Huis van Logan

Frances grinnikte verlegen en schudde haar hoofd. 'Fijn, Logan, dat stelt me zeker op mijn gemak.' Ze keek naar zijn gezicht en vervolgens naar zijn lichaam. Ze liep met haar vingers op zijn borst en beet speels op haar lip. Ze hadden al een stap gezet, maar dit was nog lang niet alles.

Hij drukte een kus op haar lippen en streek met zijn neus langs haar wang. 'We zullen hem op tijd horen als hij komt, neem dat maar van me aan.' Hij drukte zijn lippen vervolgens in haar nek en ging zo lager. Die nervositeit van net was eigenlijk al zo goed als weg. Dit alles voelde zo natuurlijk en vertrouwd aan en dat kwam allemaal door Frances.

Dat stelde Frances meer gerust. Ze vond confrontaties met Logan's vader sowieso al ongemakkelijk, laat staan als hij hen in bed vond. Haar handen gleden naar zijn heupen, naar de band van zijn joggingbroek. Frances keek Logan aan met een blik die hem de vraag stelde of ze dit door moesten zetten. Wilden ze dit beiden? En was het wel zo'n goed idee? Ze kon het voor zichzelf niet beslissen.

Natuurlijk was dit een goed idee. Ze leken wel de paus hemzelf, zo preuts als ze waren. Dat mocht nu weleens afgelopen zijn. In een makkelijke beweging was zijn broek uit en al snel lagen zijn hand ook bij haar broek. Toch twijfelde hij even: hij was niet bepaald een man die een vrouw haar kleding eraf zou rukken. Dus keek hij haar vragend aan en wachtte geduldig af.

Met een donkerrode blos, die ze eigenlijk al de hele tijd droeg, knikte ze met een glimlach naar Logan. Hij leek het net zo graag te willen als zij, maar ze waren beiden nog steeds zo terughoudend zoals ze normaal ook waren. Frances hielp Logan door de broek die ze aan had uit te trekken en naast het bed te gooien. Ze keek hem met pretoogjes aan en lachte zachtjes. Nooit gedacht dat dit ooit zou gebeuren. De twee preutste mensen op de wereld die met elkaar naar bed gingen.

Hij glimlachte door haar gelach en drukte een kus op haar wang. 'I love you, Frankie. Echt zo gestoord veel. Ik ben blij dat het weer goed is,' murmelde hij en nam haar in zijn armen. Ze hoefden niet te haasten, hij moest eerst maar eens de moed krijgen om de daad werkelijk te doen. Zijn lippen raakten haar nek en kusten daarna hartstochtelijk haar lippen.

Frances glimlachte en knikte instemmend. 'Ik ook, Logan, ik ook.' Ze liet zich in zijn armen nemen en werkte hem absoluut niet tegen toen Logan haar lippen vol vuur kuste. Frances pakte Logan teder vast bij zijn schouders en legde hem op zijn rug, zodat zij weer boven hem lag. Ze zette haar handen weer naast Logan's hoofd en kon hem zo met een grote glimlach aan kijken. 'Gaan we dit echt doen?' vroeg ze ongelovig.

Met zijn handen streek hij over haar rug en keek haar ook glimlachend terug aan. Toch werd hij weer een beetje verlegen van haar vraag. 'Ik... Tja, ik wil wel. Heel graag zelfs. Maar ik ben bang dat ik je pijn ga doen of dat er dingen mis gaan en dat het tussen ons daardoor weer fout gaat.' Hij beet peinzend op zijn lip en wachtte op haar mening af.

Frances keek Logan kort aan en bestudeerde zijn gezicht. Ze geloofde er niets van dat Logan haar ooit pijn zou doen. Zelfs dicht bij de volle maan had hij haar nog nooit wat aangedaan, terwijl hij daar waarschijnlijk wel de neiging toe had gehad. 'Het gaat niet weer fout, dat laat ik echt niet toe.' Ze glimlachte bemoedigend naar Logan, maar toonde haar overtuiging pas echt toen ze hem vol passie kuste.

