The Mystic Grill

'Met mondje dicht eten, Logie!' Ik lachte en keek hem aan waarna ook ik begon aan mijn eten. Het was heerlijk om de krakende tosti tussen mijn tanden te voelen en een heerlijk eitje erbij. Nog beter was om een slokje drinken te hebben. Een transformatie putte je uit en zorgde ervoor dat je werkelijk veel honger had. Dat was toch bij mij het geval en bij hem. 'Dus hoe gaat het voor de rest met je?'

Ik lachte, ook met volle mond, maar sloot hem daarna netjes. Ongeduldig at ik mijn broodje op en bestelde er daarna nog eentje. 'Jij ook?' vroeg ik vragend. Daarna dacht ik even na. 'Alles gaat goed, alhoewel... Frances en ik hebben onze eerste echte ruzie gehad. Het was echt vreselijk en de laatste dagen heb ik haar natuurlijk niet gesproken. En jij Ellie?'

Ik bestelde een stuk chocomousetaart. Ook al was het inderdaad nog vroeg. 'Oei, ruzie? Dat is nooit goed, maar wel normaal denk ik als koppel. Fucked it up met Teoh en bij Teoh.' Hierbij hlde ik mijn schouders op. 'Voor de rest eenzaam geweest als ik geen Zoe had of cheerleaden.' Arthur zou ik maar buiten deze conversatie laten.

Ik keek op en dacht even na. 'Hij zou waarschijnlijk niet bij Jan en alleman uit een taart springen... Halfnaakt.' Grinnikend keek ik haar aan. 'En Arthur dan? Bij je feest? Zag er pretty serieus uit. Maar is het niet illegaal? Oke stom grapje,' zei ik snel en keek haar daarna quasi geraakt aan. 'En ik dan? Verwaarloos ik je?'

Logan zijn reactie was totaal niet gepast waarbij ik hem enkel bitter aankeek om daarna eigenwijs naar buiten te kijken en van mijn sinaasappelsao te drinken. 'Ja, dat doe je. Er is niks tussen mij en Arthur. Hij kwam op mijn feest en gaf me een cadeau wat een ouderwetse camera was en gelijk ook het mooiste van heel de avond. Teoh sprong uit die taart omdat Zoe het wou en omdat het waarschijnlijk op z'n fucking lijst stond.' Ik was blij dat ons eten eindelijk kwam, maar in plaats van het helemaal op te eten begon ik het fijn te pletten. Opeens leek ik geen hinger meer te hebben.

Ik leunde naar achteren en keek haar onderzoekend aan. Boze mensen maakte niet zoveel indruk op me. 'Dus de volgende keer zal ik maar geen cadeautje meer geven en urenlang ernaar zoeken?' zei ik met een glimlach, maar had een serieuze ondertoon. Boos was ik in elk geval niet, maar ze moest niet gaan roepen dat er niets tussen hun speelde, want dat was bullshit. Ik pakte mijn broodje en nam er een flinke hap van. 'Ik weet het niet, ik kan hem slecht peilen,' zei ik eerlijk.

'Teoh valt niet te pijlen. En nee, Logan. Arthur wilt me niet. Ik ben slechts iemand waar hij mee kan praten. Bekijk het als afleiding voor hem... Liefde is niks voor me en niemand lijkt het nodig te hebben van me dus daar zijn we hierbij over uit gesproken.' Weer staarde ik naar mijn taart. 'Heb je echt urenlang moeten zoeken? Je bent vaak bij, Frances. Zowat de hele tijd. Zoe heeft Dan en Teoh kan ik niet meer gewoon spreken zonder te kibbelen of me rot te voelen. Laten we daar niet rond de klok draaien, want je weet dat ik gelijk heb.'

Ik zuchtte en schoof over de bank tot ik tegen haar aan zat. Ik keek haar aan en haalde diep adem. 'Ik weet natuurlijk niet hoe het tussen jullie zit, maar Eleanor, laat je niet als afleiding gebruiken. Ik hou van je en Zoe ook. Teoh waarschijnlijk ook.' Ik glimlachte. 'Ik wou precies dat kettinkje, niet anders. Dus ik heb gezocht tot ik het vond. En ik weet dat ik veel bij Frances ben...' zei ik zachtjes.

