Huis van fam. Starling-Gard

Ik begon te lachen toen en sloeg mijn armen om hem heen. 'Turquoise is ook leuk.' Beaamde ik, ik was gewoon een typisch meisje meisje - niet echt iets waar ik iets aan kon doen. Van alle tijd samen genoot ik. Nu ik eenmaal had ervaren dat alles zo voorbij kon zijn, wilde ik alle tijd benutten. Het klonk misschien een beetje depressief, maar zo zag ik het wel tegenwoordig. 'Oh, zie ik eruit als een pizza?' Lachte ik, ik wist dat het een grapje was en juist daarom plaagde ik er een beetje op door. 'Nou da's aardig.' Grinnikte ik. 'Nee hoor,' Mijn lippen kwamen weer even op de zijne. 'Ik heb geen favoriet schoolvak, ik haat school.. Maar als ik moet kiezen is het ook Engels.' Ik keek naar het jasje wat ie aanhad, trok hem overeind zodat ie zat en grinnikte. Ik trok het jasje bij hem uit en trok het bij mezelf aan. 'En, hoe staat het?'

Ook ik moest lachen en keek haar aan, maar ik knikte hard met mijn hoofd. 'Een pizza Hawai. Say the hey, hah! De Boogiedewoogedie, don't-tell-ma-mommy....' Hierbij deed ik het dansje na dat even hard mislukte bij het liedje dat ooit een hoge plaats had gehaad in de hitparaden toen we jong waren. Correctie: Kleine kinderen. Ik kuste haar in de vluchten terug, maar al snel kleedde ze me blijkbaar uit. 'Eh, Zoe? Dit valt niet onder de definitie van het-rustig-aan-doen. Of toch wel?' Natuurlijk was het om te plagen, maar ik kon af en toe best goed acteren. 'Sexy, everything about is so sexy...' Weer een ander liedje werd gezongen terwijl ik haar zachtjes porde.

'Hm, misschien hou ik hem wel.' Lachte ik, terwijl ik in de spiegel keek. Het was ergens misschien een beetje cliché, het football-jasje van je vriendje aan te hebben, maar het stond wel leuk. Toen hij over "te snel gaan" begon, moest ik lachen. 'Ik heb toch al gezegd dat ik niet meteen het bed induik met jan en alle man. Niet dat jij jan en alle man bent - maar het is misschien toch nog wel een beetje aan de vroege kant.' Het laatste zei ik op een uiterst nette toon, waardoor ik begon te lachen - ook omdat hij me tevens in mijn zij prikte. 'Je weet dat ik daar niet tegen kan.' Grinnikte ik.

'Ondanks alles ben je mijn meisje dus ik heb er geen problemen mee om hem te delen.' Zachtjes drukte ik een kuste op haar wang, maar lachte om de volgende woordenstroom. 'Nee, Zoë. Doe me dat niet aan! Ik zit hier zo, vol verlagen, ohhhh!' Ik schaterde het uit van het lachen. 'Ik ben niet klaar voor het vrijen. Het was ook maar als grapje bedoeld, lieve. Niets meer...' Om eerlijk te zijn, wel tsja... 'Ik heb hét nog nooit met iemand gedaan. En dat zweer ik uit de grond van mijn hart. Tot nu toe het best bewaarde geheim van me.'

'Ondanks dat veel mensen het niet geloven - me either.' Grinnikte ik. Ja ik was nog maagd, en dat was voor heel veel mensen blijkbaar erg onbegrijpelijk, al snapte ik zelf niet helemaal waar dat vandaan kwam. 'Dus tja.' Ik verborg mezelf in zijn vest en ging weer op het bed liggen. 'Misschien is het beter om dat ook maar zo nog even te houden.' Zei ik en kroop tegen hem aan. 'Het is zo oneerlijk, waarom ben jij altijd zo warm. Ik vries serieus altijd dood van de kou.' Zachtjes zette ik mijn lippen op het topje van zijn neus en grinnikte. 'Je bent echt te schattig.'

Ergens verwonderde het me ook dat Zoë maagd was, maar toch... 'Cheerleader of footballer en dan denkt iedereen dat we echt met elkaar onderling naar bed gaan en altijd wilde feestjes hebben na wedstrijden. Meestal wel wilde feestjes en ook vele gaan naar bed met elkaar, maar ik wil liever geen kind op mijn zeventiende. Of onveilig vrijen en er een sensoa van op te lopen... Misschien ben ik wat old fashion...' Dat juiste meisje moest ook nog komen. Misschien was ze er, maar dan niet meteen en nu. Ik sloeg mijn armen rond haar heen waarbij ik even schamper lachte. 'Dat is enkel maar een schijn en wie zei dat leven ooit eerlijk was? Maar toch bedankt voor zo'n schatje te zijn.' Weer kuste haar zachtjes.

