Huis van Logan

Ik leunde naar voren om hem eerst een kus op zijn voorhoofd te geven en vervolgens naar zijn achterhoofd te kijken. Zijn haar was nat met bloed, maar het zag er niet al te ernstig uit. Tenminste, niet te ernstig voor mij om het te helpen helen. 'Je hoeft je niet te verontschuldigen, alsof jij zelf beslist dat je gaat vallen.' Ik glimlachte naar hem en richtte me toen op zijn vader. 'Kunt u misschien een handdoek of iets halen? Om de wond schoon te poetsen en misschien een gaasje of verband?' Ik had niets aan toeschouwers als ik een van mijn spreuken zou gebruiken.

Mijn vader mompelde wat woorden en liep naar boven, waarschijnlijk om een handdoek of zoiets te halen. Ik draaide me half om, zodat ik tegen de stoelpoot kon leunen. Ik glimlachte opnieuw. 'Ik ben ook soms zo'n kluns,' zei ik hoofdschuddend. 'Ziet het er een beetje luguber uit?' Ik pakte even haar hand en drukte er een kus op. Echt altijd moest zoiets me overkomen op zulke belangrijke momenten.

'Hmm, ik heb wel ergere dingen gezien hoor. Je spreekt hier tegen het meisje dat dacht dat ze van de container af kon vliegen en het meisje dat dacht dat ze door de muur kon lopen.' Ik glimlachte geruststellend naar hem en ging half achter hem zitten opdat ik de wond goed kon zien. 'Logan, ik weet niet of het werkt, maar ik kan proberen, met een spreuk, naja, je weet wel.. Maar alleen als je dat goed vindt.' Ik legde mijn hand voorzichting op zijn schouder en wachtte zijn antwoord af.

Ik moest lachen om haar woorden en kneep even in haar schouder. 'Je was leuk als kind. Nu nog steeds hoor.' Ik aarzelde even, maar knikte toen. 'Mijn vader heeft mijn wond toch niet gezien, en anders denkt ie dat het door dat wolf gebeuren zo snel geneest.' Ik legde mijn hand op de hand die op mijn schouder lag en kneep er zachtjes in. 'Bedankt Frankie.'

'Je moet me nog niet bedanken, ik heb nog niets gedaan.' antwoordde ik nog steeds glimlachend en concentreerde me vervolgens op de spreuk die ik me herinnerde. Dit was één van de echt nuttige spreuken die ik had geleerd van mijn oma, normaal was zij degene die me de leuke dingen van het heks zijn leerde, maar dit was iets wat tevens nut had. De spreuk mompelend fixeerde ik mijn blik op de bloedende wond en plaatste mijn handen er om heen op Logan's haar.

'Gewoon, dat je er bent en me nu helpt.' Ik sloot kort mijn ogen en voelde haar handen op mijn hoofd. Erg veel voelde ik niet van de spreuk, maar misschien kwam het of dat ik een wolf was, of dat ik gewoon erg afwezig met mijn hoofd was. Het hielp in elk geval wel, want dat pijnlijke gevoel was weg. Ik draaide me om en drukte een kus op haar lippen. 'Je bent geweldig, Frankie.'

Een opgeluchte zucht verliet mijn mond toen de spreuk gelukt was en ik grinnikte toen Logan me kuste. 'Soms, maar niet altijd.' Ik sloeg mijn armen om hem heen en beantwoordde zijn kus met een van mijzelf en sloot mijn ogen ondertussen. Door de spreuk was ik wat wazig, dus toen ik hem losliet blief ik tegen hem aangeleund zitten en zuchtte nog eens. Ik had al een tijd niets meer met mijn krachten gedaan, dus nu was zelfs deze inspanning vergend voor mijn energie.

Ik hield haar vast en zag even dezelfde wazige blik in haar ogen als ik daarnet had. Ik liet haar lippen weer met rust toen mijn vader naar beneden kwam lopen met een natte handdoek, die hij naar me toegooide. Ik pakte hem gemakkelijk uit de lucht en begon mijn hoofd op de tast schoon te maken. 'Wat een troep hier,' hoorde ik mijn vader klagen.

