden zich voorzichtig een weg door de krulen. Waarna ik even stopte. 'Ik kan niet wachten tot het vakantie is,' klaagde ik zeurig tegen zijn lippen, maar grijnsde breed.

'Vakantie, dat klinkt perfect in mijn oren.' Glimlachend streelde ik een pluk haar uit haar gezicht en drukte een kus op haar voorhoofd. Ze was prachtig. Dat had me misschien wel aangetrokken, toen bij de openluchtvoorstelling. Ze was niet zoals andere meisjes, maar had iets aparts en bovendien was ze niet slechts een meisje, maar een geweldige vrouw. Met mijn lippen streek ik langs haar wang en stopte bij haar lippen.

Ook ik glimlachte en keek even in zijn intrigerende ogen. Mijn ogen sloten automatisch bij de aanraking van zijn lippen op mijn huid. 'Veel te perfect aangezien ik absoluut ga slagen voor universiteit.' Hierbij voelde ik weer die liefhebbende lippen op de mijne en ik vond het helemaal niet erg. Zachtjes kroop ik tegen hem aan en streelde met een paar vingers over zijn rug.

Eleanor nestelde zich tegen me aan en ik omsloot haar met mijn armen. 'Weet je, dat ik niet eens weet wat je wilt doen, na de middelbare.' Vragend keek ik naar haar. Ik was benieuwd naar wat haar dromen waren, naar wat ze wilde worden. Ik wist niet of dat een leraren ding was, misschien vroegen alleen zij zo geïnterresseerd wat iemand anders wilde bereiken.

'Ik heb geen idee eigenlijk. Misschien rechten of psygologie. Geschiedenisleerkracht leek me ook iets. Ik heb geen idee. Maar dat eerste lijkt me meer iets.' Het was heerlijk om hier te liggen met hem. 'Dit is fijn,' fluisterde ik tegen zijn wang op. Zacht drukte ik hierna een kusje op zijn wang.

'Hmm, leerkracht. Ben ik je grote voorbeeld?' vroeg ik me hardop, maar niet erg serieus af. Ik grinnikte en pakte haar hand vast. 'Maar rechten of psychologie, dat is heel wat. Ik wist niet dat je die ambities had.' gaf ik toe. Maar ik zag het haar wel doen, als Ellie iets wilde, dan kreeg ze het voor elkaar.

'Wat kan ik zeggen? Ik heb hersenen en weet hoe ze te gebruiken.' Even lachte ik. 'Ja en ik dacht dat je misschien een beetje kon opleiden,' vervolgde ik plagend, maar speels. Ik keek hem aan, glimlachte breed en streelde zacht langs zijn borstkas. Zonder dat ik het doorhad beet ik op mijn lip.

'Ik zal je een snelcursus leraar worden geven, met tip numero uno; begin nooit wat met je leerlingen.' Grijnzend drukte ik een kus op haar slaap en trok met mijn hand zachtjes een lijn over haar rug. 'Weet je al waar je wil gaan studeren?' vroeg ik vervolgens.