Huis van fam. Ivers

Ik giechelde om zijn woorden en duwde hem uiteindelijk weer de woonkamer in, waar ik op een bank plofte. Even keek ik naar de klok en glimlachte toen ik zag hoe laat het was. Ik had natuurlijk geen last van moeheid, maar Arthur kon misschien wél doodmoe zijn. 'Als je wilt dat ik wegga, moet je het zeggen hè Arthur!' Ik wilde ook niet dat hij het niet durfde te zeggen.

Ik volgde haar blik naar de klok en schrok van de tijd. Die ging weer eens veels te snel zoals altijd. 'Vat het alsjeblieft niet persoonlijk op, maar ik heb morgen nog een werk dag, en ik weet niet hoe met jou zi, maar ik ben een wrak als ik weinig slaap.' Ongemakkelijk wreef ik op mijn achterhoofd en keek afwachtend naar Igraine.

Ik liet mijn onderlip hangen en keek bedroefd. 'Je wilt dat ik wegga, dat begrijp ik, maar je kan het ook op een normale manier zeggen. Slaap, pff, wat een slechte smoes.' Ik stapte van de bank af en liep naar hem toe, en kon mijn glimlach nu niet meer verbergen. 'Grapje Arthur,' giechelde ik en liep richting de gang. 'Ja, ik heb morgen nog lessen, maar ik kan goed zonder slaap.'

'Oh, sorry, zo bedoel ik het niet.' Ik schrok van haar opmerking, het laatste wat ik wilde doen was Igraine teleurstellen. Ik lachte dan ook terwijl ik mijn ogen rolde toen ze verklaarde dat een grapje was. Grijnzend liep ik achter haar aan en prikte in haar zij. 'Dat is geheel niet grappig Igraine Green.' Vervolgens pakte ik haar jas en hield die voor haar open.

'Ik weet het, mijn grapjes zijn stom, nietwaar?' Ik grijnste en slaakte even een gilletje door zijn vinger in mijn zij. 'Sorry, maar je had je gezicht moeten zien.' Ik stak mijn handen in de mouwen en knoopte hem dicht. Ook mijn sjaal ging om en daarna draaide ik me om naar Arthur. 'Ik vond het echt heel erg leuk, Arthur.'

'Hmm, ik ben benieuwd hoe lang ik dat aan moet horen, alhoewel ik geloof dat het modder-verhaal beruchter zal worden.' Glimlachend keek ik toe hoe ze haar jas aantrok en sjaal om wond. 'Insgelijks en het was me een genoegen.' Zonder er te veel over na te denken, het was meer een gewoonte, gaf ik Igraine beleefde drie kussen en deed vervolgens de voordeur voor haar open.

'Inderdaad,' lachte ik, en gaf uiteindelijk toe: 'Beiden eigenlijk.' Ik legde mijn hand op zijn schouder om hem drie kussen te geven. Ik liep de deur uit en zwaaide nog even kort. 'Tot morgen op school, Arthur. Slaap lekker he!' Ik liep het pad af en toen ik uit het zicht was, begon ik richting bos te rennen. Ik had me toch een dorst.

GONE

Hier stond ik dan. Eigenlijk had ik gewandeld naar hier. Puur omdat hij me dan naar huis moest brengen en aangezien het vrijdag was (?), had ik excuses genoeg om hier te blijven bij hem en niet naar huis te gaan. Ik belde dus maar aan, wachtend tot ik weer mijn armen rond hem kon slagen. Ja, ik kon erg klinken, maar ik verlangde er zo naar.

Ik had een berg schoolwerk voor me liggen en een onaangebroken bak afhaalchinees. Ik had gedacht dat ik, als ik snel zou eten, mijn werk wel af zou krijgen voordat Eleanor kwam. Maar uiteindelijk had ik slechts voor me uit gestaard en gewacht. Niets anders. Ik schrok dan ook op toen de bel ging en vlug liep ik naar de voordeur om die te openen voor Eleanor. 'Hallo.' zei ik met een jongensachtige glimlach.

Van die grijns alleen al werd ik gelukkig. 'Hey,' Ik stapte naar binnen en deed mijn tas af. Waarna ik een kusje drukte op zijn wang. Met een gelukzalige zucht nestelde ik me weer tegen zijn lichaam aan. 'Waarom heb je me ook al weer zolang laten wachten?' plaagde ik hem zacht. 'Wat was je aan het doen?'