Ik stond op toen Logan's vader binnen kwam en verontschuldigde me onmiddellijk voor de troep. 'Het spijt me, dat glas, het was stom van me.' Ik knielde weer neer om de glasscherven bij elkaar te rapen en pakte meteen ook de boosdoener op, het servetje. Zo gauw zag ik geen scherf meer op de grond liggen en voorzichtig stond ik op met het papieren pakketje met stukjes glas er in.

Ik keek hem boos aan bij zijn opmerking en probeerde op te staan. Dat ging goed en ik ging dus weer op mijn stoel zitten, terwijl ik Frances aankeek. 'Het hoeft niet hoor, Frankie,' zei ik zachtjes en veegde ook de laatste glasscherven van de tafel af, om ze daarna weg te gooien. Ik drukte nog snel een kus op haar lippen en ging toen weer zitten. 'Zullen we maar gewoon verder met eten?' vroeg ik aarzelend.

'Nee, natuurlijk wel. Ik heb het laten vallen..' Ik liet het pakketje in de prullenbak vallen en nam weer plaats aan tafel. 'Graag, het zou zonde zijn dit koud te laten worden.' Zwakjes glimlachte ik naar Logan, ik hoopte maar dat de spreuk werkelijk goed was gegaan. Je wist maar nooit of het enkel pijn stillend was en de wond niet goed geheeld had. Kort wierp ik een blik op Logan's vader die akelig stil leek. Ik had nog zo gehoopt dat het een beetje los zou raken.

Ik nam stille happen en keek steeds van Frances naar mijn vader. Ik had dit nooit een goed idee gevonden en nu bleek dat ook echt waar te zijn. Het liep niet bepaald vlekkeloos. Ik begon met mijn vader over koetjes en kalfjes te praten en probeerde ook Frances bij het gesprek te betrekken door het over school te hebben. Onschuldige praatjes. Ik vroeg me echt af of mijn vader wist dat Frances het van mijn wolfzijnde wist. 'Zullen we vanavond nog iets leuks doen?' vroeg ik aan Frances.

Dankbaar ging ik af en toe mee in het gesprek van Logan en zijn vader. Ondertussen had ik mijn bord leeggegeten en glimlachte tevreden. Hoewel het niet de meest geweldige avond was, ging het tenminste nu wat vlotter. 'Sure.' antwoordde ik opgewekt glimlachend. Leuke aflsuiter voor een matige avond, daar zeg je geen nee tegen.

Ik liep naar de keuken en pakte het dessert. Het was niets speciaals, gewoon wat bolletjesijs in verschillende smaken. Ik schepte het voor alle drie op en begon weer te eten. 'Anders gaan we nog even naar jouw huis? Of naar het bos? Mijn vader kijkt vanavond toch zijn sport en wij vallen hem alleen maar lastig,' zei ik met een glimlach.

Toen ik het ijs zag, keek ik grijnzend op. Ik hield van ijs, van alle soorten ijs. Ik nam een paar happen en keek vervolgens weer op naar Logan. 'Oh, iemand nooit storen tijdens zijn wedstrijden, dat kan echt absoluut niet.' Daar had ik zelf ook ervaring mee, mijn oma was nogal goed in het storen tijdens zwemwedstrijden, vreselijk. 'Misschien, ik wil je wat laten zien, is dat ook goed?' vroeg ik iet wat twijfelend of hij wel in was voor een soort van verrassing.

Ik lachte om Frances en keek mijn vader aan. 'Nee, dat moet ik inderdaad niet doen.' Dat was vragen om klappen. Ik keek weer naar Frances en pakte de borden op, toen iedereen klaar was. 'Ja, leuk!' zei ik enthousiast. Alles was opgeruimd en ik wreef mijn handen over elkaar. 'Zullen we anders daar maar naartoe gaan?' Ik wou geen seconde langer hier blijven.