'Oh alsjeblieft, Logan. Teoh houdt niet van me en ik laat me niet als afleiding gebruiken. Je begrijpt me echt niet op dit moment... Arthur en ik... Wel, we zijn gewoon een leerling en een leerkracht die bij elkaar gezelschap vinden en niet op de manier dat zijn lichaam op dat van mij is gedrukt. Het is zoals wij.' Enkel niet het zelfde als Legie.' Ik nam het toestelletje tussen mijn vingers en keek hem aan. 'Ik vind het erg leuk. Deze verjaardag eigenlijk enkel maar leuke cadeaus gehad.'

'Als jij het zegt,' zei ik geruststellend en nam de laatste happen. Ik vond het nog steeds een beetje apart, maar zei er maar niets meer over. We waren beiden nog in een wat geprikkelde bui. Ik glimlachte bij haar laatste woorden. 'Gelukkig maar! Wat heb je eigenlijk allemaal gehad?' Nieuwsgierig boog ik me naar haar toe.

Ik grinnikte en nam een hapje taart. 'Laat me even denken... Een zogoed als naakte Teoh in een belachelijk grote taart, jou prachtige cadeau'tjes die me in tranen hebben gebracht toen je weg was, zo'n oude polaroidcamera. Echt! Ik was zo blij toen ik die kreeg. Ook nog een flesje zoete reuk van iemand, maar die is het me niet in hoogpersoon komen afgeven. Dus wel was het jouw meisje of wel Alicia. Raar, maar zeker.' Weer rekte ik me uit en at nog een hapje. 'Van m'n vader kreeg ik geld. Die man denkt echt dat geluk te kopen is. Vorig jaar een auto, het jaar daarvoor een belachelijk groot feest...'

NEW

Samen met Eli liep ik de Mystic Grill binnen. Ik was gekleed in een simpele jeans, met sneakers eronder en een simpel zwart wit bedrukt topje. Mijn tas viel van mijn schouder af toen ik plaats nam aan een van de tafeltjes. We hadden afgesproken om samen te gaan lunchen en ik had er al een tijdje naar uit zitten kijken. Ik vond Eli zeker een leuke jongen, we waren totaal verschillend - maar ergens vond ik dat juist leuk. Waarschijnlijk zou ik niet eens om kunnen gaan met iemand die hetzelfde was als mij.

Meg en ik liepen de Mystic Grill binnen en mijn maag rommelde als op commando toen ik de sterke geuren van het eten rook. Ik had al snel uit gevonden dat je als weerwolf soms ongelooflijke honger kon hebben. Voor ik het had ontdekt, at ik juist nooit zo veel. Wat iedereen verbaasde omdat ik zo lang was. 'Waar zullen we gaan zitten, bar, tafel bij het raam?' vroeg ik aan Meg en keek de zaak rond. Ik mocht haar graag en spendeerde het liefst meer tijd met haar, ook al wist ik dat dat niet verstandig was.

'Een tafel bij het raam lijkt me prima.' Zei ik glimlachend en ging zitten. 'Zo te horen heeft er hier eentje honger.' Zei ik lachend en streek een pluk donker haar uit mijn gezicht. Mijn tas zette ik naast me op de grond neer en glimlachend keek ik hem aan. Nadat ik mijn jas uit had gedaan, kwam er al vrij snel iemand voor de bestelling. 'Doe mij maar een Italiaanse tosti, en een cappuccino.' Bij dat laatste woord begon ik licht te grijnzen en keek naar Eli.

Lachend luisterde ik naar wat Meg bestelde en had moeite om mijn bestelling door te geven zonder te lachen. 'Een dubbele croque monsieur, met extra kaas en ham.' zei ik op mijn beste frans en voegde nog toe. 'Oh, en een koffie verkeerd.' Toen de serveerster weg was grijnsde ik naar Meg. 'Tjah, je moet je reputatie wel voldoen, niet?'

'Ik moet de status van Cappuccino Girl wel hooghouden.' Voegde ik er lachend aan toe en frunnikte wat aan mijn haren. 'En hoe gaat het met mijn speciale lied? Is ie al af?' Vroeg ik nieuwsgierig en tikte wat met mijn zwart gelakte nagels op tafel. 'Jou fotocollage hangt al aan de muur.' Voegde ik eraan toe en schudde vervolgens lachend mijn hoofd. 'Oké, sorry - dat was gewoon te verleidelijk om te zeggen.'

'Inderdaad!' lachte ik nog na en schudde mijn hoofd toen ze naar het lied vroeg. 'Dat geloof ik graag, ja, dat je ieder avond in slaap valt met mijn gezicht voor je. Ik heb medelijden met je.' Ik leunde grinnikend tegen de vensterbank en keek kort uit het raam. Over een paar dagen moest ik me weer ziek melden, anders werden mijn emoties te heftig. Kon ik mijn ouders weer voorliegen over mijn zogenaamde maandelijkse bezoek aan Baltimore.

