Het Groene meer

Ik ging met haar mee en keek haar aan. Ze was werkelijk een prachtige vrouw, perfect en zo ongelofelijk lief. 'You shouldn't, but I don't mind it at all.' Weer kwam ik dichter en kuste haar lippen. 'Ik ook van jou, Igraine. Buiten mijn auto ben jij het enige waar ik van hou.' Dat laatste was slechts om haar te plagen, maar ze wist wel hoeveel ik van haar hield. Dat had ik al tal van keren laten merken.

Ik trok mezelf weer tegen hem aan en giechelde zachtjes. 'Ja, die auto is moeilijk om te verslaan,' zei ik ook plagerig en legde mijn handen op zijn wangen. Opnieuw drukte ik kusjes op zijn lippen. Ik veegde een pluk uit mijn gezicht en draaide met mijn vinger rondjes op zijn borst. 'I should,' verbeterde ik hem. 'And I feel like a lucky bastard.'

Ook ik moest even lachen. Ze kon werkelijk iedereen of wat dan ook verslagen. Buiten de drang naar bloed en haar had ik echt niet veel. Zo werd ik nog een complete stalker. 'Be carefull with what you wish for.' Ik grijnsde hierbij. In the end you never know what you can expect.' Mijn hand streelde zacht haar heupen. 'From me.' Ik plaagde haar enkel en zette een Engelsaccent op dat me goed af ging. Hoewel mijn woorden zo Amerikaans hadden geklonken.

'Hmm what a sexy voice Vaugh,' giechelde ik met hetzelfde accent en sloeg mijn armen weer om zijn nek. Even streelde ik zijn schouderbladen en verwonderde me weer erover dat hij zo gespierd was. 'Ik heb zin in vanavond,' zei ik nu weer met mijn eigen stem. Kort streelde ik plagerig mijn lippen over de zijne en glimlachte.

Ik vond het heerlijk als ze me zo aanraakte. Alsof mijn lichaam nog steeds indruk op haar maakte. 'Je weet nog eens niet wat ik voor jou in peto heb.' Ik lachte enkel en keek haar aan. 'En ik heb zin in jou.' Op het moment dat ik haar wou kussen kwam een oud koppel de struiken uit. Vandaar die hond. Ze keken verbaasd, maar ik schonk meer aandacht aan Igraine en haar strak, fit lichaam.

Ik glimlachte naar hem, maar volgde daarna zijn blik om het oude echtpaar te zien. Ik glimlachte naar ze en zwaaide. 'Goedemiddag,' zei ik beleefd en draaide me weer naar Sebastiaan om. De afgebroken kus begon ik weer en negeerde de mensen langs de kant. Ik trok me weer een stukje omhoog, maar liet zijn lippen niet met rust.

'Mysterie van enge hond is opgelost.' Ik kuste haar weer even kort. De kus van daarvoor leek toch een einde te kennen. Plagend streelde ik langs haar been en keek haar weer aan. 'Dus ik ga zo afscheid van je moeten nemen, Igraine.' Hierbij maakte ik een een treurig gezicht maar grijnsde al snel weer.

Ik wou dat alles gewoon door kon gaan, maar realiseerde me dat hij toch echt weg moest. Ik trok hetzelfde treurige gezicht en liet hem los, terwijl ik naar de kant zwom en erop klom. Ik glimlachte weer en sloeg mijn armen om mezelf heen. 'Je moet me wel even komen opwarmen, voordat je weggaat,' zei ik giechelend.

Ik kon enkel grijnzen en zwom ook naar de kant waarbij ik haar weer naar haar toe rende en haar in mijn armen nam. 'Je kan echt geen genoeg van me krijgen hé?' Ik grijnsde en keek haar aan. 'Hoe wenst u dan opgewarmd te worden? Door kusjes, knuffels of hebt u een andere sugestie? Verwarming in de auto bijvoorbeeld.'

Ik lachte en sloeg ook mijn armen om hem heen, terwijl ik mijn hoofd schudde. 'Nee, klopt,' giechelde ik en legde even mijn vinger op mijn lip. 'Alledrie?' zei ik speels, terwijl ik mijn kleding bij elkaar raapte en ook zijn kleding aan hem gaf. 'Ik ga wel op mijn jurkje zitten, anders wordt je auto nat.' Ik deed de deur open en legde het jurkje neer.

Ik keek haar aan. 'Oh nee, mijn auto wordt nat.' Ik nam haar weer in mijn armen mee naar de achterbank en liet haar daar neerzakken waarna ik enkel de verwarming opzetten en ook de cd-speler aan ging. 'Sfeermuziek ook nog. Goh, je mag je gelukkig stellen.' Ik plofte naast haar neer en drukte mijn lippen op die van haar waarbij ik haar zachtjes in mijn armen omsloot.

Ik liet me neerleggen en glimlachte. 'Ik ben ook gelukkig,' fluisterde ik en kroop in zijn armen. Ik kuste hem zachtjes en het voelde allemaal heerlijk knus aan. Kort liet ik zijn lippen met rust en keek hem aan. 'Je moet je niet door me laten ophouden, want ik vind het niet erg als je me gewoon thuis af zet, of anders wil ik ook best naar huis rennen.' Ik streelde met mijn vingers langs zijn kaak en glimlachte.

'Hmm, Igraine, ziet het er naar uit dat ik dit erg vind?' Ik keek haar aan en streelde over haar wang. 'Beantwoord die vraag maar niet.' Weer drukte ik verlangend mijn lippen op de hare en streelde met een hand door haar haren waarbij de handen zacht over haar bovenbeen gleed. Zo zou ik het ook in no-time warm krijgen. Vuurtongen in de binnenkant van mijn borst.

