Huis van fam. Lewis

Ik moest lachen om zijn geplaag maar bestudeerde hem aandachtig via de spiegel toen hij over zijn vader en de uitbarsting vertelde. Mijn haar viel weer over mijn schouders toen ik het laatste speldje eruit haalde en ik draaide me weer naar Logan om. 'Zie je, je hoeft je niet altijd in te houden tegenover je vader. Hij mag best weten hoe het zit.' Ik had altijd het idee dat Logan zijn vader maar zijn gang liet gaan en dat hij zijn mond wel hield, ondanks dat het onder invloed van de volle maan was, leek het inderdaad goed dat hij een voor zichzelf opkwam. 'Hij kwam een stuk sympathieker over vanavond dan de vorige keer dat ik hem zag.'

'Ja, je hebt gelijk,' gaf ik zuchtend toe en trok mijn shirt uit. 'Hij leek ook vreselijk onder de indruk en zelfs overdonderd. Hij heeft daarna urenlang in zijn kamer gezeten, ik denk om na te denken.' Ik stond op en ging achter haar staan, om met mijn vingers door haar zachte haren te strelen. 'Hij is de constant aardig en begripvol. Eindelijk de vader die ik ken.'

Ik voelde hoe zijn vingers door mijn haar streken en glimlachend draaide ik me om. 'Gelukkig maar, je verdient zo'n vader en niet eentje die je verwaarloost.' Ik legde mijn hand op zijn wang en drukte een kus op zijn lippen waarnaar ik me weer omdraaide en mijn haar omhoog hield. 'Wil je mijn jurk openritsen?' Nog een nadeel van dit soort jurken; je kon ze zelf niet eens geheel aan en uit krijgen.

'Als ik eerlijk ben, dacht ik echt dat mijn oude vader verdwenen was, maar hij zat er dus nog steeds.' Opgelucht haalde ik adem en glimlachte daarna bij de kus. Ik pakte de rist vast en deed hem naar beneden. Ik draaide me om en grinnikte. 'Kan je de veiligheidsspelden eruit halen? Het pak was veel te groot.'

'En jij hebt hem weer naar boven gehaald.' merkte ik glimlachend op. Ik was er van overtuigd dat Logan een of andere louterende werking had op mensen, hij bracht vaak het beste in anderen naar boven omdat hij zo vriendelijk en aardig was. Toen de rits open was haalde ik van opluchting diep adem. 'God, dat ding zat strak.' Ik draaide me vervolgens weer om en knikte. 'Ehu, waar zitten ze?'

'Klopt,' zei ik glimlachend. Na een heleboel gescheld en verwijten was het me toch gelukt. Ik had mezelf toen echt niet in de hand. Ik wees naar mijn rug. 'Ze zitten daar ergens verstopt. Mijn vader had het vastgezet, maar ik weet niet waar. Het zijn van die minispeldjes.' Ik haalde diep adem en wachtte af.

Ik draaide hem om en zocht behendig de sluitspeldjes en had ze er al vrij snel uit. De laatste weken had ik zoveel kostuums in elkaar gezet dat ik nu nogal goed was met alles wat er bij het maken van kleding kwam kijken. Ik hield de speldjes voor hem en glimlachte. 'Het kostuum stond je echt goed.' merkte ik nog eens op.

Ik deed het bovenstuk van mijn kostuum uit en glimlachte. 'Bedankt Frankie.' Ik haalde even een hand door mijn haar en gaapte. Het was al best laat, al had ik het gevoel alsof we als eerste waren weggegaan. 'Je zag er ook prachtig uit,' zei ik voor de honderdste keer, maar het was ook werkelijk zo. Ik vouwde mijn shirt op en legde de spelden en mijn muts erbij.

'Ehu.' mompelde ik afwezig terwijl ik mijn pyjama zocht en hem vond onder mijn bed. Vluchtig deed ik de jurk uit en trok mijn pyjama shirt al over mijn hoofd voor ik de jurk goed en al uit had. Ik worstelde de blauwe stof over mijn voeten heen en hing de jurk vervolgens over de bureaustoel. 'En nu mag tie weer de kast in en zal nooit ooit meer zoiets aantrekken.' Ik geeuwde, rekte me uit en glimlachte naar Logan.

Ik keek even weg toen ze zich omkleedde en deed daarna ook mijn broek weg. 'Ben je er al achtergekomen dat ik altijd heel stiekem mijn pyjama vergeet?' Lachend ging ik op haar bed zitten en wreef even in mijn ogen. 'Ik ben ook van plan dit pak niet meer te dragen. Het kriebelde. Heel, heel erg.'

Ik moest lachen om zijn confessie en ging naast hem op het bed zitten. 'Hmm, nee, ik doe alsof ik heel onwetend ben.' Ik legde mijn hoofd op zijn schouder en gaapte nog eens. Wat zo'n feest al wel niet kon doen met je energie. 'Oja?' vroeg ik grinnikend en streek met mijn vingers over zijn arm om het kriebel gevoel na te doen.

Ik schoof een stukje op, zodat ze naast me kon zitten, en legde mijn arm om haar schouders heen. Ik geeuwde ook nogmaals en lachte bij haar aanraking. 'Ja, precies dat gevoel, alleen dit is dan wel fijn.' Ik prikte even in haar zij en stond daarna op. 'Je hebt zeker niet heel toevallig een extra tandenborstel?'

Ik dook in elkaar na zijn prik in mij zij en lachte zachtjes. Ik keek toe hoe hij opstond en dacht kort na. 'Ik denk het wel, er moet er wel een te vinden zijn.' Eveneens stond ik op en liep naar de badkamer waar ik in het medicijn kastje naar een andere tandenborstel zocht. Terwijl ik zocht vroeg ik me iets af, waar ik al een tijdje mee zat en besloot het maar gewoon te vragen. 'He, Logan, je vader hea, hij leert je vanalles over het weerwolf zijn, maar hij is er zelf geen?' Bij het stellen van de vraag vond ik de tandenborstel.

