Het Groene meer

Ik dacht even na en schudde mijn hoofd. 'Nee, nog niet. Ik heb haar wel een roos gestuurd met een tekst waarmee ik haar vertel dat ik haar echt leuk vind.' Ik keek verlegen naar het water. 'Dat zou best kunnen,' lachte ik. 'Ik vind haar ook leuk. En Ellie, wat wil jij voor valentijn? Want no way dat ik jou vergeet he.' Ik knipoogde en dacht even na. 'Meisjes houden toch van sieraden? Of geurtjes? Of ben jij meer een rozen-persoon?'

A'Ik wil niks voor Valentijn.' Ik staarde enkel voor me uit. Het was lief van Logan en ik zou waarschijnlijk wat van Zoë kunnen verwachten. Het was leuk, maar ik had liever van een jongen die me echt leuk, leuk vond. Niet van iemand die met me te doen had. 'Hoe schattig. Frances mag me niet, denk ik. Maar jullie twee samen lijkt me wel schattig.'

'Dan heb je pech, want ik geef je toch iets, al is het alleen maar een knuffel.' Ik grinnikte even en kneep in mijn eigen wangen. 'Ik weet het, ik ben schattig,' lachte ik, maar fronste toen even. 'Waarom zou Frances je niet mogen? Jullie zijn beiden aardig en hartstikke lief, dat zou toch niet kunnen botsen?'

'Omdat ik meestal niet aardig ben. Niemand heeft me echt graag, Logan.' Nog steeds staarde ik even in zijn ogen. Mijn woorden kwamen er hard en kort uit. 'En ik heb het zo liever gehad op een of andere manier.' Enkel zuchtte ik diep. Ik wou godverdomme niets. Hij wou misschien aardig doen, maar opeens had ik mezelf in een slechte bui gebracht. Dacht hij echt dat ik zo zielig was en dus een cadeau nodig had van hem? Verkeerd dus. 'Geef Frances dan nog maar een extra cadeau'tje. Tenminste een beetje goed gespendeerd. Ik wil niks van niemand die niet op dat vlak liefde voor me voelt. Het is alsof ik medelijden nodig heb en die heb ik helemaal niet nodig.'

Ik haalde even onverschillig mijn schouders op. Ik kende mezelf veel te goed om te weten dat als ik ooit in zo'n bui zat, dat ik gewoon even met rust gelaten wou worden. 'Ik snap nog steeds niet wie jou dat heeft wijs gemaakt, dat je niet aardig bent, maar die persoon moet het er wel hard ingeramd hebben.' Ik pakte een steen en kaatste hem over het water. Nog even en ik plonste er gewoon in. Het zag er zo fijn uit.

God, was het soms zo moeilijk voor hem te snappen? Nog steeds zat ik tegen hem aan. 'Ja, want ik denk dat ik ondertussen mezelf wel ken.' Enkel staarde ik naar het meer. 'Ik ga zo naar huis. Het wordt me te koud hier.'

Ik wist dat ik iets fout had gezegd en krabde even over mijn achterhoofd. 'Please, El, blijf. Je mag mijn jas wel aan, hij is heel warm.' Ik schoof er een beetje uit en keek haar vragend aan. Ik wou echt niet dat ze wegging. 'En anders, alvast fijne valentijn.'

Toen ik hem hoorde praten keek ik weer zijn richting in. Waarom moest hij weer zo lief doen? Ik kroop terug tegen zijn schouder aan met mijn hoofd. 'Hou je kop over Valentijnsdag. Ik haat het. Het gaat niet leuk zijn als ik op al die binnendraaiende koppeltjes moet kijken. Jij hebt Frances dus zeg me niet al te veel.'

Ik legde mijn arm om haar schouders heen en glimlachte even. 'Oké, ik houd op over die stomme dag. Van welk feest houd je dan wel? Ik vind kerst ook altijd leuk, en sint-maarten, want dan pak ik altijd snoep van kinderen af. Oké, grapje!' Ik grinnikte even en herinnerde me dat ik dat weleens deed.

'Kerstmis en Nieuwjaar. De ene om het samen zijn en de sneeuw, de andere om de sneeuw en de alcohol.' Ik keek hem bloedserieus aan. 'Maar ik ga echt zo. Mijn vader neemt me mee uiteten en ik zie je morgen misschien nog wel op Valentijn.' Zacht drukte ik een kusje op zijn wang. 'Dag brother bear.' Nadruk op beer.

'Dat zijn ook leuke dagen,' zei ik instemmend. Even vertrok mijn gezicht lichtjes, toen ze zei dat ze wegging. 'Dat is leuk,' zei ik gemeend. Ik pakte haar hand en kneep er zachtjes in als begroeting. 'Ja, ik zal je zeker opzoeken.' Ik knipoogde en prikte in haar zij. 'Dag sister bear, al ben je niet zo harig als ik.'

'Veel geluk met Frances, tijger.' Zacht lachte ik en streelde even zorgelijk over zijn wang waarna ik hem nog even knuffelde. 'Dus ik heb mijn gsmnummer hier voor je. Zo kan je me altijd bellen wanneer je me nodig hebt. Je bent echt een broer voor me, Logan. Ook al ken ik je nog maar een uurtje. Dag!' Hierbij stond ik op en liep naar huis. Met tegenzin aangezien mijn vader nooit wat zei aan tafel.

