Huis van fam. Starling-Gard

'En jij hebt haast,' riep ik naar Zoë waarna ik even nog lachte om Alicia. 'Moet je een lift, Alicia?' Ik liet me langs de trapleuning naar onderglijden. 'Wel, Teoh... Het is moeilijk om niet naar haar te kijken als ze staat te dansen en te huppelen.'

'Ik heb geen haast.' Grinnikte ik en werd van de trapleuning afgestoten door Daniel die naar beneden kwam glijden. 'Zomaar?!' Lachte ik en drukte een kus op zijn lippen.

'Doet ze dat dan niet in je slaapkamer?' riep ik lachend achter hem aan. Snel pakte ik mijn spullen in mijn kamer bijeen en propte ze in een tas. Daarna rende ik naar beneden en sprong in mijn schoenen. 'Ay ay, captain Zoe,' zei ik glimlachend en pakte de autosleutels. 'Dus Alicia rijdt met jou mee, Dan?'

Ik ging op het bed van Teoh zitten om mijn schoenen aan te doen. En liep vervolgens ook richting beneden. 'Nee, ik was gister op de fiets gekomen. Hoewel ik het niet erg vind om die later op te halen, maar dat is niet handig.' Ondertussen nam ik mijn jas van het haakje af waaraan deze had gehangen.

Ik fronste slechts mijn wenkbrauwen en keek Teoh aan. 'Ik dacht eraan om jou een lift te geven aangezien we toch samen trainen en omdat mijn auto voor de deur wegmoet. We hebben nog tijd om je thuis af te zetten, hoor.' Bij die laatste zin keek ik Alicia aan en deed ook mijn jasje aan.

Net als de rest trok ik mijn jas aan en slingerde ik mijn tas over mijn schouder heen. Ik had echt zin om weer te trainen. Om samen met Ellie te zijn en gewoon iets samen doen. Er verscheen al een glimlach op mijn gezicht bij het idee.

'Well, if you don't mind,' vanaf hier viel het op zich nog wel mee naar mijn huis. Ik trok mijn jas aan en liet mijn hand in die van Teoh glijden toen ik naast hem stond. 'Dan kom ik jou later nog wel lastig vallen om mijn fiets op te halen.' zei ik waarbij ik hem met een plagende glimlach aankeek.

NIEUW DUS.

Met mijn voeten op de salontafel en de afstandsbediening in mijn hand zapte ik wat op de tv. Gisteren was ik vrijsnel na Daniël en Teoh vertrokken. Eleanor had ik niet meer kunnen vinden, maar er was een grote kans dat zij ook gewoon naar huis was gegaan. Eenmaal thuis was ik, nadat ik me had omgekleed, als een blok in slaap gevallen en nu zat ik op de bank. Met een heerlijke warme trui van Teoh aan, een mok thee in mijn handen en een joggingbroek. De perfecte zaterdag.

Met veel lawaai kwam ik het buis binnenlopen en deed mijn jas uit. 'Ik ben thuis!' schreeuwde ik en deed nu ook mijn schoenen uit. Direct liep ik naar de keuken en pakte een zak chips uit de kast, om daarna op de bank te springen. Waar Zoe ook zat. 'O, hey,' zei ik, een beetje verbaasd en plofte neer op de bank.

'Ugh, Teoh. Teveel herrie.' Klaagde ik en zette de tv uit. 'Zo, heeft meneer een kater?' Vroeg ik me hardop af en liet mijn hoofd op zijn schoot vallen. 'Ik ben zo kapot moe hè.' Zei ik zeurderig en pakte een hand chips uit de zak. 'Oh ja, ik zou niet naar boven gaan als ik jou was, tenzij je een trauma wilt krijgen. En ik heb al naar boven geschreeuwd dat ze zachter moeten zijn, maar ja.' Ik haatte het als ze zo... jeugdig deden, maar het lef om naar binnen te gaan en te zeggen dat ze moesten stoppen had ik ook niet, dus was ik tot de beneden verdieping verbannen.