Terwijl Logan afruimde, vroeg ik lieflijk glimlachend wat voor sporten zijn vader volgde. Dat was een van de weinige dingen die me in meneer Dallas aansproken, naast het feit dat hij het mogelijk had gemaakt dat Logan bestond. 'Ja, voor het donker wordt.' antwoordde ik opgetogen en bedankte meneer Dallas nog eens voor het eten. 'Het was leuk u te ontmoeten, meneer.' Na deze woorden liep ik naar de gang om vast mijn jas aan te doen.

Ik glimlachte toen ze ook opstond en knikte. 'Inderdaad, ik wil daar dan niet rondlopen.' Ik glimlachte nog even naar mijn vader en zwaaide. 'Ik kijk wel hoe laat ik thuiskom.' Ook ik deed mijn jas aan en deed de deur voor haar open. Ik pakte mijn autosleutels en deed de auto open. 'Dat ging... nog best goed,' zei ik, toen ik de deur had gesloten en in de auto zat.

Ik bleef naast de auto staan toen Logan al was ingestapt en keek hem aan terwijl ik mijn armen over elkaar sloeg. 'Na-ah, ik rijd, anders weet je al waar we heen gaan.' merkte ik serieus op en bleef wachten tot hij de auto uit zou stappen. Oke, waarschijnlijk had hij toch geen idee waar we heen reden, maar ik was graag degene die achter het stuur zat.

Ik keek uit het raam en grinnikte. Ik stapte de auto uit en nam haar even kort in mijn armen, terwijl ik een kus op haar voorhoofd drukte. 'Zoals u wil, Frankie,' zei ik plagerig en ging op de passagiersstoel zitten. Ik zat een beetje te schuifelen, omdat ik het niet gewend was om niets in mijn handen te hebben als ik in een auto zat.

Glimlachend nam ik plaats achter het stuur en startte de auto. Vriendschappelijk sloeg ik Logan tegen zijn schouder. 'Stop it.' Grinnikend keek ik hem aan en reed vervolgens het erf af, waarna ik rechts afsloeg. 'Het stelt niet veel voor, dus je moet er niet te veel van verwachten hoor, ik wil je het gewoon heel graag laten zien.'

NEW
Ik schudde mijn hoofd en glimlachte bemoedigend naar haar. 'Mijn vader is werkelijk gek op je en is alleen maar blij als hij je ziet. Al denk ik echt niet dat hij er is.' Ik startte de auto en reed zo weg van het feest. Er zou toch wel weer iets dramatisch gebeuren en eigenlijk had ik geen zin om daarbij te zijn. Ik wou liever de avond met Frances doorbrengen.

Ik leunde tegen het portiek aan en keek naar de lichten die voorbij flitsten. 'Gelukkig maar, dat hij me mag. Ik heb wel eens anders gedacht.' vertelde ik hem. Toen ik was blijven eten, ik geloofde toen niet dat hij me graag als de vriendin van zijn zoon zag. 'Ik heb niks bij me, trouwens.' merkte ik op, ik had er niet echt aan gedacht dat ik bij Logan zou blijven slapen.

'Ja, zo komt hij weleens over. Maar geloof me maar, je bent goedgekeurd hoor,' lachte ik zachtjes en legde mijn hand op haar been. Al snel kwamen we bij mijn huis aan, in een dorpje als dit was er echt geen drukte meer op straat op dit tijdstip. Ik stapte de auto uit en keek haar aan. 'Is niet erg, ik heb een tandenborstel, pyjama en bed voor je.'

'Dat is een hele opluchting. Nu moet ik je moeder's hart nog veroveren.'zei ik lachend en eindigde in een onschuldig glimlachje. Ik ging de auto uit en liep alvast naar Logan's voordeur. 'Zolang ik jou heb ben ik welgesteld.' zei ik met een glimlach en wachtte geduldig tot de deur open was en we naar binnen konden.