Huis van de fam. McKenzie

Ik haalde mijn schouders op. 'Eigenlijk wel,' gaf ik zuchtend toe en wreef over mijn voorhoofd. Ik keek naar hem op en dacht even na. Ik had plannen voor de toekomst, maar die zag ik steeds en steeds meer kapot gaan. 'Schoonbroer,' lachte ik. 'Dat klinkt goed! Dan word ik oom Teoh, de gevreesde, en vooral niet babysitter!'

'Oh jawel! Zo hard een babysitter.' Hierbij grinnikte ik. 'Vertel maar!' Misschien had hij nu geen zin, maar het zou hem echt wel helpen. Dat wist ik gewoon.

'Zo echt niet een babysitter,' mompelde ik en keek hem daarna aan. 'Wat vertellen? Over Eleanor?' Ik keek naar het plafond en zuchtte. 'Ik heb altijd het idee dat zij het puzzelstukje is dat me compleet maakt, om het zo sentimenteel te zeggen. Maar dan twijfel ik weer; wil ik wel compleet zijn? Het knaagt zo onwijs aan me.'

Wow. Stiekem had ik op Alicia gehoopt. 'En toch ben je met Alicia?' Even dacht ik na. 'Waarom zou je niet? Eleanor kan je misschien compleet maken, maar ze maakt niet de persoon die je bent.' Even beet ik op mijn lip. 'Je bent Teoh, man. En je bent perfect zoals je bent. Maar doe waar jij je het beste bij voelt....'

'Ja, want misschien wil ik juist niet dat perfecte en complete, maar juist het uitdagende.' Ik wreef over mijn voorhoofd en keek hem aan. 'Waarom is Zoe de persoon geworden waar je echt een goede relatie mee hebt?' Zuchtend draaide ik me op mijn zij. 'Je hebt gelijk,' mompelde ik. 'Ik hield meer van mijn leven toen ik vrijgezel was. Alles was makkelijk. Soms een avontuurtje met een meisje, maar verder niets. Geen verplichtingen of verbintenissen.'

'Je snapt niet wat ik bedoel: als jullie botsen is het een teken dat jullie echt eens moeten praten. Die lippen gebruiken op een andere manier dan ik jullie altijd betrap.' Dat laatste was weer op speelse toon. Hij zou het wel begrijpen. 'Wel, ik weet niet precies wanneer, maar opeens was ik verkocht aan haar glimlach. Ze lachte toen om een grapje van me. Ik was echt stapelgek op haar en dat voor Helloween. Ook al deed ik er macho over tegen jou. Zoe maakt me compleet op de manier dat ze me aan het lachen brengt, die blik in haar ogen alsz e naar mij kijkt, we hebben dingen gemeenschappelijk en ook weer niet... Door haar voel ik me mezelf. Daniel. Ze is eigenlijk een soort vriend, maar dan ook nig dat ene speciale meisje. Ik ben dol op haar voor al de kleine dinegtjes die haar Zoe maken. Hoewel ik soms er de pokkenhekel aan heb. Aan andere kleinigheidjes dan.' Ik grijnsde. 'Relaties zijn leuk, Teoh. Ze zijn leuk bij de juiste mensen. Misschien heb je wel eens een echte seiruese relatie nodig met iemand waar je oprecht van houdt.'

Ik moest lachen om zijn woorden en knikte instemmend. 'Ik moet inderdaad een keer met haar praten,' zei ik eerlijk. Ik herinnerde me dat ik haar nog even moest aanspreken. Ik trok een vies hoofd. 'Nee, ik ben geen relatiepersoon. Echt niet. En misschien word ik het wel als ik de perfecte vrouw vind, maar ik weet niet of ik die al heb ontmoet.'

'Wel, zuurpruim Ellie is het anders al niet!' plagend gooide ik een kussen naar zijn hoofd en sprak die woorden uit. Ja, ik zou hem vanaf nu daar mee praten, maar al snel greep ik terug naar mijn kussen om deze onder mijn hoofd te plaatsen en te geeuwen. 'Gaan we slapen?'

