Huis van de fam. McKenzie

'Wel, het mag cliché klinken en niet erg gepast maar,' Ik sloot haar in mijn armen en keek haar aan. Ik voelde hoe mijn gezicht ontspande en bewonderde het hare met mijn ogen. Ze was zo prachtig en mijn geliefde. 'Ik kan niet stoppen met aan onze nacht te denken. De nacht dat we liefde bedreven. In een moment was alles zo fucked op, maar ook nog nooit zo perfect.' Mijn lippen drukte zich op de hare. Dit keer enkel meer voller, passioneler, waardoor mijn hart even leek te stoppen met slaan. Ik wist dat dit overdreven kon klinken, maar ik hield oprecht van haar en dat liet me dit zo ervaren.

Ik grinnikte zachtjes. Wat hij niet allemaal kon bereiken met woorden. 'Het was inderdaad een perfecte avond.' beaamde ik liefelijk en genoot van zijn liefdevolle, tedere kus op mijn lippen. Toen ik mijn lippen van die van hem afhaalde, streek ik met mijn hand door zijn haren heen en kuste ik hem zachtjes op zijn wang. 'Ik hou toch zoveel van je.' zei ik glimlachend en liet mijn hoofd op zijn borstkas leunen.

Ik streelde zachtjes haar gezicht en drukte een paar kusjes op haar voorhoofd en kruin waar ik nog net bij kon. 'Ik hou ongelofelijk veel van jou, Zoë. Een belofte die ik niet kan of wil verbreken.' Mijn hand zocht haar gezicht om hierbij weer haar lippen te kunnen kussen.

Ik vergat mijn moeheid even, maar toen zijn lippen weer van die van mij verwijderd waren gaapte ik diep. 'Zullen we zo gaan slapen? Anders ben ik morgen een wrak en heb je niets aan me.' grinnikte ik lichtjes en drukte mijn lippen nog snel één keer kort tegen die van hem aan. Ik moest toegeven dat ik echt niet van hem af kon blijven - een verslaving wilde ik het ook niet noemen, maar ik wilde gewoon bij hem zijn op de moment dat dat kon.

Ik grijnsde even bij haar woorden en kuste haar lichtjes terug. Ik voelde weer een vlaag van kriebels in mijn buik die zich verspreidde over heel mijn lichaam. Ik had het heerlijk warm. 'Ga maar slapen, Zoë.' Ik wou haar niet wakker houden. Zacht streelde ik haar haren goed en keek haar aan. Het was heerlijk om haar in mijn armen zien in slaap te vallen en al heerlijk om haar warme lichaam tegen dat van mij te voelen in de ochtend. Ik kon er aan gewoon worden. Hoewel het gevoel van dat het speciaal was altijd zou blijven.

Voor ik het doorhad was ik in een diepe slaap terecht gevallen. Echter was dit geen droomloze slaap, helaas. Ik was klein, niet fysiek, maar emotioneel klein en alles achtervolgde me. Mijn gedachten waren niet meer veilig en alles waar ik keek verschenen mensen waarvan hun nek was open gebeten of verscheurd. Met een schonk kwam ik omhoog en keek de kamer rond. Er was niets aan de hand, Dan lag gewoon naast me. Gewoon een nachtmerrie.

Ik voelde hoe het bed leek te bewegen en ook ik werd wakker met mijn ogen wagenwijd open. 'Zoe?' fluisterde ik zacht. 'Nachtmerrie?' Zacht kwam ik recht en sloeg mijn armen om haar heen. Geruststellend drukte ik een kusje in haar hals waarna ik een lampje aanknipte.

Ik knikte en keek hem aan. 'Het is niets.' wimpelde ik de woorden weg en glimlachte. Een diepe gaap ontsnapte uit mijn mond. Gewoon simpelweg een nachtmerrie meer was het niet. 'Ga maar weer slapen. Het is oke.' stelde ik hrm gerust en knipte het nachtlampje weer uit. Hij hoefde zich geen zorgen te maken, alles was oke.

Ik drukte haar in mijn armen en kuste haar huid in de donker. 'Ik hoop het. Slaap lekker, Zoë.' Zachtjes streelde ik nog een keertje haar rug voor ik weer in een diepe slaap sukkelde.

Ik doe wel even dat het de volgende ochtend is :')

Na de nachtmerrie had ik haast niet meer geslapen. Af en toe had ik een oog dichtgedaan, maar voor mijn gevoel was dat telkens niet langer dan tien minuten. Nu was de zon alweer boven en de zonnestralen piepte vrolijk door het gordijn. Dan lag nog steeds met zijn armen om mij heen, iets wat me een vertrouwd gevoel gaf.

Ik werd wakker met het gevoel dat alles veranderd was. Buiten het feit dat Zoe haar huid nog altijd even zacht was. 'Hey jij,' fluisterde ik en drukte mijn lippen op die van haar. 'Al honger of nog even blijven liggen?'

'Hey daar,' zei ik met een glimlach en kroop dichter tegen hem aan. 'Nog even blijven liggen natuurlijk.' lievelijk keek ik hem aan en drukte een kus op zijn wang. 'Heb je nog lekker geslapen?' Nieuwsgierig keek ik hem aan en kroop nog dichter tegen hem aan.

