Het oude, verlaten huis

Ik zwaaide lichtjes naar hem. 'Dag Sebastiaan,' mompelde ik. Ik ging onderuit liggen op de stoel en zuchtte. Ik wou dat ik thuis was en ijs kon eten, terwijl ik een film keek, waar de mensen normaal waren, en alles altijd goed kwam. Ik hoorde voetstappen boven me en besloot dat ik later wel ging kijken. Ik vroeg me af waarom mensen zoals Sebastiaan, Elisa en Liam het fijn vonden om vampier te zijn. Ik kon daar niet over meepraten.

Ik zag haar zitten aan de fles en ergens had ik spijt. Daarom liepen ik dan ook verder de trap af en hield het boek dat ik bij had nonchalant in een hand. 'Kom op mis sunshine, dan trakteer ik je op een drankje en slecht gezelschap. Tenminste als je wilt.'

Ik zag hem de trap aflopen en keek hem in spanning aan. Na zijn woorden lukte het me niet om mijn blijdschap te verhullen en grijnsde ik breed. 'Mij hoor je niet klagen hoor,' lachte ik en zette de flessen met een plof neer op de tafel. 'En nu maar hopen dat die hier blijven staan,' zei ik half tegen mezelf en keek toen naar hem op. 'Is het nog een beetje interessant daarboven? O wacht, ik moest minder praten, right?' Ik sloeg mijn hand even glimlachend voor mijn mond en stond toen op van mijn stoel.

'Er stat een kinderbedje en twee persoonsbed en heel wat zooi. Best spookachtig, maar als je een gezinnetje wilt stichten valt het vast en zeker mee voor op te knapen.' Al half stond ik uit de deur. 'Of voor een afaire.' De ene hand kwam in mijn zak terecht. 'Mijn thuis of in het dorp?'

Het was een raar beeld om zo'n oud huisje, middenin het bos, voor te stellen met een gezin erin. Het staat er waarschijnlijk al generaties lang. En nu ik dit met het schilderij samen zie, komt alles op zijn plek. Ik liep ook naar de deur toe. 'Jouw huis,' zei ik, en keek hem aan. 'Dus je bent van plan om hier een tijdje te blijven?'

Ik keek haar even weer aan en grijnsde livhtjes bij haar woorden. 'Misschien. Misschien ook niet. My house it is.' Ik liep uit het huisje. 'Volg mij maar.'

Ik liep achter hem aan het huisje uit en deed mijn jas weer aan. Ik ging naast hem staan en strekte me even uit, na al het bank zitten. 'Ik volg je,' glimlachte ik. verder bij sebas' huis?

New

Ik had net gedouchte en propere kleren aangetrokken. Eigenlijk had ik iets net aan, maar niet het pak. Hetgene dat netjes was als in zin van sweater en broek. Mijn doel was dit romantisch maken waardoor ik het huis vanbinnen had verlicht met enkele kaarsen. De banken hadden een dekentje erover en een paar kussens. Op de salontafel die ik had hersteld stond champagne in een koeler en zelfs de haard brandde. Het doel van dit alles was om Igraine en mij een romantisch nachtje te geven. Eentje zoals Valentijn misschien had moeten zijn.

Verwachtingsvol kwam ik zachtjes door het bos naar het huisje aanlopen. Omdat ik echt geen idee had wat het plan was, had ik me dus wel even leuk aangekleed. Ik had het prachtige jurkje van vandaag aan en ook het kettinkje had ik om. Mijn haren had ik gewassen en lagen nu krullerig over mijn schouders. Eenmaal bij het huis was ik even verbaasd, want ik zag er licht uitkomen en ik kon niet zulke felle lampen herinneren. Ik liep naar de deur en klopte erop. 'Sebas?' vroeg ik met zachte stem.

Ik hoorde de woorden en al snel trok ik de deur open. 'Igriane.' fluisterde ik door het kiertje waarna ik de deur volledig opende en haar aankeek. Wauw. Weer prachtig. Ik nam haar hand vast en trok haar zacht tegen me aan waarna ik de deur sloot en haar kuste. 'Welkom en zet je.' Ik gebaarde naar de bank en liep zelf door voor ons beiden wat in te schenken.

