Huis van fam. Kole

'Super,' glimlachte ik en trok haar een stukje omhoog. Ik gooide mijn eigen sweater naar haar toe, voor als ze die misschien aan wilde, en trok zelf mijn boxer aan, om zo naar de gang te lopen. 'Zal ik iets voor je maken en het mee naar boven nemen? Of ga je mee?' Ik rekte me opnieuw uit en bekeek ze haar huis. Het was echt enorm en prachtig.

Ik trok zijn sweater aan en schudde mijn hoofd. 'Ik zal wel iets voor je maken. Hou je van toast en eieren?' Vroeg ik met een glimlach en liep heupwiegend de trap af. Ik had mijn string aangetrokken: Dat was wel zo netjes voor de andere, maar de sweater kwam er toch overheen. Eenmaal beneden stopte ik het brood in het rooster en zette ik een koekenpan op het vuur. Er gingen drie geklutste eieren op het vuur, wat kruiden erover heen en zo liet ik het even staan. Ik pakte twee glazen uit de kast en vulde deze met jus d'orange. Met een mesje maakte ik een klein sneetje in mijn pols en liet een paar druppels bloed in het linker glas vallen.

Goedkeurend en lachend stak ik mijn hand op. 'I like!' Ik liep achter haar de trap af en ging op het aanrecht zitten, om haar te bekijken bij alle handelingen. Ondertussen ging ik ook even naar het toilet en daarna kwam ik weer terug, om mijn armen om haar heen te slaan en haar hals te kussen. 'Wat ruikt het hier heerlijk,' fluisterde ik en pakte een glas jus.

Toen de toast goed was, haalde ik deze uit de toaster en legde het op twee borden. De eieren gingen erover heen en zo gaf ik één bord aan Teoh. 'Alstublieft meneer,' Zei ik glimlachend en drukte mijn lippen zachtjes op die van hem. Gelukkig had hij het goede glas gepakt, dus ik pakte het andere glas en tikte dit tegen die van hem aan. 'Eetsmakelijk.' Zei ik zoet en nam een slokje van mijn drinken.

Ik nam het bord aan en hoorde mijn maag al bijna juichen. Kort legde ik nog mijn arm om haar middel heen en kuste haar zo weer, om daarna naast haar plaats te nemen aan een tafel. Allereerst nam ik een slok van de jus d'orange, al proefde het totaal niet zoals thuis, maar ik vond het wel iets hebben. Snel daarna begon ik van mijn eten te genieten.

Hij merkte niets op over het drinken, wat perfect was: Dan hoefde ik ook geen domme excuses te verzinnen. Zelf at ik mijn eten ook op en keek ik naar af en toe op naar hem. Dadelijk als we boven waren was het zo gedaan. Binnen een korte tijd zou hij ontwaken met een verlangen naar bloed en zou hij bij mij horen. Voor altijd.

Al snel had ik mijn eten op en pakte onze beiden borden en glazen op, om deze op het aanrecht te zetten. Na het kort afwassen, draaide ik me weer om en bekeek haar. Ze zag er echt heel erg sexy uit, zo in mijn sweater. Ik tilde haar op en kuste haar opnieuw. 'Ik heb vandaag niets te doen,' zei ik, toen ze even afstand nam, en liep zo weer naar boven.

'Ik ook niet.' Zei ik met een glimlach rond mijn mond en klemde, toen hij me optilde, mijn benen om hem heen. Eenmaal boven liet ik hem zachtjes los en likte ik over mijn lippen heen. 'Zeg Teoh,' Begon ik met een kleine glimlach en duwde hem zachtjes op het bed. 'Het zou toch geweldig zijn als je voor eeuwig met iemand samen zou kunnen zijn. En met eeuwig bedoel ik ook echt... Eeuwig.'

Ik ging op het bed liggen en legde mijn handen weer om haar middel. 'Voor eeuwig?' zei ik verbaasd en grinnikte. 'Als je dé persoon vindt, lijkt eeuwig me geweldig. Al raak je elkaar misschien wel snel beu, denk je niet?' Ik trok haar op me en keek haar nieuwsgierig aan. 'Zou jij voor eeuwig met mij willen leven?' vroeg ik plagerig en kuste haar lippen.