Ik knikte en streelde afwezig haar haren. 'Een verschrikkelijke kater,' zei ik mompelend en grinnikte daarna. Als je heel stil was, kon je ze inderdaad horen lachen en dingen doen. 'Weet je dat ik dat eigenlijk heel erg lief vind? En het is maar goed dat ze elkaar nog steeds zo leuk vinden.' Ik keek haar aan. 'Hoe was jouw avond? En je weet dat je me zo net hebt uitgedaagd om ze te gaan bespioneren!'

Afkeurend keek ik hem aan toen hij over het bespioneren begon, maar besloot om eerst antwoord te geven op zijn vraag. 'Tja - het was niet meer zo interessant nadat je m'n vriend had weg gekaapt.' Lachte ik. 'Nee hoor, ik ben vrij snel naar huis gegaan. Het was niet echt meer interessant en daarbij was ik ook heel erg moe. Had je wel nog een gezellige avond bij Dan?' Ik kauwde op een chipje en sloot mijn ogen vervolgens. 'Lief, ja tuurlijk - alleen ik hoef de details niet te horen.' Zei ik grinnikend.

Ik schudde mijn hoofd. 'Hij had mij weggekaapt. Ik was net van plan om voor de vijfde keer deze maand bij de politie aan te gaan kloppen. Het was zo gaaf, ik wou drank shower doen en wat andere dingen. O men, en ik had me toch gekotst, drank en sigaretten gaan niet samen, onthoud dag Starling.' Ik kromp in elkaar bij foute geluiden. 'Ja, je hebt gelijk.'

Om zijn verhaal begon ik te lachen. 'Teoh, Teoh toch. Waarom drink je af en toe zoveel? Je bent net zo gezellig zonder drank, geloof me.' Ik kneep in zijn wang en grinnikte. 'En waarom rookte je gisteren?' Ik fronste mijn wenkbrauwen, hij moest wel een beetje op zichzelf letten en ik had het idee dat hij dat de laatste tijd niet echt deed.

Ik haalde mijn schouders op en keek van haar weg. 'Omdat het lekker is,' zei ik enkel en haalde mijn schouders op. 'En het laat je alles even vergeten. Belangrijkste punt.' Ik propte een handvol chips in mijn mond. 'Ik kwam een vriendin tegen en die had sigaretten. Het was fijn om er weer eens eentje te nemen.'

Ik zuchtte diep uit en liet mijn hoofd weer op zijn bovenbenen vallen. 'Teoh, ik ga je nu heel volwassen zeggen dat drank geen oplossing is. Praat. Praten is de oplossing en al moet ik tot drie uur 's nachts naar je verhalen luisteren, ik doe het echt.' Ik ging rechtop zitten, sloeg mijn armen om hem heen en trok hem naar me toe. 'Mijn broertje.' Zei ik lachend en drukte een kus op zijn wang.

'Je hebt geen idee wat de oplossing is voor mijn problemen,' zei ik bits en er trok een harde blik over mijn gezicht. Ze had geen idee wat goed en fout voor me was. Ik wilde haar eerst wegduwen toen ze me knuffelde, maar sloeg uiteindelijk mijn arm ook om haar heen en begroef mijn gezicht in haar nek. Ze had er geen idee van, hoe vreselijk mijn leven nu was.

Ik zuchtte diep uit en keek hem aan. 'Waarom praat je dan niet gewoon?' Vroeg ik me hardop af en keek hem aan. 'Je zegt wel dat ik geen idee heb, maar je geeft me niet eens een kans om het te begrijpen.' Mijn stem was kalm en beheerst. Ik wilde hem echt heel graag helpen met de dingen die hem dwars zaten, maar dat kon ik niet als ik niet wist wat het probleem was.

Ik stond boos op en keek haar aan. 'Ik ga dit jaar niet slagen voor mijn examen en ben zelfs gedreigd om van school afgestuurd te worden. Mijn vader heeft geen enkele keer gebeld. En alles gaat fout met Alicia en overal twijfel ik over. Daniel heb ik in jaren eindelijk gisteren weer gesproken. Kijk, dit is er dus aan de hand.' Ik greep een kussen en kneep erin. 'En verdomme die klote sprookjes ook...'