'Nou, dat bevalt me anders best aardig.' Grapte ik mee en glimlachte naar de jongen die ons ons eten voorschotelde. 'Dankje.' Zei ik vriendelijk en nam een hapje. Ik keek naar de lading op zijn bord en grinnikte. 'Nou, je mag wel dooreten.' Grijnzend nam ik nog en hapje en glimlachte naar hem. 'Hoe gaat het eigenlijk met je band? Zit daar al een beetje vooruitgang in? Kan ik alvast wat leuke promo-plaatjes schieten?'

'Oh, geloof me maar, ik heb dit waarschijnlijk eerder op dan dat jij je bordje leeg hebt.' zei ik grinnikend en nam een hap van de tosti. Het smaakte goed en gretig nam ik slok drinken. 'Hoe het gaat?' vroeg ik na ik mijn mond leeg had. 'Nou, we zijn pas één keer samen gekomen. Ariël kan een lier bespelen, wat echt geweldig is! En Teoh lijkt me erg aardig. Maar we hebben nog niet echt iets opgezet, misschien kun je promoplaatjes maken van niets? Dan heb je perfect vastgelegd wat we nu voorstellen.'

Ik begon te lachen. 'Daar zou je wel eens gelijk in kunnen hebben.' Beaamde ik. Ik was altijd al een langzame eter geweest en door de jaren heen was dat er niet veel beter op geworden. 'Ja, een promotie plaatje van helemaal niets trekt het publiek echt aan.' Grapte ik en nam een hap van mijn tosti. Altijd was ik verzot geweest op tosti's, maar deze waren toch een van de beste die ik ooit gegeten had.

'De mensen zullen zo nieuwsgierig worden dat ze met hordes tegelijk naar onze optredens zullen komen.' fantaseerde ik niet erg serieus en nam weer een hap tosti, waarna hij al voor de helft op leek te zijn. De laatste tijd kon ik nooit genoeg eten, alles was te weinig en vaak proefde ik niet eens meer wat ik at. Voordeel was dat ik werkelijk alles luste. 'En staan de foto's van de musical al op de site?' vroeg ik haar.

Ik knikte. 'Ik heb er een aantal online gezet, alleen de rest moet ik nog controleren en eventueel bewerken. Ze zijn niet allemaal even scherp, maar dat komt door dat rot licht in die zaal.' Het was echt een ramp geweest, driekwart van de foto's bleek onscherp te zijn, of simpelweg niet mooi belicht. 'Maar de band gaat er dus wel komen, ooit?'

'Ik wist nooit dat er zo veel werk in fotografie zat. Ik dacht, je maakt een foto, uploadt hem op je computer en klaar, maar het is zoveel meer. Dat heeft mijn oom er wel in gestampt toen ik veronderstelde dat foto's maken niets voorstelde.' Ongemakkelijk nam ik nog een hap tosti. Ik had de laatste tijd door dat ik bij Meg nogal eens onzin uitkraamde, maar ik begreep maar niet waarom ik mijn niet gewoon hield. 'Ehu.' knikte ik enthousiast. Het moest wel, het zou zonde zijn niets te beginnen.

Ik begon te lachen. 'En gelijk had je oom.' Zei ik en nam nog een hapje van mijn tosti. Hij was al zowat klaar, en ik pas amper op de helft. 'Oké, ik eet echt veel te langzaam.' Ik nam snel nog een hapje en glimlachte. 'Nou, ik ben alvast jullie nummer één fan dan.' De grijns kon ik niet meer van m'n gezicht af slaan, dus accepteerde ik maar dat deze erop bleef staan. 'En, heb je nog verdere plannen in dit oersaaie dorp?'

Ik was al toe aan mijn laatste hap en lachte om haar nog grote stuk tosti. 'Het ligt niet aan jou, het ligt aan mij. Grote voeten, grote mond. Dat zegt mijn moeder altijd.' Het resterende stuk tosti verdween in mijn mond en keek haar bewonderend aan. 'Een eerste fan. Wauw. Je bent er dan wel verrassend rustig onder dat je tegenover je idool zit.' Haar grijns was aanstekelijk en ik betrapte mezelf op een even grote lach. 'Ik wil het op z'n minst saai maken en het oer er uit halen. Zin om te helpen?'