Huis van de fam. McKenzie

'Jullie hebben me wakker gemaakt. Het is twee uur 's nachts en ik wil heus de vriend spelen, maar bel me dan op in plaats van mijn moeder kwaad te maken. Dus je gaat naar huis, maar zet Alicia bij me af? Aha, dat snap ik dus niet aangezien jullie er beiden uitzien alsof jullie nog twee seconden hebben om te leven.' Ik was moe. Slaperig en ergens slecht gezind. Dus zouden ze me nog zeggen wat er was?

Stond ik dan in een short en shirt met slippers half huilend voor Dan om twee uur 's nachts, ik had het nog koud ook. 'Sorry Dan,' begon ik wat ik echt meenden want hij kon er ook niet aan doen. 'Het spijt me dat ik om twee uur 's nachts voor de deur sta, maar' opnieuw brak mijn stem waardoor ik half snikkend verder ging. 'ik zou bij Teoh slapen, maar toen.. en als ik naar huis ga weet ik niet wat ik moet zeggen.. en ik wil geen ruzie met mijn moeder en ik weet niet wat ik moet doen en ik wil gewoon een knuffel,' de laatste paar woorden kwamen er bijna klagend uit. Ik voelde me op dit moment echt een zooitje, ik voelde me schuldig, gekwetst, boos, verdrietig, moe, belabberd en ik had het koud en ik kon niet eens in een vloeiende zin uitleggen waarom ik om twee uur 's nachts voor de deur stond.

Ik deed het blauwe vest uit dat ik maar snel had aangetrokken en sloeg het rond haar heen. 'Kom eens hier,' mompelde ik en hielp haar het vest aan waarna ik mijn armen rond haar heen sloeg. 'Is het wat ik denk dat het is aangezien jullie met zo weinig kleren voor mijn deur staan.' Hierbij trok ik vragend mijn wenkbrauwen op. 'Ga maar zo naar binnen, Alicia.' zuchtte ik waarna ik weer vragend naar Teoh keek en haar nog eens goed knuffelde.

Ik kroop in zijn vest en legde mijn hoofd op zijn schouder. Zijn vest bood direct warmte om mijn bovenlijf maar was veel te groot. Ik haalde mijn schouders op toen hij vroeg of het was wat hij dacht dat het was, want ik wist niet wat hij dacht. Zijn knuffel voelde goed, dat was gewoon even wat ik nodig had en knikte toen hij zei dat ik zo maar naar binnen moest gaan. Kort bleef ik tegen hem aan staan voor ik richting de deur liep en enkel kort nog een voorlopig laatste blik op Teoh wierp.

Roerloos bekeek ik het doen en laten van Alicia en Daniel. Ik ving Daniels vragende blik op, waarna ik weg keek en mijn armen over elkaar heen sloeg. Ik kruiste mijn blik met Alicia en bedacht me dat het over was. Alles. Mijn vriendschap en liefde met Alicia en laat staan met Daniel of elk ander persoon op deze wereld. En ook al wist ik dat mijn vader altijd trots op me zou zijn geweest, had ik waarschijnlijk nu de grens bereikt.

Ik keek na hoe Alicia verdween in het huis. Hierna keek ik Teoh aan. 'Wat is er gebeurt?' Ik was niet meteen kwaad op hem, maar het liefst had ik wel een antwoord voordat ik Alicia een nacht liet blijven. 'Komt het door ons gesprek van laatst of wat?' Ik wist dat Alicia het erg zou vinden, maar iets zei me dat hier wat anders was gebeurt. Iets helemaal anders.

Ik keek ook hoe Alicia in het huis verdween en zag hoe Daniel aan kwam lopen. Ik slikte bij zijn woorden en haalde een hand door mijn haar. Wat moest ik in godsnaam zeggen? Het bleef mijn beste vriend, en vrienden steunden elkaar toch door dik en dun? 'Nee,' zei ik snel en beet op mijn lip. 'Ik vertelde haar dat ik eergisteren wakker was geworden... naast een meisje in bed. En ik weet echt niet wat er is gebeurd en hoe. Het enige wat ik weet was dat ik dronken was en dat ik met haar meeging. Ik was gewoon heel erg dronken en misschien is er wel helemaal niets gebeurd!' zei ik wanhopig.