Ik deed de deur achter haar dicht en sloeg mijn armen om haar heen terwijl ik haar mee naar de woonkamer leidde. 'Omdat ik soms dommer ben dan mijn IQ zegt.' Ik grinnikte lichtjes. 'Oh, ik probeerde wat schoolwerk na te kijken, maar dat werkte niet echt.' Ik zette haar in de bank neer. 'Lust je wat te drinken? Iets te eten? Ik heb nog koude afhaalchinees staan?'

'Koud nog wel? Hmm, overheerlijk.' Ik grijnsde breed en liet me op de bank zetten. Ik nam zijn beiden handen vast. 'Ja, iets fris mag wel. Dus ik hou je van je werk af?' Ach ja, hij had het weekend en als het testen waren kon ik helpen verbeteren als hij dat wou. Zijn huis was eigenlijk best wel leuk. Totaal hoe ik het me had voorgesteld bij Arthur. Meer zelf; zijn huis was prachtig. 'Jij hebt nogal ruimte voor jezelf en ik dacht dat mijn huis al groot genoeg was.' Mijn handen hadden die van hem losgelaten daarjuist en nu masseerde ik als het ware de mijne. Ik had iets met hoge hakken ook al droeg ik ook gewone platte schoenen af en toe. In iedergeval strafte het me nu. Zeker na dat eind te lopen.

'Niet echt, ik moet bekennen dat ik niet erg veel uit voerde. Je hield me al van mijn werk voor je er was.' Ik liep naar de keuken om wat voor ons beiden in te schenken en kwam terug met 2 glazen. Een gaf ik aan haar, de andere zette ik op de salon tafel waarna ik naast Eleanor plaats nam. 'Ik ben niet anders gewend, ik dwaalde hier al rond toen ik nog een klein jochie was.' Glimlachend drukte ik een kus op haar slaap.

Ik keek hem glimlachend aan. 'Laat me raden: Jij won altijd met verstoppertje of dit was je koninkrijk?' Voor ik het wist had ik mijn ogen geloten dankzij zijn zachte lippen op mijn huid. Ik voelde hoe heel mijn lichaam opwarmde. Zacht legde ik mijn hand op zijn wang en drukte mijn lippen op die van hem. Zacht en beheerst kuste ik hem terwijl ik juist mezelf onder controle moest houden om niet te hevig van start te gaan. 'Zo erg is het toch ook weer niet dat ik je uit concentratie haal, nietwaar?' fluisterde ik lachend tegen zijn lippen op. God, ik was een grote sul.

'Ik was goed in het verstoppen voor mijn ouders. Ze zijn me meerdere malen kwijt geweest.' Als ik bijvoorbeeld niet mee naar de kerk wilde, als ik het zat was om naar de preken van mijn vader te luisteren, dan verstopte ik me ergens in het huis. Een verrukte zucht verliet mijn mond toen ze haar lippen op de mijne en drukte en ik schudde mijn hoofd. 'Helemaal niet erg.' En mijn lippen vonden de haren weer. Ik wist dat ik gas terug moest nemen, we konden niet zo in het diepe springen. Toch plaatste ik mijn hand in haar nek.

Ik glimlachte bij het feit dat hij dit even graag wou. Enkel leek zoenen en dat geen goede combinatie te zijn waardoor ik het al snel links liet liggen. Mijn hand vond zijn borstkas en streelde deze zachtjes om uiteindelijk met mijn hand om zijn schouder te eindigen. Zachtjes trok ik mijn hoofd terug en glimlachte als een halvegare. Bij hem voelde ik me veilig. Ik keek hem aan , diep in zijn ogen, en glimlachte. Meer kon ik niet doen.

Als er iets was dat me meer beroerde dan haar aanraking, haar lippen, dan was het haar glimlach. Ze leek zo blij en dat maakte mij eveneens gelukkig. Teder raakte ik met mijn vingertoppen haar lippen, haar lach aan en trok toen mijn hand terug. 'Ellie, ik weet niet of je het er over wilt hebben, maar ik wil weten wat er gebeurd is. Wat je precies hebt mee gekregen.' Ik wilde dit moment echt niet verpesten, maar ik voelde dat het nodig was om er over te beginnen er zou toch nooit een goed moment voor zijn.

