Huis van fam. Starling-Gard

'Dat ben je zeker.' Mijn woorden werden gesmoord door zijn lippen. Zacht en teder zoende ik hem en streek met mijn vinger door zijn warrige haren heen. Een klein glimlachje verscheen op mijn gezicht, maar ik verwijderde mijn lippen niet van die van hem. Nu pas realiseerde ik me echt hoe blij ik met hem was. Wat ik werkelijk voor hem voelde.

Ik liet mijn romp op bed zakken en trok haar zachtjes met me mee terwijl ik haar nog steeds kuste. 'Je bent echt ongelofelijk schattig,' fluisterde ik tegen haar lippen op en keek haar aan. Mijn lippen waren gevormd tot een glimlach, maar ik betwijfelde of ze dat zag.

'Jij ook,' Giechelde ik en liet mijn armen om zijn middel heen hangen. Mijn kloppende voet voelde ik allang niet meer. Al mijn aandacht ging naar hem toe, en daar had ik totaal geen problemen mee. 'Ik ben benieuwd naar morgen. Valentijn.' Zei ik tegen zijn lippen aan en kuste hem weer zachtjes.

'Ben ik niet!' Schattig kon je moeilijk zeggen. 'Ik ook en als dat een stille hint was naar je cadeau; mijn lippen zijn verzegeld.' Ik keek haar met een tevreden glimlach aan en kuste haar weer even op haar lippen waarna ik zacht over haar rug streek.

'Je bent freaking adorable Danny.' Met een klein lachje op mijn gezicht, kneep ik in zijn wang en kuste hem daar vervolgens. 'Je bent een schat.' Toen hij over een cadeau begon keek ik hem aan. 'Dat is oneerlijk, want nu wil ik het juist weten.' Zei ik treurig en grinnikte eventjes.

'Pech gehad, liefie!' Ik stak mijn tong naar haar uit zoals zij wel eens vaker deed naar mij. Zachtjes drukte ik weer een kusje op haar wang. 'En jij bent het grootste schatje dat op aarde rond loopt.'

'Het maakt jou liever door dat te zeggen, dat weet je toch.' Ik trok hem iets dichter naar me toe en keek hem in zijn ogen aan. 'I love you.' Zei ik zachtjes en glimlachte naar hem. 'I really, really love you.' Hij was de eerste tegen wie ik zoiets zei en het ook echt meende. Hij was gewoon mijn beste maatje en mijn steun en toeverlaat. Hij was alles wat je wilde hebben, echt alles.

Ik sloot even mijn ogen waarna ik ze weer opende. Ik wist dat ik die speciale, gelukzalige glas in mijn ogen had. Ik kon het voelen. 'Ik hou ongelofelijk en onvoorwaardelijk veel van je, Zoe. Je bent werkelijk alles wr ik voor kon wensen.' Zacht streelde ik weer door haar haren en glimlachte breed. Mijn hele lichaam voelde warm aan.

Een kleine, maar gemeende glimlach verscheen op mijn gezicht waarna ik even mijn ogen sloot en dacht aan alles wat er de afgelopen tijd gebeurd was. Nee, mijn leven was het afgelopen jaar niet makkelijk geweest, maar Dan had me weer wat opgefleurd en daar was ik hem eeuwig dankbaar voor.

De knuffel was zacht en lief, maar ik vond dat hij ergens uit troots bestond. Zij leek er troost uit te putten. Hierdoor wist ik dat ze aan haar moeder dacht. Zacht kuste ik op haar voorhoofd. Ik dacht toch dat haar gedachten daar zaten.

Zijn kus haalde me weer uit mijn gedachte, waardoor ik hem aankeek. 'Sorry, even in gedachten verzonken.' Verontschuldigde ik mezelf en liet me tegen het kussen aanzakken. 'Je hebt me echt nieuwsgierig gemaakt naar morgen.. Maar ik heb wel zin in dat openlucht geval.'

Ik glimlachte naar haar. 'Dan kom ik je morgen ook ophalen. Maar Zoë, ik moet zo weg... Heb beloofd aan pap en Kylan dat we een potje gaan honkballen en ik niet meer bij jou bleef plakken.' Ik trok een pruillipje. 'Ik ben ook nieuwsgierig naar morgen, maar ik denk dat je mijn cadeau niet zo leuk gaat vinden. Ik weet eigenlijk niet wat je er van gaat vinden. Roze lingerie wou je wel hé?' Even glimlachte ik, maar meende wat ik zei. Op de lingerie na. Zacht drukte ik een kusje op haar lippen. 'Mag ik gaan?'

'Tuurlijk mag je niet gaan,' Ik keek hem serieus aan en schoot vervolgens in de lach. 'Natuurlijk mag je gaan, gekkie. Ik sleur Teoh wel hierheen. Mag ie me drinken komen brengen enzo.' Grapte ik. Ik kuste hem zachtjes. 'Veel plezier met je honkbalspel zo meteen, en wel winnen hè.' Nog een keer kuste ik hem en gaf hem een zacht duwtje. 'Kom kom, honkbal wacht op je. Anders krijg ik dadelijk nog de schuld dat ik je heb gekidnapt.'