Ik glimlachte terug naar haar en liet haar in mijn armen kruipen. 'Verassend genoeg wel. Jij niet zeker?' Een flauw glimlachje kwam rond mijn lippen. Zoe haar lichaam tegen het mijne was echt zo ontzettend prettig, dat ik het niet kon beschrijven. Zelf hoe ze er nu uitzag was prachtig. Mijn hand streelde zacht over haar onderrug, liefelijk.

'Het viel wel mee, ik heb nog best redelijk geslapen.' loog ik en kroop nog dichter tegen hem aan. Hij hoefde zich niet ongerust te maken over mij. Er waren al genoeg dingen die we moesten verwerken op dit moment. Met mijn vinger streek ik wat van zijn haren uit zijn gezicht en gaf hem een tedere kus.

Dichter dan dit kon niet meer en ik voelde de heerlijke warmte van Zoë. Zo rook altijd zo lekker. Een zachte kus drukte ik terug op die van haar. 'Dan is het goed.' Ik kon er niet aan doen, maar ik dacht aan ons. Vrijend. Nooit gedacht dat ik er zo levendig over kon fantaseren dat ik er zelf vies van was. Misschien kwam het doordat we opeens zoveel te verwerken had dat ik liever aan iets anders dacht. 'Zo pannekoeken met choco? Daar krikken we vanop.'

Ik knikte enthousiast toen hij over pannenkoeken met chocolade begon. 'Je weet dat ik verslaafd ben aan chocolade, alles waar chocolade op of in zit is goed.' giechelde ik en sloeg mijn arm om zijn torso heen. 'Zo, meneer geeft getraind de afgelopen tijd.' merkte ik lachend op toen ik zijn spieren voelde en keek op naar hem. 'Komt er eigenlijk nog een vervangende wedstrijd?'

'Waarschijnlijk, maar ik heb geen zin om die te spelen.' Het zou toch nooit hetzelfde zijn. Ik lachte nog kort om haar woorden. 'Veel getraind hé? Ik ben toch niet zoveel spiermassa bijgekomen.' Zacht trok ik haar op mijn borstkas waarbij ik door haar haren ging. 'Meisjes en chocolade zal ik nooit begrijpen.'

Ik keek hem begrijpend aan. 'Ik snap het, niets zal ooit nog hetzelfde zijn na gisteravond.' zei ik zachtjes en streelde langs zijn borstkas. 'Nou, ik voel een verschil, dus dat moet toch wat zeggen.' grijnsde ik en drukte een kusje op zijn sleutelbeen. 'Zo vreemd zijn we niet hoor.' lachte ik en keek hem aan. 'Zeg me niet dat je niet van chocolade houdt.'

'Nooit,' beaamde ik en staarde naar het plafond om daarna weer in haar mooie ogen te kijken. Een flauwe glimlach werd haar toegeworpen. 'Starling, ga je me zeggen dat je niet van gespierde jongens houdt?' Een kusje werd op haar voorhoofd gedrukt. 'Ik hou van chocolade, maar meisjes lijken echt zo een vreemde relatie met chocolade te hebben.'

'Heb ik ooit gezegd dat ik niet van gespierde jongens hou?' lachte ik. 'Natuurlijk hou ik van gespierde jongens, zeker als ze Daniël William Alexander McKenzie heten.' Ik kon wat gegiechel niet onderdrukken. 'Tja, chocolade is nou eenmaal onze tweede liefde. Ik kan het ook niet helpen.' Ik had altijd ontzettend veel van chocola gehouden, zelfs al toen ik een klein kind was.

'Zolang ik maar op de eerste plaats kom, is het goed.' Glimlachend kriebelde ik haar buik. Het was heerlijk om mijn hoofd leeg te kunnen maken bij haar. Helemaal aan niks denken doordat zij bij me lag. 'Alleen als ze Daniel William Alexander McKenzie heten!' verbeterde ik haar lachend. 'Maar waar blijft dat sixpack van jou, Zoë?'

'Ja, alleen als ze zo heten ja.' verbeterde ik mezelf en kuste hem zachtjes. Ik had nooit gedacht dat ik zo erg van iemand kon houden als ik van Dan deed. 'Mijn sixpack is on de make.' zei ik lachend en trok het shirt wat ik aanhad omhoog. 'Hier, zie je wel - helemaal strak.'

Ik bekeek haar lichaam met een goed keurend geluidje. 'Helemaal strak? Waarom ben ik opeens zo verschrikkelijk aan het doordenken?' Ik lachte geamuseerd en streelde met mijn handen langs haar zij waarna ik haar weer kuste. Ik hield zoveel van Zoë. Ik had een gevoel voor altijd me bij zou blijven als ik ooit zou trouwen zou het met een vrouw zijn waarvoor ik dit gevoel had.

Ik rolde van hem af en begon te lachen. 'Jij en je vieze gedachten ook altijd.' zei ik en gaf hem zacht een por in zijn zij. Ik gaf hem een paar zachte kusjes op zijn ontblootte borstkas en glimlachte naar hem. 'Zullen we zometeen dan maar naar mijn tweede grote liefde gaan?' giechelde ik, doelend op de pannenkoeken met chocolade.

Mijn hand haalde plagend haar garen doorelkaar. 'Zorg dan maar dat ik niet jaloers word op die tweede liefde.' Ik rolde ons om en drukte plagend haar shirt meer naar boven. Een kusje werd er geplaatst waarna ik haar met een grote glimlach aankeek. 'Vieze gedachten? Ik vond het juist leuk.' Weer zo plagend.