Huis van de fam. McKenzie

Ik keek hem aan en luisterde naar de woorden die hij sprak. 'Je hebt ook wel gelijk, maar ik wil gewoon niet dat mensen me zien als dat meisje dat toch de hele dag depressief gaat zitten wezen omdat d'r moeder verdwenen is. Ik wil gewoon de oude, vrolijke Zoë zijn zonder problemen.' Zei ik tussen mijn tranen door, ik kon ze simpelweg gewoon niet stoppen, hoe graag ik het ook wilde. 'Ik ben ook niet boos op Teoh en ik zou ook door het dolle zijn als mijn moeder zou bellen en ik ben ook blij voor hem..' Zei ik, keek hem aan en kroop over het middenstuk van de auto om op zijn schoot te gaan zitten. 'Oké, misschien is dit net iets te krap.' Zei ik en lachte wat tussen mijn tranen door om vervolgens mij armen om hem heen te slaan.

Ik hielp haar op mijn schoot en hoorde hoe een beetje regen op het dak begon te kletteren en hoe de radio zachtjes speelde. Mijn arm kwam rond haar middel op haar meet steun te geven en streelde de tranen weg. 'Deprissief zijn is ook niks, nee. Maar dit is ook niet leuk.' Ik drukte een zacht kusje op het topje van haar neus. 'Ik snap het, Zoë. Misschien als hij is uitgeraast en jij dat bent kan je hem dat vertellen? Ik ben 100 procent bemiddelaar.' Ik probeerde haar een beetje op te vrolijken. 'Wil je naar binnen? Lekker warm in bed? We've got popcorn and Inception.'

Ik glimlachte en knikte. 'Ja, ik zeg het hem binnenkort wel..' Ik was echt niet boos hem, ik was gewoon boos om de situatie, hoe het allemaal liep - dat alles zo oneerlijk was en het grootste was nog de onmacht van het feit dat ik nergens invloed op had. 'Inception met popcorn in een warm bed lijkt me heerlijk.' Dat was echt hetgeen waar ik behoefte aan had, lekker tegen Dan aan te kruipen in een warm bed.'

Ik glimlachte even naar haar. 'Misschien gaan we nu beter je gedachten op nul zetten en morgen terug het erover hbben. Of denk je beter van niet?' Ik deed de deur open en zette haar op de grond waarna ik volgde, auto afsloot en haar naar de voordeur leidde. Eenmaal binnen sloot ik de deur weer af en liep naar boven. 'Mam en pap zijn de stad uit, Kylan is terug naar de unief dus het is stil in huis...' Ik haalde haar een lekker warme trui tevoorschijn met de rode letter D. Ooit had ik hem van mijn broer gekregen. 'Hij zal je vast en zeker te groot zijn, maar warm.' Ik drukte een zachte kus op haar lippen en keek haar aan.

Nadat ik mijn jas aan de kapstok had gehangen en mijn schoenen bij de rest van de schoenen had gezet, pakte ik de trui dankbaar aan. 'En hij ruikt naar jou.' Zei ik met een glimlach om hem vervolgens aan te trekken. Hij was inderdaad veels te groot, maar hij zat ongelofelijk lekker warm en hij was zacht. 'Laten we het er morgen maar over hebben ja.' Stemde ik in. 'Tenzij je nog iets wilt zeggen, dan hou ik je niet tegen. En als je iets wilt weten moet je het gewoon aan me vragen, oké?' Ik wist dat mensen het "eng" vonden om iets over m'n moeders verdwijning te vragen, of over mijn moeder in het algemeen. Ze waren altijd bang dat ik boos werd ofzo. Nee, boos werd ik niet - al moest ik hem nageven dat ik op dit moment wel weer makkelijk in tranen zou kunnen uitbarsten.

Ik sloeg mijn armen rond haar benen en trok haar zo op mijn schoot toen ik plaats had genomen op het bed. 'Het is echt zo ongemakkelijk om je ongelukkig te zien,' mompelde ik zachtjes en drukte een kus op haar lippen. 'I love you so much.'

