Huis van fam. Starling-Gard

Het viel me op dat het achter ons stil was geworden, dus draaide ik me om. Ik kon nog net zien hoe Teoh zijn lippen van die van Eleanor afhaalde. 'Oh oh..' Mompelde ik en keek Dan even aan. Dit zou niet goed aflopen, dat kon ik nu al vertellen.

Mijn ogen gingen van Teoh naar Eleanor en weer terug. Mijn blik bleef hangen op Teoh, misschien had ik het van Eleanor ergens kunnen verwachten, maar dat nam niet weg dat ik ervan schrok. Ik merkte dat ik boos was en hoe er zich een brok in mijn keel vormden. Ik wist niet wat ik kon zeggen of doen. Ik wachtte misschien wel tot Teoh iets zou zeggen. Het geen dat nu door mijn hoofd ging bestond grotendeels uit mezelf onder controle houden, niet een lampenkap in de fik te laten vliegen, zoals thuis regelmatig gebeurd was. Mijn kaken klemde ik stijf op elkaar in een poging geen tranen in mijn ogen te krijgen.

Ik liet haar ook los en zette een stap naar achteren, terwijl ik me bedacht wat ik moest doen, en dat wist ik gewoon echt niet. Ik volgde de blik van Eleanor en keek achter me, waar ik Alicia zag staan en ik kon aan haar blik wel zien wat ze had gezien. 'O Alicia,' begon ik geschrokken en merkte dat ik tranen in mijn ogen kreeg. Ik wou Eleanor geen pijn doen en Alicia ook niet en nu had ik ze waarschijnlijk beide pijn gedaan. Ik keek Alicia echt verontschuldigend aan en zette een stap naar achteren. 'Ik moet plassen,' mompelde ik en rende naar de wc. Ik moest kotsen.

Ik keek enkel Alicia aan toen Teoh wegliep. Die kerel was ook handig. Enkel nam ik er drank bij en kee haar aan. Ergens voelde ik me verrot schuldig. 'Het is mijn schuld. Niet de zijne. Hij kuste me nog eens niet terug...' Eigenlijk wou ik zeggen: Ga niet huilen, verman je, ga Teoh achterna en slaag me vooral niet in mijn gezicht of ik maak je kapot.

Ik merkte de tranen in de ogen van Teoh op, en keek hem kort naar terwijl hij wegliep. Kort na Eleanor haar opmerking keek ik haar aan, op zoek naar woorden om te antwoorden, maar merkte dat het enige wat ik kon doen was in haar ogen iets te zoeken. Te zoeken naar waarom ze het ook maar in haar kop had gehaald. Kort opende ik mijn mond, maar sloot deze weer om weg te lopen uit de kamer, waar ik het idee had dat iedereens ogen op mij gericht waren. Ik twijfelde of ik naar buiten zou gaan, om in mijn behoefte naar frisse lucht te voldoen, of om Teoh achter na te gaan. Eleanor zei wel dat het haar schuld was, en dat geloofde ik maar al te graag, maar Teoh had zich verontschuldigt, en niet haar een mep voor haar kop gegeven. Ik liep de kamer uit en ging legde mijn hoofd tegen de muur tegenover de deur van de wc, waarna ik me op de grond liet zakken.

Dat ik naar de wc moest, was niet eens een leugen, want ik moest echt. Ik spoelde door en deed de deur open, al ging dat niet heel gemakkelijk. Ik keek om het hoekje en zag Alicia zitten. Ik sloot de wc deur en zakte door mijn knieën, om daarna haar handen te pakken. 'Alicia, het was echt en echt niet de bedoeling om je pijn te doen en dat zou ik ook nooit willen.' Ik ging naast haar zitten tegen de muur en keek haar aan.

Ik had geen idee wat ik met deze situatie aan moest. Teoh en Alicia waren beide uit zicht verdwenen en Eleanor stond daar maar. Zelf zat ik nog steeds naast Dan op de bank. Hoe graag ik ook iets wilde doen, wilde helpen, bleef ik toch roerloos zitten en beet ik op mijn lip. Misschien ging dit feest toch niet helemaal zoals gepland, helemaal niet zelfs.

Kort keek ik Teoh aan maar ik keek daarna weer voor me. 'Dat is mislukt,' mompelde ik bijna onhoorbaar. Wat niet geheel eerlijk was, als het geheel van haar kwam. Ik voelde een traan over mijn wang lopen en veegde die boos weg. 'Waar hadden jullie ruzie over?' vroeg ik, waarbij ik hem aankeek. Ik wou weten of het iets met mij te maken had.

