Huis van fam. Kole

'Ik denk dat het eerder andersom is. Dat jij je moeder vermoord.' Merkte ik droog op en keek hem aan. 'En ja, ik verveelde me. Geloof me - na zevenhonderdzevenenvijftig jaar wordt je leven af en toe een beetje saai.' Ik keek hem aan en legde de nagelvijl terug op zijn plek. 'Ja, ik help je wel - ik wil het liever niet op m'n geweten hebben om iemand te creëren die de halve stad uitmoord door zijn lust voor bloed.'

Ik keek haar verbouwereerd aan. Was ze zo oud? 'En... Je broers en zussen zijn ook al allemaal vampiers?' Ik stond op en begon te ijsberen door de kamer. 'Dus ik ben nu ook sneller en sterker dan normale mensen? En ik leef op bloed, dus, en ik wil graag mensen doden?' Ik plofte naast haar en legde even mijn hand op haar been. 'Is vampier zijn echt... Leuk?'

'Ja, we zijn allen vampiers. De eerste om precies te zijn. Originals noemen ze ons ook wel in onze wereld.' Ik luisterde naar zijn omschrijven en knikte. 'Je kan nu dit soort dingen bereiken.' Zei ik, terwijl ik naar de andere kant van de kamer liep, zonder dat het werkelijk zichtbaar was. 'Leuk toch, maar val niet teveel op in school en de omgeving. Als je hier bent of in de bossen oké, maar in een openbare ruimte kan je je krachten beter achterwege laten. En ja, vampier zijn is leuk - als je de voordelen kent.'

'De eerste?' herhaalde ik haar verbijsterd. 'En hoe oud ben je dan wel?' Ik ging weer op het bed zitten en legde mijn handen strak om mijn knieën. 'Ik zal mijn best doen, maar ga ik geen problemen krijgen met dorst naar bloed en nog heel veel andere dingen? Bijvoorbeeld mijn krachten kennen? En moet ik nu mensen gaan doden om mezelf in leven te houden?'

'Om precies te zijn, zevenhonderd en zevenenvijftig jaar.' Zei ik met een glimlach rond mijn mond en kuste hem teder. 'En jij, jij zal minstens net zou oud worden. Je zal weten hoe het is om in een vliegende auto te zitten, of je kan terugreizen naar het verleden als ze een teleportmachine uitvinden. Net zoals dat ik erbij was toen elektriciteit werd uitgevonden, of het wiel.' Glimlachte ik en streek wat haren uit zijn gezicht weg. 'Ja, daar ga je problemen mee krijgen, maar na een tijdje ebt het verlangen weg, het zal altijd blijven - maar je kan je beter beheersen als er mensen in de buurt zijn. Je krachten leer je vanzelf kennen, gebruik vooral niet teveel in het begin, het kan nogal... uitputtend zijn.' Bij zijn laatste vraag begon ik te lachen. 'Je hebt een keuze, vijf sterren of één ster. Mensenbloed of dierenbloed. Kies je voor het eerste, het is veel beter - en daarbij hoef je ze niet te doden. Je kan ze ook gewoon gedeeltelijk leeg zuigen, het probleem is meestal bij de nieuwelingen dat ze er nooit genoeg van krijgen en dus uiteindelijk toch doden. Oh en je hebt natuurlijk ook de bloedbank die zo aardig is om ons te doneren.' Zei ik, wijzend op het lege zakje. 'Het is niet vers, maar het is beter dan eekhoorn of bosmuis.'

NEW
Met een bewonderende blik deed ik mijn helm af en keek naar het gigantische huis. 'Wauw,' stamelde ik zachtjes, waarna ik van de motor afstapte en mijn mandje ook weer pakte. 'Het is vast héél vervelend om in dit huis te wonen, nietwaar?' vroeg ik giechelend en liep naar de deur toe, wachtend tot hij hem open zou doen.