Hij keek haar opgelucht aan, maar zuchtte toch nog met enige nervositeit. Pas toen ze hem vol overtuiging kuste, kreeg hij net dat duwtje in zijn rug om verder te gaan. Al snel waren alle overige kledingstukken verwijderd en nam hij haar in zijn armen. 'Frances, ik heb enkel... Ik weet niet of ik ergens bescherming heb liggen hier. Je weet wel, condooms enzo,' zei hij met een rood gezicht. 'Maar ik kan wel even in de kast kijken.' Opeens herinnerde hij het cadeau van zijn moeder, zo misplaatst omdat het toen uit was tussen Frances en Logan. 'Ik heb het toch wel.'

Ondanks dat ze niets meer aanhad, had ze het absoluut niet koud. Integendeel; ze gloeide van warmte en waarschijnlijk ook van geluk. Toen zijn gezicht rood aanliep keek Frances hem net zo rood aan. 'Eh, ja.' Ze had er niet eens over na gedacht. Ze had niet eens gedacht dat het nu uberhaupt zou gebeuren. Ze was opgelucht toen hij zei dat hij er toch had. Hoe Logan er aan kwam, zou ze maar niet vragen. Frances liet hem slechts los zodat hij ze kon pakken.

Hij stapte uit bed en pakte het pakje uit zijn kast. Hij had het goed verstopt, want stel dat zijn vader het zag? Hij maakte zichzelf klaar en ging weer in bed liggen naast Frances. 'Sorry dat het zo'n chaos, ik had er niet echt op gerekend,' grinnikte hij. Geen van beiden hadden dit gedacht toen ze naar het feest gingen. Hij kuste haar zachte lippen en nam haar in zijn armen.

Frances wachtte geduldig en rolde glimlachend terug in Logan's armen toen hij weer naast haar lag. 'dat is niet erg, we hadden dit allebei niet verwacht.' Ze had een grijns op haar gezicht, maar bloosde tegelijk verlegen. Ze legde haar hand op Logan's wang en kuste hem innig. Ze voelde zijn lichaam tegen het hare, maar er was helemaal niets raars aan. Het was alsof het zo hoorde.

Hij ging boven haar hangen en beet nog even verlegen op zijn lip. Hopelijk was al die schaamte en onzekerheid de wereld uit na deze nacht. 'Ik wil alleen nog even zeggen dat ik onwijs veel van je hou en dat dit hopelijk een herinneringswaardig moment wordt.' Hij drukte zijn lippen hartstochtelijk op de hare en liet zo de nacht beginnen.

Frances werd in de ochtend wakker met een dromerig gevoel. Ze had het idee dat alles wat er de avond vantevoren gebeurd was, een droom moest zijn geweest. Als ze werkelijk wakker werd, dan zou blijken dat het nog steeds niet goed was tussen Logan en haar. Maar toen ze tegen Logan aan was gaan liggen en zijn slapende gelaat bekeek, wist ze dat alles toch gebeurd was. Met een glimlach drukte ze een kus op Logan's schouder. Zachtjes, opdat ze hem niet wakker zou maken.

Met een nog half slapende kop werd Logan wakker en keek een beetje verward rond. Hij wist wat er gisteren gebeurd was, maar dat was zeker een droom geweest. Frances en hij, seks? Toch lag Frances naast hem en glimlachte naar hem. Breed grijnzend keek hij haar ook aan en sloeg zijn arm om haar heen. 'Zeg alsjeblieft dat mijn droom geen droom blijkt te zijn!'

'Het is geen droom.' Ze lachte en drukte een kus op zijn lippen, net iets langer dan dat ze normaal zou hebben gedaan. Ze legde haar hoofd terug op het kussen en keek naar Logan. Haar hand liet op ze op zijn wang liggen en ze zuchte gelukzalig. 'Logan, wil je nog steeds mee naar oma vandaag?' vroeg ze hem een tijdje later met een vragende blik.