Ik trok mijn ogen werkelijk wagenwijd open en ging door mijn haren. 'Teoh?! Meen je dat nu echt?' Ik dacht even rationeel na. 'Niks gebeurd? Ik wil geen slechte vriend zijn, maar we weten allemaal hoe je in elkaar zit als je dronken bent. Had je soms je kleren nog aan?' Teoh viel niet in slaap als hij dronken was. Niet als hij een mooi meisje in de buurt had.

Ik werd nog paniekeriger van zijn woorden en duwde mezelf van de auto af. 'Ik weet het gewoon echt niet meer, het is alsof er een stuk uit mijn herinnering is weggehaald.' Ik draaide me naar hem om en voelde die constante hoofdpijn weer opzetten. 'We hadden beiden geen kleding aan,' murmelde ik. 'En ik ken mezelf ook als ik dronken ben. Ik ben bang dat het toch gebeurd is.'

'En Alicia is natuurlijk van slag omdat je het haar vertelde. Stonden jullie soms ook op het punt om uit te kleren te gaan of stonden jullie daar al?' Ik merkte van mezelf dat ik hun beter kende dan ik mezelf had ingeschat. 'Is het gedaan tussen jullie twee? En Teoh, ik hoop voor jou dat het meisje de pil slikte of zelf iets of wat nuchter was. Godverdomme! Moet ik je nog in een afkikkliniek steken? Dit is niet meer normaal de laatste tijd! Ik snap dat je deprissief bent en je hebt het volste recht om de wereld volkome te haten, maar maak alsjeblieft mijn beste vriend niet kapot. Of ik zal het je eens laten weten.'

'Yup, daardoor is ze heel erg van slag,' mompelde ik en zuchtte zachtjes. 'Uhm, we hadden gezwommen en daarna zouden we gaan slapen in mijn auto. Toen ging er wat kleding uit, maar niet meer dan dit. Toen gingen we slapen en daarna gingen we uit de auto om naar de sterren te kijken. Ze vroeg hoe mijn eerste keer was en toen kwam dit weer in mijn gedachte op en vertelde ik het haar.' Ik keek hem aan en knikte. 'Als het aan haar ligt, denk ik wel.'

Ik zuchtte enkel diep en sloeg mijn armen vriendschappelijk rond Teoh. 'Man, man, man...' Ik zou mijn mond houden nu. 'Kom jij ook maar hier.'

Alicia was zeker niet de enige die een knuffel nodig had. Ik sloeg ook mijn armen om hem heen en begroef mijn gezicht in de stof van het shirt. 'Ik heb het echt verpest hè?' Ik maakte me los en keek hem met brandende ogen aan. 'Het gaat echt de slechte kant met me op hè? Maar niemand durft het tegen me te zeggen, maar ik moet het gewoon horen.'

'Ik zei het je daarnet, maar Teoh... Je gaat de fucking slechte kant op, vriend van me. Maar dat gaan we niet laten gebeuren.' Ik liet hem los. 'Bel me, sms me, kom voor mijn raam schrreuwen... Ik ben er voor je. Beloof me dat je dat niet zult vergeten. Ik kan blijven slapen vanaf nu? Of jij bij mij....' Enkel had ik nu Alicia binnenzitten. 'Misschien zijn jullie beter zo af. Op dit moment. Ik wil er nu ook graag voor jou zijn. Dus SMS me. Oké? Beloof me dat je Zoe gaat wakker maken en haar je laat troosten en verrot knuffelen in mijn plaats. Geen alcohol. Beloof het me.'

Onwillekeurig moest ik flauwtjes glimlachen. 'Je kent me veel te goed,' mompelde ik, want ik was eigenlijk niet van plan om thuis te komen vannacht en gewoon weer ergens in de bosjes te belanden. Zelfs daar was het beter dan ook maar ergens anders. Ik knikte. 'Ik beloof het. Ik SMS je wel als ik thuis ben. En ik maak Zoe wakker. En alsjeblieft, blijf bij mij slapen of ik bij jou, ik slaap al nachten niet meer goed.'

'Die koffietas die ik ooit van je heb gekregen met de tittel van beste vriend ter wereld draag ik met trots en zorg hoor,' plaagde ik hem. 'Doe ik ook. Morgen gaan we samen lekker footballen? Wat zeg je daar van? Spierkracht een beetje kwijt kunnen in het trainen én ook nog een zorgen dat je die scout helemaal gaat inpakken?' Ik liet hem los en grijnsde. 'Je redt het echt wel, Teoh. Daar zorg ik voor, maar je moet het ook willen. Geef de moed niet zomaar op.'