Ik volgde haar naar de badkamer en pakte de tandenborstel aan. Met een beetje pasta erop begon ik te poetsen. Na een tijdje keek ik opzij en spuugde de pasta en water uit mijn mond. 'Ja,' zei ik tegen Frances, 'hij is ook weerwolf. Daardoor wilde hij niet dat mijn moeder een kind kreeg.' Ik legde de borstel weer neer en liep naar haar bed toe.

Ik voelde me al stom toen ik het gevraagd had, zeker toen Logan eerst geen antwoord gaf. Ik begon mijn tanden ook maar te poetsen en kon mezelf wel slaan toen ik zijn antwoord hoorde. Natuurlijk was zijn vader ook een weerwolf, dat had ik zelf ook nog wel kunnen verzinnen, maar hij had het er nooit echt over gehad. Ik spoelde mijn mond, haalde nog vlug een borstel door mijn haar en liep ook naar mijn kamer. 'Sorry.' mompelde ik.

Ik keek hoe ze ook kwam aanlopen en hield mijn gezicht schuin. 'Sorry voor wat? Het was een hele normale vraag hoor,' glimlachte ik en sloeg mijn arm om haar heen. Zachtjes drukte ik een kus op haar haren en ging toen onder de dekens liggen. 'Kom je ook?' vroeg ik uitnodigend en geeuwde.

'Het was een stomme vraag, ik stel altijd stomme vragen.' verzuchtte ik toen ik naast hem was gaan zitten. Ik glimlachte bij zijn kus en knikte. Voor ik het dekbed om ons heen sloeg, knipte ik het lichtje naast mijn bed uit en vleide me tegen Logan aan. Dit was zoveel malen beter dan op een feestje te moeten lachen naar iedereen en beleefd gesprekken te moeten voeren en te moeten dansen.

Ik legde mijn arm over haar heen, toen ze eenmaal lag, en glimlachte daarna. 'Het was geen domme vraag,' zei ik. 'Ik vroeg ooit toch ook of jouw moeder en oma heksen zijn? Dus je had genoeg reden om hetzelfde bij mij te vragen.' Ik keek haar in de donkerte aan. 'Bij de roadtrip he, waar wil jij allemaal naartoe?'

'Ja, maar dat was anders.' merkte ik op en probeerde zijn vrije hand te vinden. Eenmaal gevonden pakte ik die met mijn beide handen vast en drukte er glimlachend een kus op. 'Jouw moeder en voorderest heb ik er nog niet erg veel over na gedacht. Misschien naar het noord westen, het lijkt me geweldig door de nationale parken te rijden.' Al die natuur sprak me erg aan, het leek me heerlijk om omringd te zijn door zoveel groen en zo weinig mogelijk andere mensen.

Ik schudde mijn hoofd en kneep zachtjes in haar hand. Ik luisterde glimlachend naar haar woorden en keek haar strak aan. Ik vond het heerlijk als ze zo enthousiast over dingen sprak. 'Ja, dat lijkt me prachtig,' zei ik, nu ook enthousiast. 'En misschien ook langs de kust? Er zijn genoeg rustige baaien hier in Amerika.'

'Ja, leuk! Zolang de mustang het volhoudt kunnen we overal heen waar we maar willen.' Ik moest zachtjes lachen van enthousiasme. Ik keek er zo naar uit en het was nog een tijd weg, maar toch werd ik steeds opgewekt als ik er aan dacht. 'Stiekem ben ik al een lijst aan het bijhouden over wat er allemaal mee moet en ik ben al begonnen aan de ultimate roadtrip playlist.' vertelde ik hem grinnikend.

'O ja, de mustang,' glimlachte ik en tekende een hartje op haar wang met mijn vinger. Ik haalde even verbaasd mijn wenkbrauwen op. 'Echt waar? Weer een reden waarom we het snel moeten plannen en uitvoeren.' Ik legde lachend mijn hoofd op het kussen en wreef over haar buik. 'Dan zorg ik wel voor het eten.'

'Ja, de ford mustang shelby GT 350 uit 1966.' zei ik glunderend. Ik was er achter dat ik al over helft was met het opsparen van mijn geld. Dat was al heel wat als je het vergeleek met wat ik vorig jaar bij elkaar gekregen had. Grinnikend keek ik naar Logan en hoe hij lachte. 'Jij mag het eten regelen. En natuurlijk dat je moeder voorbereidt is op ons bezoek.' Om nou ineens op de stoep te zijn was ook weer zo spontaan, ik had geen idee hoe zijn moeder daar op zou reageren.

'Yup, de ford mustang nog iets,' plaagde ik. Ik was zelf een wrak in auto's herkennen. Het was nog een wonder dat ik erin kon rijden. Ik keek glimlachend op. 'Ik heb haar gisteren nog gebeld. Ze vraagt elke keer weer wanneer we komen. Ze wil je zo graag ontmoeten.' Ik legde mijn hand op haar rug en streelde daar zachtjes haar huid.

'Gelukkig.' stelde ik ook oprecht opgelucht. Het was ook zo wat om er achter te komen dat ze niet zo blij was met een soort van schoondochter. Zijn streling bezorgde me kippenvel, maar op een goede manier. Kort drukte ik mijn lippen op die van hem en keek hem toen weer aan. 'Weet je moeder het?' Misschien had Logan's vader wel nooit verteld over wat haar man en haar zoon waren, misschien ook wel.