Ik was gerustgesteld toen ik zijn stem hoorde en al helemaal toen ik hem zag. Ik glimlachte en liep met hem mee naar binnen, waar ik al snel stil stond en ademloos naar het huis keek. Ik was nooit sprakeloos, maar nu was het toch echt iemand gelukt. Ik kon niets anders dan hem kussen en op de bank te gaan zitten. 'Wat prachtig Seb,' zei ik zachtjes en keek om me heen. Ik voelde weer die stom tranen opkomen, maar dit was gewoon zo onwijs lief. Ik keek hem aan en glimlachte liefdevol.

Ik keek haar enkel aan en liet de champagne in het glas lopen. 'Wel, Igraine Green, ik denk dat dit onwijs lief moet zijn als een man,' Ik ging voor haar zitten op de grond en terwijl ik dat kostbare doosje en op een knie ging zitten tevoorschijn toverde. 'Ten huwelijk vraagt. Voor altijd is voor heel erg lang. Niemand kan er beter over spreken als wij twee. Ik weet dat ik je nog niet lang kent, maar je bent een vrouw Iggie die alles bij me te voorschijn haalt. De enige die me zo kan manipuleren zonder dat ze het echt weet. Een tijd lang voelde ik me onmenselijk, want dat ben ik, zijn wij. Maar jij... Het is heerlij om eindelijk moeite te doen. Want kijk, dat zei je hier niet zolang geleden tegen me. Dat ik eens moeite moest gaan doen voor een vrouw. Had je ook bedacht dat jij die vrouw ging zijn?' Ik klikte het doosje uit. Zilver met een diamant. Simpel en klassiek. 'Dus Iggie, lieve Iggie, neem je de uitdaging aan om te starten met voor altijd?' Ik keek haar aan. Liefkozend en vertederend. Normaal wou ik later deze woorden laten vloeien, maar ze moesten er nu uit. Ik was zo nerveus.

Ik hapte naar adem toen hij knielde op een enkele knie en het doosje tevoorschijn haalde met die woorden. Die eerst zo rottige tranen kon ik niet meer ophouden en ik hield mijn handen voor mijn mond. Zijn woorden waren zo gemeend, waar en prachtig. En de ring en hij en alles.. Hij had het op geen mooier moment kunnen vragen, al had ik overal en op elk moment hetzelfde geantwoord. Ik haalde mijn handen voor mijn mond weg en knikte glimlachend. 'Duizendmaal ja, ja, ja, natuurlijk!' Ik lachte door mijn tranen heen en sprong in zijn armen. 'Ik houd zoveel van je. Nogmaals ja, ja, ja.' Ik keek hem even recht aan en kuste hem toen.

Enkel kon ik glimlachen en kuste haar hartstochtelijk terug. Waarna ik toch al snel afscheid daarvan nam. 'Vergeet de ring niet voordat we hem kwijt spelen.' Ik schoof het rond de juiste hand en vinger waarbij ik haar aankeek en de tranen wegstreek. 'Ik was al bang dat je me doorhad toen je begon over witte jurken en pakken.' Zacht streelde ik over haar gezicht en nam naast haar plaats waarbij ik weer haar kuste. Verlangend, maar liefkozend.

Ik keek gespannen toe toen hij de ring om mijn vinger schoof. Ik had dit zo vaak in films gezien en nu gebeurde het mij gewoon! 'De ring is echt perfect, Seb.' Hij sloot naadloos op mijn vinger aan. Ik kroop tegen hem aan toen hij naast me kwam zitten en kuste hem weer. 'Eerst kuste ik bijna met een vreemdeling, daarna met iemand waarvan ik alleen de naam wist. Toen kuste ik mijn vriend en nu mijn verloofde. En ooit zal ik mijn man kussen.' Ik giechelde even en legde mijn hoofd op zijn schouder. 'Ik heb altijd gedroomd van een bruiloft, het gevoel van een prinses zijn.'

Ik glimlachte en keek haar aan. 'Hetzelfde gold voor mij, maar ergens wist ik dat jij degene was waaraan ik me zou hechten of juist verdriet zou bezorgen. Daarom liep ik weg en nu loop ik het enkel toe, ren het toe.' Bij haar woorden zag ik een reusachtig buffet, versieringen, prachtige jurk, kilo's rijst en een gigantische taart, voorbij zweven. 'En nu kan je die helemaal waar maken. Volgens mij staat zo'n bruidsjurk je sprookjesachtig mooi. Elisa heeft gelijk.' Ik streelde over Igraine haar hals, langs het juweel. Mijn armen nestelde zich rond haar waarbij mijn hoofd rustte op dat van haar. 'Dit is waar we geeindgd zijn in de auto enkel heb ik nu opeens veel minder stress.'