Ik keek haar met een grijns aan en stapte af. Ik reed al langer zonder enige veiligheidskleding. 'Vervelend? Soms is het erg stil en soms erg luid.' Ik luisterde even. 'Nu is het vooral erg stil.' Hierbij opende ik de deur. 'Kom binnen. Het enige vervelende is dat je werkelijk tijd erin moet stoppen om het te onderhouden. Voor de rest vind ik het leuk. Groot, iedereen zijn eigen plekje, maar toch samen.' Hierbij liep ik door naar de drank in de woonkamer en schonk me wat Wiskey in. 'Jij ook?' Een blik viel op het hoofd van een hert dat van Genevieve was. Echt totaal geschift.

'Ja, dat onderhouden lijkt me lastig. Maar het is vast gebeurd als jullie met zijn allen zijn.' Ik glimlachte en liep achter hem aan, waarbij ik mijn helm in de gang legde. 'Ja, graag,' zei ik en keek zo de kamer rond. Een kop van een hert, een harnas, allerlei oude spullen stonden er. Zelf had ik nog maar weinig over van mijn oude levens.

Ik schonk haar het beetje in en overhandigde het haar. Even bekeek ik de woonkamer. 'Ik hou niet van deze ruimte.' Hierbij liep ik naar boven. Ze kon kiezen of ze volgde of niet, maar mijn kamer was veel aangenamer. Ik hield van het donkere parket en de kleuren. Allemaal vrij modern, maar toch nog altijd dat authenthieke erin gemengd. Ik nam plaats op het bankstel dat er stond. 'Dus Ariel, vertel mee eens iets over jezelf!'

Verbaasd keek ik hoe hij naar boven liep en mij alleen beneden achterliep. Ik wist niet wat ik moest doen, maar die elandkop zag er eng uit, dus ging ik maar snel achter hem aan. Ik ging naast hem op zijn bank zitten en glimlachte. 'Over mezelf? Nou, ik ben 193 jaar oud, verandert op 18-jarige leeftijd. Ik ben echt gek op zingen en dansen. Ik zit dan ook in een band. Ik woon alleen, heb geen levende zussen of broers meer. En, dat was het denk ik,' lachte ik.

Ik legde een arm over de leuning en nipte even aan mijn glas bij haar woorden. Van deze alcohol, het dure spul, kon ik werkelijk genieten. '758 jaar ga ik al mee,' Ze was speciaal. Erg speciaal. Misschien vanwege het Hybrid zijn. Ik wou er ook wel eentje die ik kon africhten. 'Maar vertel me nog eens wat meer? Sappige details of dingetjes?' Ik grijnsde breed en dronk weer.

Ik sloeg mijn benen over elkaar heen en leunde tegen de bank aan, terwijl ik een slokje nam. 'Eens even denken,' murmelde ik zachtjes in mezelf en lachte daarna zachtjes. 'Ik heb ooit zo'n stomme fout gemaakt. Ik was nog maar kort hybrid en had nog geen idee wat vampier zijn inhield. Ik deed dus een fotoshoot voor een een of ander merk en gek genoeg werden de foto's echt een succes. Toen realiseerde ik me pas dat dat helemaal niet zo'n goed idee was.' Ik giechelde zachtjes en keek hem aan. 'Je kent de foto's vast wel. Het was het begin van de photoshoots. Ik had toen nog blond haar.'

'Tuurlijk. Die foto's waren anders ook erg sexy. Blond haar stond je goed. Waarom verf je het niet terug?' Ik keek haar met een glimlach aan en wond een lok rond mijn vinger. Ze was mooi en lag hier werkelijk voor het grijpen.

Ik moest hardop giechelen en ging wat dichter tegen hem aanzitten. 'Ik ben bang dat iemand me dan herkent. Ik blijf nog steeds een beetje in mijn eigen tijd hangen, dus betrapt worden zit er dan gegarandeerd in.' Ik liet mijn vinger langs zijn kaak gaan en glimlachte. 'Ook ooit je one moment of fame gehad?'