'Morgen ben ik weer helemaal van jou! Als je me nog wilt na je brief.' Ik liep naar de deuropening. 'En Zoe, ik hou ook van jou hoor.' Met een glimlach op mijn gezicht nam ik mijn rugzak en stormde naar beneden.

- GONE.

NEW
Ik lag plat op de bank en keek naar de televisie. Er was een belangrijke wedstrijd en gelukkig was alleen Zoe thuis, zodat niemand me kon storen. Echt, ik werd nooit kwaad, maar wel als iemand me belemmerde bij het footballwedstrijden kijken. Ik gooide popcorn omhoog, om ze dan met mijn mond te vangen. Het werkte niet echt, dus de grond en bank lagen al helemaal onder.

Ik had er inmiddels handigheid in gekregen, lopen met die gekneusde poot. Gelukkig voelde het al een stuk beter aan dan hiervoor, dus kon ik weer fatsoenlijk de trap aflopen. Zacht grinnikte ik toen ik Teoh op de bank zag liggen, kijkend naar een wedstrijd op de televisie. Dit was werkelijk zijn tijd: Niemand mocht hem storen. Natuurlijk vond ik het altijd het leukste om juist wel te doen, ja - ik was flauw. Met een grijns op mijn gezicht plofte ik boven op hem neer. 'En, hoeveel staat het?' Ik had werkelijk geen kennis over die sport, ik wist alleen dat ze moesten scoren.

Ik werd de kussens ingedrukt door Zoe's gewicht en zag het beeld wegvallen door de kussens. 'Serieus Zoe, dit is ene belangrijke wedstrijd.' Met een klein beetje moeite kon ik mijn ogen hoog genoeg houden om over de kussens heen te kijken. Ik kon haar gemakkelijk wegduwen, maar was bang voor haar gekneusde voet. 'Dit zou je nooit bij Dan doen, en ik weet zeker dat hij nu ook kijkt.'

'En dat is dus precies waarom jij mijn broer bent. Verschil moet er zijn hè.' Ik lachte even en stond op. 'Maar ik weet hoe chagrijnig je wordt als je het niet kan zien, dus voor deze keer zal ik van je af gaan, maar de volgende keer zal ik geen genade hebben broertje.' Ik ging van hem af en plofte neer op de andere bank. 'Was je me trouwens ooit nog van plan om te vertellen dat je iets met Alicia hebt?'

Ik haalde snel adem toen ze weer van me af was en ging weer comfortabel op de bank liggen. Ik gooide popcorn naar haar toe met de woorden ''huppakee, vangen'' en keek toen weer naar de televisie. Om haar woorden moest ik hard lachen. 'Nooit, natuurlijk. Van wie heb je het eigenlijk gehoord?' Ik at nog een handvol popcorn op en keek weer gespannen naar de televisie.

'Denk je dat het niet opvalt als jullie hand in hand over het terrein heen rennen als een stel bosjesmannen?' Grinnikte ik en keek hem even aan. 'Iedereen was die film aan het kijken, of tenminste - ze deden alsof, en jullie rende.' Ik begon te lachen. 'Het was wel een leuk gezicht.' De popcorn die hij had gegooid bleef plakkerig in mijn haren hangen. 'Bedankt Gard,' Mompelde ik half lachend en haalde het eruit.

Ik moest nu nog harder om haar woorden lachen en gooide opnieuw een handvol popcorn naar haar toe. 'Ja, dat was nou echt eens leuk. Maar de volgende keer doe ik het wel alleen, ik had wel het gevoel alsof ze zich schaamde. Maar ik heb echt hele interessante dingen gezien.' Ik wiebelde met mijn wenkbrauwen en keek grinnikend verder naar de televisie. 'Graag gedaan, Starling.'

'Ja, vieze leraren en leerlingen zeker die half in elkaar zaten.' Ik trok een wenkbrauw op en keek hem aan. 'Het is maar net wat je interessant noemt.' Grapte ik en beschermde mezelf met een kussen voor de vliegende popcorn. 'Je ma zal het wel leuk vinden als ze thuis komt en het hele huis ligt onder de popcorn.' Zei ik en pakte er een paar van de grond af, om deze vervolgens in mijn mond te stoppen.

Ik grinnikte geamuseerd. 'Ja inderdaad, kijk het is interessant, omdat ik ze daarmee hopelijk kan chanteren of generen en daarmee hogere punten kan scoren.' Ik keek even met een half oog naar de vloer en toen weer naar de televisie, terwijl ik een popcorn mijn mond in liet vliegen. 'Ik geef jou wel de schuld,' zei ik plagerig.

'En je denkt dat ze dat zal geloven? Jij bent het popcornmonster hier in huis.' Zei ik en pakte nog wat popcorn van de vloer af. 'Ah, nu snap ik waarom je altijd zulke hoge punten haalt, je chanteert iedereen gewoon met dat soort dingen.' Grapte ik en gooide wat popcorn naar hem toe.

'Serieus he, Zoe, ik heb elk jaar gered omdat ik leraren alleen maar chanteer, computers hack en van mensen afkijk. Ik heb zelf niets gedaan en weet dus ook totaal niets. Ik denk dat ik of clown ga worden of het leger inga. Verder kan ik gewoon niets.' Ik keek haar een en glimlachte. 'Ja oké, maar ik praat me er wel uit.'