'En nu heb je veel meer aan,' grapte ik giechelend en trok mezelf op zijn schoot. Dit was echt allemaal een droom die uitkwam. Ik keek hem even glimlachend aan. 'Vandaar dat je dus een pak wou kopen,' lachte ik zachtjes en nestelde mijn gezicht in het nog blote stukje van zijn hals. Zachtjes lachte ik opnieuw. 'Hoewel ik het nooit heb toegegeven, Elisa heeft heel erg vaak gelijk.' Ik hief mijn hoofd weer op en drukte mijn lippen weer zachtjes op de zijne. 'Hoe klinkt Igraine Vaugh?'

Ik glimlachte buj haar nieuwe naam. 'Het klinkt als muziek in mijn oren. Hierbij streek ik langs haar heupen waarbij ik haar even een uitgebreide kus gaf. 'Deels wou ik in pak nu voor je staan, maar dat verraadde te veel en daarbij was het misschien over-the-top als laatste, dit,' Ik gebaarde naar de kamer en naar mezelf. 'Is Sebastiaan Vaugh. The lucky one.' Ik keek haar aan. 'Wel oké, Elisa had nu gelijk, maar loop niet van slag hé.'

Ik glimlachte breed en wist dat er vanavond echt een andere uitdrukking voor in de plaats zou komen. 'Al was je in pak gaan staan of die ring in mijn gezicht had gedrukt, ik had het niet geloofd totdat je die prachtig woorden had uitgesproken.' Ik keek met hem mee door de kamer en zag nu pas de wat kleinere versierde details. Als laatste keek ik hem weer aan en knuffelde hem. 'Wat is die Sebastiaan Vaugh toch leuk en wat moet die vrouw van hem wel dolgelukkig zijn.' Ik giechelde even en streelde zijn wang. 'Ik hoop zo dat je Lies ooit aardig zal vinden, want het is zo'n schat.'

Ik keek haar aan en glimlachte. 'Wel die woorden had ik dan ook weer anders uitgekozen... Maar die kwamen er gewoon op dat moment uit.' Ik streelde zachtjes over haar schouder. 'U moest eens weten hoe hard ik met haar me gelukkig mag prijzen.' Enkel nam ik mijn champagne en dronk er van waarna ik haar aankeek. 'Wil je dit echt, Iggie?'

Even tikte ik op zijn neus en glimlachte. 'Ik wil echt, Seb. Over veel dingen in mijn hele leven heb ik heel erg getwijfeld, maar dit weet ik echt honderd procent zeker.' Ik boog naar voren en pakte ook mijn glas champagne, waar ik een slokje van nam. De champagne was goed. Ik legde mijn hoofd tegen zijn schouder aan en keek naar de flakkerende kaarsen. Ik voelde me zo onwijs gelukkig.

Ik grijnsde enkel. Werkelijk, ik kon niets anders meer. 'Nooit gedacht dat je echt zo intens gelukkig kon zijn. Je straalt het werkelijk helemaal uit.' Even drukte ik mijn lippen tegen haar slapen. Waarna het glas op het tafeltje naast de bank belandde en ik haar knuffelde. 'Het voelt alsof ik kan overgeven terwijl ik zo gelukkig ben. Oh shit, dat is niet romantisch.'

Ik drukte mijn handen tegen mijn wangen en giechelde zachtjes. Ook zette ik mijn glas op de tafel en kroop weer op zijn schoot. Ik schudde mijn hoofd en glimlachte weer. 'Nee, inderdaad niet romantisch,' lachte ik en drukte een kus op zijn lippen. 'Nu moet je het weer goedmaken.' Ik glimlachte even speels en maakten mijn haren in een knot vast. Die haren begonnen overal te liggen. Ook niet bepaald romantisch.

Ik keek haar al even uitdagend aan bij die woorden. 'Dan vertel jij maar mij eens hoe ik dat goed moét maken. And make me.' Ik keek haar plagend aan en grijnsde breed waarbij ik haar naar me toetrok zodat onze lichamen elkaar pal raakte en ik haar gemakkelijk kon strelen en kusjes geven.

Ik drukte kusjes op zijn lippen en glimlachte. Na zijn woorden pruilde ik lichtjes en giechelde. 'Ik wou zeggen dat je me de tijd van mijn leven moest geven, maar die heb ik al dus dat wordt lastig. Misschien door me vast te houden en me deze nacht niet meer los te laten?' Ik sloeg mijn armen om zijn nek en trok me weer tegen hem aan, om zachtjes zijn lippen te kussen.