Huis van Logan

Ik focuste me weer op zijn gestalte en lachte zachtjes. 'Je hebt het ook nooit gevraagd, dus het ligt echt niet aan mij.' Met zijn armen om me heen vleide ik me tegen hem aan en verborg mijn hoofd tegen zijn borst. 'Hetzelfde hier.' murmelde ik en drukte een vlinderkusje op zijn borst. 'Welterusten Logan.'

Ik glimlachte naar haar, ook al zou ze het waarschijnlijk niet zien, en sloeg nu stevig mijn arm om haar heen. 'Daar heb je gelijk in,' zei ik en haalde nog een laatste keer diep adem, waarna ik haar een kus gaf en mijn ogen sloot. 'Ik hou van je, Frankie, en welterusten.' En binnen enkele secondes sliep ik ook.

Ik was vroeg wakker geworden. Erg vroeg. Het was niet dat ik me moe voelde, ik had heerlijk geslapen, maar ik was klaar wakker toen ik om half 6 zag dat het net licht begon te worden. Ik was nog een tijdje blijven liggen, maar was uiteindelijk het bed uitgeklommen, zo zacht mogelijk om Logan niet wakker te maken. Nu zat ik al een tijdje op zijn stoel voor het raam en leunde met mijn ellebogen op de vensterbank terwijl ik naar buiten, naar de lucht keek. Het gordijn hing over mijn schouders en mijn hoofd was koud door het glas.

Uit mezelf werd ik wakker en staarde naar mijn muur. Ik duwde me omhoog en zag iemand bij het raam zitten. Spontaan moest ik glimlachen en stapte uit bed. Even bleef ik achter haar staan, om daarna het gordijn opzij te schuiven en met mijn hand door Frances' haren te gaan. 'Goedemorgen Frankie,' glimlachte ik.

Ik was zo in mijn eigen wereldje dat ik op schrok toen Logan het gordijn opzij schoof. Ik keek naar hem om en had meteen een glimlach op mijn gezicht. 'Goedemorgen.' Mijn stem brak, zoals wel eens vaker in de ochtend. Ik kuchte lachend en drukte vervolgens een kus op zijn wang nadat ik was opgestaan.

Ik glimlachte en sloeg mijn armen om haar heen, om haar goed te knuffelen. 'Wil je wat eten?' vroeg ik murmelend. Ik vroeg me af of mijn vader nog binnen was gekomen vannacht, maar de kans achtte ik klein. 'En heb je lekker geslapen?' Ik trok snel een shirt aan, omdat het nogal koud was in mijn kamer, in het hele huis. Net zoals elke ochtend.

'Graag, ik rammel.' Ik wreef over mijn buik en sloeg toen ook mijn armen om hem heen. Ik keek toe hoe hij zijn shirt aanschoot en zocht zelf mij sokken op. Als ik ergens een hekel aan had, dan was het aan koude voeten. Daarna trok ik mijn shirt nog wat naar beneden en glimlachte naar Logan. 'Zou je vader thuis gekomen zijn?' vroeg ik nieuwsgierig.

'Ik ook,' gaf ik lacherig toe, 'ik barst zo ongeveer.' Ik deed ook een stel sokken aan en nam daarna haar hand vast. Zo nam ik haar mee naar beneden en stopte in de keuken. 'Ik denk het niet, ik hoor hem ook niet. Maar misschien ligt hij wel in zijn kamer.' Ik zou er zometeen wel even kijken. Ik schonk wat drinken voor ons in en pakte daarna het brood.

Ik ging mee naar beneden en in de keuken ging ik op een stoel aan de keukentafel zitten terwijl ik naar Logan's handelingen keek. 'Is ie nog steeds op en top vrolijk?' vroeg ik hem. Ik was zo verbaasd dat zijn vader ineens veranderd leek, dat ik het nog niet echt geloofde. Ook al had ik hem al wel zo meegemaakt.

Ik keerde me kort om en ging toen verder met het ontbijt klaarmaken. Ik knikte langzaam. 'Ja, eigenlijk wel. Ik weet nog steeds niet echt waarom, maar ik ben er blij om. Zou ook raar zijn als ik dat niet zou zijn.' Al snel had ik een simpel ontbijt voor ons beiden klaar en zette het voor haar neer, terwijl ik ook aan de tafel ging zitten.

Hongerig keek ik naar het bord dat voor me werd gezet en nam een hap uit mijn boterham. 'Gelukkig, hij is zo een stuk aangenamer.' merkte ik eerlijk op. Glimlachend nam ik een slok melk. 'Ik wilde trouwens Alicia vanavond maar eens opzoeken, om te vragen wat er tussen haar en Teoh is voorgevallen. En of ze meer weet-' Ik had een hap boterham genomen en slikte deze door voor ik verder ging; 'wat er met hem aan de hand is.' Dat had ik vanochtend besloten, dan was Logan hopelijk ook blij dat ik Teoh niet alleen op zou zoeken voor ik meer wist.

Lachend nam ik een hap van mijn boterham en keek haar aan. 'Als ik nee zou zeggen, zou je het waarschijnlijk toch doen. Maar ik denk dat het prima is, wat informatie oppikken. Ik wil nu eigenlijk ook wel weten wat er nou met hem gebeurd is.' Over tafel greep ik zachtjes haar hand en kneep erin. 'Hij is inderdaad een stuk aangenamer,' zuchtte ik.

