Huis van Logan

'Nou, daar hoef je je al helemaal geen zorgen om te maken. Ze kent je nog niet eens en voelt zich nu al NE beste vriendin als schoonmoeder.' Ik lachte en liep naar de deur toe, om deze open te maken. Bij geen geluid liepen we naar binnen. 'Hij is er dus echt niet,' constateerde ik en sloot de deur. 'Wil je wat eten of drinken?'

'Misschien val ik wel heel erg tegen in het echt. Ik kan me goed voorstellen dat jij me als de perfecte schoondochter beschrijft, maar dat valt vies tegen hoor.' Ik volgde Logan naar binnen en keek rond. 'Inderdaad, ehm, wat water alsjeblieft?' Ik liep alvast naar de keuken, waar ik meteen weer moest denken aan het eten en Logan die viel, met al dat bloed.

Ik moest lachen en schonk daarna een glas met water in. 'Hoe kom je daar nou bij, ik beschrijf hartstikke waarheidsgetrouw.' Ik gaf haar het glas en drukte hierbij een kus op haar lippen. Daarna nam ik ook een glas water en dronk deze snel op. 'Dus, heb je nog zin om een film te kijken of zullen we gaan slapen? We kunnen ook nog even praten in bed?'

Ik pakte het glas aan en nam er glimlachend een slok van. 'Waarom geloof ik daar niks van?' Ik leegde mijn glas eveneens en zette het op het aanrecht terwijl ik nadacht. 'Zullen we maar gewoon naar bed gaan? Ik ben best moe en we kunnen morgen wel iets gaan doen?' Ik keek de keuken rond en leunde tegen het aanrecht.

'Fine for me,' glimlachte ik en sloot alle deuren en ramen beneden. Daarna nam ik Frances mee naar boven en bleef in de gang staan. 'Daar is de badkamer, dat is de kamer van mijn vader, daar is de werkkamer en ik denk dat je je nog wel herinnerd dat dat mijn kamer is.' Ik liep naar binnen en zocht meteen in mijn kast naar een pyjama voor haar. Ik vond een korte gymbroek van me en een wat te klein shirt. 'Zijn deze goed?' vroeg ik.

Geduldig wachte ik todat Logan alles afgesloten had en liep met hem naar boven. Ik luisterde naar hem en knikte. Ik wist inderdaad nog dat, dat zijn kamer was. Het was best erg dat in de tijd dat we samen iets hadden ik vrijwel nooit bij Logan thuis kwam. Ik keek naar de kleren die hij voor me gepakt had en knikte. 'Sure, ik kan overal in slapen, dit is prima.' Ik pakte ze aan en glimalchte naar Logan.

Ik glimlachte naar haar en wiebelde even op mijn benen. 'Om de hoek is de badkamer, dus als je het fijn vindt om je daar klaar te maken en om te kleden, dan...' Ik slikte kort. In zulke situaties kon ik me nog steeds geen houding geven, dus draaide ik me om naar mijn kast. Ik trok mijn shirt uit en zocht daarna naar kleding waar ik zelf in kon slapen.

Ik was net zo ongemakkelijk en verlegen als Logan leek te zijn. Ik kauwde op de binnenkant van mijn wang en keek over mijn schouder naar de badkamer deur. Toen ik op het punt stond om me daar om te gaan kleden, besloot ik dat het van de gekke was dat ik die avond nog had verklaard dat ik met Logan wilde leven, maar dat we niet eens in dezelfde ruimte ons uit durfde te kleden. Een zenuwachtige giechel verliet mijn mond en begon me daar uit te kleden.

Bij haar gegiechel moest ik ook lachen en schudde even onbegrijpelijk mijn hoofd. We waren al zo lang samen, zouden een roadtrip maken, dan konden ze ook wel samen omkleden. Toen ik een broek en shirt vond wisselde ik ook de broeken om en besloot daarna om toch geen shirt aan te doen, want het was erg heet. Zittend op bed keek ik hoe ver Frances was.

Gehuld in slechts Logan's shirt, het broekje was te groot en bovendien te warm, ging ik voor de spiegel staan terwijl ik een hand door mijn haar haalde. 'Je hebt vast geen borstel, hea?' Dat maakte nu niet zo veel uit, maar morgen zou mijn haar alle kanten opstaan. Met borstel was het al onhandelbaar. Ik wierp een blik over mijn schouder en ging in kleermakerszit bij hem op bed zitten. 'Ik bind het wel bij elkaar, dan is het niet zo erg.' zei ik hardop denkend en vlocht het behendig in een vlecht.

Ik schudde mijn hoofd. 'Nee, heb ik inderdaad niet.' Mijn vader en ik deden niets anders dan een een hand door ons haar halen als we wakker werden. Ik maakte plaats voor haar op mijn bed en ging toen dicht bij haar zitten. 'Vlechten staan je altijd mooi,' zei ik opgewekt. Ik drukte een kus op haar wang en streek zachtjes met mijn vingers langs haar hals, die nu bloot lag.

'Ze zijn praktisch, dat is wat telt.' Ik maakte me niet druk of ik er mooi uitzag, zolang ik er maar fatsoenlijk uitzag. En ja, daar zat verschil tussen. Ik glimlachte en leunde voorover, met mijn ellebogen op mijn knieeën en mijn hoofd op mijn handen. Mijn blik was op zijn buik gericht, ik kon er nooit over uit hoe jongens van die blokjes kregen. Een six-pack, alsof het niets was. Ik deed al genoeg moeite geen blubberbuik te krijgen.