Even dacht ik dat Alicia me echt zou pijnigen. Of tenminste me de huid vol schelden, maar dat deed ze niet. Ze huilde eerder. Iets waar ik niet verbaasd om deed. Ik zag Zoë naar me kijken en wist niet of ik die blik minachtig moest beschouwen of juist medelevend. Het spijtte Teoh dat hij me had gekust. Alweer. Ik had genoeg van deze onzin en opkloterij. Zo zouden ze het goedmaken en weer met elkaar klooien. Terwijl hij mij daarnet de indruk gaf dat hij juist nog niet bepaald wist voor wie hij specifieke gevoelens had. Ik ging enkel door mijn haar en voelde hoe benauwd ik het kreeg en hoe tranen zich opborelde. Echter gooide ik wel wat van het aanrecht en stormde naar buiten. Niet dat ik schade had getroffen aan porselein of glas. Ik was kwaad op mezelf, maar grotendeels om de manier waarop iedereen de laatste tijd met me omging. Vooral dat ze verwachtte dat ik met die dingen omkon, maar dat kon ik niet. Ik wist niet de woorden van Teoh te plaatsen en dan kreeg je die situaties.
Uiteindelijk liet ik me weer neerzakken op de grond en stak een sigaret op. Wachtend tot weer iemand zich naar mij zou keren en ik de volle laag moest opvangen. Dit was mijn schuld en dat wist ik. Echt, niemand moest het extra in de verf komen zetten. Een traan gleed naar beneden. Ooit echt niemand opgevallen dat ik altijd alleen was terwijl zij altijd elkaar hadden? Maar dan ook altijd.

Echter was ik te diep in gedachten verzonken en schrok laat op bij de woorden van Zoe. 'Wat is er dan gebeurd?' Even keek ik naar achteren waar ik weer op Alicia haar achterkant uitzicht had. Hatelijk aangezien ik liever dat gezicht zag dan dat van Eleanor.

'Voor zover ik heb kunnen zien, Eleanor heeft Teoh gezoend en Alicia zag dat. Nu hebben we de poppen pas echt aan het dansen..' Verzuchtte ik en liet mezelf weer zachtjes tegen hem aanleunen. Kon een feest nou nooit goed gaan? Moest er nou altijd iemand zijn die het verpestte voor de rest. Achter me hoorde ik een klap van iets dat omviel. Geschrokken keek ik om en zag hoe Eleanor naar buiten stormde. Op het aanrecht waren een paar flessen omgevallen, maar er was gelukkig niets gebroken. Twijfelend of ik achter haar aan moest gaan, keek ik naar de inmiddels dicht gevallen deur. Op het moment dat ik op wilde staan, zag ik dat Logan hetzelfde idee had, dus bleef ik maar gewoon zitten.

Even viel mijn mond open van verbazing. 'Eleanor is al een tijde into Teoh. Ook al hield ze de schijn op van niet. Soms kan dat gevoel onverwacht uitmonden in daden en daar kan ik over meespreken.' Ik keek haar samenzwerig aan. Zo had ik Zoe voor me gewonnen. 'Wat ze deed was fout en als daar ruzie van komt is het haar verdiende loon. Ik hoop enkel voor Teoh dat hij een goed excuus heeft waarom Eleanor hem stond te kussen en hoop dat hij haar niet terugkuste.' Arme Alicia.

'Dan moet ze dat natuurlijk ook doen waar iedereen bij is?' Mompelde ik licht geïrriteerd. Ik snapte best dat ze "into" hem was, maar het was simpelweg gewoon dom om hem te zoenen, terwijl zijn vriendin in dezelfde kamer stond. Soms ergerde ik me er licht aan, aan die naïeve acties van haar af en toe. Ik nam het haar niet kwalijk en ik was ook niet boos - maar het was op dit soort moment irritant.

Het was allemaal wat langs mij heen gegaan wat er gebeurd was, maar ik hoorde Zoë er over praten en ik kon mijn oren niet geloven. Dat Eleanor serieus in Alicia's gezichtsveld Teoh had moeten zoenen? Dat ze het uberhapt gedaan had, was ze niet goed bij of wat? Ik zocht Alicia, maar die was al naar Teoh, vervolgens richtte ik me op Logan en wist dat hij naar Eleanor toe zou gaan. Ik pakte zijn hand stevig vast en wilde zeggen dat hij haar niet achterna moest gaan, dat Eleanor het er zelf naar gemaakt had. Echter liet ik zijn hand los en zuchtte, ik had een hekel aan drama.

Ik schrok toen ik Eleanor naar buiten zag stormen en kon de oversture blik op haar gezicht zien. Ik drukte nog even een kusje op Frances' wang en ging toen achter Eleanor aan. Ik wist dat iedereen nu tegen haar zou zijn, maar ik zou altijd achter Ellie staan. Ik zag haar buiten zitten en liep naar haar toe. Ik ging op mijn knieen voor haar zitten en gaf haar een knuffel. Ik dacht dat ze dat nu wel nodig zou hebben. Ik snapte waarom ze Teoh zoende. Als je van iemand hield, dan moest je er ook gewoon voor gaan.

Ik voelde de armen rond me en rook niet de geur van mijn beste vriendin. In plaats daarvan voelde ik huid die ik herkende en armen die me eerder op deze manier hadden geknuffeld. Logan. Ik vond het lief, maar dit zorgde voor problemen. Mijn tranen waren gelukkig altijd geluidloos. Hierbij keek ik hem even aan en veegde ze bruut weg. 'Ga maar naar binnen. Hier krijg je problemen van.'