Hij knikte enthousiast. 'Ja graag, ik heb je oma en moeder veel te lang niet gezien. En ik wil ook graag weten hoe het nou met je oma gaat.' Zijn stem werd gaandeweg steeds zachter en op het einde keek hij haar enkel aan. Zijn hand lag rond haar middel en streek hier zachtjes langs de huid. 'Ik ben zo blij dat het geen droom was,' glimlachte hij en keek haar toen vragend aan. 'Deed het eigenlijk nog pijn?'

'Oke.' Het was nauwelijks hoorbaar. Frances was afgeleid door de gedachte aan haar oma en staarde voor zich uit. Ze wist dat ze zich moest gaan voorbereiden op het ergste, maar dat wilde ze helemaal nog niet. Frances keek op toen Logan's hand over haar huid gleed. Ze glimlachte en schudde haar hoofd. 'Nee, echt niet, Logan.' Ze had niet echt verwachtingen gehad van de 'eerste keer'. Maar hoe ze het beleefd had, was het vooral een goede ervaring. Hopelijk waren ze nu niet meer zo preuts en verlegen.

'Gelukkig,' zei hij opgelucht en drukte zacht zijn lippen op de hare. Zjjn handen streelden haar lichaam en hij verborg zijn gezicht in haar nek. 'We moeten zometeen vast op staan hè?!' vroeg hij met tegenzin in zijn stem en sloeg de dekens van hun af. 'Dat kunnen we extra vroeg naar je oma toe. En voordat mijn vader ons zo in bed kan betrappen.'

Frances rilde toen Logan de dekens van hen had afgeslagen. Ze klom het bed uit en ging op zoek naar de kleren. Ze verzamelde een stapeltje en trok ze één voor één aan. Ze had de Mad Hatters sokken aangetrokken met haar eigen broek, maar ze had Logan's te grote shirt er over aangedaan en de blazer die matchte bij de bruine broek. Daarna haalde ze voorzichtig de vlecht, of wat er nog van over was, uit haar haar.

Logan stapte ook uit bed en ging voor zijn kast staan. Hij haalde er de eerste de beste broek uit en ook een willekeurig shirt. Snel deed hij ze samen met zijn boxer aan en bekeek hoe Frances haar haren deed. Hij nam het haar van haar over en probeerde de vlecht uit elkaar te halen. Toen dat eenmaal gelukt was, drukte hij zijn lippen in haar nek en vroeg in haar oor: 'Heb je al honger?'

Frances wachtte geduldig terwijl Logan met haar haar bezig was. Ze draaide pas om toen hij haar vroeg of ze honger had. Ze sloeg haar armen om zijn nek en grinnikte. 'Nogal. Het is dus echt waar dat het je hongerig maakt.' zei ze , doelend op hoe ze de nacht hadden doorgebracht. Frances kuste Logan en liet hem toen weer los om haar pruik en hoed te zoeken.

'Ze liggen onder het bed,' zei Logan, doelend op haar kostuum. Hij deed een raam open om de kamer wat door te luchten en pakte toen haar hand vast om haar mee te nemen naar beneden. 'Ik barst ook van de honger,' gaf hij toe en lachte om haar woorden. 'Het is dus inderdaad waar.' Hij deed de woonkamerdeur open en keek om zich heen. Zijn vader zat in zijn stoel bij het raam te eten. 'O, hey pap. Frances is er.'

Frances haalde de pruik en hoed onder het bed vandaan en pakte meteen haar schoenen mee. Ze liep achter Logan aan naar beneden en glimlachte verlegen naar meneer Dallas. 'Goedemorgen meneer Dallas.' zei ze zo beleefd mogelijk. Ze zag er waarschijnlijk belachelijk uit in dat samenraapseltje kleren, met die pruik en hoed in haar handen. Frances keek kort naar Logan en weer naar zijn vader.