'Heb je die nog steeds?' zei ik verbaasd en knikte daarna. 'Morgen footballen, afgesproken. Heb er zin in.' Ik beet op mijn lip en keek naar mijn handen. 'Steun Alicia maar. Ze zit er echt heel erg mee.' Ik liep naar de auto en ging erin zitten. Ik boog uit het raam en keek hem nog aan. 'Ik zal de moed nooit opgeven,' beloofde ik hem en startte daarna de auto.

Ik keek hoe hij wegreed en besefte dat het niet eerlijk was. Ook hij verdiende troost van zijn beste vriend. Ik stak mijn hand nog op waarna ik naar binnen trok. 'Alicia?'

Ik was op de bank gaan zitten in de woonkamer. De gordijnen zaten dicht dus ik zag niet wat er buiten gebeurden, maar het duurde best lang waardoor ik dacht dat Teoh het zelf vertelden. Of eigenlijk hoopte ik dat gezien ik het dan niet hoefde te doen. Ik keek op toen ik mijn naam hoorden. 'In de woonkamer.' zei ik enkel terwijl ik zijn vest dicht ritsten.

Ik sloot de deur weer en deed deze op slot waarna ik Alcia ging halen. 'Zullen we maar naar boven gaan met wat warme chocomelk?' Zonder echt bevestiging, maakte ik welk warm, deed er de poeder in en zette het samen met zelfgemaakte koekjes van mijn moeder op en dienblad. Zo liep ik met haar naar boven. 'Teoh heeft echt serieus problemen en zoekt zijn toevlucht in drank... Het is erger dan ik dacht.' Mijn armen sloeg ik hem haar heen en drukte een zachtte kus op haar voorhoofd. 'Het spijt me, Alies.' Ook al was ik niet degene die me moest verontschuldigen.

Ik knikte bij zijn vraag en stond op. Ik was inmiddels gestopt met huilen en ik wist eigenlijk niet wat Dan nu voor me kon doen, maar ik was blij dat hij me binnen had gelaten en toen hij opnieuw zijn armen om me heen sloeg vouwde ik mijn armen om hem heen. 'Dankje Dan,' zuchtte ik tegen zijn schouder waarna ik hem aankeek. 'Dankje dat je me zo opvangt,' voegde ik toe.

Ze waren een leuk stel geweest, maar misschien was Alicia beter af zonder hem. Teoh ging een moeilijke tijd te gemoed. 'Ik ben je beste vriend,' zei ik zacht en knuufelde haar nog een keertje goed. 'Neem jij het bed maar,' glimlachte ik naar haar en gaf haar kleding van mij waarin ze kon slapen. 'Ik wacht hier wel. Je weet mijn badkamer zijn, niet?'

Ik glimlachte even toen hij zei dat hij mijn beste vriend was, waar kon het niet opbrengen dat hij ook Teoh zijn beste vriend is. 'Een matras is ook prima,' zei ik. Waarna ik dankbaar de kleding aan nam en knikte om in zijn badkamer te verdwijnen. Mijn spiegelbeeld zag er ronduit belabberd uit. Enkel voelde ik me nog ellendiger dan hoe ik eruit zag. Mijn haar was net een vogelnest dus vlechtte ik het in om even wat water in mijn gezicht te gooien. Tijdens het omkleden besefte ik dat mijn BH nog in Teoh zijn auto lach en toen ik mijn zakken na ging besefte ik dat mijn telefoon daar ook nog lag. Bah, zonder die BH en de picknickmand kon ik wel even, maar nu moest ik wel binnenkort naar hem toe vanwegen die verdomde telefoon. Wat ontzettend dom. Ik nam mijn kleding en zijn vest en liep weer zijn kamer in.

Ik keek haar aan en klopte op het bed waar ik zat. We gingen altijd bij elkaar op bed zitten praatten als we bij elkaar bleven slapen. Het was een gewoonte die er vanaf kleinsafaan ingebakken zat als het ware. Ik dronk alvast wat warme chocolademelk. 'Dus ik heb chocolademelk, koekjes en eventueel een film en twee, al zeg ik het zelf, sterke armen.' Ik hield deze open.

Een minimale glimlach verscheen bij zijn opmerking. Ik kreeg het gewoon niet voor elkaar om echt erom te lachen. Ik vouwde mijn benen op om bij hem op het bed te komen zitten en kroop tussen zijn armen. 'Kom maar op met die sterke armen van je,' zei ik. Ik was echt opgelucht dat Teoh al had verteld wat er was gebeurd want ik kon het waarschijnlijk niet normaal zeggen.