'Ik denk dat je wel voor eeuwig met iemand zou kunnen doorbrengen.' Zei ik glimlachend en streek langs zijn nek. Zachtjes zette ik mijn lippen daar neer en kuste hem teder. 'Wie weet.' Zei ik geheimzinnig en kuste hem zachtjes. Weer zette ik mijn lippen in zijn nek en voelde hoe het warme bloed door zijn slagader pompte. Ik ademde één keer diep in, maar wist mezelf nog te beheersen. 'En jij dan, zou jij het voor eeuwig met mij uit kunnen houden?'

'Wie weet,' fluisterde ik terug en sloot mijn ogen bij de aanraking van haar zachte lippen. Mijn handen gleden over de blote huid van haar middel en rug, terwijl ik weer zachtjes haar lippen kusten. 'Met jou? Dat je dat überhaupt durft te vragen,' lachte ik, maar keek haar daarna aan, om plagerig verder te gaan: 'Wie weet.'

Ik ontblootte mijn tanden door te lachen en streek langs zijn nek. 'Dit gaat misschien even pijn doen, maar geloof me - je zult me dankbaar zijn.' Zei ik liefelijk en voelde hoe de aderen onder mijn ogen verschenen. Mijn hoektanden werden langer en zonken zich in het tere vlees van zijn nek. Het warme bloed gleed mijn keel in en gaf een gevoel van voldoening. Ik had maar een beetje gedronken en lang niet genoeg om hem te vermoorden, dus draaide ik met een simpele beweging zijn nek om. Nu was het wachten. Wachten tot hij wakker zou worden en zich bij mij kon voegen.

'Gaat even pijn doen?' vroeg ik verward en bezorgd. 'Wat bedoel je?' Maar voordat ik het wist, voelde ik een pijnlijke steek in mijn nek en vanaf dat moment leek alles in de derde versnelling te gaan. Het voelde alsof al mijn levensenergie eruit werd gezogen, zodat mijn ogen steeds dichter en dichter gingen. Ik zag nog even haar gezicht en toen werd alles zwart.

Twee uren waren verstreken. Ik had de luiken voor de ramen dicht gedaan, het enige licht wat nog binnenkwam was van de lamp. Ik wilde liever niet dat mijn gloed nieuwe boytoy zich zou verbranden aan het zonlicht. Echter had ik al een ring voor hem op de tafel liggen. Een paar in voorraad kan nooit kwaad. Met dat sieraad kon hij overdag fatsoenlijk naar buiten toe zonder dood te gaan. Nu zat ik op een stoel wachtend tot hij zou ontwaken wat, naar mijn raden, niet meer zo lang zou duren.

Uit het niets was ik weer wakker en staarde ik weer naar dat onbekende plafond. Gedesoriënteerd duwde ik mezelf omhoog, maar kon niets zien, omdat ik zo duizelig was. Het enige wat ik kon onderscheiden was een vrouwen lichaam. 'Hey,' murmelde ik en liet mezelf weer in de kussens terugvallen. Het enige andere wat ik tussen die duizeligheid kon onderscheiden, was een vreselijke drang naar iets. Maar wat? Ik wilde het in elk geval, ondanks dat ik niet wist wat.

Ik zag hoe hij langzaam omhoog kwam en liep naar hem toe. 'Hey Sunshine.' Zei ik met een glimlach en ging op het bed zitten. 'En hoe voel je je? Duizelig? Hongerig?' Ik keek hem glimlachend aan en streek langs zijn voorhoofd. 'Oh, voordat ik het vergeet,' Ik pakte de ring van het nachtkastje af en schoof deze aan zijn vinger. 'dan kunnen deze,' Ik wees naar de ramen. 'tenminste weer open.'