Ik keek hem smekend aan. Waarom nu? Hierbij leunde ik meer van hem af en liet hem los voor te drinken. 'Het zijn de allereerste vampiers, ze zijn bang voor jou ook al proberen ze het onder banken te stoppen, verbain helpt niet, ze kunnen illussies creëren waardoor je de erigste dingen gaat geloven... En blijkbaar weet slechts twee van hen, de tweeling, hoe je een Original kunt vermoorden. Meer heb ik niet. Ze had me op een stoel vastgebonden, smeerde wolfskruid over me tot het doordrong, goot het over me heen en speelde met een mes. Ondergedompeld in het kruid. Drie dagen en toen kwam Tommy binnenvallen. Hij vond het niet eerlijk dat ik daar zat omwillen van jou. Ik belde jou en alles was weer goed. Min of meer toch... Ik had nog pijn.' Ik hoopte dat dit genoeg informatie voor hem was. Meer wou ik er niet over nadenken.

Ik had al spijt van mijn vraag toen ik Eleanor's gezicht zag voor ze begon met praten. Ondanks dat luisterde ik aandachtig en pakte haar hand ondertussen vast. Ik wist dat ik verder wilde vragen, wat had ze op gevangen van hun gesprekken? Hadden ze ook maar iets laten vallen over waarom ze het onderzoek wilden stoppen? Maar ik wilde haar dat niet aan doen, dus glimlachte ik slechts. 'Maar nu is het weer oke.' stelde ik en streek met mijn duim over haar hand.

'Zover dat je liegen tegen iedereen oké kunt noemen...' Ik haalde mijn schouders op. 'Ze zijn bang dat jij ontdekt wat hun kan doden. Ze willen kosten wat het kost blijven leven. Waarschijnlijk dat je nog achter een ander geheim komt, maar dat ving ik niet op.' Ik legde mijn hoofd tegen zijn schouder aan en drukte een kusje in zijn hals. 'Ik heb opeens zo een ontzettende drang naar knuffelen,' lachte ik tegen zijn huid aan. Ik wou niet te veel aan afgelopen drie dagen denken. Enkel bij hem zijn.

Ik fronste bij haar woorden. Waarom dachten ze dat ik daar achter zou kunnen komen? Ik wist niet eens wat ze waren. En ik geloofde dat mijn onderzoek daar niets mee te maken had. Maar welk geheim had ik wel kunnen achterhalen? Ik glimlachte naar Eleanor en sloeg mijn armen om haar heen. 'Je hebt geluk dat ik die gevoelens deel.' Ik zou niet meer doorg gaan over wat er was gebeurd, dat was niet voor nu.

'Het spijt me dat ik zo stom doe, maar meer weet ik ook niet. Enkel dat ik moe ben van afgelopen dagen, maar nu vol spanning zit. Goede spanning dankzij een zekere Arthur Ivers. Klinkt die naam soms bekend?' Ik glimlachte naar hem en streek even over zijn borstkas waarna ook mijn armen zich om zijn lichaam plooide. 'Wat dacht je ervan als we die chinees opwarmen? Zo hou ik je ook nog van je eten af en dat wil ik niet op mijn geweten hebben.'

'Nee, ken ik niet, misschien moet je me eens voorstellen aan die charmante man.' zei ik lachend en drukte een kus op haar voorhoofd. 'Het is niet erg, het is heel begrijpelijk dat je het er liever niet over hebt.' Ik stond alvast op en trok haar mee overeind. 'Laten we dat doen, voordat ik flauw val.' Ik nam haar mee naar de studeerkamer, pakte het bakje chinees en ging naar de keuken.

Ik keek bewonderend naar de ruimtes. Wauw. Arthur had zo een groot huis. 'Je merkt het vast niet als ik kon wonen in een van de kamer of wel soms?' plaagde ik hem en sloeg mijn armen rond zijn middel toen hij aan de microgolfover (?) stond. Zacht drukte ik een kusje op zijn lippen waarna ik hem glimlachend aan keek. Ja, ik was absoluut verliefd op deze man. Maar omdat het niet aan de buitenwereld getoont mocht worden, voelde dit ook nog niet heel erg gewoontjes. 'Nog drie weken en ik ben eindelijk geen leerling meer van Mystic Falls High School!' Hierbij deed ik wat kastjes open op goed geluk en vond een vork aangezien ik echt niet met stokjes kon eten.

'Waarschijnlijk niet, maar ik merk het liever wel als je hier woont.' Glimlachend zette ik het eten in de magnetron en draaide de timer tot 3 minuten. Ik had de stokjes vast en prikte daarmee in Eleanor's zij. 'Ik weet niet of ik 3 weken vol houd.' Kort keek ik naar Eleanor. Dus we zouden hier echt mee door gaan? Ik was benieuwd wat dat zou brengen.