NEW
Ik stapte uit de auto en verwonderde me er opnieuw over hoe prachtig het hier toch ook was. Na nog even naar Sebastiaan geglimlacht te hebben, liep ik naar de waterkant en liet mijn vingers door het water glijden. Het water was koud, maar daar zouden we niet zoveel van merken. Ik liep weer naar Seb toe en kuste hem zachtjes, waarna ik mijn omdraaide. 'Kan je mijn jurkje openmaken?' Ik hield mijn haar omhoog, zodat het hem niet in de weg zat.

Ik keek naar Igraine haar doen en laten en stapte toen zelf ook uit de auto. Ze was weer schattig bezig waarbij ik haar niet anders kon doen dan terug kussen. 'Altijd.' grijnsde ik naar haar en ritste deze gemakkelijk open waarna ik zacht een kus op haar schouder plante waarna ik de stof liet vallen. Mijn shirt vloog evenals uit. 'Zo komt er een leerling en dan is die getraumatiseerd voor het leven.'

Ik glimlachte bij zijn kusje op mijn schouder en stapte uit mijn jurk. Ik moest lachen om zijn woorden en liet mijn handen even over zijn schouders glijden. 'Dan wordt het maar geen skinnydipping he?' zei ik plagerig en draaide me om. Met een aanloopje dook ik het water in en kwam al snel weer boven, waarna ik naar hem zwaaide. 'Het is heerlijk water!'

Ik haalde even een pruillip tevoorschijn. 'Hou je niet in zou ik zeggen, Igraine.' Hierbij knoopte ik mijn broek los en sprong bij haar in het water. Hierbij nam ik onderwater haar benen vast om haar meer en meer naar beneden proberen te trekken. Een spelletje als je het mij vroeg.

Ik glimlachte toen hij ook het water in kwam, maar was er niet op voorbedacht dat hij me naar beneden zou trekken. Al snel was ik ook onder water en sloeg mijn armen om hem heen, om hem een kusje te geven. Het voelde speciaal zo, in het water, alsof er niets anders telde dan ons tweeën. Ik pakte zijn handen en zwom weer naar boven, waarna ik mijn benen om zijn middel sloeg. 'Kan je staan?'

Ik keek haar glimlachend aan eenmaal boven waarbij mijn handen haar achterwerk ondersteunde. 'Ja, nog maar net. Dus erg diep is het meer ook weer niet.' Weer kuste ik haar. Dit keer weer hongerig terwijl een hand door haar haren streek.

'Voor mij is het dan weer wel best diep,' lachte ik en trok me nog iets hoger op, om zijn lippen te bereiken. Die kuste ik ook begerig en verlangend, terwijl ik mijn armen stevig om zijn nek sloeg. Zachtjes liet ik mijn vingers over zijn nek strijken en beet daarna zachtjes, maar speels, zijn lip. 'Ik moet maar steeds aan die verrassing denken die je voor vanavond hebt,' giechelde ik zachtjes.

Dit mo,ent was wat ik koesterde terwijl mijn hand door haar haren glieden en langs haar wang streek. Enkel keek ik haar grijnzend aan. 'Tsja, wat zou dat nu kunnen zijn?' Ik vind het leuk om haar nieuwsgierig te zien. 'Straks ga ik wel je even alleen laten, maar dan kom je dus om acht uur naar ''ons'' huisje.

Ik beet nieuwsgierig op mijn lip en spetterde plagerig wat water in zijn gezicht. Ik dacht even na, want ik kwam op de conclusie dat ik echt niet zou weten wat hij als verrassing had. Bij zijn laatste woorden hield ik hem hem even steviger vast. Stiekem wou ik dat hij niet wegging, maar hij had misschien ook dingen te doen. '8 uur ja,' glimlachte ik en gleed met mijn handen over zijn borst. Mijn lippen drukte ik weer zachtjes op de zijne.

Ik merkte hoe ze zich vaster aan me klapte en ik moest zeggen dat ik het helemaal niet erg vond. 'Straks is niet nu.' Met deze woorden kuste ik ook haar weer en streelde over haar zij. 'Laten we er op houden dat ik je verrassing nog niet helemaal heb. Maar nu heb ik er wel genoeg over gezegd.'

'Gelukkig niet nee,' fluisterde ik zachtjes en legde mijn hoofd op zijn schouder. Ik zag ergens verderop een hond lopen, maar besteedde er niet veel aandacht aan. Ik liet mijn handen even door zijn natte haren gaan en glimlachte naar hem. 'Hmm, nog niet helemaal heb. Klinkt spannend.'

Mijn natte hand ging weer door haar haren waarna ik haar lichaam weer ondersteunde. 'Everything I do, I do it for you,' zong ik zachtjes de liedjestekst van Bryan Adams. Of toch zo ging het. Ik hield in die tijd van hem. Zachtjes kuste ik haar hals.

Ik neuriede zachtjes mee en boog mijn hoofd lichtjes naar achteren bij de aanraking van zijn lippen in mijn nek. Ik liet hem los en pakte zijn handen vast, om hem zachtjes meer naar het midden van het meer te trekken. Met een speelse glimlach keek ik hem aan en streelde zijn handen. 'I love you,' fluisterde ik.