'Life is so unfair.' Mompelde ik en grinnikte. 'Tja, vooroordelen zijn er helaas genoeg in deze high school wereld. Misschien is dat ook wel een rede waarom ik ben gestopt met Cheerleaden.' Ik dacht even na, ja dat was zeker een van de factoren geweest. Ergens miste ik het wel, iedere week een paar keer trainen en als ze een wedstrijd hadden, ze aanmoedigen. Nu kon ik hem ook aanmoedigen, maar vanaf de tribune. Dan werd het lastig om zomaar het veld op te rennen. Ik grinnikte even bij de gedachte. Toen zei hij weer iets en focuste ik me daar op. 'Graag gedaan hoor, en jij ook bedankt.' Lachte ik.

Mijn hoofd was opzij gedraaid zodat ik haar weer kon aankijken. 'Een roddletje zet zich op een site over de school en heel de school weet het. Sons vraag ik me ook wel af waar die schoolkrant goed voor is; enkel roddelaars op hun website. Dus je mist het, of niet?' Het was een paar keer voorgekomen dat ze het over Cheerleaden had gehad. Dus vandaar de conclusie terwijl ik haar arm verkende met mijn vingers.

'Ja, ergens mis ik het denk ik wel een beetje.' Beaamde ik, en dacht er vervolgens even over na. 'Het is toch iets waar ik voor een lange tijd veel aandacht aan heb besteed - en nu is dat er ineens niet meer. En ik heb er zelf voor gekozen, dat weet ik wel. Maar toch.'


- sorry, hele korte inspiratieloze reactie.

'Als je terug gaat, doe dat dan voor niemand anders dan jezelf. Oké?' Je zag wel eens dat vele mensen zich in het voetbalteam of cheerleadingteam aansloten doordat ze dan populair werden. Dit was helemaal niet waar en te ondervinden als je erbij zat. Daarbij was Zoe populair. Met een glimlach streek ik haar weg en liet bij vingers over de buik strelen. Eigenlijk dus over het grote vest/jasje. 'Kom hier jij,' fluisterde ik lachend terwijl mijn lippen de hare vonden.

'Alleen voor mezelf, I promise.' Zei ik en glimlachte even naar Dan. Een kort gegiechel, dat ik uitstootte door zijn woorden, werd gesmoord door zijn lippen, waar ik in mee ging. Zijn vingers lieten mijn buik lichtjes tintelen en het gevoel van zijn lippen op de mijne, versterkte dat gevoel alleen maar. Op dit moment was ik het gelukkigste meisje op de wereld, zo voelde het tenminste. Mijn armen sloot ik om zijn schouders heen.

Ik wist doodgoed dat ik me echt gelukkig mocht stellen en dat ik dit moment mocht koesteren. Iets wat ik dan ook zeker en vast deed. Mijn tanden beten weer zachtjes in haar onderlip zodat die weken. Onze tongen vonden weer elkaar terwijl voor mij het zeker een paar graden warmer werd ik de kamer. Zacht streelde ik langs haar heupen naar haar bovenrug om weer de weg naar onder te vinden. Ik hield echt van haar. Ook al was het nog maar net officieel.

Na ons korte, maar intense moment stopte ik de kus en ging rechtop zitten. 'Misschien moeten we dit maar bewaren voor later.' Grinnikte ik. 'Dadelijk zijn we elkaar al na een week zat.' Ik glimlachte. We waren al serieus de hele middag met elkaar aan het flikflooien. Tuurlijk - we hadden tussendoor met elkaar gepraat, maar daar was het ook wel bij gebleven. Ook al moest ik zeggen dat ik het niet onaangenaam vond, in tegendeel zelfs. Het voelde heerlijk om even volledig de aandacht voor elkaar te hebben. Toch zei iets in me dat we het even zo moesten laten. Voor vandaag dan hè.

Ik keek haar een beetje jammer aan, maar wist dat ze helemaal gelijk had. Ook ik ging rechter zitten en keek haar aan. 'Misschien,' stemde ik spijtig in waarna ik van haar bed afklauterde. Haar woorden klonken alsof ik beter weg kon gaan en zo was het te donker om nog naar huis te fietsen. 'Dan was die kus een afscheid, want ik ga naar huis. Zo wordt het te donker en het licht van mijn fiets is een kreng. Hou het vest maar. Zolang ik hem af en toe maar mag uitlenen.'

Afkeurend schudde ik mijn hoofd en ging ik op mijn tenen staan om mijn lippen nog even kort op de zijne te duwen. 'Dit was een afscheidskus.' Glimlachte ik en streek een pluk haar die voor zijn ogen hing weg. Toen hij over het vest begon pakte ik het even stevig vast en rook eraan. 'Weetje dat het echt heel erg lekker ruikt.' Lachte ik, en opende alvast de deur van mijn kamer voor hem. Een glimlach sierde mijn lippen nog steeds.

Snel sloeg ik mijn armen nog een laatste keer om haar heen en kuste haar terug als wijze van afscheid. Ook stapte ik voor naar beneden en deed daar mijn schoenen aan. Ook mijn jas bevond zich al snel rond mijn lichaam terwijl ik naar haar keek. Nog even nam ik haar in mijn armen en knuffelde haar. 'Ik zie je dan morgen op school?' Het was meer een bevestiging, maar toch... Een kusje op haar kin en mijn hand lag al op de deurknop. 'Doe Teoh nog de groeten van me als hij uit de douche is. Wil je?'

