Huis van fam. Greenheart

'Oke.' antwoordde ik slechts. 'Ik bel je nog, is dat goed?' vervolgde ik en keek Eleanor kritisch aan. Ik behield die blik maar kort en gaf haar kort een vriendschappelijke omhelzing. 'Nog een leuke avond.' Halfslachtig glimlachte ik naar haar en liep toen zonder antwoord naar de gang. Nadat ik mijn jas aan had getrokken, vertrok ik naar huis.

Voor ik mijn jas aanpakte glimlachte ik nog naar Eleanor. 'Jij ook nog een leuke avond.' Het viel me mee dat ik dat er uit kreeg, meestal bleef ik veel langer verbitterd over een persoon. Misschien kwam het om dat Logan haar zo graag mocht en zij Logan. 'Mijn huis.' stelde ik vast en trok mijn jas aan terwijl ik samen met hem naar buiten liep.

O god, waarom moest ze nou gaan zingen? Ze wist dat ik daardoor weer zou toegeven. De hand op mijn wang voelde vertrouwd, maar ook weer afstandelijk, op de een of andere manier. Ik wilde dat het zou werken, Alicia en ik, maar had er weinig vertrouwen in. 'We hebben het er nog wel een keer over,' zei ik en glimlachte kort. Daarna liep ik naar Eleanor toe. 'Het was gezellig! Hopelijk had je een mooie verjaardag.' Ik gaf haar een knuffel en liep toen ook de deur uit. Ik had frisse lucht nodig.

Enkel had ik mijn hand bescheiden en kort op zijn onderrug gelegd. 'Jij ook,' antwoordde ik slechts of hij stond al in mijn gang. Als hij een scène verwachtte waar ik hem halsoverkop achterna zou stormen. Nee, vandaag was genoeg zo. Hierdoor begon ik maar alvast met opruimen en liet iedereen het aftrappen.

Ik beet even op mijn lip. Nu wist ik nog niets. Inmiddels waren er aardig wat mensen weg en Frances was zo te zien ook verdwenen. Even ergerde me ik aan het feit dat Eleanor een knuffel kreeg en ik met moeite een glimlach. 'Fijne avond nog.' zei ik enkel even toen ik de deur uit liep. Hoewel dat eigenlijk voornamelijk uit goed fatsoen was. Bij het aantrekken van mijn jas en het opnieuw omdoen van mijn tas bedacht ik me dat er nog een cadeau in zat. Een parfum. Goedkoop, zeker voor parfum, maar ik von hem eigenlijk best lekker ruiken. Hij was zoet, maar niet misselijkmakend zoet. Ik zette het ingepakte flesje op de trap. Daar zou ze hem vast wel vinden. Mijn naam stond er niet op, maar dat maakte me niet uit. Dan wist ze maar niet van wie het was.

-Gone-

Met mijn handen in mijn zakken liep ik het perron van haar huis op en stond stil voor haar huis. Als haar ouders maar niet open zouden doen. Ik klopte op de deur en wachtte geduldig af. Ik had haar al snel die avond weer gebeld en verontschuldigd over hoe het was afgelopen. Die trut van een Geneviève ook.

Ik deed de deur open bij het geklop en keek ik ogen die me wel heel bekend voor kwamen. 'Oh hey, Tommy. Kom er maar in?' Ik deed de deur wat meer open en liep verder naar de woonkamer. Ik zat eigenlijk boven, maar hij had geluk dat ik dorst had en maar naar beneden was gekomen. 'Genevieve een beetje je gespaard?'

Ik glimlachte toen Eleanor de deur opendeed. 'Hey,' zei ik en liep achter haar aan naar binnen, nadat ze had gezegd dat ik binnen mocht komen. 'Een beetje,' gaf ik eerlijk toe en leunde tegen het aanrecht aan. 'Ben jij nog heel thuisgekomen?' Ik bekeek haar en moest zeggen dat ze er goed uitzag, in vergelijking met gisteren. 'Sorry dat het zo afliep.'

'Jawel. Het rennen deed deugd. En geeft niets. Misschien maar goed dat we niet naakt op die achterbank lagen en ze eraan kwam.' Ik haalde mijn schouders op en nam mezelf wat frisdrank. 'Wil je ook wat?' Hierbij nam ik alvast een slokje van mijn cola en keek hem aan.

Ik schudde mijn hoofd bij haar aanbod en glimlachte. 'Ik houd alleen van iets sterks.' Ik keek haar even peilend aan en lachte daarna hardop. 'Nee, dat was niet zo fijn geweest.' Ik raakte even haar wang aan en hield mijn hoofd schuin. 'Gaat het alweer wat beter met je? Waren je vrienden ongerust?'

'Ik heb nog niemand gesproken. Niemand weet dat ik terug ben. Buiten jij en je familie dus.' Ik keek even naar de hand en draaide me toe naar de barkast van mijn vader. 'Kies maar uit.' Gisteren had ik voldaan gedronken aan de Jack Daniels. Ik wist echtniet wat ik van Toomy moest denken. 'Wat kan ik hen nu zeggen? Oh, ik was ervandoor met een of andere gast?'