'Ik ben niet ongelukkig.' Zei ik tegen hem en keek hem aan. 'Hoe kan ik nou ongelukkig zijn met jou hier naast me.' Ik drukte mijn lippen kort op die van hem en keek hem weer aan. 'Ik zit gewoon even in een dipje, maar ongelukkig ben ik absoluut niet.' Bevestigde ik mijn woorden die ik al eerder had gezegd, 'En ik hou ook ontzettend veel van jou.' Mijn hoofd plantte ik tegen zijn borstkas aan en ik zuchtte diep uit. 'Ongelofelijk veel.'

Ik zette de DVD weer aan met behulp van de afstandsbediening en knuffelde haar zachtjes bij haar lieve woordjes terwijl we samen naar achter zakte in de kussen. Het werd tijd dat ze voor vandaag haar hoofd leegmaakte en ik zou daar maar al te graag bij helpen.

Ik nestelde me goed tegen hem aan toen hij de DVD had aangezet en sloeg mijn armen om hem heen. Ik lag net lekker toen ik bedacht dat ik nog wel even moest laten weten dat ik hier was, voordat mijn vader er een heel onderzoeksteam voor zou inzetten. Met wat moeite viste ik mijn mobiel uit mijn zak en begon te tikken. "Hé pap, don't worry - ik ben bij Dan. Ik heb geen idee waar Teoh naartoe is. X Zo' Ik drukte op verzenden en zette mijn mobiel vervolgens uit: Ik had totaal geen behoefte aan sms'jes of boze telefoontjes.

Enkel kreeg ik half mee wat ze stuurde. 'Zo denkt je vader echt dat ik je nog elke dag kom kidnappen.' Ik glimlachte even naar haar en drukte een kusje op haar slapen. Mijn hand streelde zachtjes over haar hoofd en haar rug. Ik probeerde haar zo te troosten en weer op te warmen.

Ik begon zacht te lachen. 'Ach, beter door jou dan door iemand anders, niet waar.' Zei ik grijnzend en keek hem aan om hem een kus te geven. 'Je bent gewoon te goed voor me,' Ik kroop dicht tegen hem aan en sloeg zijn deken over me heen.

'Dat weet ik nog niet zo, hoor.' Zachtjes drukte ik kusjes in haar hals en keek haar aan zoals ik enkel dat bij haar kon doen. 'Jij bent een klein, blond, engeltje en ik eet jou op.' Speels en plagend beet ik even op haar onderlip waarna ik werkelijk naar de film keek, maar haar knuffelde.

Ik begon te lachen bij zijn woorden. 'En jij bent een donkerblonde, grote, gespierde, engel.' Lachte ik en drukte mijn lippen zachtjes op die van hem. Ik wist dat dit een film was waar je moest opletten, dus besloot ik dat na een paar seconde ook maar te doen. 'Oké, zitten ze nu in een droom of niet? Oh - ze zitten in een droom in een droom... hè?'

Ik lachte even en keek haar even kort aan. Ik moest gewoon opletten bij deze film ook al had ik hem al een paar keer gezien. Echt, ik vond het een geweldige film. Leonardo DiCaprio was dan ook één van mijn favoriete acteurs. Zachtjes maakte ik een hartje op haar rug.

'Ik snap het nu al niet meer.' Ik lachte en sloot mijn ogen om even te genieten van zijn handen op mijn rug. 'Ik wil iedere avond zo in bed liggen en dan in slaap kunnen vallen.' Zei ik oprecht en drukte een kusje op zijn borstkas.

Ik keek haar aan en realiseerd me dat ze me net wat had gevraag. 'Oh! Sorry! Ja, ze zitten nu in eeen droom van iemand, maar dan ook nog eens in een droom in die droom. Ingewikkeld, maar ik hou er wel van.' Bij haar woorden keek ik haar aan en streelde door haar haren bij het lieve kusje. Mijn trui deed ik uit aangezien het echt te warm werd. Verwarming stond lichtjes op, dekens, knap meisje. Phoe, zo zou ik stikken. Zachtjes drukte ik mijn lippen op de van haar. 'Het kan... Om te beurten bij elkaar inbreken?' Ik lachte en keek haar aan. 'Wil je liever onze film kijken of niet?'