'Dat weet je niet!' zei ik ook lachend, maar voordat ik het gegooide kussen terug kon gooien, had hij het al gepakt. 'Waarschijnlijk krijg ik later een heerlijk, knap, leeghoofdig model als vriendin en dan word ik een domme, leeghoofdige footballer. Lijkt me best een fijn leven.' Ik knikte en legde mijn hoofd neer. 'Is goed.'

'Footballspeler is oké, maar die vriendin echt geen denken aan. Daar zorg ik wel voor dat zoiets je niet overkomt!' Ik draaide me naar hem toe o, hem aan te kijken. 'Ik ben er voor je, voor alles en altijd, Teoh. Die belofte ben ik niet bang voor. Niet bang om deze aan jou te maken.' Met een glimlach keek ik hem aan. 'Slaap lekker, allerallerbeste vriend.' Hierbij sloot ik mijn ogen. Klaar om heerlijk weg te dromen.

Ik hield mijn hoofd even schuin. 'Zo erg is zo'n vrouw toch niet? Modellen kunnen hele leuke meiden zijn. Misschien ga ik me eens bij een castingbureau inschrijven en kijken of ze wat aan me hebben. Katsjing, geld binnen! Behalve als ik niet knap genoeg ben, dat kan natuurlijk ook.' Ik legde ook mijn hoofd neer en sloot mijn ogen. 'Ik ben ook niet bang om die belofte terug te maken,' zei ik met een glimlach en viel toen ook in slaap.

De volgende ochtend (?) werd ik wakker van de geur van wafels. In mijn ethousiasme stapte ik dan ook bijna op Teoh. Maar eenmaal van het bed rende ik vrijwel naar mijn bureau waar wafels stonden met aardbeien en slagroom. Jup, ik had de beste moeder ooit. 'Oh sexy brokje van me! Breakfast is served!'

Murmelend draaide ik me om en zag een springende Daniel boven me. De onmiskenbare geur van wafels drong tot me door en ik schoot omhoog. 'Voedsel,' zei ik nog steeds slaperig en pakte het bord aan. 'Jouw moeder is zo geweldig he,' zei ik met volle mond. 'En bah, die bijnaam is vies. Klinkt net alsof ik een levende hondenbrok ben.'

'Ben je ook!' Ik lachte even. 'Jup, ik hartje mijn moeder. Maar misschien is het best als je een douche neemt zo en een tandenborstel uit de kast. Je weet alles wel staan hé...' Teoh zou zich echt moeten opfrissen en ook ik begon te eten van mijn wafel. 'Dus wat gaan we doen vandaag?'

Ik lachte met hem mee en at mijn wafel snel op. 'Ik hartje ook jouw moeder. O wacht, dat klinkt raar...' Ik stond op en rekte mezelf uit. 'Ja, ik zie eruit als een wrak, nietwaar? Als ik al niet vreselijk uit mijn mond ruik.' Ik gaapte en liep naar de badkamer toe, om daar eerst te douchen en dan mijn tanden te poetsen. Snel was ik klaar en kwam weer zijn kamer inlopen. 'Geen idee. Iets leuks? Beetje oefenen voor football ofzoiets?'

Ik was aangekleed toen hij voor me kwam staan en dacht even na over zijn woorden. 'Ja, dat kunnen we doen als je wilt.' Ik wou dat Teoh die studiebeur zou krijgen aangezien het hem echt wel toekwam. 'Wil je wat kleding lenen of zoiets?'

'Yes please!' zei ik en liep naar zijn kast toe. Het was de laatste week al steeds heerlijk weer geweest, dus ik pakte een korte sportbroek en tanktop eruit. 'Waar gaan we trainen?' vroeg ik, terwijl ik de kleding aandeed en de laatste happen van mijn wafel op at. Ik had er zin in om weer lekker iets te doen met Danny. Bij de training waren we natuurlijk ook samen, maar dat was anders.