'Genevieve,' murmelde ik en legde mijn hand op haar want. Ik wist niet veel, maar wel dat Geneviève goed was. 'Duizelig, ja. Hongerig weet ik niet, begerig wel, maar naar wat weet ik niet, buiten jou,' lachte ik zachtjes. Ik fronste bij de ring en keek er onderzoekend naar. 'Wat is er net gebeurd? Alles deed pijn en opeens was alles zwart. En waarom ben ik duizelig en moet ik een ring dragen?' Het was zo verwarrend.

'Ik had het toch over eeuwig leven, ik dacht - ach waarom zou ik je niet bij me voegen.' Ik speelde wat met mijn haren en liep terug naar de stoel om uit een lade een zak bloed te pakken. Ik hield er persoonlijk niet van, maar hij kon het wel hebben nu. 'Je moet wel drinken anders dan ben je er morgen niet meer vrees ik,' Ik wees naar de zak met bloed en ging weer op de stoel zitten.

'Eeuwig leven?' vroeg ik nog steeds verward, maar alles werd duidelijk toen ik het zakje bloed zag. 'Dat kan niet,' fluisterde ik, terwijl ik opstond en naar het raam liep. Mijn ring deed ik af en ik stak mijn hand in het zonlicht, om het daarna pijnlijk terug te trekken. Aarzelend keek ik opnieuw naar het bloedzakje en pakte hem aan. De honger ernaar raasde nu door mijn lichaam. Ik maakte hem open, zette mijn verstand op nul en begon te drinken.

'Zie je wel, je vind het heerlijk - niet waar?' Zei ik verleidelijk en ging naast hem zitten. Mijn benen sloeg ik over elkaar en ik keek toe hoe hij het zakje leegdronk. 'Even voor de duidelijkheid. We glitteren niet, we worden angstaanjagend als we honger hebben en wil je iemand veranderen. Jou bloed laten drinken, vermoorden, mensen bloed laten drinken. Nog vragen?'

Ik slikte de laatste druppels door en legde het zakje daarna verafschuwd weg. Ik staarde naar de ring en daarna naar Genevieve's gezicht. 'Maar wat nu? Mag ik naar buiten, naar school, football spelen en met vrienden afspreken? O shit, wat moet ik tegen mijn moeder zeggen als ik maar niet ouder word?'

'Wauw, oké - ik zeg je net dat je een of ander mythisch wezen bent geworden en alles waar jij je druk over maakt is wat je tegen je moeder moet zeggen en of je football mag spelen?' Ik begon even te lachen. 'Als ik jou was zou ik de aankomende paar dagen thuis blijven. Je bent niet gewend aan de geur van bloed en zodra je het ruikt verlies je je controle. Ik wil je er wel mee helpen hoor en ik weet zeker dat Harper je op school wel een eindje op weg kan helpen.'

'Waarschijnlijk droom ik gewoon en maak je me zometeen wakker, en vertel je me dat dat bloed gewoon verdunde jam was en dan het licht helemaal geen pijn deed.' Ik zuchtte en hield mijn gezicht in mijn handen. 'Maar waarom ik, Genevieve? Was het echt waar dat je voor eeuwig met me wilt leven?' Ik legde mijn hand op haar wang en streelde die zachtjes.

'Ik verveelde me.' Zei ik oprecht en pakte een nagelvijl uit het laadje van mijn nachtkastje. 'Daarbij, eeuwig leven is toch leuk. Ik bedoel - waarom zou je het niet willen. Ben je er eenmaal aangewend kan je doen wat je wilt. Sterspeler worden bij het footballteam, drank beïnvloed je nog wel, maar in mindere maten. En daarbij - je lichaam reageert gewoon normaal op alles als je het een beetje gezond houdt. Oh en nog iets. De sex is geweldig.'

'Je verveelde je?' sloeg ik geschrokken uit en liet me weer op het bed vallen. 'Mijn moeder vermoordt me.' Flauwtjes grinnikte ik, omdat ik het ook gewoon echt niet kon geloven. Ik duwde mezelf omhoog en keek haar aan. 'Wil je me wel helpen?' Ik haalde even een wenkbrauw op en lachte. 'De seks is geweldig? Goed om te weten.' Toch droomde ik eerder weg van ster footballspeler. Dan zou alles opgelost zijn.