'Inderdaad, goed dat je weet dat ik toch niet naar je luister.' Ik keek naar onze handen en grinnikte, maar knikte serieus. Het was niet zomaar iets wat er met Teoh aan de hand was, dat wisten we beiden al wel. Bestuderend onderzocht ik Logan's uitdrukking. Ik kwam wat uit mijn stoel, hing over tafel en drukte een kus op Logan's lippen. 'En daar mag je heel blij mee zijn.'

'Ja he?' glimlachte ik vrolijk. Ik hield haar hand even vast en pakte daarna haar brood op. Ik hield het voor haar mond, zodat ze wel een hap moest nemen. Lachend nam ik zelf ook een hap. 'Ik had dat beleg ook moeten nemen,' zei ik quasi klagerig en legde daarna weer haar brood neer. 'Wat ga je vandaag doen? Al plannen?'

Grijnzend nam ik een hap en pakte de boterham terug uit zijn handen. 'Je kunt er altijd nog eentje nemen, want deze krijg je niet.' Ik nam vrolijk nog een hap en schudde mijn hoofd als antwoord. 'Hmmnee.' mompelde ik met half volle mond. Pas toen ik mijn brood doorgeslikt had zei ik: 'Wij gingen wat doen, toch?' Daar had ik me eigenlijk al wel op ingesteld.

Grijnzend stond ik op en smeerde nog een broodje voor mezelf. Ik had echt altijd honger, vooral in de ochtend. Daarna ging ik naast haar zitten en keek haar zijdelings aan. 'Mij lijkt het leuk! Wat zullen we doen? Naar jouw huis, of het bos in, de stad ingaan of hier blijven?'

'Zo veel keuzes, het maakt me echt niets uit.' Ik keek naar mijn lege bord en maakte mij beker ook leeg waarna ik Logan weer aan keek en glimlachte, zoals altijd. Het had me verbaasd dat als je maar met iemand samen bent, je eigenlijk niet echt iets hoeft te doen om je te vermaken. Alles wordt leuk zolang je met z'n tweeën bent.

Ik krabde twijfelend op mijn achterhoofd en keek haar aan. 'We kunnen anders naar jouw huis gaan? Of hier blijven? Ik hoef niet per se ergens naartoe, ik vind thuis zijn ook altijd wel lekker rustig.' Ik pakte de borden en glazen op en waste deze af in de keuken. Iets moderns als een afwasmachine hadden we niet, het was simpelweg te duur.

Hij stopte de auto voor zijn huis en deed de motor uit. Daarna stapte hij uit en deed de deur voor Frances open, om haar te helpen met uitstappen. Hij drukte snel en voorzichtig een kus op haar wang en nam haar daarna mee naar de deur. 'Komt u binnen,' glimlachte hij en deed de deur open. 'Pap? Ben je daar?' Hij kreeg geen antwoord.

Frances ging naar binnen en keek de hal rond, zoals ze gewend was te doen. Het viel haar altijd op dat het huis zo kil leek, zo in tegenstelling tot Logan's karakter. Hoewel het Frances niet echt uitmaakt, was ze toch blij dat er geen meneer Dallas was vandaag. 'Ik bel even naar huis om te laten weten dat ik hier ben.' Ze stapte naar Logan toen, ze wilde geen meter te ver van hem af staan en pakte haar mobiel om het nummer in te toetsen.

Hij sloeg een arm om haar middel en wachtte geduldig af tot ze klaar was met bellen. Ondertussen trok hij zijn jas uit en nam ook de hare aan. Ook waren al snel zijn schoenen uit. 'Ik doe even wat lichten aan,' fluisterde hij zachtjes en liep alvast de woonkamer in. Snel deed hij de lichten aan - hij vond zijn eigen huis toch altijd een beetje eng blijven - en wachtte tot Frances klaar was.

Frances hoorde de toon overgaan en trok ondertussen haar jas uit. Ze knikte toen Logan zei dat hij wat lichten aan ging doen en ze glimlachte toen haar moeder opnam. 'Mam, ik ben bij Logan. Dus maak je geen zorgen.' Ze lachte zachtjes toen ze de reactie van haar moeder hoorde. 'Nee, de Mad Hatter outfit heeft hem niet afgeschrokken.' Kort daarna hing Frances op en stopte haar telefoon weg. Ze wachte tot Logan terug kwam.

Hij moest om haar woorden lachen en bleef wachten tot ze kwam. Toen dat niet gebeurde, liep hij naar haar terug en pakte haar handen weer vast. 'Zullen we naar mijn kamer toe? Dan kan je alvast wat uitdoen en je spullen neerleggen.' Hij nam haar mee naar boven en zocht in de kast naar een pyjama voor haar. Het extra bed pakte hij niet: het leek hem dat ze gewoon bij elkaar zouden liggen.

Er kwam nog niet zo veel uit Frances, ze knikte slechts en liep met Logan mee naar boven. Het was meer een droom dan dat ze werkelijk met Logan hier was. Ze was op de rand van zijn bed gaan zitten en zette haar hoed en pruik af. Haar haar was verfrommeld en haar schmink waarschijnlijk uitgelopen. De schoenen deed ze uit en zette ze onder zijn bed, zodat ze niet in de pad zouden staan. Logan's kamer was immers maar klein.

Hij gaf haar een shirt en broek en ging toen naast haar op bed zitten. Met een tedere beweging haalde hij met zijn hand wat smink van haar gezicht af en stond toen op. 'Je mag de badkamer gebruiken om te douchen of je klaar te maken. Ik ga even wat te eten maken voor ons beneden.' Met die woorden liep hij de trap af naar de keuken en maakte wat broodjes klaar.