Ook ik had een korte sportbroek aan, maar nog geen tanktop en was bezig met mijn voetbalschoenen en bal in een tas t steken. Natuurlijk nog een paar extra voor Teoh. Deze waren oude van Kylan, want hij had grotere voeten. 'Brug of treurende wilgen? We hebben vlakte nodig of wel naar school? Jij kiest.' Hierna deed ik ook mijn shirt aan. .

NIEUW
Hij reed de oprit van Dan zijn huis op, maar ik nam nog niet de moeite om uit te stappen. 'Het kwetst me Teoh, en het maakt me boos, verdrietig, het doet me pijn.' zei ik terwijl ik mezelf dwong hem aan te kijken. 'Het spijt me heb ik eerder uit je mond gehoord.' Ik opende de deur om uit te stappen maar richtte mijn blik op hem voor ik de deur dicht deed. 'Als het je het allemaal best vond als het niet goed komt, had je dat eerder mogen bedenken en het weken geleden uit mogen maken. Dan had ik niet weken lang me best hoeven doen en had het niet onder vreemdgaan gevallen.' zei ik waarna ik de deur dicht gooiden. Ik had geen idee wat hij nu probeerde te doen, mij een schuldgevoel aanpraten of me duidelijk maken dat het hem niet had uitgemaakt. Beide werkte niet echt mee in het krijgen van een beter gevoel.

'Dat snap ik ook, maar wat moet ik doen om het goed te maken? Ik kan niets doen, want je geeft me geen kans. Wat moet ik dan doen, je voeten gaan kussen, dat meisje nooit meer spreken, om vergeving sméken?' Ik stapte ook de auto uit, maar bleef ertegenaan leunen. 'Dus, hoe zit het nu? Is het uit of niet?'

Ik draaide me om en voelde opnieuw de tranen over mijn wangen lopen. 'Ik weet het niet Teoh, ik weet het allemaal even niet.' De boosheid was inmiddels uit mijn stem en er was duidelijk te horen dat ik echt niet wist wat ik nu moest. Met mijn hand ging ik door mijn haar terwijl ik mijn schouders op haalde. 'Ik denk dat ik nu de gene ben die even tijd nodig heeft.' zei ik.

Ik beet op mijn lip en duwde me van de auto af, om naar de deur te lopen en de bel in te drukken. Ik wist dat Daniel vannacht alleen thuis zou zijn. Misschien zou Zoe er ook zijn, ik wist het niet. 'Dat klinkt redelijk, tijd nodig hebben. Dat had ik nodig en dat gun ik je dus nu ook.' Flauwtjes glimlachte ik en liep weer naar mijn auto toe.

Ik hoorde lawaai voor de deur dus dat trok mijn aandacht en dan ook nog eens een bel. 'Wat is dat hier godverdomme alle-!' Ik keek toe hoe Alicia en Teoh ruzie leken te hebben. Deze twee leken duidelijk elkaar spuugzat te zijn. Ik snapte niet hoe hun relatie in elkaar zat. 'Wat is er gebeurd?' vroeg ik op een mildere toon bij het zien van Alicia haar gezicht. Op blote voeten liep ik de trapjes af naar haar toe. 'Waar ga je naartoe, Teoh?'

Ik keek om toen de deur open ging en ik Dan zag en hoopte dat ik hem niet had wakker gemaakt, hoewel dat waarschijnlijk was om twee uur 's nachts. 'Hij.. Ik...' het voelde raar om er buiten over te beginnen en Teoh had het voor elkaar dat ik me schuldig voelde dat ik naar Dan ging. 'Heb ik je wakker gemaakt?' vroeg ik terwijl ik op mijn lip beet en zonder antwoord te geven op zijn vraag. Ik veegde de tranen van mijn wangen en keek kort om naar Teoh.

Ik keek even om, om te zien hoe Daniel zijn deur opende, en liep daarna weer verder. Ik stopte pas toen hij vroeg waar ik naartoe ging en leunde weer tegen mijn auto. 'Naar huis,' mompelde ik, maar bleef staan. Ik haalde wanhopig een hand door mijn haren en keek Alicia van de achterkant aan. In wat voor situatie had ik me toch weer gebracht?