Ik schudde mijn hoofd. 'Ooit kon ik het maken als model blijkbaar en de andere keer toen surfen opkwam won ik veel wedstrijden wat ze me proffesioneel aanboden, maar die dingen zijn niet voor een vampier weggelegd. Daarbij doe ik aan alles tijdelijk.' Met een glimlach keek ik naar de vingers die me aanraakte. Dus zo zat het? Interessant.

'Tijdelijk,' herhaalde ik zachtjes met een klein glimlachje. Ik keek hem aan en glimlachte nu weer breder. 'Als vampiers hebben we geen andere keuze, nietwaar?' Ik dronk de laatste slok van mijn drankje op en zette deze op het tafeltje naast ons neer. Ik deed mijn schoenen ondertussen uit, zodat ik mijn benen kon optrekken en zo wat comfortabeler zat.

'Je hebt altijd een keus, Ariel. En nog zoveel jaren, eeuwen, om keuzes te maken wat dan weer neiuwe levens met zich voorbrengt. Als je even helemaal iemand anders wilt zijn dan gaat dat.' Ik speelde met het lokje toen ze terug op de bank zat en keek haar aan. 'Zit je comfortabel of is het nog niet naar wens, mévrouw?'

'Wat een wijze woorden,' zei ik speels, maar ik meende het wel. Er was inderdaad altijd een keuze. Ik glimlachte en hield lichtjes mijn hoofd schuin. 'Het kan altijd nog comfortabeler.' Zo trok ik mijn benen op en legde mijn hand op zijn onderarm, waar ik zacht de lichte haartjes streelde.

Ik glimlachte en streelde met dezelfde hand langs haar wang. Zacht gleed mijn duim even langs haar lippen. Lippen die zoet leken te lokken. 'Ik ben dan ook 753 jaar oud. Wijsheid komt met de jaren zet men. Niet? Wel, dan heb ik wijsheid genoeg en kennis genoeg die ik maar al te graag deel.' Deels hing hier een dubbelzinnige boodschap achter. 'Hoe kan het nog comfortabeler?'

Bij de aanraking van zijn vinger tegen mijn lippen weken ze al snel uiteen, om daarna te glimlachen. 'Die je maar al te graag deelt,' lachte ik speels en hield daarna een vinger tegen mijn lippen, alsof ik nadacht. 'Misschien..' begon ik, terwijl ik op zijn schoot klom, 'zo?' Ik legde mijn hoofd tegen zijn borst en keek glimlachend omhoog.

Weer glimlachte ik, maar die veranderde in een grijns. Ze had een erg zachte huid, heel effen. 'Misschien.' bevestigde ik waarbij ik mijn armen rond haar heen sloeg.

Ik liet mijn vingers bij de kraag van zijn shirt kietelen en keek hem daarna weer aan. Het voelde goed om zo bij iemand te zitten, vooral bij Heath. Nu liet ik ook zachtjes mijn vinger even over zijn lippen gaan, die o zo zacht waren, om hem daarna weer terug te trekken.

Ik glimlachte tegen haar vinger op en keek haar aan na het zachte strelen. Dit meisje leek perfect te weten hoe ze me bezig moest houden. En als dit haar geluk was, waarom zou ik het dan niet geven. Ik stelde het nog eens niet in vraag.
Mijn handen gleden over haar kieen en stopte om speels haar zoom van de jurk te verkennen.

Ik glimlachte naar hem en voelde ondertussen zijn handen over mijn benen gaan. Ik duwde mezelf op tot ik met mijn knieën naast zijn middel zat en me zo zachtjes tegen hem aan drukte. Tussen onze gezichten zaten fractie's van centimeters. Losjes sloeg ik mijn armen om zijn nek en hield mijn hoofd schuin, om zachtjes mijn lippen over zijn kaak te laten gaan.

Mijn hand gleed naar haar heupen toen ze zich wou verplaatsen. Zachte stof begroeten mijn hand en ik genoot van haar lippen op mijn kaak. Dit was intens. Zo had ik het graag. Kort maakte ik een goedkeurend geluidje waarna ik zacht met mijn lippen plagerig langs haar sleutelbeen liet gaan. Mijn handen streelde over haar heupen waarbij ik in haar ogen staarde.