Ik glimlachte nog snel, voordat onze lippen elkaar weer vonden en een lange tijd niet weer zouden wijken. Ik legde mijn handen op zijn borst en streelde die zachtjes met mijn vingertoppen. Ik schudde mijn hoofd toch maar als antwoord en keek daarna naar de kleine waterstraaltjes die over mijn lichaam liepen. Ik was nog steeds bang om zijn auto nat of vies te maken, maar hij leek het niet erg te vinden, dus liet ik het er maar gewoon bij.

Ik nam kort even afstand en keek haar aan. 'Misschien moet ik inderdaad wel gaan opschieten,' kloeg ik zachtjes en al mompelend. 'Maar dit kunnen we zeker straks verder zetten.' Met een grijns keek ik haaar aan en knuffelde haar nog eens goed.

Ik knikte begripvol en vond die laatste knuffel heel erg fijn. Ik begroef mijn gezicht tegen zijn borst aan en gaf het zachtjes een kusje. Ik glimlachte nog een keertje naar hem en klom toen naar de passagiersstoel, waar ik ook mijn jurkje weer aantrok. 'Anders rijd ik wel mee tot de grote weg en daarna ren ik nog even. Dan kan ik nog wat drinken, zodat ik vanavond niet droog sta.' Ik vond het vervelend om de woorden te zeggen, maar ik wou er vanavond ook niet aan hoeven denken dat ik vampier was.

Ik keek haar aan. 'Is goed, maar je kan oo altijd eens bij mij thuis komen of ik breng wel eens bloedzakjes naar jou. Is misschien handiger. Je lijkt niet degene die mensen vermoord.' Ik klom weer uit de auto en deed enkel mijn broek aan en mijn hemd los. Voor dse tanktop deed ik al geen moeite meer. Hierna nam ik plaats naast Igraine. 'Om acht uur, oude enge huis, wees op tijd of ik zal je moeten teleurstellen.' Grijnsend kuste ik haar wang en reed daarna weg.

Ik ga alvast verder bij huis!

Afwezig over het water heen kijkend zat ik op het vochtige gras. Mijn benen onder me gevouwen terwijl ik sabbelde op een lolly. Ik had me aangeleerd om lolly's te eten en vroeg me eigenlijk af waarom. Maar na jaren begonnen ze eigenlijk wel lekker te worden. Het stokje stak uit mijn mond en ik nam ondertussen mijn haar om hier een vlecht in te maken.

De enige reden waarom ik buiten was, was omdat de zon scheen. Het maakte mij eigenlijk niet uit of het goed weer was of niet, maar omdat iedereen buiten was - besloot ik mee te gaan met de groep. Tja - je moest toch iets. Een plek waar ik al een tijd niet meer was geweest, was het groene meer. Ik vond het niet erg interessant, maar het was er tenminste stil.. Nou ja - dat dacht ik.

De groene mist die over het meer hing fascineerde me. Groene mist was niet iets wat je echt vaak zat. Enkel ergerde ik aan de groepjes luidruchtige en giechelende scholieren. Verderop werd er een stereo opgezet. En in plaats van dat ze goede muziek opzetten hadden ze iets van, wat zal het zijn? Tiao Cruz? Heel erg hield ik het niet bij. Het was niet mijn muziek ik richten kort een chagrijnige blik hun kant op.

Ontzettend slechte muziek dreunde uit de speakers van de stereo die een eindje verderop stond. 'Klere herrie.' Mopperde ik, waarna ik doorliep naar de rand van het meer. Vanuit mijn ooghoeken zag ik iemand zitten, ze was klein - een meisje van rond de 14 schatte ik, maar toen ik beter keek wist ik wie het was... En ik was er niet blij mee. 'Nog beter.'

Ik hoorde achter me iemand commentaar leveren op de muziek. Ik richtte mijn blik op de jongeman. 'Kijk daar hebben we iemand die het begrijpt.' ergens herkende ik zijn gezicht toen ik het zag. Kort zocht ik waar ik hem van kenden. Aantal jaar geleden, vampier... Een onrustzaaier. 'Liam, is het niet?' Ik draaide me een kwart zodat ik hem meer aan kon kijken en nam mijn lolly in mijn hand. 'Lang niet gezien.'

'Te lang.' Merkte ik sarcastisch op en sloeg mijn armen over elkaar. Zo liep ik iets meer naar haar toe. 'Katy.' Concludeerde ik, na haar even bekeken te hebben en keek vervolgens naar het meer. 'En wat brengt jou hier? ' Vroeg ik me oprecht nieuwsgierig af. Als die zakken zich hier maar niet hadden gesetteld.

'Ja, als ik dat toch eens aan je zou vertellen.' lachtte ik. 'Kom op zeg.' Kort bracht ik de lolly mijn mond weer in terwijl ik hem bleef aankijken. 'Ben je nog steeds zo'n onrustzaaier?' vroeg ik. 'Of ben je bijgedraaid?' zonder er overna te denken beet ik het laatste stukje lolly af, om vervolgens met het stokje in mijn hand te blijven zitten.

Mijn ogen veranderde ik kleine spleetjes, maar al snel herstelde ik mezelf. 'Ligt eraan wat je bijgedraaid noemt.' Natuurlijk was ik bijgedraaid en ik wist dat ik niet moest sollen met een Original, maar ergens kon ik het toch niet laten om haar een beetje uit te dagen.