Ik zag hoe ze staarde en sloeg snel mijn handen voor mijn buik. 'Niet zo staren, dan word ik onzeker,' zei ik met een quasi vrouwelijke giechel en trok haar daarna in mijn armen. 'Ik ben echt blij dat je hier wou blijven slapen.' Mijn gezicht had ik in haar haren verstopt en zo bleef ik even zitten. 'Als je moe bent, dan moet je het maar zeggen, want dan gaan we slapen.'

Lachend liet ik me in zijn armen nemen. Ik nestelde mijn lichaam tegen het zijne en rook zijn heerlijke warme geur. Alles aan Logan was warm en gezellig en vooral lief. Hij was te aardig voor deze wereld, soms was ik bang dat mensen hem daarom zouden misbruiken. En vaak had ik sterk de neiging hem te beschermen, wat belachelijk was omdat hij echt wel voor zichzelf kon zorgen. 'Nee, nee, dit is prima zo.' Ik keek naar mijn blote voeten en wiebelde ze heen en weer.

Ik kon niets anders dan glimlachen in haar aanwezigheid. Ik keek haar aan en drukte mijn lippen op de hare. Eerst kort en speels, maar daarna langer en meer teder. Als ze maar eens door had wat ze allemaal wel met me deed. Ik tilde haar een stukje meer het bed op en legde een kussen achter haar rug, zodat ze tegen de muur kon leunen.

Zijn zachte lippen raakten die van mij en mijn vingers verstrengelde zich in zijn haar. Glimlachend keek ik hem aan en leunde tegen de muur. 'Logan-' zei ik na een tijdje. 'Misschien moet ik je vader vertellen wat ik ben.' stelde ik voor en wachtte op zijn reactie terwijl ik zijn aura vol warme kleuren bekeek.

Ik keek haar verward aan en stapte van het bed af, om te gaan ijsberen in mijn kamer. Ik schudde mijn hoofd en staarde haar aan. 'Nee, hij hoeft het niet te weten,' zei ik en ging weer op de rand van het bed zitten. 'En hoezo zou je het willen? Hij kan er niets mee, hooguit... ik weet niet hoe hij zal reageren.' Ik haalde mijn schouders op. 'Je hebt jouw moeder en oma toch ook niet over mij verteld? Of wel?'

Ik kwam van de muur los toen hij heen en weer ging lopen en ging op de rand van zijn bed zitten. 'Natuurlijk wel, waarom zou hij me ooit bij jou in de buurt laten rond de volle maan? Dan laat hij je echt niet gaan hoor.' Ik beet op mijn lip en schudde mijn hoofd. 'Nee, ik zou ze het hen echt niet vertellen. Maar dit is anders.'

Ik keek haar serieus aan en haalde diep adem. 'Als ik mijn vader vertel over jou, dan vertel jij je moeder en oma over mij. Ik wil dat er geen geheimen meer tussen ons staan.' Ik legde een arm om haar schouders heen en trok haar weer naar me toe. 'Waren we maar gewoon normaal...' verzuchtte ik en haalde gefrustreerd en nogal machteloos een hand door mijn haren.

'Ik hoef het ze niet te vertellen.' zei ik zachtjes en legde mijn hoofd tegen hem aan. Ik was niet zo bang dat Logan's vader erg negatief zou reageren op wat ik was, maar ik was bang dat het andersom wel vreselijk verkeerd uit zou pakken. Je had mijn moeder eens moeten horen toen ik haar vertelde dat ik vampieren was tegengekomen. Bovendien had ze al lange tijd nodig gehad om te wennen aan het idee dat haar dochter een vriendje had. Laat staan dat ze het goed op zou nemen als hij een weerwolf bleek te zijn. 'Maar dat zijn we niet.'

Ik legde mijn hand op haar haren en streek er zachtjes doorheen. 'Ik weet niet hoe mijn vader gaat reageren, Frances. Of we vertellen het aan beide onze ouders of aan beiden niet.' Ik drukte een kus op haar wang en liet nu mijn hand langs haar ruggenwervel strijken. 'We kunnen er ook een nacht over slapen, Frankie. Het morgen beslissen.'

Met een hopeloze blik keek ik Logan aan en knikte. 'Oke. Maar ik wil niet dat we van hen elkaar niet meer mogen zien. Ik ben bang dat oma en mama je ineens niet meer aardig vinden, begrijp je?' Ik glimlachte zwakjes bij zijn kus en pakte zijn vrije hand vast. 'We belissen het morgen wel.' zei ik instemmend en trok mijn benen op het bed.

'Mijn vader kan zoiets ook gaan zeggen. Daarom denk ik dus dat we het ze niet moeten vertellen.' Ik tilde de dekens op, zodat we eronder konden gaan liggen, en ik knipte ondertussen het lichtknopje uit. Ik ging dicht tegen haar aan liggen en drukte zachtjes mijn neus tegen de hare. 'Eerst lekker slapen. Wauw, dit moeten we onthouden, je eerste keer slapen bij mij thuis.'

Ik zuchtte en kroop onder de dekens. In het donker taste ik naar zijn handen en hield ze in de mijnen. 'Heerlijk slapen in Logan's bed.' Ik giechelde zachtjes. 'Best erg, dat ik hier nooit eerder ben blijven slapen.' stelde ik waarna ik hem zachtjes kuste en naar zijn aura bekeek, dat veel duidelijker was in het donker dan zijn gezicht ooit kon zijn zonder licht.

'Het is zeker erg,' benadrukte ik plagerig nog extra haar woorden en aaide met mijn duim over haar handen. Ik drukte een kus terug en sloeg toen mijn armen om haar heen, zodat ze zich bij me kon nestelen. 'Ik denk dat, als ik zometeen mijn ogen dichtdoe, dat ik weg ben.' Ik grinnikte zachtjes en probeerde haar te onderscheiden in het donker.