'Hmm...' murmelde ik en trok mijn hand terug toen ze aangaf dat ze het niet wou. Wat wou ze nou eigenlijk van me? Ik pakte een fles drank uit de bar en maakte hem open, om er een slok van te nemen. 'Dat is een optie,' zei ik. 'Verzin maar iets, maar laat ze niet de waarheid weten. Want dan kunnen ze in gevaar komen.' Ik keek haar peilend aan. 'Wat ga je Arthur vertellen?'

'De waarheid en dat hij het jou niet te zuur mag maken als leerling. Ja, natuurlijk ben je al bij me opgevallen toen je door de gang liep.' Hierbij keek ik hem aan. 'Er staan ook glazen als je het niet erg vindt.' Hierbij dronk ik mijn glas leeg en zette deze weg. 'En dat ik gekidnapt ben omdat jou familie dacht dat er een relatie was tussen mij en hem. Eens kijken hoe hij daar op reageert. Ik zeg tegen iedereen dat ik met jou ertussen uit ben geweest. Als je het niet erg vindt, want deels is het waar.'

Ik haalde even mijn wenkbrauwen op, om daarna een glas te pakken en de drank er als een klein bodempje in te schenken. 'Hij mag het me zo zuur maken als hij wil, ik ben niet bang voor hem,' murmelde ik. Ja, ik voelde een steek van jaloezie door de toon van haar woorden. 'Doe dat maar,' glimlachte ik en dronk het bodempje op.

Ik kon het niet helpen; ik hield van Arthur. Onderzoekend keek ik Tommy aan en herkende de blik in zijn ogen, de lieve aanraking van daarnet... Het was duidelijk dat "wij" stilletjes aan naar zijn hoofd aan het stijgen waren. 'Ik ben nieuwsgierig naar waarom je me hielp, Tommy. Waarom kwam je voor me op?'

'Omdat mensen niet indirect een persoon moeten aanvallen door de geliefde daarvan pijn te doen.' Ik wendde mijn blik af en sloot mijn ogen. Niemand meer dan ik wist hoe dat was. 'Dus dat was de reden,' zei ik, terwijl ik flauwtjes glimlachte en de fles weer in de bar zette. Ik keek even rond en floot. 'Mooi huis zeg.'

'Het is misschien een huis, maar geen thuis.' Ondertussen zat ik al op de bank en speelde met een lok haar. 'Waarom heb ik een gevoel dat er meer achter die woorden schuiloord? Maar ik vind het oké als je het niet wilt vertellen. Sommige dingen zijn persoonlijk.'

'En sommige dingen slijten niet door de jaren heen,' zei ik grimmig en plofte naast haar op de bank, waarna ik kort mijn hand door mijn haar haalde. 'Dat huis waar je gemarteld werd, is misschien ook mijn huis, maar geen thuis. Ik heb een boomhut gebouwd, zodat ik niet met Genevieve in één huis hoef te wonen.'

'Ben je de enigste man dan in je gezin? Littkens blijf je zien, Tommy.' Hierbij keek ik hem veel betekendend aan. Ook gaf ik hem een zacht zetje. Dus nu was ik vriendschap aan het sluiten met een vampier? Dat mocht ook in de geschiendenisboeken belanden.

'Nee, ik heb nog een oudere broer Heath, maar hij mengt zich nooit echt in onze ruzies.' Ik haalde mijn schouders op en zuchtte daarna. 'Littekens blijf je altijd zien,' mompelde ik zachtjes en legde mijn hoofd op de hoofdsteun van de bank. Genevieve wist hoe ze me kapot kon maken en dat deed ze ook met haar woorden.

'Mengt zich nooit als oudere man? Ook raar voor alfa-wezentjes zoals jullie.' Ja, hij zag er knap uit, maar vermoeid, niet goed gezind. Ook ik legde mijn hoofd tegen de steun. 'Wel, je bent altijd hier welkom als het thuis te veel wordt of zoiets...'

Ik haalde mijn schouders op. 'Eerder slim van hem. Ook al probeer ik me overal zoveel mogelijk uit te krijgen, ik beland er elke keer weer in.' Ik keek haar aan en glimlachte, terwijl ik mijn hand op haar been legde. 'Uitnodiging aangenomen. Weet wel dat ik hier dan zo ongeveer de hele nacht en dag ben.'

Ik keek weer naar de hand op mijn been. 'Weet dan wel dat je echt je kans om te rollenbollen met mij verloren hebt.' Hierbij gaf ik hem een duw zodat hij het zou merken dat ik plezier wou maken. Hierbij dus hem wou plagen, hoewel mijn woorden gemeend waren. Ik wou eerst Arthur. Ik wou altijd Arthur.

'En hoe opeens ben ik dat verloren?' vroeg ik lichtelijk verward. Ze glimlachte zo lief, dat ik niets anders kon dan ook glimlachen. Mijn hand gleed van haar been, langs haar zij, naar haar wang. 'Je hebt me nu niet meer nodig?' Ik keek haar afwachtend aan en fronste daarna. Nu opeens niet meer?

'Tommy, stop.' Ik keek hem aan en fronste. 'Stop met die dingen te zeggen. Zo krijg ik een schuldgevoel. Heb je me soms nodig om je in die behoeften te vervullen? Nee.' Ik greep naar mijn hoofd. God! Dit was zo verwarrend. 'Teoh, Arthur en jij... Het wordt zo verwarrend. Sorry...'