Ik lachte even zachtjes en schudde mijn hoofd. 'Geen enkel probleem die mij van jou weghoudt, Ellie.' Ik veegde de laatste traan weg en ging naast haar zitten, starend naar de lucht. Daarna keek ik haar weer onderzoekend aan. 'Gaat het weer een beetje?' Ik kneep even in haar hand en toverde een stukje brood onder mijn jasje vandaan. 'Van de tafel gestolen,' lachte ik, maar keek daarna serieus. 'De volle maan komt dichtbij.' Ik wees naar de lucht.

Ik had totaal geen honger. 'Dat helpt ook niet bepaald, Logan. Ik heb genoeg aan mijn kop om daar ook nog eens extra aan te denken.' Echt, ik had geen zin om te praten. Niet meer met wie dan ook. Weer nam ik verwilderd een trekje van mijn sigaret. Mijn hoofd was duidelijk de andere kant opgekeerd. De gedachten dat ik in een grote haarbal ging veranderen maakte mij enkel nog zieker van mezelf.

Ik boog even beschaamd mijn hoofd, maar keek toen weer op. 'Maar Ellie, dat kan de reden zijn waarom dat net gebeurde. Wij worden nu anders.' Ik keek haar doordringend aan. Zelf nam ik een hap van mijn broodje. 'Ik heb er ook geen zin in, maar het gaat nou eenmaal gebeuren en we moeten er rekening mee houden.' Ik legde een hand op haar schouder.

Ik kon er simpelweg gewoon niet tegen dat die Logan knul nu bij Ellie was in plaats van dat ik er was. Het was mijn taak als beste vriendin om met haar te praten, het was niet zijn taak. Ik zuchtte even diep en keek naar Dan. 'Ik moet gewoon even gaan kijken, ik ben zo terug.' Ik drukte een kus op zijn lippen, stond op en liep naar buiten toe. Hier zat Eleanor met haar hoofd afgeschermd en Logan met een hand op haar schouder. 'Ell..' Bracht ik alleen maar uit en hurkte voor haar neer.

'Nee Logan. Het komt niet daardoor en dat weet ik zeker. Het komt erdoor dat hij verwarring heeft geschept door een situatie en zijn woorden lieten weer gevoelens naar bovenkomen die ik lang heb proberen te verdringen en dan opeens krijg je dat.' Voor mijn gezicht kwam opeens Zoë te voorschijn. Net nog de gene die geirriteerd en beschuldigend naar me had gekeken. Was de stempel met kreng van mijn hoofd gevallen? Bedankt God. 'Hallo preek nummero twee.'

'Ik was niet van plan om je een preek te geven, maar als je dat zo graag wilt - oké.' Zei ik en keek haar aan. Ik kon nooit lang boos blijven op haar - behalve de laatste keer dat we ruzie hadden. Sinds dat hele wolven gebeuren waren we minder met elkaar omgegaan, maar nog steeds gaf ik evenveel om haar. 'Ik wilde alleen kijken waar je was en hoe het met je ging, maar als mijn aanwezigheid niet wordt gewaardeerd ben ik zo weer weg.' Ik zei het uiterst kalm, maar ik meende het wel.

Ik keek hoe Zoe er ook bij kwam zitten en daarna naar Eleanor. Ik streek nog een enkele keer over haar haren en stond toen op. 'Ik laat jullie wel even alleen,' zei ik en glimlachte nog even, voordat ik me omdraaide om weer naar binnen te lopen. Ik liep rechtstreeks naar Frances en plofte naast haar neer op de bank. 'Wat een avond zeg,' zei ik.

'Nou, tijdens Halloween zijn er wat dingen tussen Eleanor en mij gebeurd. Dat was het moment dat ik verliefd op haar was geworden, maar al snel hadden we ruzie en daarna spraken we niet echt meer met elkaar. Daar was die ruzie net over, ik vertelde haar dat ik haar toen leuk vond en dat wist ze niet.' Ik duwde mezelf omhoog en hield mijn hand tegen mijn hoofd. 'Alicia, ik verdien je niet. Ik ben een eikel, de grootste rotzak die je tegen kan komen. Ik kan niet tegen relaties, dat weet ik van mezelf, en toch ging ik er eentje met je aan. En nu heb ik je pijn gedaan. Echt waar, ik haat mezelf en iedereen zou dat ook moeten. Zie dat nou alsjeblieft in!' Gepijnigd beet ik op mijn lip en liep de gang uit. Ik zou haar alleen maar meer pijn doen. Ik kwam in de werkkamer van Zoe's vader en zakte tegen de muur, om daar in tranen uit te barsten. Ik zag het allemaal echt niet meer zitten, ik deed mensen alleen maar pijn, wat ik ook deed.

Instemmend knikte ik bij Logan's opmerking en ging wat tegen hem aanzitten toen hij naast me zat. Het was nogal ongemakkelijk toen iedereen de kamer had verlaten en ik alleen met Daniël nog daar zat. Maar gelukkig was Logan nu terug en was hij niet te lang bij Eleanor gebleven. 'Niet de meest slimme actie.' merkte ik op en legde mijn hoofd op Logan's schouder. 'Hoe kan je nou zoiets doen?' ging ik afwezig verder, want ik begreep er werkelijk niets van.