'Inbreken klinkt heel verleidelijk.' Zei ik lachend en gaf hem een klein kusje. 'Onze film?' Ik wiebelde even met mijn wenkbrauwen en grinnikte. 'We gaan onze film kijken, nadat we Inception hebben afgekeken, nu wil ik wel weten in welke droom van een droom van een droom van een droom ze zitten hoor.' Ik lachte even om mijn eigen woorden en had de heisa van daarnet alweer op de achtergrond gezet.

'Jij gemeen monstertje! Je daat me uit en nu moet ik maar blij zijn met dit?' Ik plaagde haar enkel en keek weer naar het scherm om haar hier en daar terug een kusje te geven. Bij Zoë voelde ik me zorgenloos en thuis. Ze was een soort veilige haven. Ik kon het niet anders benoemen.

'Het is toch niet zo erg om nog eventjes te moeten wachten.' Zei ik giechelend en plaatste een paar kusjes op zijn ontblootte borstkas. Oké, het was wel een beetje gemeen om hem zo uit te dagen, dus plaatste ik een kus op zijn mond en glimlachte. 'En toch hou ik ongelofelijk veel van je.'

Ik kon enkel genieten van haar aanrakingen en liet dit ook duidelijk merken. 'Als jij het nog zolang trekt.' Ik grijnsde breed. 'Het is toch al bijna zeven maanden. Niet?' Even speelde ik met een pluk van haar haren. Nog steeds was ik even gek op haar als daarvoor. Gekker.

Ik knikte en begon te glunderen toen hij de tijd uitsprak. 'Ja, bijna zeven maanden.' Zei ik als bevestiging en glimlachte. 'En de tijd gaat zo snel..' Zei ik uiteindelijk, dat betekende dat mijn moeder al meer dan een jaar weg was. Een jaar en één maand om precies te zijn. 'Je hebt ooit gezegd dat je me daarvoor al leuk vond, hoelang eigenlijk al?' Vroeg ik nieuwsgierig en keek hem aan.

Ik glimlachte en keek weer van de film op om in haar ogen te kijken. 'Er is geen moment geweest dat ik je niet aantrekkelijk heb gevonden, maar eind augustus had ik het zwaar. Toen had ik de hoop opgegeven, want je pikte mijn hints niet op en ik niet het lef. En toen had je Helloween viel alles erg vaag op zijn plaats. Ik wist dat ik diepe gevoelens had voor je. Ik schrok er zelf van.' weer zette ik de film op pauze en de popcorn veilig weg waarna ik me op mijn zij naar haar toedraaide. 'Wat vond je van mij? Eerlijk.'

'Ah, dat is zo lief.' Ik gaf hem een kusje en keek hem aan. 'Ik vond je altijd gewoon een aardige gozer, maar ik ging niet zoveel met je om en ik kende je niet zo goed.' Het was eerlijk, maar ik kon niet ontkennen dat ik hem altijd een aantrekkelijke jongen had gevonden. 'Maar achteraf gezien had die kennismaking veel eerder moeten zijn.' Ik kroop bovenop hem en zette mijn lippen zachtjes op die van hem. 'Veel eerder.'

Ik glimlachte en die werd enkel breder toen ik doorhad wat ze wou doen. Toen ze boven me hing met haar hoofd streelde ik zachtjes de blote huid onder haar trui met mijn vingertoppen. Bij hun thuis, 's morgens, was erg intiem geweest. Ik wist niet of het aan mij lag, maar al weer voelde ik die sfeer. Enkel keek ik haar in haar prachtige ogen. 'Veel eerder,' stemde ik in en kuste haar op haar lippen.

Nadat mijn lippen zich hadden opgekruld zette ik ze subtiel, maar verlangend op die van hem. Zijn handen gleden onder mijn trui langs, maar ik genoot enkel van de aanrakingen. Mijn tong speelde een spel met die van hem waarvan ik genoot. Ja, het liefste wilde ik iedere avond zo naast hem liggen - gewoon bij hem zijn. Iedere keer voelde ik me gewoon goed, net zoals nu.