Ik knikte met een glimlach. 'Ik zie je morgen op school.' Beaamde ik. Toen hij de deur al bijna uit was, liep ik naar hem toe en drukte ik nog een keer mijn lippen op de zijne. 'Oké, nu moet je echt gaan, anders laat ik je niet meer los.' Lachte ik. 'Maar ik zal Teoh de groeten van je doen. Heeft ie wel even nodig denk ik.'

Met een brede grijns kuste ik haar onhandig terug. 'Dag lieve Zoë! Snif snif! Ik ga je missen.' Hierbij opende ik de deur. 'Maar nu echt menens: DAAAG!' Ik was gelukkig dat ik haar mijn meisje mocht noemen en dat straalde ik dan ook uit. De deur ging open waarna ik deze ook achter me sloot. Mijn jas deed ik goed aan en zette mijn muts weer op mijn hoofd. Deze rook naar Zoë. Weer stapte ik op mijn fiets en reed naar huis. Zo vrij als een vogel, maar dol gelukkig. Vooral een dwaas die verliefd was.

Weg

NEW
'TEOH, ZOE, ETEN!' schalde mijn moeders stem door het huis. Ik duwde mezelf omhoog en ging staan. Ik was bezig met mijn dagelijkse workout. Het is verplicht voor football om sterk en strak te blijven, en ik vind het altijd wel leuk. Dan kan ik al mijn energie kwijt. Ik trok snel een ander shirt aan en liep de trap af naar beneden. De vader van Zoe en mijn moeder zaten al, op hun vaste plaatsen. Ik ging ook op mijn vaste plaats zitten en wachtte op Zoe. Dit werd vast een stille maaltijd.

Ik liet mijn hoofd zuchtend op mijn kussen vallen toen ik de stem van mijn stiefmoeder door het huis hoorde. Nou, dit werd vast geweldig. In een oude, zwarte joggingbroek en een grijs topje liep ik naar beneden toe. Ik plofte neer op de vaste plek aan de tafel en keek even naar mijn vader toe. Mijn bord was al vol geschept, maar erg veel honger had ik niet. Zonder iets te zeggen, nam ik een hap van mijn eten en liet ik de vork weer naast het bord vallen. Als ik boos was, was ik net een klein kind. Hongerstaking.

Ik nam gretige happen van mijn eten. Stiekem keek ik naar Zoe, om te kijken of ze nog boos was. Ik wist niet wat voor gevoelens ik voelde. Was ik boos, of niet meer? Het was allemaal maar frustrerend, wat er vandaag gebeurd was. 'En, hoe was de vergadering over het schooltoneel?' vroeg mijn moeder. Ze keek even naar Zoe, die niets meer leek te eten. Ik keek haar vragend aan, maar keek toen weer weg. Ik nam nog paar happen.

'Oh. Leuk.' Mompelde ik en nam toch nog maar een hapje. Vervolgens keek ik verveeld voor me uit, de keuken in. Het was, zoals altijd, ontzettend schoon. Had die vrouw niets beters te doen ofzo. 'Zoë, doe eens even gezellig meis.' Echt weer zo'n opmerking voor me vader. 'Ik ben gewoon moe, pap.' Mompelde ik. 'Dan ga je dadelijk maar naar je bed toe.' Ik rolde met mijn ogen, 'Zo moe ben ik nou ook weer niet.' Zuchtte ik en zag hoe mijn vader zijn hoofd schudde. Nee, ik had geen zin om hem uit te leggen wat er op school aan de hand was.

Ik keek mijn moeder glimlachend aan. 'Zoe en ik hebben de hoofdrol. Het toneelstuk is Belle en het beest, en Zoe speelt Belle en ik speel het Beest! Leuk he?' Mijn moeder knikte, en nam statig nog een hap. Ik zuchtte even diep en wreef over mijn hoofd. 'Toch jammer dat ik vroeger nooit Disney-films heb gekeken. Ik wist dus ook niet waar Belle en het Beest over ging.' Ik glimlachte even naar Zoe's vader en at verder.

'Nee, en ook niet wat de rollen in houden.' Duidend op de kus die tussen ons plaatsvond. Weer legde ik mijn vork aan de zijkant en trok mijn benen op. 'Ik heb echt geen honger.' Murmelde ik tegen mijn vader die zuchtend zijn hoofd schudde. Hij wist al hoever het was, als ik geen zin had in iets dan deed ik dat ook niet. Soms werd hij er gillend gek van, maar ja - daar was ik zijn kind voor, zei ik altijd. Ik keek even naar Teoh en schudde - net als mijn vader - schuddend mijn hoofd: Familie trekje.

'Nee, inderdaad,' gaf ik schoorvoetend toe, en lachte: 'Ik dacht dat het Beest Belle martelt ofzo.' Ik keek naar Zoe en haar vader. Dit gebeurde nog weleens vaker. Als Zoe iets niet wilt doen, dan doet ze het ook niet. Ik keek verward op toen ze hoofdschuddend naar me keek. 'Wat is er?' vroeg ik haar. Ik was niet boos, maar vond het raar hoe ze deed.