Ik fronste mijn wenkbrauwen toen er een stroom van problemen opkwamen. Ik moest toegeven dat ik ook aardig depri zou worden als dit alles me ineens zou overkomen. 'Hé, Teoh - even rustig.' Ik zette hem terug op de bank en liep naar de keuken om twee mokken thee te maken. Diep zuchtte ik uit en liep met de twee mokken in mijn hand terug naar de bank, waar ik er eentje aan hem gaf. Dat van school kon ik niets aandoen, maar ergens was dat ook wel een beetje zijn eigen schuld. 'Waarom bel je je vader zelf niet terug? We kunnen het nummer gewoon opzoeken in de geschiedenis van de telefoon..' Ik legde mijn hand op zijn schouder en gaf en een klein kneepje in. 'Als je op school gewoon laat zien dat je vanaf nu super hard je best doet, wordt je er echt niet afgetrapt. En zie het voordeel ervan in: Je komt bij mij en Danny in de klas.' Een klein glimlachje verscheen op mijn gezicht. 'En dat van Alicia. Ik weet niet wat er tussen jullie aan de hand is en daarbij kan ik je daar niet mee helpen, hoe graag ik het ook zou willen.'

Toen ze opstond om thee te halen, legde ik mijn gezicht in mijn handen. Nu scheepte ik er haar ook weer mee op. Gepikeerd keek ik naar mijn handen toen ze nat aanvoelde. Godver, nu huilde ik ook nog. Ruw veegde ik de tranen weg, net op tijd toen Zoe aan kwam lopen. Haar woorden gingen langs me, zo afwezig staarde ik naar de muur. Ik hield het niet meer. Daarna draaide ik me naar Zoe om, om daarna met luide snikken mijn gezicht in haar nek te verbergen.

De thee vloog bijna over de rand van mijn mok heen toen Teoh me om mijn hals vloog. Voorzichtig zette ik de mok neer op de tafel en sloeg mijn armen om hem heen. 'Hé,' Zei ik zachtjes en wreef over zijn rug heen. Zo zag je maar weer hoe de vrolijke Teoh ineens kon verdwijnen. Misschien was dit wel eens goed. Misschien had hij een keertje een uitbarsting nodig, van alles gevoelens die hij de laatste tijd had opgekropt. Nog steeds hield ik hem stevig vast. 'Het komt wel goed.'

Schamper begon ik te lachen. 'En het ironische is dat het ook gewoon niet goed komt en dat ik de enige ben die dat doorheeft.' Ik veegde mijn ogen af met mijn shirt en liet Zoe los. 'Bedankt,' zei ik verlegen en pakte een mok op, alsof er net niets gebeurd was. God, wat schaamde ik me op dit moment. Wat moest ze nu wel niet van me denken?

'Teoh..' Zuchtte ik vermoeid en keek hem aan. 'Waarom komt het niet goed? Als je gewoon je best doet op school, dan ga je volgend jaar wel over en wordt je niet van school afgetrapt. Als je je vader wilt spreken, wik ik hem desnoods voor je op. Echt - bel hem zelf, wat maakt het uit wat je moeder ervan denkt. Het is jou vader en als jij hem wilt zien - dan doe je dat.' Sprak ik hem streng toe en nam nog een slok van mijn thee. Toen hij me bedankje gaf ik hem een knikje. 'Graag gedaan. Ik doe het met liefde, dat weet je.'

Ik keek hard naar de muur. 'Ook al zou ik alleen nog maar tienen halen, dan ga ik nog steeds niet over. Ze zoeken nu toch ook wie er al die stinkbommen in de gangen heeft aangestoken? Als ze erachter komen dat ik het was, word ik van school getrapt. En ik durf mijn vader niet te bellen, omdat ik bang ben naar wat hij gaat zeggen.'